To γράφω φόρα παρτίδα και αμαρτίαν ουκ έχω…

Εάν ο Σέι Γκίλτζους-Αλεξάντερ δεν βγει MVP της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ, θα σκίσω τα διπλώματα μου ή -όπως έλεγε και ο Σταύρος Παράβας, υποδυόμενος τον Φίφη- θα τραβήξω τις κοτσίδες μου!

Δεν έχω ούτε διπλώματα, ούτε κοτσίδες, αλλά να που απέκτησα μια μεγάλη καψούρα!

Το λες και… γεροντοέρωτα αυτό που έχω πάθει εδώ και μερικές εβδομάδες με τον Καναδό γκαρντ: έτυχε να περιγράψω στην CosmoteTV τρία ματς των Θάντερ, στα δυο από αυτά σκόραρε από 45 πόντους, ε δεν ήθελα και πολύ για να δαγκώσω τη λαμαρίνα με την πάρτη του.

Στην έκτη σεζόν του με την ομάδα της Οκλαχόμα Σίτι και στην έβδομη του στο ΝΒΑ (μετά την παρθενική εμφάνιση του με τους Κλιπερς) ο λεγάμενος οργιάζει με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Η πρωτιά και τα νούμερα

Αυτό που συνεπάγεται είναι η πρωτοκαθεδρία των Θάντερ στη Δύση με την ελπίδα τους ότι θα τους προσπορίσει κάτι καλύτερο σε σχέση με τη σεζόν 2023-24: πέρυσι πάλι είχαν οδηγήσει την κούρσα αποτελώντας τη νεαρότερη ομάδα που τερμάτισε στο Νο 1 στα χρονικά του ΝΒΑ, αλλά στα playoffs, μετά το sweep επί των Πέλικανς, δεν μπόρεσαν να προσπεράσουν το εμπόδιο των Μάβερικς.

Προς επίρρωσιν της αναφοράς μου στα όργια που διαπράττει ο Γκίλτζους-Αλεξάντερ λειτουργεί ως αψευδής μάρτυς η στατιστική η οποία τον φέρνει στη δεύτερη θέση των σκόρερς πίσω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (32.7π.) με μέσο όρο 30.8 πόντους , χώρια τα 5.6 ριμπάουντ, οι 6.1 ασίστ, τα δυο κλεψίματα και η μία τάπα.

Αυτούς τους 30.8 πόντους ο 26χρονος σταρ τους βάζει με 21 τελικές προσπάθειες ανά αγώνα και με ποσοστά ευστοχίας 58.8% στα δίποντα, 34.8% στα τρίποντα και 87.9% στις ελεύθερες βολές, ένα το κρατούμενο.

Ούτε παρτάκιας, ούτε μοναχοφάης!

Το δεύτερο και σημαντικότερο παράσημο που πρέπει να του επιδαψιλευθεί είναι η επίδραση την οποία ασκεί στην πορεία της ομάδας του: ο τύπος δεν είναι παρτάκιας ή μοναχοφάης, τουναντίον καθιστά καλύτερους τους συμπαίκτες του και ισχυρότερη την ομάδα του, καθώς οι επιδόσεις του έχουν εκτοξεύσει τις τελευταίες δυο σεζόν τους Θάντερ οι οποίοι διεκδικούν στα ίσια πλέον τον τίτλο!

Δεν το κατάφεραν πέρυσι, αλλά μπορούν να το πετύχουν στην εφετινή σεζόν, διαθέτοντας πολύ ταλέντο, μεγάλο βάθος, ποιότητα, ενώ όσο περνάει ο καιρός προσθέτουν ισχυρές δόσεις εμπειρίας στον νεανικό ενθουσιασμό τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στις φιλόδοξες βλέψεις τους για να επιστρέψουν στον θρόνο μετά από 46 χρόνια!

Οι Σόνικς και οι τελικοί του 2012

Υπενθυμίζω ότι οι Θάντερ αποτελούν τους κληρονόμους των λατρεμένων (πρωταθλητών του 1979 και φιναλίστ του 1978 και του 1996) Σιάτλ Σουπερσόνικς, ενώ ως ομάδα της Οκλαχόμα Σίτι έπαιξαν στους τελικούς του 2012 στους οποίους ηττήθηκαν με 4-1 από τους Χιτ.

Τότε μόστραραν στο ρόστερ τους τον Κέβιν Ντουράντ, τον Τζέιμς Χάρντεν, τον Ράσελ Γουέστμπρουκ, τον Σερτζ Ιμπάκα, τον Κέντρικ Πέρκινς και τον Ντέρεκ Φίσερ: τέσσερις από δαύτους (Ντουράντ, Ιμπάκα, Πέρκινς, Φίσερ) στέφθηκαν πρωταθλητές του ΝΒΑ με άλλες ομάδες, τρεις από αυτούς (Ντουράντ, Γουέστμπρουκ, Χάρντεν) έχουν αναδειχθεί MVP της κανονικής περιόδου και πρώτοι σκόρερς της λίγκας, ενώ έχουν εξασφαλισμένοι την είσοδο τους στο Hall Of Fame!

Μια ομάδα χωρίς ψεγάδι

Μετά από μια ντουζίνα χρόνια η νέα εκδοχή των Θάντερ είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη, αλλά σημαδεύει τον ίδιο στόχο και μένει να φανεί μέχρι που μπορεί να απλώσει τα ούτως ή άλλως μακριά ποδάρια της!

Αυτοί οι Θάντερ συνιστούν μια ομάδα, η οποία (όπως εκτιμούσαν οι αναλυτές πριν από την έναρξη της σεζόν και δικαιώνονται πανηγυρικά) δεν έχει κανένα ψεγάδι: όντως δεν της λείπει κάτι και δεν φαίνεται να υστερεί κάπου, μολονότι το καλοκαίρι αποχώρησε ο πληθωρικός Αυστραλός γκαρντ Τζος Γκίντι, ενώ στην αρχή της σεζόν ήταν απών ο νεοαποκτηθείς (από τους Νικς) Αϊζάια Χαρτενστάιν και μετά από μόλις 10 αγώνες τραυματίσθηκε και παραμένει στα πιτς ο Τσετ Χόμγκριν.

Το κοτσάνι, ο "Μονόκερως", το alterego και ο "glue guy"

Ο Γερμανός σέντερ (12.6π., 12.8ρ.) διόρθωσε την περυσινή ατέλεια των Θάντερ στα ριμπάουντ (Νο 28 στη λίγκα) και αποδεικνύεται λίρα εκατό έστω κι αν πιάνει την μπάλα από το… κοτσάνι στα floaters που επιχειρεί.

Από την πλευρά του ο ψηλολέλεκας «Μονόκερως» από το πανεπιστήμιο του Γκονζάγκα , όταν θα επιστρέψει στη δράση θα αναβαθμίσει έτι περαιτέρω τη δυναμική, την προοπτική και το λεγόμενο 'championship upside' της ομάδας.

Ο 39χρονος προπονητής και υποψήφιος κόουτς της χρονιάς Μαρκ Ντάινολτ βλέπει επίσης τον Τζέιλεν Γιουίλιαμς να εξελίσσεται σε έναν all around παίκτη, που αλωνίζει στο γήπεδο με τα coast-to-coast, βγάζει ακόρεστη ενέργεια, εκπέμπει ισχυρά vibes και αποτελεί το αξιόπιστο alter ego του Γκίλτζους-Αλεξάντερ (21.5π., 5.8ρ., 5.0ασ., 1.7κλ.)

Συν τοις άλλοις οι Θάντερ ενέταξαν στο δυναμικό τους, σε ρόλο «glueguy» τoν Άλεξ Καρούσο, ο οποίος λειτουργεί και ως μέντορας αυτής την αγέλης ελέω της εμπειρία και της τεχνογνωσίας του πρωταθλητισμού που αποκόμισε κατακτώντας τον τίτλο με τους Λέικερς τη σεζόν 2019-20.

Το 11-0 η καλύτερη άμυνα, και το Νο 1 στη διαφορά

Οι Θάντερ όχι μονάχα οδηγούν την κούρσα στη Δύση με ρεκόρ 26-5 (που είναι το δεύτερο καλύτερο στη λίγκα μετά το 27-4 των Καβαλίερς), αλλά αποτελούν και την πιο «καυτή» ομάδα τρέχοντας ένα σερί 11-0.

Α, για να μην το ξεχάσω: το πιο αξιόπιστο όπλο στη φαρέτρα τους έχει να κάνει με το γεγονός ότι διαθέτουν την καλύτερη άμυνα του Πρωταθλήματος με παθητικό 103.3 πόντους, ενώ παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στους πόντους που σκοράρουν και σε αυτούς τους οποίους δέχονται με +12.1.

Αυτή την υπέροχη και πολλά υποσχόμενη ομάδα καθοδηγεί ο Σέι Γκίλτζους-Αλεξάντερ ων ο ηγέτης και το ανεκτίμητο λούσο της…

Ο Τζόρνταν, ο Κάρι και η πενηντάρα

Πέρυσι ο παίκτης που φορά τη φανέλα με το Νο 2 αναδείχθηκε τρίτος σκόρερ (πίσω από τον Λούκα Ντόντσιτς και τον Τζοέλ Εμπίιντ, ο οποίος ωστόσο δεν πέρασε τη βάση των minimum αγώνων) και έβαλε το όνομα του στην ίδια πρόταση με τον Μάικλ Τζόρνταν και τον Στεφ Κάρι ως μόλις ο τρίτος παίκτης στην ιστορία με μέσο όρο 30.1 πόντους, ποσοστό ευστοχίας 54% και δυο κλεψίματα ανά αγώνα.

Ψαγμένος στατιστικός συνδυασμός που κάτι λέει τόσο για τον επιθετικό οίστρο του (ο οποίος συνεχίζεται εφέτος σε επηυξημένη και βελτιωμένη έκδοση), όσο και για την αμυντική πανοπλία του.

Τις προάλλες κόντρα στους Πέισερς ο Γκίλτζους-Αλεξάντερ ισοφάρισε το ατομικό ρεκόρ καριέρας που είχε σημειώσει στις 11 Νοεμβρίου κόντρα στους Κλίπερς με 45 πόντους, αλλά θαρρώ πως είναι θέμα ημερών να ρίξει κι ελόγου του μια πενηντάρα, όπως το οφείλει κάθε μεγάλος παίκτης που σέβεται τον εαυτό του!

Του(ς) χάλασε βεβαίως τη ζαχαρένια η ήττα από τους Μπακς στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά προφανώς αυτό εξελίσσεται σε ένα επί πλέον κίνητρο για τη συνέχεια της σεζόν.

Το ύπουλο παιχνίδι και το ξωτικό

Επιμένω σε αυτό που έγραψα στον πρόλογο σχετικά με την ισχυρότατη υποψηφιότητα του στην κούρσα τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου: τον δικαιούται τουλάχιστον μέχρι στιγμής όσο κανείς άλλος δελφίνος όχι μονάχα γι’ αυτά που διαπράττει, αλλά και για την επίδραση που ασκεί στην ξέφρενη πορεία της ομάδας του, αλλά ξα μου!

Το βέβαιο είναι ότι ο Γκίλτζους-Αλεξάντερ αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση παίκτη και είναι μια κατηγορία από μόνος του…

Πρόκειται για έναν "σιωπηλό δολοφόνο", έναν χαρισματικό παίκτη που μπορεί να έχει βάλει 40 πόντους και να σκοτώνει τους αντιπάλους του χωρίς αυτοί κανείς μας να το παίρνει χαμπάρι!

Κινείται υπόγεια, δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτι, έχει κάτι απροσδόκητο, αιφνίδιο και… ύπουλο στο παιχνίδι του, είτε διεισδύει στη ρακέτα, είτε ακροβολίζεται στις γωνίες, είτε εκτελεί με mid-range σουτ.

Είναι σαν να λέμε, ένα αληθινό ξωτικό, ένα αερικό του μπάσκετ!