Η "κτηνωδία" του Γιώργου Μπαρτζώκα

Έχει (και) αυτό το χάρισμα ο Γιώργος Μπαρτζώκας και δεν το γράφω για να τον κολακεύσω, άλλωστε δεν το χρειάζεται κιόλας...

Τις ατάκες που πετάει εννοώ και καθιστούν ενδιαφέρουσες τις συνεντεύξεις Τύπου και τις κάθε λογής δηλώσεις του πριν ή μετά τα ματς της EuroLeague και του ελληνικού πρωταθλήματος.

Μια από δαύτες την έριξε την Παρασκευή στον απόηχο της νίκης του Ολυμπιακού επί της Άλμπα και δεν αφορούσε μοναχά το συγκεκριμένο ματς, αλλά ολάκερη τη διοργάνωση στην οποία έβαλε μια ολόσωστη και απολύτως ακριβή ταμπέλα...

Η κτηνωδία και ο Λεσόρ

Brutal!

Brutal δεν σημαίνει απλώς σκληρή, αλλά κτηνώδης!

Ουδέν αληθέστερον τούτου: τόσο κτηνώδης διοργάνωση είναι η EuroLeague ώστε στον βωμό αυτής της κτηνωδίας θυσιάσθηκε και το "κτήνος" που λέγεται Ματίας Λεσόρ!

Ήταν κιόλας νωπές οι δραματικές έως και σοκαριστικές εικόνες από τον τραυματισμό του σέντερ του Παναθηναϊκού και ούτως ειπείν, η ατάκα του Μπαρτζώκα ήρθε κι έδεσε!

Δεν ξέρω εάν ο σοβαρός τραυματισμός του Λεσόρ αποτελεί τη στατιστική απόκλιση του λάθους, όπως λέμε, αλλά σε κάθε περίπτωση έφερε όχι μονάχα τους οργανισμούς της διοργάνωσης, αλλά και τον φίλαθλο κόσμο, απανταχού της Ευρώπης, κατάφατσα με μια σκληρή πραγματικότητα.

Η ρήση του Βενιζέλου και το ρίσκο του επαγγέλματος

Σύμφωνοι, ο τραυματισμός του Λεσόρ δεν είναι πρωτοφανής και μοναδικός, άλλωστε τέτοια θλιβερά περιστατικά είναι δυστυχώς μέρος της δουλειάς: "c’ est le risque du métier", όπως είχε πει και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν κάποτε τον ρώτησαν για τις συχνές απόπειρες δολοφονίας του!

Και οι σοβαροί τραυματισμοί εντάσσονται στο ρίσκο του επαγγέλματος, πολλώ δε μάλλον σε ακόμη πιο μπρουτάλ διοργανώσεις όπως το ΝΒΑ με τελευταίο θύμα τον Μόριτζ Βάγκνερ, που θα χάσει όλη την υπόλοιπη σεζόν και δεν είναι ο μόνος στον οποίο έλαχε αυτή η ατυχία.

Συν τοις άλλοις στο ΝΒΑ τα πρωτόκολλα αποθεραπείας, αποκατάστασης και επιστροφής είναι πολύ αυστηρότερα και πιο μακροχρόνια απ’ όσο στην Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ταλαιπωρία και το πεσμένο άλλοθι

Αυτός ο... μπρουταλισμός δεν αποτυπώνεται μόνο με τους συχνούς και ενίοτε πολύ σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά και με την κόπωση και των ταλαιπωρία που υφίστανται οι παίκτες και (πολύ φοβάμαι πως) καταρρίφθηκε ήδη το άλλοθι που ετίθετο σε τέτοιες περιπτώσεις...

Αυτό που λέει ότι "οι παίκτες γουστάρουν περισσότερο να παίζουν, παρά να προπονούνται"!

Η EuroLeague είναι μια καθ’ όλα σκληρή, αμείλικτη και κτηνώδης διοργάνωση: αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν αφορούν μονάχα το (ανταγωνιστικό, δραματικό και συναρπαστικό) αγωνιστικό σκέλος, αλλά όλο το πακέτο, τόσο το περιεχόμενο, όσο και το περιτύλιγμα.

Οι διαβολοβδομάδες και οι... αντίχριστοι!

Η αυλαία της διοργάνωσης άνοιξε στις αρχές Οκτωβρίου και μέσα σε δυόμισι μήνες έχουν παιχθεί ήδη 17 αγωνιστικές, δέκα εκ των οποίων εκτυλίχθηκαν με τη διαδικασία fast track!

Τις πέντε διαβολοβδομάδες εννοώ, χωρίς να υπάρξει καμία διακοπή, ούτε για τα "παράθυρα" των εθνικών ομάδων (Νοέμβριος), ούτε βεβαίως για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Και να σκεφτεί κανείς ότι το 1993, που το Final 4 διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τη Μεγάλη Τρίτη και τη Μεγάλη Πέμπτη, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών είχε βγάλει δριμεία ανακοίνωση στην οποία στηλίτευε τους,... αντίχριστους!!!

Η διακοπή και οι διαφορές

Αλλά, διάβολε, ας μην είμαστε άδικοι: στο διευθυντήριο της Βαρκελώνης έκαναν την καρδιά τους πέτρα και απελευθέρωσαν το διάστημα από τις 8 έως τις 27 Φεβρουαρίου ώστε να διεξαχθούν οι αγώνες των κατά τόπους Κυπέλλων και των τελευταίων αγώνων της προκριματικής φάσης του EuroBasket και να μην ξανακαβαλήσουν η μια διοργάνωση πάνω στην άλλη.

Βεβαίως θα το πληρώσουν ακριβά αυτό το διάλειμμα οι ομάδες, διότι θα έχουν προηγηθεί δυο διαβολοβδομάδες (14-16 Ιανουαρίου, 5-7 Φεβρουαρίου), αλλά απ’ το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα!

Κάποτε οι ομάδες για να φτάσουν στο Final 4 της Ευρωλίγκας έπαιζαν 16 αγώνες και τώρα αυτοί δεν φτάνουν ούτε καν για να συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος της κανονικής περιόδου!

Το ξεροσφύρι και η... Αγία Πέμπτη

Κάποτε οι προπονητές την έβγαζαν ξεροσφύρι με 8-10 παίκτες όλη τη σεζόν και τώρα κάποιες έχουν τους διπλάσιους και πάλι δεν τους φτάνουν (βλέπε αναβολή του αγώνα Παρί-Φενέρμπαχτσε).

Κάποτε είχε παγιωθεί ως ημέρα διεξαγωγής των αγώνων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης η Πέμπτη (την οποία καθαγίασε ο Άρης), αλλά στις σύγχρονες διαβολοβδομάδες οι ομάδες παίζουν από την Τρίτη μέχρι την Παρασκευή!

Αλλάζουν τα πράγματα, οι συνθήκες, οι ανάγκες και όλα τα δεδομένα, αυτό είναι γνωστό: τόσο θεαματικές και δραματικές είναι οι αλλαγές ώστε σε σχέση με αυτό που παιζόταν κάποτε, αυτό το οποίο παρακολουθούμε πλέον δεν είναι απλώς ένα διαφορετικό μπάσκετ, αλλά ένα διαφορετικό άθλημα!

Ένα μπρουτάλ άθλημα!

Ο ημίτρελος Μπαρτζώκας

Συν τοις άλλοις σε έναν τέτοιο Μαραθώνιο, που μάλιστα-προς δόξαν του οξύμωρου σχήματος-εκτυλίσσεταις σε ρυθμούς σπριντ, οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να διαθέτουν κοντή μνήμη, να ξεχνούν ό,τι συμβαίνει σήμερα, για να αφοσιωθούν σε αυτό που ακολουθεί.

Αυτό έχει πάθει και ο... Μπαρτζώκας, ο οποίος χθες, μετά τη λήξη του μεσημεριανού αγώνα με το Μαρούσι αναφέρθηκε αυτοσαρκαζόμενος σε "5.000 χαρούμενους οπαδούς, σε 24 χαρούμενους παίκτες και σε έναν ημίτρελο στον πάγκο"!

Εκπτώσεις έκανε, θαρρώ: με όλα όσα συμβαίνουν ο ημίτρελος μπορεί στο αμέσως επόμενο κλικ να μοιάζει με θεότρελο!

Ο Βασιλακόπουλος και το Άμπου Ντάμπι

Συμβαίνουν κι άλλα παράδοξα τριγύρω μας, μάλιστα ένα από δαύτα μού το επισήμανε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο οποίος βγήκε από τα ρούχα του, όπως μού είπε, βλέποντας την Παρτίζαν στο ματς με την Εφές να παίζει για κάμποσα λεπτά με πέντε Αμερικανούς!

Ποιοι, οι Σέρβοι που παραδοσιακά και διαχρονικά αποτελούν το μεγαλύτερο εργαστήρι παραγωγής παικτών και μάλιστα πριν από πέντε μήνες κατέκτησαν το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο...

• ΥΓ: Εις ό,τι με αφορά διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και πλήρως με τη διεξαγωγή του Final Four της EuroLeague στο Άμπου Ντάμπι, αλλά ξα μου. "Money talks", οπότε τουμπεκί ψιλοκομμένο!