Πάει, λοιπόν και ο τρίτος τελικός, καταχωνιάστηκε στο ράφι και οι αιώνιοι πάνε γι’ άλλα… Πάνε γι’ άλλα την Πέμπτη (15/6, 21:15, ΕΡΤ3 και LIVE από το SPORT24) στο Game 4, την ώρα μάλιστα που θα πραγματοποιείται το debate των πολιτικών αρχηγών και την ίδια στιγμή ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα επιδιώκει να σταθεί στο ύψος του… Κυριάκου Μητσοτάκη!

Το ξεφουρνίζω αυτό, ελέω της επικαιρότητας, αν και είμαι βέβαιος ότι δεν θα αρέσει στον Γιώργο Μπαρτζώκα, ο οποίος θα νιώθει πώς με αυτή την αντιπαραβολή μαγαρίζονται οι αριστερές οικογενειακές καταβολές του, αλλά ας είναι!

Η διαφορά των κομμάτων και των ομάδων

Σε κάθε περίπτωση το χθεσινό αποτέλεσμα της τρίτης κάλπης έδωσε στον Ολυμπιακό μια διαφορά εφάμιλλη με εκείνη που μόστραρε η Νέα Δημοκρατία απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου!

Στο +20.72% έκατσε η μπίλια ανάμεσα στα δυο κόμματα, στο +23 βρέθηκε χθες ο Ολυμπιακός και μένει να φανεί εάν, κατά πόσον και πότε ο Μπαρτζώκας θα πάρει την αυτοδυναμία που ποθεί.

Μια αυτοδυναμία που λαμβανομένης υπ’ όψιν της κυριαρχίας του απέναντι στον Παναθηναϊκό κατά την τελευταία διετία, θα συνιστά αυτό που λέει και ο Νίκος Ανδρουλάκης…

Παντοδυναμία!

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται από πέρυσι στην άβολη και ασυνήθιστη (σε σχέση με τον πρότερο εξουσιαστικό και καθεστωτικό εθισμό του) θέση να παίζει τον ρόλο της αντιπολίτευσης, και φιλοδοξεί να πετύχει τη μεγάλη ανατροπή που θα τον φέρει από το 1-2 στο 3-2…

Ο κοκκινισμένος χάρτης, οι Χιτ και ο Γιόκιτς

Προς το παρόν, πάντως, ο χάρτης που διαμορφώνεται μετά από τα πρώτα τρία ματς σε αυτή τη σειρά είναι περισσότερο κόκκινος παρά πράσινος με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην εικόνα η οποία θα αποτυπωθεί στο τέλος της αντιπαράθεσης, είτε την Πέμπτη, είτε την Κυριακή…

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα-και για να βάλω στην υπόθεση μια τζούρα από τα δρώμενα στο ΝΒΑ- στην παρούσα φάση, ο Ολυμπιακός βρίσκονται στη θέση των Νάγκετς και ο Παναθηναϊκός σε εκείνη των Χιτ!

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι «Σβώλοι», μετά τα δυο απανωτά breaks στο Μαϊάμι προηγούνται με 3-1 και έχουν να ξοδέψουν τρία «κανονάκια» για να κατακτήσουν τον περιπόθητο παρθενικό τίτλο στην ιστορία τους και να καθαγιάσουν τα όργια του Νίκολα Γιόκιτς!

Απόψε στο Ντένβερ οι τρις εστεμμένοι από τη Φλόριντα θα προσπαθήσουν να σώσουν την παρτίδα και να μείνουν ζωντανοί, αλλά προφανώς οι πιθανότητες δεν συμμαχούν μαζί τους…

Οι Καβαλίερς και το οξύμωρο σχήμα

Ούτε οι πιθανότητες, ούτε η κλινική εικόνα των δυο ομάδων, ούτε βεβαίως και η στατιστική που θέλει μονάχα μία από τις 36 ομάδες οι οποίες βρέθηκαν στο 1-3 να πετυχαίνει την ολική και επική ανατροπή και να κατακτά τον τίτλο.

Το κατάφεραν οι Καβαλίερς το 2016 απέναντι στους Γουόριορς και bastacosi!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στο ιστορικό υπόβαθρο, εδώ στα καθ’ ημάς, το status που υφίσταται μετά τον χθεσινό αγώνα λειτουργεί υπέρ, αλλά και εις βάρος του Ολυμπιακού!

Εξηγείται αυτό το οξύμωρο σχήμα και ιδού τι εννοώ…

Από τις προηγούμενες 22 σειρές τελικών (σε σύνολο 30 στα χρονικά) που βρέθηκαν στο 2-1, στις 19 στέφθηκε πρωταθλήτρια η ομάδα η οποία είχε το πλεονέκτημα έδρας, με σκορ 3-1 (εννέα φορές), 3-2 (εννέα), ενώ τέσσερις κατέληξαν στο 2-3.

Η λερωμένη φωλιά του Ολυμπιακού

Στον αντίποδα αυτήςτης στατιστικής υπεροχής των ομάδων που κουβάλαγαν το προβάδισμα με 2-1 και το πλεονέκτημα έδρας, οι Πειραιώτες έχουν λερωμένη τη φωλιά τους από τρία κάζα που υπέστησαν με θύτες τον Παναθηναϊκό το 1999, το 2014 και το 2017.

Συν τοις άλλοις ο Ολυμπιακός την είχε πατήσει στους τελικούς του 2002, που έμειναν στην ιστορία ελέω της ανατροπής της ΑΕΚ που γύρισε από το 0-2 στο 3-2 και αναρριχήθηκε στο θρόνο μετά από 32 χρόνια καρτερίας, νηστείας και προσευχής!

Χθες ο Ολυμπιακός συνήλθε μετά το 18-19 της πρώτης περιόδου και με όχημα ένα επί μέρους σκορ 18-2 προηγήθηκε με 36-21 και έκτοτε δεν ξανακοίταξε πίσω του…

Το μοιραίον του πράγματος και η ουρά της αχλάδας!

Ο Παναθηναϊκός με ένα δικό του σερί 9-0 μείωσε σε 36-30 και αυτή έμελλε να αποβεί η τελευταία αναλαμπή του στο ματς, καθόσον από εκείνη τη στιγμή και πέρα δεν μπόρεσε να εγείρει άλλη αντίσταση και συμβιβάσθηκε με το μοιραίον του πράγματος!

Προφανώς με 52 πόντους, 16/48 σουτ, 19 λάθη (έναντι των 10 ασίστ) και έξι λιγότερα ριμπάουντ δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει ή να προσδοκά κάτι καλύτερο και πλέον σημαδεύει τον τέταρτο τελικό με τη θυμόσοφη λογική που λέει πως «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»!

Από την αρχή της σειράς ήταν γνωστό ότι σε αυτή την παρτίδα ο Ολυμπιακός παίζει με τα λευκά πιόνια, διότι αφενός υπερέχει σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο και αφετέρου διαθέτει το πλεονέκτημα έδρας.

Ο κατάλληλος Λούντζης

Συν τοις άλλοις έχει την πολυτέλεια να φανερώνει τον κατάλληλο παίκτη, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή, έστω κι αν αυτός είναι ένας κατά το μάλλον ή ήττον απροσδόκητος παράγων και στις δυο άκρες του γηπέδου, ονόματι Μιχάλης Λούντζης.

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στο πρώτο ματς από την τάπα του Παπανικολάου στον Λι και νίκησε στο δεύτερο με το τρίποντο-προσευχή του Πονίτκα και τα άσφαιρα πυρά του ΜακΚίσικ στην εκπνοή, αλλά ο τρίτος τελικός αποδείχθηκε βγαλμένος από άλλο ανέκδοτο.

Την Πέμπτη ο Ολυμπιακός δεν είχε στη διάθεση του τον Σλούκα και προϊούσης της βραδιάς είδε τον Γουόκαπ και τον Βεζένκοβ να μένουν στα πιτς…

Η υπερβολική αποθέωση και ο… φακίρης Μπαρτζώκας

Χθες πάλι βγήκε νοκ άουτ ο (καλύτερος παίκτης του στον δεύτερο τελικό) Παπανικολάου, ενώ ο Μπαρτζώκας καινοτόμησε με την ταυτόχρονη συμμετοχή του Βεζένκοβ και του Πίτερς…

Πλάκα πλάκα στα τελευταία δυο ματς ο λεγάμενος επιδίδεται αναγκαστικά σε ασυνήθιστες κινήσεις και γίνεται κάτι ανάμεσα σε αλχημιστή και φακίρη!

Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός από ένα σημείο και πέρα δεν είχε μάχιμο τον (ήρωα της Πέμπτης) Πονίτκα και μετά το 8-0 του Ολυμπιακού που επέφερε το 44-30 δεν μπόρεσε να ξανασηκώσει κεφάλι.

Συμβαίνουν αυτά, οι συνθήκες του εκάστοτε αγώνα είναι ρέουσες και δυναμικές, όχι στατικές και αναλλοίωτες…

Στη λήξη του αγώνα ο Λεωνίδας Μενεγάκης επισήμανε προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα ότι «η απόδοση του Ολυμπιακού υπήρξε μια αποθέωση της άμυνας και της ομαδικής λειτουργίας»…

Αυτό το σχόλιο θα μπορούσε να εκληφθεί σαν ένα κερασάκι στην τούρτα γενεθλίων του κορυφαίου προπονητή της Ευρωλίγκας, ο οποίος όμως το χαρακτήρισε «λίγο υπερβολικό».

Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον ενείχαν στοιχεία υπερβολής και οι μεταγενέστερες δηλώσεις του, αλλά προφανώς ο ίδιος ξέρει και μπορεί να δικαιολογήσει το ξέσπασμα του…

Ο Σλούκας, ο Βεζένκοβ, ο Σπανούλης και ο Γιάννης

Παρεμπιπτόντως εκδηλώθηκε μια τάση αποθέωσης στις τάξεις του Ολυμπιακού και μάλιστα εις διπλούν: τη γνώρισαν από τον κόσμο ο Βεζένκοβ κατά την είσοδο του και ο Σλούκας κατά την έξοδο του.

Εις διπλούν; Μάλλον εις τριπλούν, διότι θα πρέπει να συμπεριληφθεί σε αυτό το κάδρο και η κίνηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο να ανέβει από το courtside στην εξέδρα των επισήμων για να χαιρετήσει και να αποτίσει τα προσήκοντα στον Σπανούλη και στα κουτσούβελα του!

Η ζωή συνεχίζεται λοιπόν…

Σε σειρές αγώνων, είναι βέβαιο πως οι ομάδες, σε όποια πλευρά κι αν βρίσκονται, πρέπει να έχουν κοντή μνήμη και να διαχειρίζονται καταλλήλως και με ορθό μέτρο τα (ευχάριστα ή δυσάρεστα) συναισθήματα τους.

Ο Αγραβάνης σχολίασε ότι «παίξαμε σκ@τ@, πάμε για το επόμενο» και δεν έχει άδικο…

Από την πλευρά του ο Λούντζης επισήμανε εμφατικά ότι «η άμυνα είναι η ταυτότητα μας» και επίσης έχει δίκιο…

Η συνέχεια επί της σκηνής του ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης, για να δούμε πού θα καταλήξει αυτό το debate καν εάν ο Μπαρτζώκας θα βγάλει αυτοδυναμία ή εάν ο Σερέλης θα σύρει τον λαό σε πέμπτη κάλπη!