Εθνική πόλο ανδρών: Ούγγροι αυτοί, Μαγυάροι εμείς
Η Εθνική ομάδα του γουότερ πόλο είναι έτοιμη να ανέβει στον θρόνο και ο Βασίλης Σκουντής της απλώνει το κόκκινο χαλί.
Έγραφα χθες εδώ στον απόηχο της δια περιπάτου (και μάλιστα υγιεινού, όπως λέει το παλιό δημοσιογραφικό κλισέ) πρόκρισης της Εθνικής ομάδας στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ότι έχω μπόλικα ράμματα για τη γούνα των Μαγυάρων και επιφυλασσόμουν δια τα περαιτέρω.
Ηγγικεν λοιπόν η ώρα να καταπιαστώ με αυτά τα περαιτέρω, καθόσον σε λίγες ώρες η μεγαλύτερη ομάδα που γέννησε ποτέ αυτή η χώρα θα επιδιώξει να αναρριχηθεί για πρώτη φορά σε έναν χρυσοποίκιλτο θρόνο, που της αξίζει και δεν θα της προσφερθεί χαριστικά και αριστίνδην!
Οι Ελληνες και οι Μαγυάροι
Α, για να μην το ξεχάσω: Μαγυάροι είναι οι Ούγγροι, πρόκειται για την εθνική ονομασία τους, όπως για παράδειγμα ελόγου μας είμαστε οι Έλληνες.
Θεωρώ απαραίτητο και σκόπιμο να το επισημάνω αυτό διότι πριν από κάμποσες δεκαετίες στην Ελλάδα επικρατούσε η άποψη πως Μαγυάρος είναι (όχι η εθνικότητα των Ούγγρων, αλλά) ένα κομπλιμέντο που ταιριάζει στα αθλητικά ταλέντα!
Προφανώς έπαιξε ρόλο σε αυτή τη λανθασμένη και στρεβλή ερμηνεία η αναφορά στη μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα που μόστραραν οι Μαγυάροι στη δεκαετία του ’50, η οποία λάνσαρε τη διάταξη 2-3-5 με αστέρες τον Πούσκας, τον Κότσιτς, τον Τσίμπορ, τον Μπουντάι, τον Χιντεγκούτι, τον Γκόσιτς, τον Λοραντ, τον Μποσικ και πάει λέγοντας...
Είχε επικρατήσει λοιπόν τότε η εσφαλμένη άποψη ότι Μαγυάρος σήμαινε δεξιοτέχνης και αρτίστας του ποδοσφαίρου, κοινώς μπαλαδόρος, με αποτέλεσμα να προσδίδεται αυτό το δήθεν παρατσούκλι ακόμη και σε Έλληνες παίκτες!
Ο Μαγυάρος άσος Βαγγέλης Χέλμης
Εγράφη λοιπόν κάποια στιγμή σε αθλητική εφημερίδα της εποχής ένα άρθρο για τον παλαίμαχο Μαγυάρο άσο Βαγγέλη Χέλμη!
Βεβαίως ο Χέλμης που έκανε μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής στον Εθνικό και στον Ολυμπιακό του οποίου διετέλεσε και προπονητής ήταν γέννημα θρέμμα του Πειραιά και δεν είχε καμιά σχέση με την Ουγγαρία...
Κλείνω εδώ την παρένθεση για τους Μαγυάρους από την... Ευαγγελίστρια και επιστρέφω στην πραγματικότητα που φέρνει την Εθνική ομάδα απέναντι στους κανονικούς Μαγυάρους από τη Βουδαπέστη και τα πέριξ αυτής...
Έχουμε κι εμείς τους Μαγυάρους μας, αμ’ πώς;
Ο Ούγγρος... Αφρουδάκης και οι καταβολές του Βλάχου
Παρεμπιπτόντως ο παλαίμαχος διεθνής φουνταριστός και νυν αρχηγός της αποστολής στη Φουκουόκα, Γιώργος Αφρουδάκης μού είχε πει κάποτε ότι ο μικρότερος αδερφός του, ο Χρήστος είναι μεν Έλληνας, αλλά έμοιαζε στο παιχνίδι του με Ούγγρο!
Δεν ξέρω εάν ο Θοδωρής Βλάχος διαβλέπει ουγγρικά στοιχεία στο τωρινό ρόστερ και στο παιχνίδι της Εθνικής, αλλά αυτά θα δικαιολογούνταν και ο λόγος είναι απλός...
Τα τελευταία χρόνια κάμποσοι Έλληνες παίκτες (βλέπε Φουντούλης, Βλαχόπουλος, Αργυρόπουλος-Κανακάκης και άλλοι) μετακόμισαν σε ουγγρικές ομάδες και διέπρεψαν σε αυτές.
Και ο ίδιος ο Βλάχος, όμως, δέχθηκε τέτοιες επιρροές στην αρχή της προπονητικής καριέρας του, ως ασίσταντ κόουτς του Ζόλταν Κάσας, επί των ημερών οποίου ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και μάλιστα πέτυχε το περιλάλητο GrandSlam, κατακτώντας τέσσερις τίτλους στην ίδια σεζόν (2001-02).
Η απενοχοποίηση και η απομυθοποίηση
Τούτου δοθέντος, όπως συνέβη και με εκείνους που έχουν περάσει ή αγωνίζονται τώρα σε ομάδες της Σερβίας και της Κροατίας, οι σύγχρονοι Έλληνες πολίστες απομυθοποίησαν τα "ιερά τέρατα" του εξωτερικού, απενοχοποιήθηκαν οι ίδιοι και αποτίναξαν τα κάθε λογής σύνδρομα απέναντι τους, με αποτέλεσμα να τους κοιτάζουν στα μάτια και να μπορούν πλέον να τους νικούν!
Νικάμε πλέον Σέρβους, Κροάτες, Ούγγρους, Ρώσους (που βρίσκονται σε καραντίνα) από τους οποίους τρώγαμε κατραπακιές και ψάχναμε λαγούμια για να κρυφτούμε.
Ειδικότερα τους Ούγγρους τους είχαμε πάντοτε άχτι και γι αυτό κιόλας λυτρωθήκαμε πριν από δυο χρόνια στο Τόκιο, όπου καθ’ οδόν προς το δεύτερο σκαλί του ολυμπιακού βάθρου τους ρίξαμε δυο φορές στο καναβάτσο: στην πρεμιέρα του Τουρνουά στις 25 Ιουλίου με 10-9 και στον ημιτελικό της 6ης Αυγούστου με 9-6.
Τους μεγάλους μάγιστρους της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης τους ανταμώσαμε για πρώτη φορά το 1972 στο Μόναχο και χάσαμε με 6-1.
Το κισμέτ του Βλαχόπουλου
Θα ακολουθούσαν άλλες επτά ήττες σε ισάριθμα Ολυμπιακά Τουρνουά και μια ισοπαλία (στις 10 Αυγούστου του 2016 στο Ρίο με 8-8) που τη γραπώσαμε πέντε δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με το γκολ του Άγγελου Βλαχόπουλου…
Πέντε χρόνια αργότερα έλαχε ο κλήρος στον ίδιο να ξορκίσει τους δαίμονες που κατέτρυχαν την Εθνική και να ρίξει στο κανναβάτσο τους Ούγγρους οι οποίοι τον ξέρουν κιόλας από την καλή κι από την ανάποδη λόγω της τριετούς θητείας του στην Εγκερ (2017-2020).
Τότε η Εθνική είχε προηγηθεί με 6-4, οι Μαγυάροι απάντησαν με ένα σερί 3-0 για το 6-7 και η Εθνική ισοφάρισε στο 7-7 με τον Ντίνο Γενηδουνιά και στο 8-8 με τον Βλαχόπουλο…
Ακολούθησε άλλη μια ήττα στο Ρίο ντε Τζανέιρο με 12-10 στον αγώνα κατάταξης για την πέμπτη θέση, αλλά στο Τόκιο τους... πετσοκόψαμε δυο φορές και συγχωρέθηκαν τα πεθαμένα μας!
Οι Μπιτλς της πισίνας και η αμύθητη περιουσία
Το εννοώ αυτό, διότι γενιές και γενιές μεγάλωσαν χωρίς ποτέ να καταφέρουν να αποσείσουν το ουγγρικό σύνδρομο και να γευθούν το νέκταρ της νίκης απέναντι στους Μπιτλς της υδατοσφαίρισης, με αποτέλεσμα να παραχθεί και να διαιωνίζεται ένας αλυτρωτισμός!
Όντως πρόκειται για τους μαικήνες του γουότερ πόλο και η ανεκτίμητη περιουσία τους προκαλεί ίλιγγο: 9-3-4 μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 3-7-1 στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 13-6-6 στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, 4-4-2 στα Παγκόσμια Κύπελλα, 2-5-1 στα WorldLeague και 1-0-0 στο EuropaCup.
Η σούμα τους, αν δεν κάνω λάθος στην πρόσθεση βγάζει 71+1 μετάλλια και εμείς αντιπαραβάλλουμε 9+1. Εβδομήντα δυο με δέκα, ε, υπάρχει μια διαφορά, αλλά οι αγώνες και δη οι τελικοί δεν κρίνονται από την επετηρίδα!
Τα... βρωμόχερα του Βάρι και του Κις
Σε επίπεδο Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων, οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στις 24 Ιουλίου του 2003 και στις 29 Ιουλίου του 2005, έτυχε μάλιστα να είμαι παρών και στα δυο θρίλερ που κατέληξαν σε αχώνευτες ήττες οι οποίες μας στοίχειωναν μέχρι πρόπερσι...
Στις 24 Ιουλίου του 2003 στην πισίνα "Πικορνέλ" της Βαρκελώνης, είχαμε φτάσει μια ανάσα από μια μεγαλειώδη νίκη και την πρόκριση στον τελικό, αλλά ας όψονται τα… βρωμόχερα του Αττίλα Βάρι και του Γκέργκελι Κις…
Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου και ο Δημήτρης Μάζης έβαλαν την Εθνική μπροστά με 7-6 και 8-7, αλλά ο Βάρι ισοφάρισε, ο Κις έγραψε το 9-8 και ο μεγάλος τελικός έμεινε ένα όνειρο, ενώ στον αγώνα για την τρίτη θέση χάσαμε από τη Σερβία με 5-3.
Ο δήμιος "Φασιανός"
Δυο χρόνια αργότερα, στις 29 Ιουλίου του 2005, στο "Ζαν Ντραπό" του Μόντρεαλ δίκην déjà vu ξαναείδαμε το ίδιο έργο, πού να πάρει η οργή!
Πάλι στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, οι Ούγγροι μάς πήραν την μπουκιά από το στόμα νικώντας με 7-6 σε ένα αλλόκοτο ματς που το καθάρισε ο Πίτερ Μπίρος…
Οι λεγάμενοι έβαλαν επτά γκολ: ένα ο Κις και όλα τα άλλα ο άτιμος ο "Φασιανός", όπως είναι το παρατσούκλι του Μπίρος!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα αύριο θα'ρθουμε φάτσα με φάτσα με τους Ούγγρους για 92η φορά στα χρονικά σε ένα νταλαβέρι που προφανώς δεν γέρνει προς το μέρος μας...
Σε 91 ματς η Εθνική έχει οκτώ νίκες, έξι ισοπαλίες και 77 ήττες!
Το 0-9 στα Παγκόσμια και το "Τώρα είναι η ώρα"
Υπάρχει βεβαίως και ένα ακόμη χειρότερο στατιστικό στοιχείο, αλλά ας μείνει μεταξύ μας και μη γίνει κουβέντα παραέξω: σε εννέα ματς στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το σκορ είναι 0-9 (με τελευταία ήττα το 2017 στη Βουδαπέστη, σκορ 5-7), ωστόσο αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργούνται οι παραδόσεις...
Δημιουργούνται για να σπάνε κάποια στιγμή και όπως λέει ο Βλάχος, "Τώρα είναι η ώρα"!
Πριν από τον αυριανό τελικό στη Φουκουόκα, οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν στις 23 Ιουνίου στο πλαίσιο του WorldLeague στο Λος Αντζελες, όπου οι Ούγγροι επιβλήθηκαν με 6-4...
Η Ουγγαρία είναι για το γουότερ πόλο, ό,τι το ΝΒΑ για το μπάσκετ και η Βραζιλία για το ποδόσφαιρο, τουτέστιν κάθε νίκη απέναντι της μοιάζει με έπος!
Ένα τέτοιο έπος το γράψαμε στις 31 Μαΐου του 1997 στο ΟΑΚΑ στον αλήστου μνήμης ημιτελικό του FINACup…
Ο κέρβερος Μάκης Βολτιράκης
Eκείνο το βράδυ η Εθνική ήταν όντως ονειρώδης, καθώς στραγγάλισε τους Ούγγρους, προηγήθηκε με 6-0 στις αρχές του τρίτου επταλέπτου και εντέλει επικράτησε με 8-4.
Ακόμη πιο ονειρώδης και αληθινός Κέρβερος υπήρξε ο Μάκης Βολτιράκης που κατέβασε από την αρχή τα ρολά και έπιανε τα άπιαστα!
Στην κορύφωση αυτής της συναρπαστικής και φαντασμαγορικής εμφάνισης του, ο Χανιώτης τερματοφύλακας έκανε την μαγική κίνηση "ποδήλατο" με τα πόδια κάτω από το νερό, εκτινάχθηκε και κατέβασε την μπάλα σε ένα περίτεχνο σουτ του συχωρεμένου Τίμπορ Μπένεντεκ!
Ευχή και... κατάρα τού δίνω του Μανώλη Ζερδεβά να γίνει σήμερα tale e quale με τον Βολτιράκη και εάν συμβεί αυτό, τότε όλα θα πάνε ντρέτα, όπως λένε και στα Χανιά.
Προβλέψιμα... απρόβλεπτοι!
Εδώ ήρθαμε λοιπόν, διότι όταν -στο προηγούμενο άρθρο μου- αναφερόμουν στο ιδιάζον στιλ των Ούγγρων, αυτό ακριβώς εννοούσα...
Οι Μαγυάροι, λοιπόν, ζουν ανέκαθεν για τη χαρά του παιχνιδιού και αυτό το παραδοσιακό χαρακτηριστικό στοιχείο τους καθιστά προβλέψιμα απρόβλεπτους και απρόβλεπτα προβλέψιμους!
Είναι μια (με το συμπάθιο) ανώμαλη ομάδα που μπορεί όλοι να τη θεωρούν πεθαμένη και ξαφνικά να αναστηθεί, όπως συνέβη στον δραματικό ημιτελικό απέναντι στους υπερασπιζόμενους τα σκήπτρα του 2022, Ισπανούς.
Η Εθνική, όπως αποδεικνύει τα τελευταία χρόνια, δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο, αλλά εκτιμώ ότι οι συγκυρίες μάλλον μας ευνόησαν χωρίς να παρέμβουμε: πιθανότατα το μονοπάτι με τη Σερβία στον ημιτελικό και την Ουγγαρία στον τελικό είναι πιο βατό από εκείνο με την Ιταλία και την Ισπανία αντιστοίχως.
Οι σουτέρηδες και ο Ζερδεβάς
Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι τους Ούγγρους τους έχουμε!
Συμμερίζομαι κι εγώ την άποψη τους, αρκεί να παίξουμε το πόλο μας και να επιβάλουμε το δικό μας στιλ με πρώτο και κυρίως ζητούμενο την αναχαίτιση των... σουτέρηδων τους, όπως έλεγε και ο Λάζαρος Λέτσιτς, καλή του ώρα.
Αυτό είναι το κύριο προσόν τους: οι τρομεροί σουτέρ και εκτελεστές, εξ ου και η πρότερη αναφορά μου στον κομβικό ρόλο που ούτως ή άλλως διαδραματίζει στα δρώμενα ο Ζερδεβάς.
Βάστα Μάνο, βάστα και σήμερα αγόρι μου!!!
L’ art pour l’ art
Οι Ούγγροι ομνύουν στην καλλιτεχνία, έχουν στο παιχνίδι τους κάτι πολύ αρτίστικο, πολύ φαντεζί και παίζουν περισσότερο για να βάλουν γκολ και να διασκεδάσουν παρά για να ακολουθήσουν ένα πλάνο τακτικής και να νικήσουν.
L’ art pour l’ art τουκερατά!
Απλώς, επειδή είναι πολύ ταλαντούχοι, έχουν το γουότερ πόλο στο αίμα τους και ξέρουν πολλά καντάρια από δαύτο, συνήθως νικούν κιόλας.
Δεν νικούν βεβαίως πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι... Ούγγροι!
Βασικά είναι Μαγυάροι!
Εμείς πάλι είμαστε Έλληνες και συστηνόμαστε ως μια νέα κραταιά δύναμη που γαργαλάει για τα καλά τα ρουθούνια εκείνων που διαφέντευαν το άθλημα και σφετερίζεται την εξουσία τους.
Κυβερνώσα Δεξιά, με το καλό ή με το άγριο
Σήμερα στη Φουκουόκα η Εθνική ομάδα θέλει να γίνει κυβέρνηση.
Θέλει να γίνει και θα γίνει, "είτε με το καλό, είτε με το άγριο", όπως είχε πει σε και κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ ο Χρήστος Σπίρτζης!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξανάγινε κυβέρνηση στις εκλογές της 21ης Μαΐου και της 25ης Ιουνίου του 2023, αλλά η κουβέντα για την Κυβερνώσα Αριστερά συνεχίζεται...
Στα καθ’ ημάς, η Ελλάδα προβάλλει το πρόταγμα της Κυβερνώσας Δεξιάς και τούτο δεν έχει να κάνει με τη Νέα Δημοκρατία, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις κάθε λογής πολιτικές κλίσεις...
Έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Εθνική μας είναι η μοναδική μεγάλη ομάδα στον κόσμο, η οποία δεν διαθέτει στο ρόστερ της ούτε έναν αριστερόχειρα παίκτη!
Οι ζερβοκουτάλες είναι σημαντικοί σε όλα τα ομαδικά αθλήματα κι εμείς δεν έτυχε να βγάλουμε τέτοιους εδώ και χρόνια και ζαμάνια...
Το βαλσαμωμένο χέρι του Γεωργαρά
Εάν δεν απατώμαι ο τελευταίος αριστερόχειρας και ως εκ τούτου... βαλσαμωμένος παίκτης που στελέχωσε την Εθνική σε μια μεγάλη διοργάνωση υπήρξε ο Πατρινός Μάκης Γεωργαράς, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα.
Πιο μπροστά είχαμε τον Μπάμπη Χαραλαμπίδη (πατέρα της Στεφανίας και της Ιωάννας) και ακόμη παλαιότερα τον Γιάννη Καραλόγο...
Ξα μας, όμως, έχουμε την τύχη να διαθέτουμε σπουδαίους εκτελεστές που μπροστά τους τύφλα να ‘χουν οι τάχα απαραίτητοι αριστερόχειρες!
Οιονεί αριστερόχειρες, παίκτες οι οποίοι αγωνίζονται σε εκείνη την πλευρά, με δεξί χέρι που κάνει τα δίχτυα να σπαρταράνε: ο Ντίνος Γενηδουνιάς, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ο Στάθης Καλογερόπουλος και ο Νίκος Γκίλλας, που ξεφουκάρωσε στον ημιτελικό με τους Σέρβους.
Τα παστέλια και ο Κέρβερος
Οι Ούγγροι έχουν σουτέρ-δολοφόνους, καμία αντίρρηση.
Και οι δικοί μας όμως δεν κολλάνε μπρίκια, τουναντίον τα... παστελώνουν μια χαρά!
Υπερτερούμε στους φουνταριστούς και συν τοις άλλοις ο (άνθρωπος της τελευταίας στιγμής στον προημιτελικό με το Μαυροβούνιο) Δημήτρης Σκουμπάκης ανταποκρίνεται και επιθετικά στη θέση "3"...
Και -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- μπροστά από την εστία μας υπάρχει ένας Κέρβερος, που τον λένε Ζερδεβά!
Με το καλό, σε λίγες ώρες από τώρα.
Με το καλό και μ’ έναν πόνο, παλικάρια μου!
