Είχαν περάσει χρόνια και ζαμάνια από την τελευταία φορά που βρέθηκα στο πλάι της Εθνικής ομάδας του γουότερ πόλο, ακολουθώντας την σε μια μεγάλη διοργάνωση…

Εκείνη την τελευταία φορά, τον Αύγουστο του 2005 στο Μόντρεαλ, στον πάγκο της βρισκόταν ο φίλος μου που αύριο θέλουμε να του κάνουμε μια πατητή και να τον πνίξουμε στα νερά του νησιού της Μαργαρίτας!

Ο Σάντρο Καμπάνια ντε!

Τότε ο (γεννημένος στις Συρακούσες) Σιτσιλιάνος προπονητής είχε οδηγήσει την Εθνική στο τρίτο σκαλί του βάθρου του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, αλλά αντιμετώπιζε πολύ πιο μακρόπνοα εκείνη την ιστορική αναρρίχηση.

Το… σεξ με τις αράχνες και ο δρόμος προς το μέλλον

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι μού είχε πει λίγα δευτερόλεπτα μετά το νικητήριο γκολ που έβαλε ο νυν αρχηγός αποστολής στη Βουδαπέστη, Γιώργος Αφρουδάκης (εξαπολύοντας ένα σουτ «εκεί όπου κάνουν σεξ οι αράχνες», όπως είπε ο αδερφός του, ο Χρήστος ο οποίος του πέταξε την ασίστ) στον μικρό τελικό με την Κροατία…

«Όταν θα φύγω από την Ελλάδα δεν θέλω να με θυμάστε ως τον προπονητή που σας οδήγησε στο βάθρο, αλλά ως τον προπονητή που σας οδήγησε στο μέλλον»!

Εδά μάλιστας, διότι αυτό το μέλλον συνεχίζεται και σήμερα ο Θοδωρής Βλάχος θέλει να δείξει στον Καμπάνια πόσα απίδια βάνει ο βολιώτικος σάκος!

Ο σάκος του Βλάχου και η ελληνική πρέφα

Αυτή την ευρεία χωρητικότητα του σάκου του ο (εδώ και οκτώ χρόνια) προπονητής της Εθνικής την έχει δείξει, δεν περιμένει τον αυριανό ημιτελικό για να τη φανερώσει…

Δεν περιμένει αυτό τον αγώνα ούτε για να πείσει τον εαυτό του ότι ορθώς έπραξε επειδή στο βασανιστικό δίλημμα «Εθνική ή Ολυμπιακός;» επέλεξε το πρώτο σκέλος της διάζευξης…

Τον περιμένει όμως με ανυπομονησία για να αποδείξουμε ως ελληνικό (και όχι μονάχα υδατοσφαιρικό) έθνος πως εάν οι Ιταλοί έχουν το Settebello, ελόγου μας μοστράρουμε με υπερηφάνεια την πρέφα!

Ας κοπιάσουν λοιπόν να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να στρώσουμε την τσόχα και να μετρηθούμε στα χαρτιά!

Το γράφω αυτό διότι το παρατσούκλι «Settebello» (οι επτά όμορφοι) που έχει αποδοθεί στους αντιπάλους της Εθνικής στον ημιτελικό σχετίζεται με το δημοφιλέστερο ιταλικό χαρτοπαίγνιο, ονόματι Scopa.

Ο λαβωμένος Ζερδεβάς και η κηδεία των Ούγγρων

Επτά αυτοί, αλλά κι εμείς (μολονότι λαβώθηκε ο Μάνος Ζερδεβάς) δεν ψάχνουμε τέταρτο για να παίξουμε πρέφα!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στην υπόθεση του τερματοφύλακα, την πέρασε μια ψυχρολουσία στην αρχή του προημιτελικού με τους Αμερικανούς ο Παναγιώτης Τζωρτζάτος, αλλά όπως έλεγε και ο Φρειδερίκος Νίτσε, «ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό»!

Χθες το βράδυ η Ιταλία έκανε μια… κηδεία περιωπής και πολυτελείας στους οικοδεσπότες που το φυσάνε και δεν κρυώνει!

Δεν τους νίκησαν απλώς, αλλά τους σκότωσαν (έστω κι αν το 11-7 μετατράπηκε σε 11-10) και όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης του ακροτελεύτιου προημιτελικού η εικόνα παρέπεμπε όντως σε εξόδιο ακολουθία!

Οι ορδές των apriori ενθουσιασμένων Μαγυάρων (για τους οποίους, ως γνωστόν, η υδατοσφαίριση είναι κάτι ανάμεσα σε θρησκεία και κορώνα στο κεφάλι τους) είχαν μετατραπεί σε ένα βουβό και αποκαρδιωμένο πλήθος…

Ο δρόμος από την πισίνα «Αλφρεντ Χάγιος» μέχρι το πάρκινγκ και τη στάση των λεωφορείων ήταν στ’ αλήθεια ένας Γολγοθάς!

"Whatever will be, will be"

Το αν συμφέρει την Εθνική ένας ημιτελικός με την Ιταλία σε αντιδιαστολή με το σενάριο να αντιμετωπίσει την Ουγγαρία, δεν έχει πλέον νόημα, διότι ό,τι ήταν να γίνει, έγινε και όπως έλεγε και η Νόρις Ντέι, «queserasera, whateverwillbe, willbe»!

Ο,τι είναι να γίνει, θα γίνει αύριο, μαθές1

Από τη στιγμή που τα… λυκόσκυλα του Καμπάνια κατασπάραξαν τους αμφιτρύωνες και προσδόκιμους πρωταθλητές, πάει να πει ότι η Ιταλία είναι καλύτερη ομάδα, τελεία και παύλα!

Πάει να πει επίσης ότι ο μεταξύ μας ημιτελικός δεν θα είναι βραδινός, ούτε θα διεξαχθεί σε primetime, αλλά με ντάλα τον ήλιο…

Πάει, ίσως, να πει επίσης ότι η Εθνική θα υποστεί λιγότερη πίεση σε σχέση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τη διαιτησία…

Ιδού η Βουδαπέστη, ιδού και το πήδημα

Εν κατακλείδι, πάει να πει πως είτε απέναντι στην Ουγγαρία, είτε τώρα κόντρα στην Ιταλία, δεν έχει στόχο να παίξει κλεφτοπόλεμο μπας και κλέψει τη νίκη από δήθεν ανυποψίαστους αντιπάλους, ούτε οι φιλοδοξίες της περιορίζονται στο να πουλήσει ακριβά το τομάρι της.

Ο πόθος και ο καημός της είναι να διανύσει όλο το δρόμο και να προσθέσει στην περιουσία της αυτό που δεν έχει δηλώσει ποτέ στο πόθεν έσχες της

Ένα χρυσό μετάλλιο που να πάρει η οργή!

Έχουμε ασημένια και χάλκινα μετάλλια, βρεθήκαμε κάμποσες φορές τέταρτοι, αλλά (σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, Παγκοσμίων και Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων) μας στοιχειώνει η κορυφή.

Ιδού λοιπόν η Βουδαπέστη, ιδού και το πήδημα!

Το απωθημένο του Βλαχόπουλου και η μαντεψιά του Δερβίση

Το μαρτύρησε κιόλας αυτό ο Άγγελος Βλαχόπουλος μετά τον χθεσινό προημιτελικό, μάλιστα υπήρξα αυτήκοος μάρτυς στη δήλωση του ότι «πάμε για το χρυσό μετάλλιο, είναι αυτό που μας λείπει».

Α, για να μην το ξεχάσω: σε πείσμα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, αρκετά από τα παιδιά της Εθνικής μόλις καθάρισαν την αμερικανική μπουγάδα, πίστευαν ότι στον επιγενόμενο προημιτελικό θα νικήσουν οι Ιταλοί.

Παραθέτω αυτούσιο τον διάλογο μου με έναν εξ αυτών, τον Γιώργο Δερβίση, γιο του παλαίμαχου κολυμβητή Νίκου Δερβίση και εγγονό του επί σειρά δεκαετιών παράγοντα του Ολυμπιακού και της Βουλιαγμένης, Πέτρου Χατζηκώστα…

-Αντε Γιώργο, σήμερα παίξαμε μεσημεριάτικα, αλλά ποιος τη χάρη μας; Μεθαύριο θα είμαστε primetime…

-Δεν το βλέπω να συμβαίνει. Απόγευμα θα παίξουμε!

-Λες;

-Όπως σε βλέπω και με βλέπεις!

Το γύρισαν στον… καλαματιανό

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο αμυντικός του Ολυμπιακού, εξηγώντας μου κιόλας το σκεπτικό του: «Οι Ιταλοί είναι γρήγοροι, αθλητικοί, έχουν ισορροπία στο παιχνίδι τους, διαβάζουν πολύ καλά τις καταστάσεις, έχουν τακτικό πλάνο και δεν ψαρώνουν. Εάν μάλιστα προηγηθούν από την αρχή στο σκορ, θα βάλουν μεγάλη πίεση στους Ούγγρους και θα τους κτυπήσουν σε αυτό το σημείο».

Αυτό ακριβώς συνέβη: οι Ιταλοί επέβαλαν το παιχνίδι τους και-ως είθισται-οι Μαγυάροι το γύρισαν στον… καλαματιανό και προσπάθησαν να αντιδράσουν με ατομικές προσπάθειες πού απέβησαν άκαρπες.

Λύσσαγε στην εξέδρα ο θρυλικός Τάμας Φάραγκο, αλλά εις μάτην!

Τα εύσημα του Αρόγιο

Λίγο νωρίτερα όλη η Εθνική ομάδα είχε λάβει τα εύσημα τα οποία με γαλαντομία της απέδωσε ένας πρώην δικός μας άνθρωπος, που βρίσκεται στον πάγκο των Αμερικανών, ως assistantcoach του Σέρβου Ντέγιαν Ουντόβισιτς.

Στον (άλλοτε παίκτη του Ολυμπιακού, της Βουλιαγμένης και της Γλυφάδας) Γκάβιν Αρόγιο αναφέρομαι, ο οποίος έβαλε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων…

«Δεν το λέω για να σας κολακέψω και να ανταποδώσω το ψωμί που έφαγα στην Ελλάδα, ούτε για να δικαιολογήσω την ήττα μας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια: έχετε μια σπουδαία και πολύ έξυπνη ομάδα και πιστεύω ότι κάλλιστα μπορείτε να πάρετε το χρυσό μετάλλιο».

Απ’ το στόμα σου, Γκάβιν μου και στου Θεού το αυτί!

Να λοιπόν, που είμαστε στην τετράδα…

Η Εθνική ξαναμύρισε αίμα!

Λάθος και σπεύδω να το διορθώσω: ξαναείμαστε στην τετράδα, που δεν αποτελεί το ταβάνι μας, αλλά το πάτωμα μας!

Η Εθνική ξαναμύρισε αίμα και βουρ στον πατσά!

Απέναντι στους Ιταλούς, θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι, ώστε σε συνδυασμό κιόλας με την αναμέτρηση των Ισπανών με τους Κροάτες στον δεύτερο ημιτελικό) να φανεί ποιος νομιμοποιείται να θεωρεί τα νερά της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης ως «marenostrum»!

Στην αρχαία εποχή, αυτό το έλεγαν με μπόλικη (αλλά δικαιολογημένη) αυταρέσκεια οι Ρωμαίοι, τώρα τα κόζα μπορεί να αλλάξουν…

"In bocca al lupo", αλλά χθες

Πριν από την έναρξη του προημιτελικού ανάμεσα στην Ιταλία και στην Ουγγαρία, συνάντησα τον Καμπάνια και τον είδα εξόχως ήρεμο, ίσως και σίγουρο!

« In bocca al lupo» του είπα…

Είμαι Ιταλόφιλος, τρέφω μεγάλη αγάπη προς τον Σάντρο και ούτως ειπείν, η κλασική ιταλική έκφραση «στο στόμα του λύκου» που σημαίνει «καλή τύχη» ήταν επιβεβλημένη.

Επιβεβλημένη χθες, όχι και αύριο!

Να ξορκίσει τους δαίμονες της

Αυτός θα είναι ο πέμπτος ημιτελικός της Εθνικής στο πλαίσιο των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων με απολογισμό στους προηγούμενους τέσσερις ισάριθμες ήττες…

Ίσως λοιπόν έφτασε η στιγμή να ξορκίσει τους δαίμονες που την κατατρύχουν από το 2003 στη Βαρκελώνη (Ουγγαρία 8-9 στην παράταση), το 2005 στο Μόντρεαλ (6-7 με έξι γκολ του… αλήτη του Πέτερ Μπίρος), το 2015 στο Καζάν (Κροατία 13-15 στα πέναλτι) και το 2017 πάλι εδώ στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία 5-7).

Το 2005 στο Μόντρεαλ και το 2015 στο Καζάν η ελληνική ομάδα επέστρεψε δριμύτερη και έβγαλε τα σπασμένα των χαμένων ημιτελικών στους μικρούς τελικούς με την Κροατία στην παράταση και με την Ιταλία στα πέναλτι αντιστοίχως και μένει να φανεί πού θα καταλήξει η τωρινή επιχείρηση…

Το μισοάδειο ποτήρι στο Τόκιο

Μένει επίσης να φανεί εάν μετά από δυο χάλκινα μετάλλια και δυο τέταρτες θέσεις, θα βρεθεί πιο ψηλά: ψηλότερα, ακόμη κι από το δεύτερο σκαλί των περυσινών Ολυμπιακών Αγώνων, καθ’ οδόν προς το οποίο είχε… αυτοκτονήσει, αλλά χωρίς κόστος απέναντι στην Ιταλία.

Στις 27 Ιουλίου του 2021, στο πλαίσιο της Α’ φάσης η ελληνική ομάδα με ένα σερί 5-0 προηγήθηκε με 6-2, αλλά οι Azzurri απάντησαν με 4-0 και στο φινάλε προέκυψε η ισοπαλία με 6-6.

Εκείνο το πρωινό το ποτήρι έμεινε μισοάδειο, καιρός είναι να γίνει ξέχειλο!

Η παράδοση των μεταξύ μας αγώνων δεν ευνοεί την Εθνική (26 νίκες,12 ισοπαλίες, 94 ήττες σε 132 αγώνες) αλλά οι αριθμοί και μάλιστα παρελθούσης χρήσεως δεν κερδίζουν αποβολές, δεν κάνουν αποκρούσεις, δεν βάζουν γκολ, δεν παίζουν γουότερ πόλο…

Το κώνειο του 2015 στον Καμπάνια

Α, για να μην το ξεχάσω: το 2015 στο Καζάν, η ελληνική ομάδα κέρασε κώνειο τον Καμπάνια, καθόσον όχι μόνο νίκησε δυο φορές την Ιταλία (στην Α’ φάση και στον αγώνα για την τρίτη θέση), αλλά την έστειλε κιόλας σε μια επιχείρηση αυτοκτονίας!

Τι σημαίνει αυτό;

Με την επικράτηση της στον δραματικό μικρό τελικό εξανάγκασε τους λεγάμενους να παίξουν τα ρέστα τους για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο στο Προολυμπιακό Τουρνουά το οποίο μάλιστα διεξήχθη στην Τεργέστη.

Και πώς τη σκαπούλαρε εκεί η Ιταλία με τα οκτώ ολυμπιακά μετάλλια (4-2-2);

Με ένα γκολ την τελευταία στιγμή στο καθοριστικό ματς με τη Ρουμανία!

Ο παινεμένος του, ο Φουντούλης και οι σφετεριστές της εξουσίας του

Στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2019 στη Γκουαντσού της Νότιας Κορέας, η Ιταλία νίκησε την Εθνική στον προημιτελικό με 7-6 και διάνυσε όλο τον δρόμο για να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου για τέταρτη φορά στην ιστορία της…

Τρία χρόνια αργότερα ήρθε στη Βουδαπέστη για να υπερασπισθεί τα σκήπτρα της και ο Καμπάνια βλέπει εκείνους που οδήγησε στο μέλλον να επιχειρούν (με αρχηγό τον τότε χαϊδεμένο και παινεμένο του ανήλικο, Γιάννη Φουντούλη) να σφετερισθούν την εξουσία του!

Η Βουδαπέστη είναι για την υδατοσφαίριση ό,τι η Μέκκα και η Μεδίνα για τους Μουσουλμάνους, ό,τι η Ιερουσαλήμ για τους Χριστιανούς και πάει λέγοντας…

Οι θρίαμβοι του Ολυμπιακού και τα ελληνικά τσαρούχια!

Σε αυτή την πόλη στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός το 2002, με τον Θοδωρή Βλάχο να βρίσκεται τότε στο στάδιο της μαθητείας στο πλάι του Ζόλταν Κάσας, που στα 76 του πλέον, αλλά πάντοτε κοτσονάτος και γοητευτικός, τον έβλεπε χθες και τον καμάρωνε…

Εδώ ανέβηκε πέρυσι στο θρόνο (στο πρώτο σκέλος του repeat της) και η ομάδα γυναικών του Ολυμπιακού με παίκτριες οι οποίες επέστρεψαν τώρα με την Εθνική που δεν κατάφερε να… τρουπώσει στην τετράδα, αλλά επιφυλάσσεται.

Εδώ, αύριο και την Κυριακή, η λατρεμένη μας Εθνική θα παίξει τα ρέστα της για να εκπληρώσει τα απωθημένα της και να ανέβει στον χρυσοποίκιλτο θρόνο…

Δεν θα πρόκειται για υπέρβαση, πολλώ δε μάλλον για θαύμα, ούτε σε μια τέτοια περίπτωση θα τρυπήσει το ταβάνι της, καθόσον εδώ και κάμποσα χρόνια βρίσκεται στην ελίτ με τα τσαρούχια της…

Μετ τα τσαρούχια της, με τα σέα της και με τα μέα της και εκτάκτως αύριο και με την πρέφα της!