Kαμιά.

Το ξαναγράφω: καμιά.

Το γράφω και με κεφαλαία γράμματα: ΚΑΜΙΑ!

Εάν προτιμάτε, το γράφω και με τη δεύτερη εκδοχή, με δυο μι…

ΚΑΜΜΙΑ!

Το γράφω επίσης με τόνο και στην παραλήγουσα και στη λήγουσα: καμία ή καμμία!

Καμία, καμιά, καμμία και καμμιά ομάδα που βρέθηκε πίσω με 0-2 στα play offs της Ευρωλίγκας δεν κατάφερε να προκριθεί στο Final 4.

Καμία, ποτέ, πουθενά και ποσώς!

Σύμφωνοι, οι παραδόσεις δημιουργούνται, λέει, για να καταρρίπτονται και εάν κάποια ομάδα δικαιούται περισσότερο από κάθε άλλη να παραβιάσει το άβατον, είναι μία!

Μια και μοναδική, τη λένε Ρεάλ Μαδρίτης!

Δεν μ’ έπιασε ξαφνικά ο πόνος για πάρτη της, χώρια που εάν καταφέρει την ολική ανατροπή, θα γίνω ρεζίλι των σκυλιών για όσα τσαμπούναγα εδώ τις προάλλες, μετά το 2-0 της Εφές και προτού νεκραναστηθούν οι δεκάκις πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά το δικαιούται και με το παραπάνω.

Το 2-0 έγινε 2-1, το 2-1 έγινε 2-2 και το βράδυ της ερχόμενης Τρίτη στην Πόλη, θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!

Ο ΛΑΣΟ ΚΑΙ Ο ΤΟΜΓΙΑΝΟΒΙΤΣ

Είναι το βράδυ κατά το οποίο ο Πάμπλο Λάσο ονειρεύεται, προσδοκά, λαχταρά και θα επιθυμούσε σφόδρα και διακαώς να βαδίσει στα χνάρια του Ρούντι Τομγιάνοβιτς.

Στις 14 Ιουνίου του 1998, στο Summit του Χιούστον, όπου οι Ρόκετς σκούπισαν τους Μάτζικ και πέτυχαν το repeat, εκκινώντας από το Νο 6 της κανονικής περιόδου και βαδίζοντας against all odds, ο τότε προπονητής τους λουσμένος στα κομφετί είπε μια κουβέντα που έμελλε να αποβεί αποφθεγματική…

«Don't ever underestimate the heart of a champion»!

Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει «μην υποτιμάτε ποτέ την καρδιά ενός πρωταθλητή»…

Τότε οι Ρόκετς ήταν μια φορά πρωταθλητές, την προηγούμενη σεζόν…

Τώρα οι Μαδριλένοι είναι δέκα φορές πρωταθλητές!

Για τους λάτρεις τους, είναι και τώρα πρωταθλητές…

Πρωταθλητές της καρδιάς τους!

ΠΙΟ ΓΚΑΝΤΕΜΩ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ!

Τη Ρεάλ εφέτος τη χτύπησε βάναυσα και αλύπητα η ατυχία…

Για να το πω πιο απλά, πιο γκαντέμω πεθαίνεις!

Ο Πάμπλο Λάσο έβλεπε μετά θλίψεως να βγαίνουν από το κάδρο πρώτα ο Φακούντο Καμπάσο, έπειτα ο Αντονι Ράντολφ, ύστερα ο Γκάμπριελ Ντεκ και τώρα στην κρισιμότερη φάση της σεζόν ο Εντι Ταβάρες…

Ξα του, ΄που λέμε και στο χωριό μου!

Υπό το βάρος του 0-2, έχοντας φάει 191 πόντους στη σούμα και μια πενηντάρα στη διαφορά στα πρώτα δυο ματς, η κατάσταση της Ρεάλ ενέπιπτε στο αυριανό (πασχαλιάτικο) ελληνικό έθιμο…

Ως αμνός επί σφαγήν ήχθη!

Αμ δε που θα την έσφαζαν οι Τούρκοι και σε κάθε περίπτωση εάν το πεπρωμένο των Μαδριλένων γράφει ότι εντέλει θα υποκύψουν, τότε θα τους μείνει η ηθική ικανοποίηση ότι τυράννησαν πολύ τους σφαγείς τους μέχρι να τους γδάρουν το τομάρι!

Εδώ παίζει ρόλο η σημειολογία των πραγμάτων, που ενίοτε ξεπερνάει τις τακτικές και τις διαμορφούμενες συνθήκες και αγγίζει το ιστορικό υπόβαθρο και το θυμικό.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΧΟΝΤΡΗΣ

Υπάρχουν πολλώ λογιώ φανέλες στον παγκόσμιο αθλητισμό και –σε μια κατηγορία από μόνη της- η φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης!

Με όλα όσα συμβαίνουν σε μια σειρά, η οποία υποτίθεται ότι θα ήταν.. ληγμένη από την Μεγάλη Τρίτη, αλλά ξεχειλώνει ως την Τρίτη της Διακαινησίμου, πρέπει να επαναδιατυπωθεί με μια μικρή παραποίηση εκείνη η παροιμιώδης αμερικανική ατάκα που λέει «It ain’t over till the fat lady sings»...

Η συναυλία δεν τελειώνει, εάν δεν τραγουδήσει η χοντρή κυρία και τηρουμένων των αναλογιών, δεν τελειώνει επίσης εάν δεν βγει να πει το ποίημα της και η Βασίλισσα!

Δεν ξέρω εάν οι Τούρκοι σήκωσαν ψηλά τον αμανέ και ένιωσαν άτρωτοι, αλλά είναι βέβαιο πως στα δυο ματς στη Μαδρίτη έμοιαζαν σαν ζαλισμένα κοτόπουλα, ακόμη κι όταν προηγήθηκαν με διαφορές 15 πόντων στο ένα και 16 στο άλλο.

Και τα δυο βράδια η Εφές φαινόταν να σκέπτεται όχι τον αγώνα που έπαιζε στη Μαδρίτη, αλλά τον ημιτελικό της 28ης Μαΐου στην Κολωνία!

Την ίδια στιγμή οι οικοδεσπότες επίσης δεν σκέπτονταν τον αγώνα που έπαιζαν, αλλά την τιμή, την υπόληψη, την ιστορία και τα δέκα Κύπελλα Πρωταθλητριών τα οποία κοσμούν την πινακοθήκη τους.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣΤΗΣ

Στο Game-3 και στο Game-4 oι λεγάμενοι δεν έπαιζαν απλώς για τη νίκη, για ν’ αποφύγουν τη σκούπα ή για να ισοφαρίσουν και να έχουν δικαίωμα σε άλλη μια παρτίδα, αλλά για κάτι πολύ μεγαλύτερο...

Για την υπερηφάνεια και για τη σωτηρία της ψυχής, που όπως λέει και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, είναι πολύ μεγάλο πράγμα!

Στ’ αλήθεια είναι πολύ μεγάλο πράγματα: τόσο μεγάλο που και νεκρούς ανασταίνει, αλλά και ζωντανούς νεκρώνει!

Αυτή η υπερηφάνεια η οποία καθιστά βαριά και ασήκωτη τη φανέλα της Ρεάλ, όπλισε τα χέρια και πότισε τις καρδιές των Μαδριλένων, από τον μπαρουτοκαπνισμένο Σέρχιο Γιουλ μέχρι το μειράκιον που λέγεται Ουσμάν Γκαρούμπα.

Ασφαλώς η Εφές είναι καλύτερη και πληρέστερη ομάδα από τη Ρεάλ, ενδεχομένως και από κάθε άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας, αλλά δυο φορές στη Μαδρίτη συνειδητοποίησε με τον πιο σκληρό τρόπο ότι αυτό πρέπει να το αποδεικνύει εμπράκτως.

Κυρίως πρέπει να το αποδεικνύει απέναντι σε ομάδες που είναι πληγωμένα θηρία, έχουν μια φανέλα που ζυγίζει έναν τόνο και όταν παίζουν τα ρέστα τους, βγαίνουν με το μαχαίρι στα δόντια και κόβουν καρωτίδες!

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ DEJA VU

Με καβαλάει ο διάβολος τώρα, αλλά εδώ υπάρχει ελληνικός δάκτυλος, διότι αυτό το έργο που παίζουν η Ρεάλ και η Εφές, το έχουμε ξαναδεί τρεις φορές με πρωταγωνιστές, είτε ως θύτες, είτε ως θύματα τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και μάλιστα είναι déjà vu τόσο για τους Ισπανούς, όσο και για τους Τούρκους!

Από τη σεζόν 2008-09 όταν καθιερώθηκαν οι best-of-five σειρές στα play offs της Ευρωλίγκας, έχουν παιχθεί δέκα από δαύτες, αλλά ποτέ δεν νίκησαν οι φιλοξενούμενοι και μένει να φανεί μπας και το σερί χαλάσει στην ενδέκατη…

Οι έχοντες το πλεονέκτημα έδρας και οικοδεσπότες στο Game-5 μοστράρουν το «άριστα 10», συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων σειρών στις οποίες το 2-0 μετατράπηκε σε 2-2 και κατέληξε σε 3-2.

Τη σεζόν 2013-14 ως ελληνικό μπάσκετ ζήσαμε δυο συναρπαστικά θρίλερ μέσα σε 48 ώρες!

Στις 21 Απριλίου 2014 στο rematch του τελικού του Λονδίνου, ο Ολυμπιακός που είχε βρεθεί πίσω με 0-2 κόντρα στη Ρεάλ, έμεινε ζωντανός στον τρίτο αγώνα νικώντας με 78-76.

Ο ΣΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΥΛ

Και πώς; Με 2/2 βολές του Κώστα Σλούκα στα 6’’, ενώ στο αμέσως επόμενο κλικ ο Σέρχιο Γιουλ μετά από φάουλ του Βασίλη Σπανούλη αστόχησε σε δυο δικές του και στο καπάκι πήρε το επιθετικό ριμπάουντ ο Ρούντι Φερνάντεθ αλλά υπέπεσε σε λάθος!

Ο Ολυμπιακός μείωσε σε 2-1 και ισοφάρισε σε 2-2, αλλά γνώρισε την ήττα στον πέμπτο αγώνα στη Μαδρίτη και δεν κατάφερε να υπερασπισθεί τα σκήπτρα του στο Μιλάνο.

Πέντε παίκτες που είχαν πρωταγωνιστήσει σε εκείνη τη σειρά ξανανιώθουν μετά από επτά χρόνια την αδρεναλίνη να διαπερνάει τα κορμιά τους: ο Μπράιαντ Ντάνστον, ο Σέρχιο Γιουλ, ο Ρούντι Φερνάντεθ, ο Τζέισι Κάρολ και ο Φελίπε Ρέγες.

Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΟΥΙΜΣ

Δυο βράδια αργότερα (23 Απριλίου 2014) παίχθηκε ένα ανάλογο θρίλερ στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός έχοντας μειώσει τη σειρά με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας από 2-20, σε 2-1 κατάφερε να τη φέρει στα ίδια, επικρατώντας στην παράταση με 73-72.

Στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας ισοφάρισε σε 64-64 ο Βιτάλι Φριτζόν, ενώ στα 8’’ της παράτασης με 2/2 βολές ο Δημήτρης Διαμαντίδης έβαλε τους Πράσινους μπροστά με 73-71. Στα 5’’ ο Σόνι Γουίμς με ½ βολές μείωσε σε 73-72 και όπως είχε συμβεί στο ΣΕΦ με τον Φερνάντεθ, έκανε κι ελόγου λάθος στην τελευταία φάση του ματς!

Όπως οι Κόκκινοι που ηττήθηκαν στον πέμπτο αγώνα στη Μαδρίτη με 83-69, ομοίως και οι Πράσινοι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την ολική επαναφορά, καθόσον παραδόθηκαν άνευ όρων στη Μόσχα (74-44).

Έναν χρόνο νωρίτερα η Εφές, κόντρα στον Ολυμπιακό, είχε πετύχει ό,τι κατάφερε τώρα εις βάρος της η Ρεάλ: ισοφάρισε από το 0-2 στο 2-2 και κόντεψε να χαλάσει τη ζαχαρένια των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης, αλλά δεν της έκατσε!

Οι Πειραιώτες πήγαν στην Πόλη φορώντας την πανοπλία του 2-0 (67-62, 71-53), αλλά πίσω είχε η τούρκικη αχλάδα την ουρά!

Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΡΝΤΟΝ

Η Εφές νίκησε στο τρίτο ματς με 82-72 και στις 19 Απριλίου 2013 παίχθηκε ένα δράμα με πολλές διαστάσεις.

Εξι λεπτά και 45 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με το σκορ στο 62-60, ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέσυρε τον Βασίλη Σπανούλη ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Σλούκα και είδε από τον πάγκο όλη τη συνέχεια του θρίλερ.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο +8 (62-70), αλλά οι Τούρκοι με ένα σερί 8-0 μετά το 66-73 άρπαξαν τη νίκη με 74-73 και έφεραν τη σειρά στα ίσια.

Και πώς Με το λέι απ του παίκτη με τα τέσσερα ονόματα!

Τον Τζαμόν-Αλφρεντ Λούκας-Γκόρντον εννοώ, ο οποίος προηγουμένως είχε αγωνισθεί στο Μαρούσι (2009-10) και στον Ολυμπιακό (2010-11), ενώ αργότερα πέρασε και από τον Αρη (2016-17) και είπε την τελευταία λέξη προτού αστοχήσει σε τρίποντο ο Σλούκας.

Μια εβδομάδα αργότερα στο Νέο Φάληρο η Εφές κόντεψε να τινάξει την μπάνκα στον αέρα, καθώς βρέθηκε στο +15, αλλά με τον Σπανούλη ξανά on duty (19 πόντοι, 5 ασίστ) οι Πειραιώτες επιβλήθηκαν με 82-72 και σφράγισαν την πρόκριση τους στο Final 4 του Λονδίνου, όπου έμελλε να πετύχουν το repeat.

ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΚΑΙ 1/16 ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Τις ίδιες ημέρες μπλέχτηκε σε σειρά πέντε αγώνων και ο Παναθηναϊκός που μετά το δικό του 1-1 στη Βαρκελώνη (με το αλήστου μνήμης τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη απέναντι στον Νέιτ Τζαγουάι) και το 2-2 των Καταλανών στο ΟΑΚΑ, γνώρισε την ήττα με 64-53 στο Game-5 στο Palau Blaugrana, πληρώνοντας ακριβά την ατζαμοσύνη του στα τρίποντα…

Ένα στα 16!

Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έπαιξαν άλλη μια φορά έκαστος (με πλεονέκτημα έδρας) σε ανατρεπτικές και… ψυχοδραματικές σειρές πέντε αγώνων στις οποίες αμφότεροι επέζησαν και προκρίθηκαν στο Final 4: οι μεν Πράσινοι το 2012 με τη Μακάμπι (1-0, 1-1, 2-1, 2-2, 3-2 με σκορ 86-85), οι δε Κόκκινοι το 2017 πάλι με την Εφές (1-0, 1-1, 1-2, 2-2, 3-2 με σκορ 87-78).

ΟΙ ΔΕΚΑ ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΣΕΙΡΕΣ

Ιδού οι προηγούμενες δέκα σειρές στα χρονικά των play offs της Ευρωλίγκας, οι οποίες κρίθηκαν στον πέμπτο αγώνα:

2009: Μπαρτσελόνα-Ταού 3-2 από 0-1 και 2-1

2011: Ρεάλ Βαλένθια 3-2 από 1-2

2012: Παναθηναϊκός-Μακάμπι 3-2 από 1-1 και 1-2

2013: Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός 3-2 από 2-0, Ολυμπιακός-Εφές 3-2 από 2-0

2014: Ρεάλ –Ολυμπιακός 3-2 από 2-0, ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκός 3-2 από 2-0

2016: Λοκομοτίβ Κουμπάν-Μπαρτσελόνα 3-2 από 1-2

2017: Ολυμπιακός-Εφές 3-2 από 1-0 και 2-1

2019: Εφές-Μπαρτσελόνα 3-2 από 1-2

Photo credits: Eurokinissi