Εξοχα φίλοι μου, στο Βόλο
Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ συγκρούονται στον... συφοριασμένο τελικό του Κυπέλλου και ο Βασίλης Σκουντής ιχνηλατεί τις προηγούμενες δυο στράτες στις όχθες του Παγασητικού κόλπου.
Στο περίφημο, ομώνυμο κιόλας, θεατρικό έργο του Αντον Τσέχοφ, οι τρεις αδερφές Πραζόροφ ζουν με τον πόθο να φύγουν από την επαρχιακή πόλη στην οποία καθηλώθηκαν, λόγω της μετάθεσης του πατέρα τους και να γυρίσουν στη γενέτειρα τους...
Κάποια στιγμή, λοιπόν, η Ιρίνα προτρέπει και συνάμα ιντριγκάρει την Ολγα και τη Μάσα με την ατάκα «Στη Μόσχα αδερφές μου στη Μόσχα», αλλά τζίφος! Το ριζικό τους έγραφε ότι θα ξέμεναν εκεί και θα ξαναγύριζαν ποτέ στη μεγαλούπολη...
Σε αντίθεση με τις ηρωίδες του Τσέχοφ, που καρτέραγαν επί ματαίω το νόστιμον ήμαρ, ο Ολυμπιακός ξαναγυρίζει σήμερα στον Βόλο για να διεκδικήσει έναν τρίτο τίτλο, μετά από 38 ολόκληρα χρόνια!
Απλώς τούτη τη φορά οι Πειραιώτες δεν θα ‘χουν στο πλευρό τους τον ΠΑΟΚ! Ας βάλω όμως τα πράγματα σε μια σειρά και σε μια τάξη, διότι τα ‘ριξα από την αρχή χύμα και ελλοχεύει ο κίνδυνος να έχω προκαλέσει σύγχυση στους νεαρότερους ή ακόμη και στους παλαιότερους των οποίων η μνήμη έχει αρχίσει να εξασθενίζει...
Όχι βεβαίως στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, που εγκαινιάσθηκε το 2004, αλλά στο παλιό γήπεδο του Βόλου, οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν για πρώτη φορά εκείνο το σαββατιάτικο απόγευμα της 24ης Μαΐου του 1980, που ο Ολυμπιακός μετά τον… Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Παναθηναϊκό, νίκησε και τον Αρη Θεσσαλονίκης στο μπαράζ για την κατάκτηση του τίτλου του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Τι σήμαιναν όλα αυτά; Η ανάδειξη του Προέδρου της… ελληνικής ποδοσφαιρικής δημοκρατίας όδευε ολοταχώς προς το μπαράζ, όπερ και εγένετο... Στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο μεν Αρης άλωνε τη Ρόδο με 1-0, ο δε Ολυμπιακός καθάριζε με 2-0 τον ΠΑΟΚ, που κουβάλαγε και την εσωτερική και περιρρέουσα πίεση.
Τι σημαίνει αυτό; Οι οπαδοί του Δικεφάλου είχε φροντίσει να στείλουν προς την ομάδα το μήνυμα ότι δεν διανοούνταν να δουν τα… Αρειανά να κάνουν γύρο του θριάμβου κάτω από τον Λευκό Πύργο! Δεν παίζεις με τη λαϊκή οργή, το δίχως άλλο!
Ούτως ή άλλως ο Ολυμπιακός ήταν αφιονισμένος για να στεφθεί πρωταθλητής και τα δυο γκολ του Μάικ Γαλάκου, τον έστειλαν σούμπιτο στο Βόλο! Βασικά η ισοβαθμία έστελνε τις δυο ομάδες σούμπιτες στην αγωνία μέχρι να αποφανθεί η ΕΠΟ πώς θα λυθούν οι δυο γόρδιοι δεσμοί!
Ναι, δυο, καθόσον εκτός από τον Ολυμπιακό και τον Αρη που μοιράζονταν το ρετιρέ αποκομίζοντας από 47 βαθμούς έκαστος, προέκυψε και η ισοβαθμία του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στην τρίτη θέση της τελικής κατάταξης...
Ο,τι δεν λύνεται, κόβεται, όπως είχε πει και ο Μέγας Αλέξανδρος στην πρωτεύουσα της Φρυγίας. Δεν ήταν δυνατόν να προκριθεί κιόλας η σολομώντεια λύση και να κοπεί το πρωτάθλημα στη μέση και τούτου δοθέντος... στο Βόλο αδερφές μου στο Βόλο!
Στο Βόλο για το μπαράζ του τίτλου και στο Νέο Φάληρο για εκείνο που θα έκρινε την τρίτη θέση... Παστρικές δουλειές!
Πάνω από 17.000 ζευγάρια μάτια (όπως συνήθιζε να λέει στον πρόλογο των άρτιων και γλαφυρών ραδιοφωνικών περιγραφών του ο Γιάννης Λογοθέτης) στράφηκαν στις 24 Μαΐου πάνω στον Ολυμπιακό και στον Αρη, χώρια βεβαίως η τηλεοπτική μετάδοση του μπαράζ.
Στη λήξη του πρώτου ημιχρονίου (όπως παρεμπιπτόντως πολλοί επιφανείς γλωσσολόγοι επιμένουν ότι είναι η σωστή λέξη και όχι το ημίχρονο, αλλά επ’ αυτού πρέπει να γνωμοδοτήσει ο Μπαμπινιώτης) αποτυπώθηκε το 0-0, αλλά αυτή η ισοπαλία δεν θα κρατούσε για πολύ ακόμα…
Στο 47ο λεπτό ο Βαγγέλης Κουσουλάκης άνοιξε το σκορ και επτά λεπτά αργότερα ο Τόμας Αλστρομ έγραψε το 2-0, που δεν άλλαξε ως τη λήξη και έχρισε πρωταθλητή τον Ολυμπιακό.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Αρβανίτης, Κυράστας, Καραβίτης, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκης, Κρητικόπουλος (46’ Μίχος), Νικολούδης, Αλστρομ, Ξανθόπουλος, Γαλάκος
ΑΡΗΣ: Παπαφλωράτος, Πάλλας, Μόκαλης, Φοιρός, Βένος, Κούης, Ολε, Ζήνδρος, Μπαλλής, Βάγγης (53’ Ζελελίδης), Σεμερτζίδης
Το κλου της υπόθεσης πάντως, πέρα βεβαίως από την στέψη του Ολυμπιακού ήταν ένα πανό, που είχε αναρτηθεί στην εξέδρα και αποτέλεσε άλλο ένα casus belli ανάμεσα στους αιώνιους αντιπάλους της Θεσσαλονίκης…
Τι είχε γραφτεί σε αυτό το πανό; «Ο Σύνδεσμος Φίλων ΠΑΟΚ «Θύρα 4» εύχεται εις το εντιμότατον σωματείον Ολυμπιακού ολόψυχα κατάκτησιν πρωταθλήματος»! Stop, που λέμε και στα τηλεγραφήματα…
Τη σεζόν 1991-92 στο πλαίσιο του ιδιότυπου Τop 4, που διεξήχθη εν είδει play offs για να κρίνει το ζευγάρι του τελικού, ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό και αυτό δεν άρεσε στους Αρειανούς. Τότε στον πάγκο των Ερυθρολεύκων καθόταν για πρώτη σεζόν ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Λέτσιτς πέταξε μια τρομερή αλληγορική ατάκα…
«Για να γίνει κάποιος βασιλιάς στη ζούγκλα πρέπει να σκοτώσει το λιοντάρι, αλλά ο ΠΑΟΚ προτίμησε να σκοτώσει την αλεπού»!
Ο «Νίντζα» εννοούσε ότι η αλεπού ήταν ο «Ξανθός» και λιοντάρι ο Αρης (που ήταν βασιλιάς εκείνη την εποχή, αλλά έπνεε πλέον τα λοίσθια και κηρύχθηκε έκπτωτος). Υπονοούσε ότι ο ΠΑΟΚ έκανε τα στραβά μάτια στο ματς ώστε να αβαντάρει τον Ολυμπιακό και να τον αντιμετωπίσει στον τελικό, αντί του Αρη απέναντι στον οποίο ένιωθε κόμπλεξ από τις προηγούμενες νίλες του!
Δυο χρόνια αργότερα, δίκην déjà vu, o τίτλος της Α’ Εθνικής κρίθηκε πάλι σε μπαράζ, πάλι στο Βόλο, πάλι με πρωταθλητή τον Ολυμπιακό, με αντίπαλο αυτή τη φορά τον Παναθηναϊκό που απειλούσε να μην κατέβει να παίξει, λόγω της υπόθεσης Μπουμπλή!
Στον επίλογο της σεζόν και χάρη στο come back τους από το -6 οι Πειραιώτες ισοβάθμησαν με τους Πράσινους στους 50 βαθμούς. Στα δυο μεταξύ τους ματς είχαν αναδειχθεί ισόπαλοι με 1-1 και μετά από ένα σωρό παλινωδίες κι αφού μεσολάβησε ένας μήνας από τη λήξη του πρωταθλήματος έδωσαν ραντεβού στον Βόλο.
Στις 29 Ιουνίου του 1982 ο Ολυμπιακός βάδισε στην προ διετίας πεπατημένη οδό και επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού με 2-1. Αυτή τη φορά σκόραραν ο Βισέντε Εσταβίγιο στο 6ο λεπτό και ο Νίκος Αναστόπουλος στο 70ό, ενώ στο 82’ μείωσε ο Χρήστος Ζιάκος.
Την ώρα που οι ομάδες ήταν παρατεταγμένες στο κέντρο του γηπέδου για τις χαιρετούρες, ο Τάσος Μητρόπουλος έβγαλε, λέει, μια άναρθρη κραυγή που έμοιαζε με πολεμικό σύνθημα. Στο δε τέλος του αγώνα ακούσθηκε για πρώτη φορά ένα σόκιν σύνθημα με μια λέξη που έκανε ρίμα με τον Βόλο και έκτοτε καθιερώθηκε ως ηχητικό εφέ των ντέρμπι των αιωνίων...
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Σαργκάνης, Ξανθόπουλος, Βαμβακούλας, Στ. Παπαδόπουλος, Μίχος, Κουσουλάκης, Κοκολάκης (81’ Τόγιας), Εσταβίγιο, Αναστόπουλος, Μητρόπουλος (77’ Ορφανός), Λεμονής.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κωνσταντίνου, Καρούλιας, Σημαιοφορίδης (65’ Αναστασιάδης), Καψής, Κόβης, Λιβαθηνός, Κατσιάκος, Κουρόπουλος (65’ Ζιάκος), Χαραλαμπίδης, Νικολάε, Ντόκεν.
Πολλά χρόνια αργότερα στις όχθες του Παγασητικού έμελλε να λουστούν άλλοι δυο τροπαιούχοι του Κυπέλλου Ελλάδος... Στις 5 Μαΐου του 2007 η Λάρισα η οποία νίκησε τον Παναθηναϊκό με 2-1 και έβαλε στο μάτι των οπαδών του τον… Δήμο Ντικούδη!
Τι εννοώ; Την επόμενη ημέρα οι Πράσινοι επιβλήθηκαν τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον μνημειώδη τελικό του Final 4 της Ευρωλίγκας και ο Ντικούδης πέρα από τη χαρά του για τον θρίαμβο, έδωσε δημοσίως και τα συχαρίκια του για τη νίκη της ομάδας της γενέτειρας του...
Καλά έκανε, Λαρισαίος γέννημα θρέμμα είναι, απλώς εκείνη τη στιγμή μέσα στην περιρρέουσα πανηγυρική ατμόσφαιρα, του διέφυγε ότι η ΑΕΛ είχε νικήσει τον Παναθηναϊκό!
Δέκα χρόνια αργότερα, στις 6 Μαΐου του 2017, πάλι στο Βόλο, ο ΠΑΟΚ επιβλήθηκε της ΑΕΚ με το ίδιο σκορ (2-1) και φαντάζομαι ότι το γήπεδο θα έχει αναστηλωθεί πλέον, διότι εκείνο το βράδυ δεν είχε μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο, που λέει ο λόγος!
Απόψε στον Βόλο παίζεται, αλλά ο στοιχειωμένος και… συφοριασμένος 78ος τελικός του Κυπέλλου στον οποίο ο Ολυμπιακός θέλει να του τριτώσει το καλό σε μια πόλη η οποία αποτέλεσε το θέατρο και την πασαρέλα δυο προηγούμενων θριάμβων του...
Στην αντίπερα όχθη η ΑΕΚ (που το 1980 τερμάτισε δυο βαθμούς πίσω από τους Ερυθρόλευκους και τον Αρη) λαχταρά να πετύχει αυτό που δεν της... έκατσε ούτε πριν από σαράντα χρόνια στην ίδια πόλη, αλλά ούτε και το 2017 (κόντρα στον ΠΑΟΚ) στο ίδιο γήπεδο...
Πλάκα πλάκα με τόσες (μετρημένες τέσσερις) αναβολές, παλινωδίες και παρωδίες που έχουν σημαδέψει αυτό τον τελικό, πάλι καλά που γίνεται κιόλας!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: