Η γερμανική κατοχή του Παναθηναϊκού
Ο Παναθηναϊκός υπήρξε ωσεί παρών στο Βερολίνο και ο Βασίλης Σκουντής σχολιάζει την "αιχμαλωσία" και το γερμανικό μοντέλο.
Ο Σωκράτης είχε πει "γηράσκω αεί διδασκόμενος", αλλά και ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν πάει πίσω. Γηράσκει κι ελόγου του διδασκόμενος και μαζί με αυτόν διδασκόμαστε κι εμείς…
Τι ξέραμε και τι νομίζαμε πως ίσχυε μέχρι χθες το βράδυ που εξελισσόταν το μαρτύριο των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης στο Βερολίνο; Ότι είναι μια ομάδα που ψάχνει την κατεύθυνση της στην επίθεση, αλλά τουλάχιστον διαθέτει αμυντικές αρχές και μέχρι να βρει ρυθμό μπροστά μπορεί, διάβολε, να βαστάει τουλάχιστον τα... πισινά της!
Ε, λοιπόν, ήρθε η κατραπακιά από την Αλμπα για να εκθέσει και την άμυνα του Παναθηναϊκού και να αποδείξει ότι αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό two-way πρόβλημα!
Το σκληρό βασανιστήριο
Όντως αυτό το ματς άρχισε, εξελίχθηκε και κατέληξε ως ένα σκληρό και επαχθές βασανιστήριο το οποίο στο τέλος της βραδιάς επιφύλαξε στο Τριφύλλι τη δεύτερη ήττα του σε τρεις αγώνες.
Δεν είναι αυτό το πρόβλημα, άλλωστε ηττήθηκε από μια ομάδα η οποία άλωσε το Μιλάνο και ποδοπάτησε την Παρτίζαν χώρια που το δικό του 1-2 ασφαλώς είναι καλύτερο ρεκόρ από το 0-3 της Μπάγερν, του Ερυθρού Αστέρα και της ομάδας του Ζοτς.
Τον Ράντονιτς όμως δεν (πρέπει) να τον νοιάζει τι (δεν) κάνουν ο πρωτάρης διάδοχος του Γιοβάνοβιτς, ο αγλαός Τρινκιέρι και ο "άρχοντας των δαχτυλιδιών", Ομπράντοβιτς. Αυτό που πρέπει να κόφτει τον Μαυροβούνιο προπονητή είναι το εάν, κατά πόσον, πότε, πώς και με ποιους ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να βρει σταθερές στο παιχνίδι του και να αποκαταστήσει την ισορροπία και στις δυο πλευρές του γηπέδου.
Το 94-65 είναι τόσο εύγλωττο ώστε η συζήτηση θα μπορούσε να τελειώσει εδώ και τώρα: έφαγε 94 πόντους, έβαλε με το ζόρι 65, τι δεν καταλαβαίνεις; Έλα όμως που στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει δίκιο ο Λουίτζι Πιραντέλο: τουτέστιν, δεν είναι έτσι εάν έτσι νομίζουμε!
Να παίξουμε κανονικό μπάσκετ
Στο τάιμ άουτ που κάλεσε μάσα στην απελπισία του, τέσσερα λεπτά προτού ακουσθεί ο λυτρωτικός ήχος της κόρνας της λήξης, ο Ράντονιτς (όπως μετέφερε από το μικρόφωνο της NOVA ο Νικήτας Αυγουλής) ζήτησε, λέει, "να παίξουμε κανονικό μπάσκετ". Δεν ξέρω με τι ύφος το ζήτησε (επιτακτικά, οργισμένα, ικετευτικά ή απελπισμένα) καθόσον κάποια στιγμή τον έπιασαν κιόλας οι κάμερες να τραβάει τα μαλλιά του.
Θα μπορούσε ωστόσο να απλουστεύει τα πράγματα και να ζητήσει από την ομάδα του απλώς να παίξει μπάσκετ, διότι αυτό στο οποίο επιμόνως και αδιαλείπτως επιδιδόταν ήταν κάποιο άλλο άθλημα!
Σύμφωνοι, του Παναθηναϊκού τού λείπει ο Νέιτ Γουόλτρερς που πέπρωται να είναι ο κουμανταδόρος και ο ιθύνων νους του παιχνιδιού του, αλλά τι να πουν και οι αντίπαλοι του, που τον αντιμετώπισαν χωρίς τον Λο, τον Τίμαν, τον Σμιθ και τον Ερικσον;
Ο γιος του Μαχόφσκι ο Παπαγιάννης και οι Τζαζ
Ε, και τι μ’ αυτό; Τον βρήκαν μπόσικο και τον λιάνισαν αυτοί τους οποίους είχε στη δούλεψη του ο Γκονζάλεθ, συμπεριλαμβανομένου και του 18χρονου Νιλ Μαχόβσκι, γιου του του Σεμπάστιαν Μαχόβσκι που τη σεζόν 2000-01 φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου.
Γερμανός είναι ο μικρός, αλλά δεν .έκανε κιόλας τον… Γερμανό και μάλιστα φρόντισε να γράψει τον επίλογο του ματς και να σκοράρει το τελευταίο καλάθι μπροστά στον εμβρόντητο Γιώργο Παπαγιάννη.
Παρεμπιπτόντως ο Μεγαρεύς σέντερ (πρέπει να) ευχόταν, όσο κανείς άλλος, να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα αυτό το ματς στο οποίο αγωνίσθηκε επί 21 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα χωρίς να το… ματώσει!
Και να 'ταν μόνο αυτό, πάει κι έρχεται: χωρίς να φταίει μονάχα ο ίδιος, ο PG, όπως τον αποκαλούσε χάριν συντομίας ο Ρικ Πιτίνο, έμοιαζε καταδικασμένος (μαζί με όλους τους συμπαίκτες του) να παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει μια παράσταση που έμοιαζε βγαλμένη από τις ένδοξες εποχές των Γιούτα Τζαζ στη δεκαετία του ’90!
Οι άλλοι γιοι και το… γιο γιο
Τι εννοώ; Το ρεσιτάλ των άλλων δυο γιων που έκαναν την άμυνα του Παναθηναϊκού γιο γιο!
Ο γιος του Ντέιβιντ Μπλατ, ο Ταμίρ και ο γιος του Τζακ Σίκμα, ο Λουκ έστηναν το ένα pick n’ roll μετά το άλλο, χώρια ο δημιουργικός οίστρος του ξανθομάλλη, πλην καραφλού σέντερ!
Μ' αυτά και μ’ εκείνα η Άλμπα κατατρόπωσε μια ομάδα η οποία σχεδόν επί σαράντα λεπτά βρισκόταν παγιδευμένη στην κατάσταση που ορίζεται ανάμεσα στη νάρκωση και στη νιρβάνα!
Το λένε και τα χαρτιά μου, όπως επέμενε ο συχωρεμένος ο Δημήτρης Τσοβόλας από του βήματος της Βουλής: ο Παναθηναϊκός τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με 4/16 δίποντα, ο Γριγκόνις και ο Πονίτκα είχαν μέχρι τότε 1/9 σουτ και η Άλμπα τον βάρεσε στο δόξα πατρί τρέχοντας ένα σερί 17-0 και ανεβάζοντας τη διαφορά στους 27 πόντους.
Οι αμείλικτοι αριθμοί
Για τα συνολικά ομαδικά στατιστικά δεν το συζητώ: 65-94 οι πόντοι, 38-43 τα ριμπάουντ, 16-25 οι ασίστ, 3-8 τα κλεψίματα, 145-62 οι δείκτες αξιολόγησης, 30.0% -44% τα ποσοστά ευστοχίας στα σουτ δυο πόντων, χώρια τα 13/27 τρίποντα των Γερμανών.
Μόνο σε μια στατιστική κατηγορία έβγαλε μεγαλύτερο νούμερο ο Παναθηναϊκός: υπέπεσε σε διπλάσια (14 έναντι 7) λάθη! Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος ο Αντριου Αντριους δεν μπορούσε βεβαίως να αναχαιτίσει μονάχος του τη γερμανική καταιγίδα και μοιραία ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με φτερό στον άνεμο.
Η κληρονομιά του Αΐτο
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο Αίτο Ρενέσες άλλαξε το αίμα των Βερολινέζων και κατά την τετράχρονη θητεία του στον πάγκο (2017-21) μεταμόρφωσε την Άλμπα από γερμανική σε… ισπανική ομάδα, κληροδοτώντας αυτό το γρήγορο και αλέγρο στιλ στον οργανισμό με φορέα τον πιστό συνεργάτη και διάδοχο του, Ισραελ΄Γκονζάλεθ.
Απέναντι σε αυτό το κατά το μάλλον ή ήττον ισπανικό υβρίδιο ο Παναθηναϊκός πιάστηκε εάν όχι αδιάβαστος, τουλάχιστον απροετοίμαστος και πάντως υπήρξε ευάλωτος στο αμυντικό transition και στις περιστροφές, ενώ στην άλλη πλευρά του γηπέδου χαντακώθηκε από την πλημμελή κυκλοφορία της μπάλας, τη στατικότητα και το κακό spacing.
Συν τοις άλλοις δεν μπόρεσε μετά την τελευταία αναλαμπή του (το 21-19, άντε και το 25-21) να ελέγξει τον ρυθμό και να σταθεί ανταγωνιστικός στο γήπεδο στο οποίο πριν από 13 χρόνια έραψε το πέμπτο από τα έξι αστέρια στην πλουμιστή στολή του, που εδώ και δέκα χρόνια την έχει καταχωνιάσει στη ντουλάπα.
Το όνειρο του Λογοθετίδη και το μοντέλο του Ζομπανάκη
Οι Γερμανοί ξανάρθαν μόνο στην ταινία κι αυτό μάλιστα συνέβη στο όνειρο του Βασίλη Λογοθετίδη! Στο μπάσκετ οι Γερμανοί έρχονται στ’ αλήθεια, με την Μπάγερν να προκρίνεται τις τελευταίες δυο σεζόν στα playoffs και την Άλμπα να κάνει εφέτος μια ονειρώδη εκκίνηση.
Η Εθνική τους μας καθάρισε σαν αυγό στον προημιτελικό του EuroBasket 2022 και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, έχουν παίκτες που διαπρέπουν στο ΝΒΑ και οι ομάδες τους είναι πολύ οργανωμένες, ανταγωνιστικές , οικονομικά αυτάρκεις και ελκυστικές για το κοινό που άρχισε να γοητεύεται (και) από το μπάσκετ και γεμίζει τα γήπεδα.
Πριν από δυο χρόνια στους κόλπους του ΕΣΑΚΕ ο Κωστής Ζομπανάκης μίλαγε για το «γερμανικό μοντέλο» και πολλοί γέλαγαν μαζί του…
Θα καβαλήσουν την Ευρώπη
Την Τρίτη το βράδυ είχα καλεσμένο στο "Pick N' Roll" της Cosmote TV τον προπονητή της ΑΕΚ, Ηλία Καντζούρη που πέρασε τέσσερα χρόνια στη Βαμβέργη και ενώ ξεβαφόμασταν, ανοίξαμε αυτή την κουβέντα ενόψει και του αγώνα με την Τέλεκομ Βόννης.
Μού είπε κάτι που κολλάει γάντι (και) στη χθεσινή περίσταση. "Εάν το πάρουν απόφαση οι Γερμανοί, θα καβαλήσουν όλη την Ευρώπη"!
ΥΓ: Και ο Ολυμπιακός πάντως βρίσκεται σε καλό δρόμο για να καβαλήσει την Ευρώπη, αλλά με την πάρτη του επιφυλάσσομαι να καταπιαστώ σε λίγες ώρες.
