Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά συμφωνώ, επαυξάνω και υπερθεματίζω.

Εάν, λέει, δεν έχεις αυτό που αγαπάς, να αγαπάς αυτό που έχεις!

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν κάνει διακρίσεις: αγαπά και αυτούς που δεν έχει κι εκείνους τους οποίους έχει και θα τους πάρει μαζί του στη φούσκα του Σαράγεβο.

Αμ’ το άλλο; Αγαπά εξίσου και εκείνους που του περίσσεψαν και δεν χώρεσαν στις 14 επιλογές του, αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!

Τις ουρές από τις αχλάδες που φύονται στους κήπους του Λευτέρη Μαντζούκα, του Νίκου Χουγκάζ, του Ζώη Καράμπελα, του Κώστα Παπαδάκη και του Δημήτρη Φλιώνη εννοώ, χώρια οι παίκτες οι οποίοι προς το παρόν είναι αγκαζαρισμένοι από την Ευρωλίγκα και δεν μπορούν να ξεμυτίσουν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

Δεν αναφέρομαι τόσο στους γνωστούς και μη εξαιρετέους ένθεν και ένθεν οι οποίοι έχουν χρισθεί κιόλας διεθνείς, αλλά στο Γιώργο Καλαϊτζάκη ο οποίος ξεροσταλιάζει με το χέρι στο πόμολο της πόρτας της μεγάλης εθνικής ομάδας.

Ο Σκουρτόπουλος δεν μασάει σε αυτή την υπόθεση και πέρα από τον Βασίλη Τολιόπουλο που ανυπομονεί να βάλει τα πρώτα γράμματα στην... tabula rasa του και τον Μιχάλη Λούντζη και τον Γιάννη Αγραβάνη οι οποίοι έχουν να επιδείξουν από μια επίσημη συμμετοχή, κρατά μια ατζέντα γεμάτη από πιτσιρικάδες.

Ερχεται φουριόζικο το νέο κύμα, που δεν είναι απλώς η Generation-X, αλλά η γενιά του millennium!

Ναι, διάβολε, γεννιούνταν παιδιά και στη δεκαετία του 2000, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στα μέρη μας: το γράφω αυτό διότι έχουμε κι ελόγου μας παιδιά σαν τον Τάιλερ Χίροου που προκάλεσε αίσθηση πρωταγωνιστώντας στα play offs του ΝΒΑ με τους Μαϊαμι Χιτ.

Για την ακρίβεια, ο Σκουρτόπουλος έχει υπ’ όψιν του τέσσερα από δαύτα τα παιδιά που ακόμα δεν έχουν σκάσει από το αυγό τους: σε ρόλο... βετεράνου εμφανίζεται ο Νίκος Χουγκάζ που έχει γεννηθεί στις 4 Οκτωβρίου 2000 και ακολουθούν ο Ζώης Καράμπελας (27 Απριλίου 2001), ο Νίκος Ρογκαβόπουλος (27 Ιουνίου 2001) και ένα ανήλικο, που μάλλον χρειάζεται συνοδεία από την κηδεμόνα του.

Ο γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 2003, Λευτέρης Μαντζούκας!

Δεν ξέρω εάν η σκούφια κάποιου από αυτά τα πιτσιρίκια βαστάει από Πόντο μεριά, αλλά στην περίπτωση τους ισχύει το «Ερθεν και τεσόν η σειρά»!

Θα έρθει κι αυτωνών η σειρά, διάβολε.

Μακάρι να ισχύει επίσης αυτό που φώναζαν οι νεαροί Σπαρτιάτες την ώρα του χορού με το βλέμμα στραμμένο στους πατεράδες και στους παππούδες τους οι οποίοι τους καμάρωναν.

«Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες», που σε απλά και... καυχησιάρικα ελληνικά σημαίνει «εμείς όμως θα γίνουμε πολύ καλύτεροι σας»!

Απ’ το στόμα σας ρε μαγκάκια και στου Θεού τ’ αυτί!

Γελώ τώρα που το γράφω αυτό, αλλά στον αντίποδα δεν πρέπει να ισχύσει αυτό που είχε πει το 1994 στο Κοπαόνικ ο συχωρεμένος ο Ατσα Νίκολιτς στον (τότε προπονητή του Πανιωνίου) Κώστα Μίσσα...

Ο «Στρατηγός» σύστηνε με υπερηφάνεια στον προφέσορα τα 18χρονα ταλέντα της ομάδας του (προεξάρχοντος του Γιώργου Καράγκουτη) και τότε άκουσε μια μεγάλη κουβέντα...

«Κόουτς η διαφορά μας είναι ότι ενώ τα παιδιά αυτής της ηλικίας εσείς τα θεωρείτε ταλέντα και τα βάζετε στη γυάλα, εμείς τα λογαριάζουμε για κανονικούς παίκτες»!

Κλείνω εδώ αυτή την παρένθεση και επιστρέφω στον... πονοκέφαλο που ένιωσε ο Σκουρτόπουλος καταρτίζοντας τη λίστα των παικτών ενόψει της φούσκας στο μαρτυρικό Σαράγεβο.

Μίλησα πριν από λίγη ώρα μαζί του και όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Αλέφαντος,μου τα εξήγησε ωραία!

Ιδού λοιπόν τα εθνικά μας θέματα κατά περίπτωση.

ΤΟ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΕΙΚΟ

Δεδομένου ότι ομάδες του ΝΒΑ θα μαζευτούν και θα αρχίσουν την προετοιμασία τους την 1η Δεκεμβρίου (ενόψει της εκκίνησης που θα πραγματοποιηθεί μετά από 22 ημέρες), ο Γιάννης, ο Θανάσης και ο Κώστας Αντετοκούνμπο θα μπορούσαν δυνητικά και μάλλον ιδανικά να ενσωματωθούν στην Εθνική ομάδα, να την ακολουθήσουν στο Σαράγεβο και να την ενισχύσουν στους αγώνες με τη Φινλανδία και τη Βουλγαρία!

Έχουν κιόλας την εμπειρία της «φούσκας» (του Ορλάντο), οπότε θα μυούσαν και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής σε αυτή την ιδιάζουσα διαδικασία, τουτέστιν μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!

Αυτό το ενδεχόμενο δεν διέλαθε της προσοχής της ΕΟΚ και του Σκουρτόπουλου, που όντως κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά η προσπάθεια τους δεν ευοδώθηκε για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Βασικά κινήθηκαν προς τον Θανάση και τον Κώστα, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Γιάννης βρίσκεται σε άλλη φάση και έχει κιόλας τις έννοιες του με το καινούργιο συμβόλαιο του στους Μπακς και το μέλλον του.

Και οι δυο απόπειρες έπεσαν στο κενό: ο μεν Κώστας που θα παραμείνει στους Λέικερς υποβλήθηκε σε μια επέμβαση στο γόνατο, ενώ ο Θανάσης θέλει να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στο Μιλγουόκι, ώστε να φορτώσει τις μπαταρίες του ενόψει της νέας σεζόν.

Συν τοις άλλοις τίθενται και κάποια άλλα σοβαρά γραφειοκρατικά, αλλά και ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία παρεμπιπτόντως έβαλαν στον...πάγο και τις αντίστοιχες προσπάθειες της γαλλικής ομοσπονδίας: η συμφωνία του NBA με τη FIBA δεν καλύπτει και τη χειμερινή περίοδο, ενώ η υπόθεση κολλάει και στις διαφορές ανάμεσα στα υγειονομικά πρωτόκολλα τα οποία ισχύουν εντεύθεν και εκείθεν του Ατλαντικού.

Πάει αυτό το θέμα, λοιπόν.

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Στο καρνέ του ομοσπονδιακού προπονητή υπάρχουν πλείστα όσα ονόματα που παραπέμπουν σε παιδικό σταθμό, παιδότοπο, νηπιαγωγείο και πάει λέγοντας.

Ανέφερα προηγουμένως τα τέσσερα παιδιά της γενιάς του millennium, ενώ εκτός από αυτούς, στη λίστα συμπεριλαμβάνονται επίσης και κάποιοι πιο σιτεμένοι, με πρότερες επίσημες συμμετοχές στην Εθνική: ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ο Αντώνης Κόνιαρης, ο Λεωνίδας Κασελάκης, ο Δημήτρης Κακλαμανάκης και ο Βασίλης Μουράτος.

Μαζί τους βρίσκονται ακόμα δυο παιδιά που δεν έχουν αγωνισθεί στην εθνική ομάδα: ο Δημήτρης Φλιώνης και ο Κώστας Παπαδάκης.

«Κάποιους από αυτούς ήθελα να τους καλέσω και τώρα, αλλά δίστασα για δυο λόγους» μου αποκάλυψε ο Σκουρτόπουλος. «Ο πρώτος είναι ότι μαθηματικά χρειαζόμαστε άλλη μια νίκη για την πρόκριση και στην παρούσα φάση θέλαμε να αποφύγουμε το όποιο ρίσκο προκαλούν η νεαρή ηλικία και η απειρία τους. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την ανησυχία μου για το πώς θα αντιδρούσαν όλοι μαζί οι πιτσιρικάδες στις συνθήκες της φούσκας. Δεν ξέρω πως θα διαχειρίζονταν αυτή την ιδιάζουσα κατάσταση, την πίεση, την κλεισούρα για μια εβδομάδα και όλα τα σχετικά».

Ο... ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ

Μετά την επίσημη ανακοίνωση της απόσυρσης του Γιάννη Μπουρούση και από τη στιγμή που το έτερο τοτέμ, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος θεώρησε τον εαυτό του ευδοκίμως τερματίσαντα την καριέρα του στην εθνική στην Κίνα, το αρχηγιλίκι θα μοιραστούν οι δυο Βαγγέληδες: λόγω αρχαιότητος ο Μάντζαρης και ελέω ηλικίας και συγκυρίας ο Μαργαρίτης.

Η περίπτωση του αρχηγού του ΠΑΟΚ εμπίπτει στην τιμή που τιμή δεν έχει!

Το επισημαίνω αυτό, διότι στο Σαράγεβο ο Μαργαρίτης θα φορέσει για ύστατη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο που την τίμησε όχι μονάχα με τον ιδρώτα του (ή με τα νερά από το μπουγέλο στο ντεμπούτο του, σε ηλικία 35 ετών στις 24 Νοεμβρίου του 2017 στο Λέστερ), αλλά και με τα δάκρυα του!

Ξέσπασε σε αυτά τα δάκρυα από τηλεφώνου πριν από τρία χρόνια όταν ο Σκουρτόπουλος του ανακοίνωσε ότι τον καλούσε για να παίξει στα παράθυρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

«Να γελάσω ή να κλάψω;» ρώτησε κατάπληκτος ο Μαργαρίτης. «Να γελάσω επειδή μου κάνεις πλάκα ή να κλάψω από τη συγκίνηση;»

ΤΟ ΞΕΧΡΕΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΘΗΝΑΙΟΥ

Μια ειδική περίπτωση στις προσκλήσεις αποτελεί ο Γιάννης Αθηναίου.

Μια ειδική περίπτωση ηθικής τάξεως!

Ο γκαρντ του Περιστερίου που είχε ιχνηλατήσει τον δρόμο του μεταξιού με το επικό τρίποντο στην εκπνοή της παράτασης του πρώτου αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία είδε τα όνειρα του να γίνονται σκόνη και θρύψαλα στις 18 Αυγούστου του 2019 στο ΟΑΚΑ.

Τότε που προτού καν προλάβει να ακουμπήσει την μπάλα στον αγώνα με τη Σερβία, στο πλαίσιο του Τουρνουά Ακρόπολις, σακατεύθηκε με αποτέλεσμα να χάσει τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο και να μην καταφέρει να δικαιώσει τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό.

«Ο Γιάννης θα ήταν σίγουρα μέλος της δωδεκάδας στην Κίνα. Το ξέρω και το ξέρει και ο ίδιος. Δεν του κάνω χάρη που τον καλώ τώρα, αλλά σε αυτή την υπόθεση τίθεται και ένα ζήτημα ηθικής τάξεως απέναντι του».

Σωστός ο παίκτης, που λέμε.

Σωστός, πολύ σωστός και ο προπονητής όμως!