Σύμφωνοι, δεν σκοτώσαμε δα και κανένα θηρίο, αλλά σε αυτές τις ρουφιάνες τις διοργανώσεις, η ουσία είναι μία κι ο μπακλαβάς γωνία!

Μάζευε κι ας είναι ρώγες!

Δεδομένου κιόλας ότι διάγουμε την εποχή του τρύγου, σήμερα η Εθνική έδρεψε τους πρώτους καρπούς από τον φιλιππινέζικο αμπελώνα και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω…

Το τι κρασί θα προκύψει όταν πατήσουμε τα σταφύλια και βγάλουμε τον μούστο θα φανεί εν ευθέτω χρόνω, αλλά μέχρι τότε αυτή η ομάδα δηλώνει αποφασισμένη να πουλάει ακριβά το τομάρι της.

Η πορεία στα μουλωχτά και το παντεσπάνι του Θανάση!

Το λέει φωναχτά αυτό ενόσω –για να χρησιμοποιήσω ένα οξύμωρο σχήμα που ταιριάζει στην περίσταση- θα πορεύεται στα μουλωχτά!

Η Jordan δεν είναι βεβαίως η ομάδα του (Michael) Jordan, αν και κάποιες ακροβατικές κινήσεις του Ρόντεϊ Χόλις-Τζέφερσον παρέπεμπαν στο ΝΒΑ και πάντως δικαιολογούσαν το πέρασμα του λεγάμενου από εκεί.

Αλλά -για να ενισχύσω έτι περαιτέρω την ίντριγκα της υπόθεσης-και ο μοναδικός παίκτης της ελληνικής ομάδας που βγάζει εκεί το ψωμί του, σε αρκετές περιπτώσεις το έκανε να μοιάζει με παντεσπάνι!

Τον Θανάση Αντετοκούνμπο, εννοώ, ο οποίος ως γνωστόν παίζει με μέσον στους Μπακς και με βύσμα στην Εθνική!!!

Ο συναγερμός του Λαρεντζάκη

Διάλεξα επίτηδες τον Θανάση χωρίς να του κολλάω σώνει και καλά την ταμπέλα του primusinterpares στην πρεμιέρα της Εθνικής: αυτόν τον τίτλο, με όση σημασία μπορεί να έχει-τον αξίζει ίσως περισσότερο ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, όχι επειδή ήταν ο πρώτος σκόρερ…

Κάποτε όσοι έβαζαν τους περισσότερους πόντους σε ένα ματς αποτελούσαν-σύμφωνα με το αρχέτυπο δημοσιογραφικό κλισέ-τους περιβόητους «διακριθέντες», αλλά ο εκ Κύθνου ορμώμενος γκαρντ δικαιούται αυτόν τον τίτλο διότι δικαιολόγησε το παρατσούκλι που του έχει προσδώσει ο Βαγγέλης Ιωάννου, εξ ου και η αντίδραση του Αντετοκούνμπο στον πάγκο.

Άκουσε πρώτος τον ήχο του συναγερμού και χτύπησε σαν την κόμπρα σκοράροντας έξι μαζεμένους πόντους, όταν οι Ιορδανοί μείωσαν τη διαφορά από τους 14 πόντους στους τρεις (61-58) και βάστηξε τα μπόσικα.

Ο πρώτος καλός βαθμός

Τηρουμένων των αναλογιών (πρεμιέρα), των συνθηκών (το σοκ με τον Μήτογλου) και των συνθηκών (δυναμικότητα αντιπάλου), η Εθνική πήρε καλό βαθμό στο πρώτο διαγώνισμα και τώρα πέφτει με τα μούτρα στο διάβασμα για τις επόμενες εξετάσεις της, που σαφώς είναι πιο ζόρικες (ΗΠΑ) και κρισιμότερες (Νέα Ζηλανδία).

Όταν στη λήξη του ματς, ο Δημήτρης Ιτούδης μοίραζε δημοσίως και απλόχερα συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες (μηδέ του Μωραΐτη που δεν αγωνίσθηκε εξαιρουμένου) και στους συνεργάτες του ήξερε καλά τι έκανε…

Η αυταπάρνηση και η ευνσυναίσθηση

Αυτή η ομάδα θα ζει και θα πεθαίνει σε κάθε αγώνα όχι τόσο με το ταλέντο, την κλάση, την εμπειρία και την ποιότητα της, όσο –και ασφαλώς περισσότερο- με κάποια άλλα προσόντα που (πρέπει να) λειτουργούν ως υποκατάστατα: την ενέργεια, την ομαδικότητα, τη συνοχή, το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο (όταν δεν μας… κάθονται οι καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε), την αμυντική εγρήγορση, τις αλχημείες, τον επιθετικό πλουραλισμό, το πάθος, το μουντάρισμα σε κάθε ριμπάουντ και διεκδικούμενη μπάλα, τον αλτρουισμό, την αυταπάρνηση, τη γενναιότητα και –όχι διότι ο όρος έγινε εσχάτως της μόδας, αλλά επειδή όντως αποτελεί μια εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη-την ενσυναίσθηση της!

Η αναφορά στη γενναιότητα και στα τοιαύτα επ’ ουδενί παραπέμπει σε γλαφυρή ου μην και γραφική απεικόνιση τύπου… φουστανελάδων και δεν συμμαζεύεται, αλλά σε μια δεδομένη ανάγκη που πηγάζει από τις απουσίες της και την οδηγεί στο να βγάζει από τη μύγα ξύγκι!

Η ζώνη και το smallball

Το εννοώ αυτό που έγραψα παραπάνω (και) για τις επιβεβλημένες αλχημείες, κάποιες από τις οποίες μετήλθε ο Ιτούδης και τις είδε να επιβεβαιώνονται και να διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στο να καθαρίσουμε την μπουγάδα…

Στο πίσω μέρος του γηπέδου εκτός από το mantoman χρησιμοποίησε ζώνη προσαρμογής και zonepress σε συνάρτηση και με την παρουσία του Αχμέτ Ντουβερίογλου.

Δεδομένης της απουσίας του Μήτογλου, με τον Παπαγιάννη και τον Χατζηδάκη να χρεώνονται νωρίς με δυο φάουλ και επειδή δεν… πολυβγαίνουν τα νούμερα μέσα στη ρακέτα και κάποιοι παίκτες πρέπει να ανέβουν μια θέση στην οργανική λειτουργία της ομάδας, ο προπονητής κατέφυγε στο smallball και μάλιστα με διάφορες παραλλαγές…

Ο Θανάσης και ο Ιωάννης στο «5»

Είδαμε λοιπόν τον Ρογκαβόπουλο στο «3», τον Παπαπέτρου στο «4» και στην κορύφωση της ευελιξίας και της παραδοξότητας των σχημάτων, τον Αντετοκούνμπο στο 5 για την επίθεση, με τον Ιωάννη να παίζει αγόγγυστα πεντάρι στην άμυνα και να προσπαθεί να αναχαιτίσει τον Ντουβερίογλου.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτή η… κολοβωμένη Εθνική των 11 παικτών (όπως είχε συμβεί το 1989 στο Ζάγκρεμπ και το 1999 στη Ντιζόν, όταν έμειναν στα πιτς ο Τζον Κόρφας και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αντιστοίχως) είναι καταδικασμένη να παριστάνει τον χαμαιλέοντα, να προσαρμόζεται ακαριαία στις εκάστοτε συνθήκες, να καμουφλάρει τις αδυναμίες της και να υπερτονίζει τα όσα προσόντα της έχουν απομείνει.

Δεν είναι λίγα, απλώς δεν ξέρω εάν θα αποβούν επαρκή…

Οι υπερβάσεις οι αβαρίες και το κάτι παραπάνω

Στην παρούσα φάση αυτή η υποστελεχωμένη ομάδα που λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας, χρειάζεται τις υπερβάσεις και δεν έχει την πολυτέλεια να ανεχθεί τις τυχόν αβαρίες…

Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, πρέπει να βγουν από τη συνηθισμένη ζώνη συνήθειας και άνεσης τους και να κάνουν κάτι παραπάνω ή ακόμη και κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθως αναλάμβαναν, έστω κι αν πρόκειται για ένα περισσότερο ριμπάουντ, ένα επί πλέον σκριν, μια παραπανίσια βουτιά και πάει λέγοντας…

Ένα παράδειγμα;

Η τάπα του Αντετοκούνμπο στο λέι απ του Φρέντι Ιμπραήμ στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου και σε μια φάση στην οποία έβαλε το χεράκι του και ο Λαρεντζάκης.

Οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή

Ο Χόλις-Τζέφερσον σκόραρε 24 πόντους και ο Γιαννούλης αντιπαρέβαλε 19, όντας ένας από τους τέσσερις παίκτες της Εθνικής που έβγαλαν διψήφιο νούμερο πόντων.

Δεν συνέπεσε η παραγωγικότητα τους στο ίδιο χρονικό διάστημα και αυτό είχε θετική επίπτωση στην ανάκαμψη της ελληνικής ομάδας όταν βρέθηκε στριμωγμένη στα σχοινιά…

Ο Τόμας Γουόκαπ που αποδεικνύεται διαρκώς «λίρα εκατό» και ο Αντετοκούνμπο τράβηξαν το κουπί στο πρώτο ημίχρονο για να δώσουν εν συνεχεία τη σκυτάλη στον Λαρεντζάκη, στον Ιωάννη Παπαπέτρου, στο Νίκο Ρογκαβόπουλο και στον Γιώργο Παπαγιάννη.

Το άνοιγμα του rotation

Τουθόπερ, υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή, συμπεριλαμβανομένου και του (πιο αθόρυβου, αλλά ουσιαστικού) Μιχάλη Λούντζη, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Η ελληνική ομάδα έβαλε 12/32 τρίποντα, κατέβασε 12 επιθετικά ριμπάουντ (αν και θαρρώ πως ήταν περισσότερα, μοίρασε 23 ασίστ, είχε ευελιξία στα σχήματα της, άντλησε πολλά πράγματα από πολλούς παίκτες, χώρια που ο Ιτούδης είχε εμπιστευθεί τους 10 από τους 11 μέσα στα πρώτα 13 λεπτά.

Τοσυρτάκι made in Jordan!

Βεβαίως δεν ήταν όλα ρόδινα και στον αντίποδα τίθενται η ύφεση (που πάντως δεν αποτέλεσε προϊόν εφησυχασμού) στην τρίτη περίοδο, όταν η άμυνα είχε μείνει ξεχασμένη στα αποδυτήρια και η αστοχία στις ελεύθερες βολές (10/18).

Με την επιστροφή των δυο ομάδων μετά την ανάπαυλα οι Ιορδανοί σκόραραν 27 πόντους, μάλιστα στην κορύφωση του κρεσέντο τους έβαλαν πέντε μαζεμένα τρίποντα χορεύοντας ελόγου τους το συρτάκι που παιζόταν εκείνη τη στιγμή από τα μεγάφωνα!

Αίφνης, λοιπόν, το 49-35 μετατράπηκε σε 61-58 και… τρεχάτε ποδαράκια μου!

Έτρεξαν ξανά τα ποδαράκια στην άμυνα, έτρεξαν και τα χεράκια στην επίθεση (με τον «Λάρι» να σαλπίζει την αντεπίθεση) και εντέλει η δουλειά έγινε όμορφα και παστρικά.

Έγινε αυτή η δουλειά, τώρα την αφήνουμε στην άκρη, κοιτάμε μπροστά και ό,τι ήθελε προκύψει…

Το SPORT24 στο Mundobasket 2023

Το Mundobasket 2023 παίζεται στο SPORT24! Δες αναλυτικά το Πρόγραμμα του Mundobasket και τα αποτελέσματα των αγώνων του Mundobasket 2023, παρακολούθησε το Mundobasket live στο Matchcenter και κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 αλλά και στο Youtube κανάλι μας για να μαθαίνεις όλες τις εξελίξεις για το Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ.