Yπάρχουν καλά και κακά νέα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, από ποια προτιμάτε να αρχίσω;

Μόνος μου ρωτώ, μόνος μου απαντώ!

Συνήθως αρχίζω από τα κακά και τελειώνω με τα καλά, διότι (υποτίθεται ότι) η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει σαν το κατακάθι στον καφέ.

Έλα όμως που εδώ αυτός ο ...μπιπ ο καφές έχει κόκκαλα!

Αλλάζω λοιπόν τις συνήθειες μου και αρχίζω με τα καλά νέα...

Ευτυχώς σήμερα δεν καβαλάνε το ένα πάνω στο άλλο -όπως έχει συμβεί πλειστάκις στο παρελθόν- τα ματς της Εθνικής με τη Λετονία (19:00) και του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια (21:30), που μάλιστα αμφότερα μεταδίδονται από τη NOVA, εκτός κι αν στα Δυο Αοράκια οι δυο ομάδες βαλθούν να παίζουν μέχρι το ξημέρωμα!

Τα καλά νέα αφορούν και το φιλοθεάμον κοινό της Γαλλίας, καθόσον οι "Μπλε" αγωνίζονται στις 19:30 με τη Λιθουανία, ενώ το ματς Βαλένθια-Μονακό αρχίζει στις 22:00.

Αυτοί που τρώνε στη μάπα τα κακά νέα και θα διχασθούν είναι οι Ισπανοί, διότι ακριβώς την ίδια ώρα (22:00) αρχίζει και ο αγώνας των πρωταθλητών Ευρώπης με την Ιταλία.

Μπίνγκο!

Απορία Ομπράντοβιτς και Μπαρτζώκα, βηξ!

Χθες το βράδυ πήγα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ομολογώ ότι συνέπασχα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Γιώργο Μπαρτζώκα, όταν ο ένας μετά τον άλλον κλήθηκαν να σχολιάσουν τα τεκταινόμενα που όντως συνιστούν πολύ κακά νέα!

Δυστυχώς αυτά τα κακά νέα δεν είναι φρέσκα και αποδεικνύονται ανίατα, διότι βαστάνε εδώ και πέντε χρόνια: από εκείνο το βράδυ της 24^ης Νοεμβρίου του 2017 όταν εις ό,τι μας αφορά, η Εθνική χάρη στο λυτρωτικό τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου επιζούσε του θρίλερ με τη Μεγάλη Βρετανία στο Λέστερ, ενώ την ίδια στιγμή στο ΟΑΚΑ ο Τζέιμς Γκιστ με 2/2 βολές κλείδωνε τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ρεάλ Μαδρίτης.

Εκτοτε οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα τους, διότι κάθε φορά που ανοίγει ένα «παράθυρο» των Εθνικών ομάδων (εκτός από εκείνα του Αυγούστου, ενίοτε και του Ιουνίου), κλείνει μια μπαλκονόπορτα της αξιοπιστίας του μπάσκετ!

Αλαλούμ, μπάχαλο, παρωδία, παράνοια, διαστροφή και λίγα λέω!

Η προβοσκίδα του Ιτούδη και του Αταμάν

Χθες λοιπόν ο Μπαρτζώκας και ο Ομπράντοβιτς σήκωσαν τους ώμους ψηλά, άλλωστε το ίδιο έχει κάνει και η... επιστήμη, που επίσης κάνει διαρκώς ανατάσεις των χειρών.

Τα δικά τους τα χέρια είναι δεμένα, αλλά υπάρχουν και δυο πρωτοκλασάτοι συνάδελφοι τους που βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη κατάσταση: ο δικός μας Δημήτρης Ιτούδης και ο Εργκίν Αταμάν, που πατάνε σε δυο βάρκες και ασφαλώς είναι αναγκασμένοι να προσπαθούν ν’ αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες.

Τους κρέμεται όμως άθελα τους, η προβοσκίδα μέσα σε αυτό το κομφούζιο στο οποίο οι παίκτες και οι προπονητές καλούνται να χορέψουν στους ρυθμούς που δίνουν τα νταούλια και οι ζουρνάδες αλλωνών!

Από την εποχή του πρώτου σχίσματος (2000) που οδήγησε στην αναγόρευση δυο πρωταθλητών Ευρώπης (της Κίντερ Μπολόνια στους πέντε τελικούς με την Ταού και της Μακάμπι στον τελικό του Final 4 της Σουπρολίγκας με τον Παναθηναϊκό στο Παρίσι) η τότε νεόκοπη Ευρωλίγκα και η FIBA μαζί δεν κάνουνε και (σε πείσμα της παροιμίας) μπορούνε χώρια!

Το χάσμα παραμένει και επικαλύπτει τις λιγοστές ειλικρινείς ή απλώς προσχηματικές απόπειρες συμφιλίωσης των δυο ασυνθηκολόγητων εχθρών.

Τα σημεία αιχμής;

Το "Τι εκάματε;" του Μητσοτάκη

Πολλά και διάφορα: πότε οι παράλληλες διοργανώσεις, πότε οι διαιτητές, πότε τα κριτήρια αξιολόγησης των ομάδων που συμμετέχουν στις διοργανώσεις, πότε τα παράθυρα, πότε το ένα, πότε το άλλο...

Σε αυτά τα 22 χρόνια το διευθυντήριο της Βαρκελώνης είχε πάντοτε μπροστάρη τον Τζόρντι Μπερτομέου, ενώ από το ύπατο αξίωμα της... μαμάς FIBA πέρασαν τρεις Γενικοί Γραμματείς: οι συχωρεμένοι Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς και Πάτρικ Μπάουμαν, ενώ από τις 7 Δεκεμβρίου του 2018, σε αυτό το πόστο βρίσκεται ο Ανδρέας Ζαγκλής.

"Τι εκάματε;" ρωτούσε κάποτε από του βήματος της Βουλής ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και εάν κι εφόσον απευθυνόταν στους ηγήτορες του μπάσκετ, δεν θα έπαιρνε πειστικές απαντήσεις.

Τι έκαμαν, λοιπόν;

Μανούλα τους γέννησε κι αυτούς

Μια τρύπα στο νερό στο οποίο πνίγεται το μπάσκετ, ενώ (για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη) όλα τα υπόλοιπα ομαδικά σπορ έχουν λύσει το πρόβλημα του δυαδισμού από την πρώτη στιγμή.

Πολύ απλά, διακόπτονται κάποια στιγμή τα Εθνικά
Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα Ευρώπης για να παίξουν οι Εθνικές ομάδες, ακόμη κι αν αυτό το διάλειμμα διαρκεί πάνω από έναν μήνα όπως θα συμβεί οσονούπω λόγω του Μουντιάλ στο Κατάρ.

Στο πηγάδι κατούρησαν αυτοί, μπας και δεν τους γέννησε μανούλα;

Εμείς οι μπασκετικοί, απλώς –με το συμπάθιο κιόλας-τα... ξύνουμε!

Η κατάσταση συνιστά όντως τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του τραγέλαφου και ουδόλως διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι τα επτά από τα εννέα ματς της έβδομης αγωνιστικής της Euroleague, διεξήχθησαν χθες...

Ο Παπαπέτρου, ο Ιτούδης και ο ευτελισμός του μπάσκετ

Δώρον άδωρον είναι η αυτό, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σκηνές που (πολύ φοβάμαι ότι) δυσφημούν και ευτελίζουν το άθλημα...

Η Παρτίζαν αρνήθηκε να δώσει άδεια στον Ιωάννη Παπαπέτρου, καθόσον η Σερβία και η Ελλάδα βρίσκονται στον ίδιο όμιλο, η ΕΟΚ ναύλωσε ιδιωτικό αεροπλάνο για να κουβαλήσει νυχτιάτικα ή αξημέρωτα τον Ιτούδη και τον Καλάθη από την Πόλη στο Ηράκλειο, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη ο Παπανικολάου, ο Λαρεντζάκης και ο Λούντζης θα ταξιδέψουν κατ’ ευθείαν από τη Μονς (Βέλγιο) στο Μόναχο για τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Μπάγερν.

Εάν όλα αυτά (και πολλά άλλα) περιστατικά δεν κατατείνουν στη φαρσοκωμωδία, στη φαιδρότητα και στον παραλογισμό, τότε ασφαλώς οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα και τη σημασία τους.

Τις πταίει, λοιπόν;

Όχι πάντως ο Χατζηπετρής όπως έλεγες στην μπαλάντα του ο συχωρεμένος Λουκιανός Κηλαηδόνης...

Αυτά τα πέντε χρόνια όντως χάθηκε ο μπούσουλας και-ως γνωστόν-δε έναν πόλεμο και δη εμφύλιο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά μονάχα ηττημένοι!

Τα δευτερότριτα της Εθνικής και τα παιδιά των φαναριών!

Αυτό που βγαίνει ηττημένο και πληγωμένο πολλώ λογιώ είναι συλλήβδην το μπάσκετ, καθώς μπορεί η Euroleague να συνεχίζεται απρόσκοπτα, ωστόσο την ίδια στιγμή πλήττονται βάναυσα οι εθνικές ομάδες και αλλοιώνεται η φυσιογνωμία των προκριματικών φάσεων του EuroBasket και του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο κόσμος θέλει να βλέπει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά θέλει επίσης να βλέπει και την Εθνική ομάδα της χώρας του με την πληρέστερη και καλύτερη δυνατή σύνθεση και όχι με τα... δευτερότριτα, όπως αυτοσαρκαζόταν πριν από τρία χρόνια ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος!

Σε κάθε περίπτωση τα παιδιά των "παραθύρων" δεν είναι διάβολε, τα παιδιά των... φαναριών και ασφαλώς αξίζουν την αναγνώριση, τον σεβασμό και μια εύφημο μνεία, διότι κράτησαν ψηλά το λάβαρο, δεν έχουν αστοχήσει στις προηγούμενες δυο επιχειρήσεις της εθνικής (Παγκόσμιο Κύπελλο 2019, EuroBasket 2022) και ελπίζουμε να τριτώσει το καλό.

Η πατρίς ευγνωμονούσα, το δίχως άλλο!

Η Ρεάλ και το χρέος του Μποντιρόγκα

Εκτός από τη σοβαρότητα, λείπει και μια βιώσιμη και κοινώς αποδεκτή πρόταση, με εξαίρεση αυτήν που διατύπωσε χθες ο (προπονητής της Εθνικής ομάδας της Γερμανίας) Γκόρντον Χέρμπερτ περί θέσπισης ενός διεσταλμένου παραθύρου με τέσσερις αγώνες αντί των δυο.

Δεν είναι κακή ιδέα, σαν να λέμε δυο στην τιμή του ενός!

Σε κάθε περίπτωση, αυτό πρέπει να είναι το μεγάλο στοίχημα (και) του Ντέγιαν Μποντιρόγκα: να επιβεβαιώσει ότι το έδαφος έγινε πιο πρόσφορο και γόνιμο μετά την αποχώρηση του Τζόρντι Μπερτομέου, να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Ανδρέα Ζαγκλή, να αφήσουν οι δυο πλευρές τα.. όπλα έξω από το δωμάτιο, να προσπεράσουν τις αγκυλώσεις και τη μισαλλοδοξία και να βρουν την περιβόητη χρυσή τομή.

Το εάν (όπως λέγεται) η Ρεάλ Μαδρίτης μανιπουλάρει τις υπόλοιπες ισπανικές ομάδες για να συντηρείται η πόλωση σε συνδυασμό και με τις διεργασίες ή τις υπόγειες διαδρομές που σχετίζονται με την European Super League του ποδοσφαίρου δεν μπορεί, διάβολε, να κρατά το μπάσκετ αιχμάλωτο.

Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές έχουν το ηθικό χρέος εν ονόματι της ιστορίας του μπάσκετ να βάλουν νερό στο κρασί τους και να συνομολογήσουν ένα moratorium.

Όχι σήμερα, ούτε αύριο, αλλά... χθες!