Όπως γράφω συχνά, έχω διάφορες υποχονδρίες και μια από αυτές είναι να αρχειοθετώ τις δηλώσεις των προπονητών την παραμονή των αγώνων της Ευρωλίγκας και να τις αντιπαραβάλλω με αυτές που κάνουν μετά από 24 ώρες...

Το ίδιο έκανα και προχθές με τα όσα είπε ο Δημήτρης Πρίφτης ενόψει του ματς του Παναθηναϊκού με την ΤΣΣΚΑ... Με τα όσα είπε, με τα όσα φοβόταν ότι θα γίνουν και με τα όσα προσδοκούσε να γίνουν, αλλά δεν έγιναν!

Διάνα έπεσε στους περισσότερους από αυτούς τους φόβους του, άλλωστε όταν παίζεις με την ΤΣΣΚΑ, αυτοί είναι αναπόφευκτοι και –όπως αποδείχθηκε και χθες (2/12) - επιβεβαιώνονται στο ακέραιο...

Τα βλέπεις να συμβαίνουν αυτά που φοβόσουν και δεν ήθελες να γίνουν , αλλά δεν μπορείς να τα σταματήσεις!

Τα "κτυπήματα" του Πρίφτη

Δεν ξέρω τι όνειρο είδε ο προπονητής του Παναθηναϊκού όταν στην πρώτη αποστροφή των δηλώσεων του πριν από το ματς και ερωτηθείς περί του αγωνιστικού πλάνου είχε πει ότι «υπάρχουν συγκεκριμένα “κτυπήματα” που περιμένουμε από παίκτες οι οποίοι έχουν το πλεονέκτημα σε σχέση με κάποια δικά μας match-ups»...

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο δόλιος!

Η Λερναία Υδρα και ο Ηρακλής

Ερήμην του Τόκο Σενγκέλια, του Ντάνιελ Χάκετ και του Γιοχάνες Φόγκτμαν και υπό το βλέμμα του (μελλοντικού εργοδότη του) Βαγγέλη Λιόλιου ο έτερος Δημήτρης (Ιτούδης) είχε το προνόμιο να κοουτσάρει μια ομάδα που έμοιαζε με Λερναία Ύδρα!

Απλώς –και για να συνδέσω την ιστορία του χθεσινού αγώνα με τη μυθολογία- ενώ η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε με Λερναία Υδρα, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να γίνει σαν τον Ηρακλή!

Αίφνης λοιπόν το μοσχοβίτικο τέρας που δεν βρίσκεται ακόμη σε καλό φεγγάρι (πέντε ήττες σε 13 ματς) έβγαζε καινούργια κεφάλια για καθένα που της έλειπε και οι Πράσινοι δεν κατάφεραν να κόψουν ή να κάψουν κανένα από δαύτα...

Ο Αλέξι Σβεντ χωρίς να εκτρέπεται όπως το συνήθιζε στη Χίμκι «έγραψε» μια από τις πιο μεστές εμφανίσεις της καριέρας του και σαν να μην έφτανε αυτός (που είναι κιόλας σεσημασμένος για τον παραγωγικό και δημιουργικό οίστρο του), ενέσκηψε αίφνης και αυτός ο Σέμεν Αντόνοφ!

Who is Antonov?

Ο αυτός ο οποίος στα προηγούμενα εννέα ματς στα οποία είχε παίξει έβαλε όλους κι όλους 12 πόντους και χθες ο μπαγάσας σκόραρε 16!

Σαν να λέμε αναστήθηκε ο Λάζαρος ή –για να κάνω μια αντιπαραβολή με το ρόστερ του Παναθηναϊκού-αναστήθηκε ο Τζεχάιβ Φλόιντ, ου μην και ο Γιόγκι Φέρελ που πέρασε και δεν ακούμπησε!

Η ούτως άλλως υπέρτερη σε ποιότητα και βάθος, ΤΣΣΚΑ βρήκε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και -όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις- ενεργοποιούνται τα «εγώ» κάποιων παικτών που πιάνουν το γάντι στον αέρα και αλίμονο στους αντιπάλους τους!

Είχε πολλά θέματα εκ προοιμίου ο Παναθηναϊκός (συμπεριλαμβανομένης και της απουσίας του Ιωάννη Παπαπέτρου) και τα είδε να αυξάνονται και να πληθύνονται στη διάρκεια του ματς και μάλιστα από την αρχή...

O ρώσικος χειμώνας

Λέμε πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, αλλά το ίδιο ισχύει και για την κακή…

Κι αυτή φαίνεται από το πρωί και μάλιστα για τον Παναθηναϊκό ήταν και ψυχρή (όπως το επιτάσσει ο ρώσικος χειμώνας) και ανάποδη και… άστα να πάνε!

Οι Πράσινοι είχαν κάνει βήματα προόδου στα ματς με τον Ολυμπιακό και τη Ζενίτ, αλλά χθες ξανάπεσαν στα σκληρά και στα… παγωμένα και επιστρέφουν στην Αθήνα με την όγδοη ήττα τους σε ισάριθμους αγώνες που έχουν παίξει μακριά από τη σπιτική θαλπωρή.

Αυτή τη φορά τον Παναθηναϊκό δεν τον έσωσε ούτε η… χιλιοτραγουδισμένη άμυνα ζώνης, απέναντι στην οποία οι Μοσχοβίτες έβαλαν 14/28 τρίποντα!

Το είχε πει από την παραμονή ο Δημήτρης Πρίφτης ότι «πρόκειται για μια περιστασιακή άμυνα» και χθες, άθελα του, επιβεβαιώθηκε μέχρι κεραίας.

Οι multiple defenses του Ντιν Σμιθ και του Ντούντα

Προϊούσης της βραδιάς ο προπονητής του Παναθηναϊκού δοκίμασε διάφορα... γιατροσόφια, όπως οι εναλλαγές από man to man σε ζώνη και τούμπαλιν, υιοθετώντας τις λεγόμενες multiple defenses, που λάνσαρε με το Νorth Carolina o συχωρεμένος ο Ντιν Σμιθ και στις οποίες αρεσκόταν επίσης ο αείμνηστος Ντούσαν Ιβκοβιτς...

Έπαιξε επίσης με αλλαγές στα σκριν, ποντάροντας στη δυνατότητα που έχουν ο Οκάρο Γουάιτ και ο Τζέρεμι Εβανς να υποστηρίξουν αυτή την τακτική, αλλά οι Μοσχοβίτες το βιολί τους και το χαβά τους!

Η μέρα ήταν όντως κακή από το πρωί, καθώς η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 31-22 στο πρώτο δεκάλεπτο και τελείωσε τη δουλειά στο άψε σβήσε!

Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός προσπάθησε ασθμαίνοντας να κρατηθεί όρθιος, αλλά αυτό κατέστη ανέφικτο: η διαφορά έφτασε στους 24 πόντους (62-38) και πλέον η μόνη επιλογή του ήταν να σώσει κάποια προσχήματα: να μη φάει κατοστάρα, να μην ξαναπάθει το «Βατερλό» του Βελιγραδίου και -από τη στιγμή που θα έμενε με άδεια χέρια- να αποκομίσει κάποια οφέλη σε ατομικό επίπεδο.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού!

Με τη λογική του «ουδέν κακόν αμιγές καλού» οι Πράσινοι κρατάνε το…ξεμπούκωμα του Οκάρο Γουάιτ και του Τζέρεμι Εβανς που βρήκαν πρόσφορο έδαφος εν τη απουσία του Παπαπέτρου και έκαναν σούμα 34 πόντους, τη δεύτερη διαδοχική εντυπωσιακή παρουσία του Γιώργου Παπαγιάννη (και μάλιστα απέναντι στον Νίκολα Μιλουτίνοφ) και το σκοράρισμα του Νεμάνια Νέντοβιτς στο πρώτο ημίχρονο.

Όλα αυτά ωστόσο, χωροθετημένα στη μεγάλα εικόνα, με δεδομένη και τη σκιώδη παρουσία του Ντάριλ Μέικον στον εκτελεστικό τομέα (αλλά στον αντίποδα μοίρασε οκτώ ασίστ) ωχριούσαν μπροστά στην επιβλητική και αδιαμφισβήτητη υπεροχή της ΤΣΣΚΑ που ξεπέρασε τις απουσίες της και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Στην πρώτη περίοδο η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν σκέτο τρυπητήρι και οι 31 πόντοι των γηπεδούχων προδιέγραψαν το αποτέλεσμα.

Στον τελικό λογαριασμό οι 77 πόντοι της επίθεσης είναι ένα αξιοπρεπές νούμερο, αλλά οι 97 που δέχθηκε στην άμυνα τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Τα σοβαρά ελλείμματα

Oι Πράσινοι είχαν έλλειμμα ενέργειας, αυτοσυγκέντρωσης, σκληράδας (στις κάθε λογής επαφές και στα μαρκαρίσματα) και ανακλαστικών, ενώ παράλληλα παρουσιάσθηκαν αργοί και χωρίς πολλά κουράγια για να αντιδράσουν.

Μονάχα στην τέταρτη περίοδο κατάφεραν να επιβληθούν (22-23), αλλά αυτό δεν… πιάνεται, διότι όλα είχαν κριθεί και η ΤΣΣΚΑ απλώς διαχειριζόταν το προβάδισμα της, χωρίς να ανησυχεί.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στα προηγούμενα δυο ματς, χθες ο Παναθηναϊκός έμεινε στάσιμος και μετεξεταστέος!

Εχασε την ευκαιρία (ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που θα προέκυπτε σε μια τέτοια περίπτωση) να διατηρήσει το momentum που έκτισε κόντρα στον Ολυμπιακό και στη Ζενίτ και να δείξει ότι βελτιώνεται σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού και προοδεύει.

Σε αυτά τα ματς αγόρασε χρόνο, αλλά χθες ξαναγύρισε στην προτεραία φάση αφασίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην προοπτική του…

Οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν το… σκάψιμο και να αναζητήσουν μια επανεκκίνηση την ερχόμενη Παρασκευή (10/12), με την Άλμπα Βερολίνου, στο ΟΑΚΑ, προτού πέσουν στο διαβολικό δεκαήμερο των αγώνων με την Αρμάνι στο Μιλάνο και εντός έδρας με την Μπαρτσελόνα και τον Ολυμπιακό.

"Εκεί που φτύνετε, θα γλείφετε"!

Και μια επίκαιρη ιστοριούλα επετειακής φύσεως, έστω κι αν μαγαρίστηκε στον χθεσινό αγώνα και μένει να φανεί εάν θα βρει αντίκρισμα, έστω και με... χρονοκαθυστέρηση απόψε στο Καζάν (Ούνικς-Ολυμπιακός)

Σαν χθες, λοιπόν, πριν από 42 χρόνια στο Αλεξάνδρειο εμφανιζόταν για πρώτη φορά κάποιος ξενομπάτης από τη Νέα Υόρκη με μαλλί-αφάνα, φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα με το Νο 7.

Στο ντεμπούτο του (Άρης-Ηρακλής 79-78) έβαλε τριάντα πόντους και το σινάφι μου γκρίνιαζε ότι ήταν κοντός, άστοχος και ατομιστής!

Στην προπόνηση της επόμενης μέρας υποσχέθηκε στον Βαγγέλη Αλεξανδρή ότι «αυτά τα σουτ δεν θα τα ξαναχάσω», ενώ ο Ανέστης Πεταλίδης όρθωνε ένα ανάχωμα μπροστά του λέγοντας στους δημοσιογράφους «το νου σας καρντάσια, γιατί εκεί όπου φτύνετε τώρα, αύριο θα γλείφετε»!

Χρόνια Πολλά Νίκο Γκάλη!