Α ρε… Σαίξπηρ, ζημιά που μας έκανες!

Με το συμπάθιο προς τον μέγιστο Άγγλο δραματουργό, αλλά ας όψεται εκείνο το μεγάλο δίλημμα που έβαλε στο στόμα του Αμλετ και μας καταδιώκει κάθε τέτοια φορά…

Τα ευκόλως εννοούμενα δέον να παραλείπονται: εννοώ κάθε φορά που ένας Τάισον Κάρτερ σουτάρει και βάζει ένα νικητήριο ή σωτήριο καλάθι και κάποιος Λευτέρης Μποχωρίδης δεν προλαβαίνει, δεν τολμά, δεν ακούει ή δεν εντέλλεται να κάνει φάουλ!

H-για να μη ρίχνονται τα αναθέματα στους παίκτες-κάθε φορά που κάποιος Κάτας, κάποιος Πόποβιτς, κάποιος Μίσσας, κάποιος Ντέτμαν και πάει λέγοντας πληρώνει ακριβά τη στάση ζωής του, που τη θεωρεί κιόλας προπονητική ηθική…

Και μ’ αυτά και μ’ αυτά να πώς το "To be or not to be?" έγινε "Το foul or not to foul?"

Το σαμιαμίδι του Λαυρίου

Το θέμα είναι βεβαίως διαχρονικό και θαρρώ πως με τόση κουβέντα που ανοίγει σε τέτοιες περιπτώσεις παραπέμπει στο εάν υπάρχει ζωή μετά θάνατον!

Για τον Παναθηναϊκό πάντως χθες το απόγευμα στη Λαυρεωτική (αποδείχθηκε ότι) η ζωή τελείωσε στο τρίποντο της ισοφάρισης του Κάρτερ, που τον λιμπίζεται και πάντως τον έχει στα ραντάρ του, λέει, ο Ολυμπιακός.

Το… σαμιαμίδι από το Στάρκβιλ του Μισισίπι που είναι 23 χρονών, αλλά μοιάζει με γυμνασιόπαιδο μπουμπούνισε το τρίποντο, έφερε τον δεύτερο τελικό στα ίσια (81-81) και έδωσε στους Λαυριώτες το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας για τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας τους

Τη γράπωσαν στην παράταση και χάλασαν τη ζαχαρένια του επίδοξου sweep του Παναθηναϊκού, χώρια που εξέθεσαν κιόλας κάποιες από τις δεδομένες αδυναμίες του.

Χθες με το που το… έσταξε ο Κάρτερ, όλα τα αναθέματα κατευθύνθηκαν προς τον Οντεντ Κάτας, για τον οποίο μάλιστα ελέχθη ότι ακόμη και η γλώσσα του σώματος του, πολλώ δε μάλλον οι χειρονομίες του μαρτυρούσαν ότι ζήτησε καθαρή άμυνα…

Ο Κάτας ζήτησε το φάουλ

Την έψαξα λίγο την υπόθεση και απ’ ό,τι έμαθα εκ των έσω, ο Ισραηλινός προπονητής ζήτησε φάουλ!

Το ξαναγράφω: ζήτησε φάουλ, που δεν έγινε…

"Υπήρξε σαφής εντολή να γίνει το φάουλ στον παίκτη που θα έπαιρνε την μπάλα", μου μαρτύρησε ένα πουλάκι από τα πράσινα ενδότερα…

"Είχαμε να δώσουμε ένα φάουλ που το κάναμε νωρίτερα. Στην επόμενη επίθεση του Λαυρίου ο κόουτς ζήτησε το φάουλ για να στείλουμε τον Κάρτερ στις βολές. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι ενδεχομένως, όπως μπορεί να συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση, οι παίκτες δεν άκουσαν ή έκαναν του κεφαλιού τους. Απλώς αργήσαμε να κάνουμε την αλλαγή στο σκριν και ο Κάρτερ μας τιμώρησε".

Υπάρχει μια αλληλουχία στιγμών σε αυτή τη φάση…

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου μάρκαρε την επαναφορά της μπάλας και στη συνέχεια οι γηπεδούχοι έπαιξαν ένα hand off με τον Πέτρο Γερομιχαλό και τον Τάισον Κάρτερ.

Ο παίκτης που επέπρωτο να κάνει το φάουλ ήταν ο Λευτέρης Μποχωρίδης, αλλά αργοπόρησε και κυρίως φοβήθηκε ότι θα έκανε το φάουλ πάνω στο σουτ και θα έδινε στον Κάρτερ τρεις βολές…

Του έδωσε κάτι πιο ριψοκίνδυνο, αλλά με το λεγόμενο power dribble o Αμερικανός γκαρντ εκτέλεσε το τέλειο σουτ τριών πόντων και επέφερε την ισοφάριση, την παράταση και εντέλει τον θρίαμβο της ομάδας του.

Η παραγγελιά του Σερέλη

Την ίδια στιγμή στην απέναντι πλευρά η οδηγία του Χρήστου Σερέλη ήταν σαφής…

"Θα παίξουμε για ένα γρήγορο, αλλά καλό σουτ, προτού προλάβουν να μας κάνουν φάουλ".

Ούτε παραγγελιά να το είχε κάνει ο προπονητής του Λαυρίου ο οποίος είδε να εκτυλίσσεται το έργο με ιδανικό τρόπο μετά το hand off του Γερομιχαλού με τον Κάρτερ…

Επιχείρησα να εισδύσω και στα ενδότερα του Λαυρίου για να μάθω πώς αντέδρασαν εκείνη τη στιγμή…

Όντως οι οικοδεσπότες εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε μια συμβατική και σχετικώς παθητική άμυνα, αντί να κάνει φάουλ, αλλά αυτό δεν ήταν δικό τους πρόβλημα…

Από τη στιγμή μάλιστα που ο Κάτας είχε δώσει εντολή για φάουλ, η συζήτηση τείνει να καταντήσει εντελώς ακαδημαϊκή και φιλολογική…

Πριν από λίγη ώρα μίλησα και με έναν άσχετο (με τη συγκεκριμένη υπόθεση) προπονητή, ο οποίος μου έδωσε άλλη μια διάσταση…

"Μερικές φορές δεν ζητάμε να γίνει φάουλ για να εξαντλήσουμε τα περιθώρια της καλής άμυνας μας. Μπορεί επίσης σε μια τέτοια επιλογή να παίζει ρόλο το εάν η αμυνόμενη ομάδα κινδυνεύει να ηττηθεί από αυτό το σουτ ή εκτιμά ότι σε κάθε περίπτωση θα νικήσει, έστω και στην παράταση"…

"Να πάμε από το χέρι μας"

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι απόψεις διίστανται, αλλά, διάβολε, όταν μια ομάδα προηγείται με διαφορά τριών πόντων, προφανώς η πλέον ενδεδειγμένη λύση είναι να κάνει φάουλ, να δεχθεί στη χειρότερη περίπτωση δυο πόντους και ό,τι ήθελε προκύψει...

"Να πάμε απ’ το δικό μας χέρι" υποστηρίζουν όσοι είναι υπέρμαχοι του φάουλ, εφόσον ακολουθεί δική τους κατοχή μπάλας, ενώ στον αντίποδα υπάρχει μια μερίς που αντιτίθεται (όπως έλεγε και ο Βασίλης Λογοθετίδης στην ταινία "Ένα βότσαλο στη λίμνη" και το διαχρονικό debate θα συνεχίζεται εις τους αιώνας των αιώνων!

Είχα ασχοληθεί με το Σαιξπηρικό δίλημμα του μπάσκετ και μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στη Λυών επί της Βιλερμπάν, όταν με το σκορ στο 86-83 οι "πουρκουάδες" δεν έκαναν φάουλ στον Σλούκα, αλλά τον άφησαν να αλωνίζει και στο αμέσως επόμενο κλικ τον είδαν να ποινικοποιεί την ολιγωρία και την αφέλεια τους.

Ισοφάρισε με τρίποντο σε 86-86 και οι Πειραιώτες γράπωσαν τη νίκη στην παράταση…

Το ότι έπρεπε να γίνει φάουλ στη συγκεκριμένη φάση πρωτίστως έπρεπε να το ξέρει (και να το ζητήσει) ο προπονητής Τι Τζέι Πάρκερ ο οποίος έχει λερωμένη την οικογενειακή φωλιά του!

Το βράδυ της 18ης Ιουνίου του 2013 στην American Airlines Arena του Μαϊάμι οι Σπερς προηγούνταν με 95-92 και στην τελευταία επίθεση οι Χιτ αστόχησαν, αλλά ο Κρις Μπος έδωσε ένα σκαμπίλι στην μπάλα που κατέληξε στα χέρια του Ρέι Αλεν...

Ο κορυφαίος bomber στην ιστορία του ΝΒΑ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη: εν ονόματι της κατά καιρούς εν πολλαίς αμαρτίαις, περιπεσούσης ηθικής του μπάσκετ, οι Σπερς δεν του έκαναν φάουλ και ο Αλεν μπουμπούνισε το corner-3, έφερε το ματς στα ίσια και άνοιξε το δρόμο για τη νίκη των γηπεδούχων στην παράταση.

Το "We don't" του Πόποβιτς

Εκείνο το βράδυ οι Σπερς δεν έχασαν ένα ματς, αλλά ένα πρωτάθλημα, που το γράπωσε το Μαϊάμι, στον έβδομο τελικό...

Ήμουν κι εγώ εκεί, περιγράφαμε αυτό το θρίλερ μαζί με τον Ρήγα Δάρδαλη στην Cosmote TV και με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης, έφυγα δρομαίος προς την αίθουσα τύπου για να ακούσω με τα αυτιά μου τι θα έλεγε ο Γκρεγκ Πόποβιτς στη συνέντευξη...

Κανείς Αμερικανός δημοσιογράφος δεν τον ρώτησε για τη συγκεκριμένη φάση και με τον κίνδυνο να μείνει η απορία μου αναπάντητη και ενώ ετοιμαζόμουν να σηκώσω το χέρι μου, με πρόλαβε ο φίλος από τη Gazzetta Dello Sport, Mάσιμο Οριάνι και επιτέλους υπέβαλε την ερώτηση που κάνει τζιζ...

"Είσαι μάλλον Ευρωπαίος και εκεί κάνετε φάουλ, σωστά;" απάντησε ο Πόποβιτς...

"Ναι" τον επιβεβαίωσε ο Οριάνι και όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του Pop…

"We don’t" είπε ξερά, σηκώθηκε από τη θέση του και αποχώρησε!

Το παραποιημένο για την περίσταση δίλημμα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε μόλις απαντηθεί και μάλιστα με δραματική λακωνικότητα!

Εκ των υστέρων, όταν συνάντησα κάπου αλλού τον Ετορε Μεσίνα, τον ρώτησα για εκείνη την απόφαση του(ς) και –για να πω την αμαρτία μου-όσα επιχειρήματα κι αν μου αράδιασε, δεν με έπεισε, αλλά ξα του(ς)...

Το... γενέθλιο hammer του Στρέλνιεκς

Βεβαίως –για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη- και ο Ολυμπιακός βίωσε μια τέτοια κατάσταση, όμως είναι άλλο να προηγείται μια ομάδα με τρεις πόντους και άλλο με δυο ή με έναν…

Για τους Πειραιώτες οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στο βράδυ της 10ης Μαρτίου του 2016 στη Brose Arena της Βαμβέργης...

Ανήμερα τα 91α γενέθλια του, ο Ολυμπιακός βρέθηκε να προηγείται με 71-69 και ενώ απέμεναν 12 δευτερόλεπτα ο Βαγγέλης Μάντζαρης έκανε φάουλ στον Μπραντ Γουαναμέικερ.

Είχε, δεν είχε να δώσει άλλο ένα φάουλ ο Ολυμπιακός, αυτό δεν έγινε ποτέ και με ένα hammer (που παρεμπιπτόντως έμοιαζε βγαλμένο από το play book του Πόποβιτς) ο Αμερικανός γκαρντ πέταξε την μπάλα στη γωνία και ο καραδοκών Γιάνις Στρέλνιεκς σημάδεψε διάνα στο καλάθι του Ολυμπιακού και του μαγάρισε τα γενέθλια!

Βεβαίως στη Βαμβέργη, όπως επίσης και στον τελικό του Final 4 της Ευρωλίγκας στις 3 Μαΐου του 2009 στο Βερολίνο (Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ 73-71, με το… γκάλοπ του Ομπράντοβιτς στο τάιμ άουτ, την άμυνα του Νίκολας και το άστοχο σουτ του Σισκάουσκας στην εκπνοή) η διαφορά βρισκόταν στους δυο πόντους, ενώ στο Μαϊάμι στη Λυών και χθες στο Λαύριο οι γηπεδούχοι προηγούνταν με τρεις.

Θα μπορούσα να γράψω ολάκερη και μάλιστα πολύτομη εγκυκλοπαίδεια με τέτοιες φάσεις που έγιναν αντικείμενο διαμάχης…

Εχω έναν φάκελο με τέτοια περιστατικά, από τα οποία ξεχωρίζω δυο, στα οποία υπήρξα κιόλας αυτόπτης μάρτυς…

Tο τρίποντο του Κούουσμα

Η πρώτη από αυτές τις φάσεις εκτυλίχθηκε τη σεζόν 1993-94 στο γήπεδο της Γλυφάδας στον αγώνα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Πανιώνιο, που έμελλε να κρίνει κιόλας την τελική κατάταξη στην κανονική περίοδο…

Στην τελευταία επίθεση των Πρασίνων με το σκορ στο 76-77 και ενώ απέμεναν 25 δευτερόλεπτα για τη λήξη ο Νίκος Γκάλης κατέβασε την μπάλα και την έδωσε στον Αιβαρ Κούουσμα, τον οποίο μόλις είχε βάλει ο συχωρεμένος ο Κώστας Πολίτης ζητώντας του να πάρει το τελευταίο σουτ.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης κυνήγησε τον Εσθονό γκαρντ που με τις αλλαγές στα σκριν βρέθηκε στη γωνία με αντίπαλο τον Εντ Στόουκς και με δυο προσποιήσεις εκτέλεσε και σκόραρε για το 79-77.

Βεβαίως ο Κώστας Μίσσας είχε δίκιο που δεν ζήτησε φάουλ, διότι οι Κυανέρυθροι προηγούνταν με έναν πόντο και όχι με τρεις…

Δίλεπτο στρατοδικείο

Eάν ο "Στρατηγός" αθωώθηκε χωρίς καν να δικαστεί, ο Χένρικ Ντέτμαν έπρεπε να περάσει από… δίλεπτο στρατοδικείο, όπως λέει σε τέτοιες περιπτώσεις ο χωρατατζής και θυμόσοφος Γιωργής Μπουσβάρος…

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2001 στο Abdi Ipekci τη Κωνσταντινούπολης παιζόταν ο ημιτελικός του Eurobasket ανάμεσα στην Τουρκία και στη Γερμανία…

Επτά δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της κανονικής διάρκειας, ο Ντιρκ Νοβίτσκι με μια βολή έδωσε αέρα τριών πόντων στους Γερμανούς, ωστόσο ο Φινάνδός προπονητής τους αγρόν ηγόραζε!

Ο Ντέτμαν δεν έδωσε εντολή για φάουλ, με αποτέλεσμα να πάρει την μπάλα ο Χέντο Τούρκογλου, να μπουμπουνίσει το τρίποντο και να οδηγήσει το ματς στην παράταση όπου οι "Dev Adam" επιβλήθηκαν με 79-78 και προκρίθηκαν στον τελικό, στον οποίο ηττήθηκαν από τη Γιουγκοσλαβία.