Η εφήμερη χαρά του πεντάστερου Μπαρτζώκα
Ο Ολυμπιακός έδρεψε τον πρώτο τίτλο της σεζόν και ο Βασίλης Σκουντής ανατρέχει στα διατρέξαντα εντός και εκτός παιδιάς.
To πήρε, λοιπόν, ο Ολυμπιακός… Το πήρε (και) αυτό το… Κυπελλάκι, όπως είχε χαρακτηρίσει κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης –καλή του ώρα- το Κύπελλο Κυπελλούχων για να πικάρει τους ΠΑΟΚτσήδες!
Επίτηδες το γράφω αυτό και δεν το εννοώ, άλλωστε, όπως λέει και μια ελληνική παροιμία, «μάζευε κι ας είναι ρώγες»!
Επίτηδες το είπε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, μετά τη λήξη του τελικού, όταν του έτεινε το μικρόφωνο της ΕΡΤ ο Νίκος Καραγιώργης…
Δεν αποκάλεσε βεβαίως το Super Cup « Κυπέλλάκι», αλλά επισήμανε το στοιχειώδες που συνιστά και το αυτονόητο στην προκειμένη περίπτωση…
«Δεν ξέρω πόσο σημαντικός είναι αυτός ο τίτλος» μολόγησε για να δώσει εν συνεχεία μια γλαφυρότερη διάσταση στον στοχασμό του…
«Είναι μια χαρά για σήμερα το βράδυ»!
Μια αγάπη για το καλοκαίρι και το πενταρέ του Μπαρτζώκα
«Μια εφήμερη χαρά», κατά πως είχε πει και ο Ντέμης Νικολαίδης για το πρωτάθλημα που δεν κατάφερε να πάει επί των ημερών του η ΑΕΚ…
Η-για να ταιριάζει κιόλας με το παλιό τραγούδι και επειδή η συγκεκριμένη εποχή πνέει τα λοίσθια, «μια αγάπη για το καλοκαίρι»!
Όλα αυτά βεβαίως εμπίπτουν στη σφαίρα της αμπελοφιλοσοφίας, εν αντιθέσει με το επίτευγμα του Μπαρτζώκα, πού τον ανεβάζει σε μια περίοπτη θέση στο προπονητικό στερέωμα…
Διάβολε, δεν είναι πολλοί οι συνάδελφοι του, που δηλώνουν στο «πόθεν έσχες» τους τίτλους σε μια πενταπλή γκάμα: τρόπαιο της Ευρωλίγκας, Διηπειρωτικό Κύπελλο, Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Super Cup, χώρια που και τους πέντε τους έχει κατακτήσει με την ίδια ομάδα…
Βαριόμουν να το ψάξω νυχτιάτικα αυτό, ωστόσο ο Μπαρτζώκας έχοντας ήδη ξεπεράσει από την περασμένη σεζόν το σερί του Γιάννη Σφαιρόπουλου, μοστράρει και άλλο ένα επίτευγμα που μάλιστα μιλάει στο θυμικό των «Γαύρων»…
Τις οκτώ απανωτές νίκες απέναντι στον Παναθηναϊκό εννοώ: οκτώ στη σειρά μετά τα… Νοεμβριανά του Νέντοβιτς και ενδεχομένως η καταμέτρησις συνεχίζεται…
Ο Παπανικολάου άνοιξε τον δρόμο του Μπαφέ
Στο μεταξύ φρίττω διότι έχω ξεπεράσει τις 300 λέξεις και δεν έχω αναφερθεί ακόμη στο σημαντικότερο γεγονός της βραδιάς…
Σύμφωνοι καλός και άγιος είναι κάθε τίτλος για κάθε ομάδα (πολλώ δε μάλλον όταν τον βάζει για πρώτη φορά στο παλμαρέ της), αλλά θαρρώ πως χθες το βράδυ στην Καλλιθέα της Ρόδου ο χρόνος σταμάτησε στη στιγμή της απονομής…
Στη στιγμή που ο αρχηγός Κώστας Παπανικολάου μέριασε για να περάσει και να γίνει «πρώτη μούρη στο Καβούρι» ο Sports Director tης ομάδας Χρήστος Μπαφές, που είναι κιόλας το δεύτερο αρχαιότερο μέλος της ομάδας μετά τον φροντιστή Δημήτρη Πασχόπουλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ που ένας αρχηγός καλεί κάποιον για να μοιρασθεί μαζί του η χαρά, τη συγκίνηση και την υπερηφάνεια της στιγμής…
Το έχουν διαπράξει πλείστοι όσοι στο παρελθόν, ωστόσο ο Παπανικολάου έγινε ο πρώτος ο οποίος δεν κάλεσε έναν συμπαίκτη του, αλλά έναν διοικητικό παράγοντα, για να του αφιερώσει κιόλας το τρόπαιο μετά τη μεγάλη και δύσκολη περιπέτεια υγείας που πέρασε.
Σε όποιον τον ρωτά «Πώς πας;» ο Μπαφές απαντά «Έχω δρόμο ακόμα», αλλά νομίζω ότι μετά από τη συγκινητική και ανατριχιαστική κίνηση του Παπανικολάου, αυτός ο δρόμος είναι πιο βατός…
Το unfair του Λαρεντζάκη και οι… Χιώτες της Ισπανίας
Όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης και αποτυπωνόταν το 67-52 υπέρ του Ολυμπιακού, είχαν πιάσει δουλειά οι περιβόητοι «ψυχραιμότεροι» για να κατευνάσουν την ένταση που προκάλεσε η επιλογή του Γιαννούλη Λαρεντζάκη να εκδηλώσει την τελευταία επίθεση του αγώνα...
Τού την έπεσαν φραστικά (απ’ ό,τι πρόλαβα να δω στην τηλεόραση) από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, αλλά το επεισόδιο δεν έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις…
Ο Μπαρτζώκας είχε ζητήσει να μη γίνει σουτ, ο «Λάρι» παραβίασε τον άγραφο κανόνα του fair play, προφανώς συνειδητοποίησε το λάθος του και η ζωή συνεχίζεται…
Για τον μεν Ολυμπιακό η ζωή συνεχίζεται την Παρασκευή (7/10) στη Βαρκελώνη, για τον δε Παναθηναϊκό ένα βράδυ νωρίτερα στο ΟΑΚΑ (6/10), όπου υποδέχεται τη Ρεάλ Μαδρίτης σε αυτή τη διήμερη και διμέτωπη ελληνοισπανική μάχη, που πάντως έχει ξανασυμβεί…
Πλάκα πλάκα οι Ισπανοί μας κατσικώνονται δυο δυο, λες κι είναι Χιώτες!!!
Το «ουαί τοις ηττημένοις»
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά από μια νίκη και την κατάκτηση ενός τίτλου οι ομάδες εξασφαλίζουν την καλή ατμόσφαιρα και την εργασιακή ειρήνη!
Την ίδια στιγμή, όταν πρόκειται κιόλας για ντέρμπι αιωνίων, ισχύει το «vae victis», όπως είχε πει με κυνικό τρόπο, το 390 προ Χριστού, ο στρατηγός των Γαλατών Βρέννος προς τους Ρωμαίους…
Τοιυτέστιν, ουαί τοις ηττημένοις!
Στην προκειμένη περίπτωση οι ηττημένοι Πράσινοι είδαν τον Ολυμπιακό να τους αρπάζει τον μοναδικό τίτλο που έβαλαν πέρυσι στην ούτως ή άλλως πλουμιστή συλλογή τους, αλλά γνωρίζουν πως η τυχόν εσωστρέφεια πρέπει να είναι περαστική καθόσον μπαίνει στην πόλη ο οχτρός!
Και μετά τον Φαλ ο Ταβάρες
Ο οχτρός που λέγεται Ταβάρες!
Σκοπίμως απομονώνω τον εκ Πρασίνου Ακρωτηρίου ορμώμενο σέντερ, διότι χθες (2/10) ο Παναθηναϊκός υπέφερε και στο τέλος της βραδιάς ένιωσε δέσμιος του ομολόγου και σχεδόν ισοϋψούς του, Μουσταφά Φαλ.
Εντέλει όλα αυτά (μού φαίνεται πως) συμβαίνουν για να κάνει υπερωρίες ο Γιώργος Παπαγιάννης!
Στις 22 Νοεμβρίου του 2021 που ο Παναθηναϊκός είχε αλώσει το Νέο Φάληρο, ο Γάλλος σέντερ είδε το double-double του (17 πόντοι, 11 ριμπάουντ) να πηγαίνει στράφι, αλλά χθες πήρε το αίμα του πίσω και υπήρξε ο ασφαλής πυλώνας πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε –και μάλιστα με γερά και αταλάντευτα θεμέλια- η νίκη του Ολυμπιακού.
Στον πρώτο αγώνα της περυσινή σεζόν είχε πετύχει double--double και ο Σάσα Βεζένκοβ (19-10) που συνέχισε σχοινί-κορδόνι αυτή τη φάμπρικα καθ’ όλη τη σεζόν, αλλά και στο EuroBasket για ν’ ανοίξει ξανά λογαριασμό στον χθεσινό τελικό (12-11), ωστόσο αυτός που καθάρισε την μπουγάδα μια και καλή ήταν ο Φαλ…
Αυτή τη φορά ο Γάλλος σέντερ δεν πέτυχε double-double, αλλά παρουσίασε μια άλλη πτυχή του (μπασκετικού) χαρακτήρα του, όντας ο πρώτος πασέρ του αγώνα με πέντε ασίστ.
Το πράσινο μπάσκετ του κόκκινου χαμαιλέοντος
Το 67-52 που αποτυπώθηκε στο τελικό αποτέλεσμα φανερώνει τι (δεν) έγινε…
Φανερώνει επίσης τον χαμαιλεοντισμό του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν επικράτησε με το δικό του μπάσκετ, αλλά με το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, που φρόντισε να το κάνει δικό του!
Εάν σας μπερδεύω κομματάκι, σπεύδω να εξηγήσω τι εννοώ…
Εάν κάποιος είχε μαντέψει ότι ο χθεσινός τελικός θα κρινόταν κάτω από τους 70 πόντους, πολλοί θα «αγόραζαν» αυτή την ένδειξη ως νίκη του Παναθηναϊκού, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που στα ίδια επίπεδα παίχθηκε και κρίθηκε ο ημιτελικός με τον Κολοσσό…
Ωστόσο τα φαινόμενα απατούν και εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο χαμαιλέων, στον οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως και έχει να κάνει με την ικανότητα του Ολυμπιακού να μπορεί να υποστηρίξει και τους δυο ρυθμούς και να ανταποκριθεί σε αμφότερα τα διαφορετικά στιλ παιχνιδιού.
Κόλλησε στους 67 πόντους στην επίθεση του, αλλά ανάγκασε και τον Παναθηναϊκό να κολλήσει στους 52 και ιδού πώς εξελίχθηκε και κατέληξε αυτός ο τελικός, που αποτελεί κιόλας το πρελούδιο τους ενόψει της νέας σεζόν.
Η μετάλλαξη του Πονίτκα και τα 0/9 σουτ του Γκριγκόνις
Ο τρόπος με τον οποίο ο Ολυμπιακός αμύνθηκε και χάλασε το μυαλό του Παναθηναϊκού στην τρίτη περίοδο παρέπεμπε σε μια μορφή μπασκετικού στραγγαλισμού!
Αίφνης το 37-34 μετατράπηκε σε 47-36 και το ματς δεν είχε πια γυρισμό για τον Παναθηναϊκό, την ώρα που ο μεν νεοσύλλεκτος Πονίτκα μεταλλασσόταν από πόιντ γκαρντ σε πάουερ φόρουορντ και τούμπαλιν, ο δε Γριγκόνις βάραγε στον …γάμο του Καραγκιόζη και σε πείσμα της δεδομένης ποιότητας του στη λήψη και στην εκτέλεση των αποφάσεων, έγραφε ένα αποκρουστικό 0/9 σουτ!
Η άμυνα των Πειραιωτών περισσότερο από τα ποσοστά χάλασε το μυαλό των Πρασίνων, που έγιναν αργοί και προβλέψιμοι, ενώ σε αντίθεση με τον Ράντονιτς, ο Μπαρτζώκας έβλεπε τους δικούς του παίκτες να μένουν πιστοί στο πλάνο και να βγάζουν τις συνεργασίες και τους αυτοματισμούς του, μολονότι δεν τρύγησαν, ως είθισται, πόντους στον αιφνιδιασμό.
Η εγχείριση, ο ασθενής και το «μ’ έναν πόνο»
Στη θέα του τέμπο και του σκορ της αναμέτρησης, ο Παναθηναϊκός συνειδητοποιεί αυτό που λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις…
Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής τα κακάρωσε!
Οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης χαμήλωσαν το τέμπο και κατέβασαν το σκορ, αλλά δεν επέζησαν, καθόσον ηττήθηκαν κατά κράτος στη μάχη των ριμπάουντ, αποδείχθηκαν ατζαμήδες σε πολλές κοντινές τελικές προσπάθειες και συν τοις άλλοις έπεσαν πάνω στο σκιάχτρο του Φαλ.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Ολυμπιακός λούστηκε στα κομφετί του πρώτου τίτλου της σεζόν, ο Παναθηναϊκός καλείται να επιδιορθώσει τις κακοτεχνίες του και αμφότεροι βλέπουν τους Ισπανούς να καραδοκούν στη γωνία.
Καλή σεζόν και να βγει κιόλας μ’ έναν πόνο!
