Η Ρεάλ και τα αναδρομικά τέλη του Παναθηναϊκού

"Κάθε αρχή και δύσκολη", έτσι δεν λέμε; Στην προκειμένη περίπτωση το λέμε και το εννοούμε, διότι η αποψινή αρχή του Παναθηναϊκού στη Εuroleague κόντρα στην Ρεάλ (21:00, Novasports Prime και LIVE από το SPORT24) παραείναι δύσκολη…

Μανίκι λέμε!

Είναι εξ ορισμού δύσκολη, αλλά συνάμα και προκλητική και γίνεται ακόμη πιο ζόρικη λόγω των αναδρομικών τελών που πρέπει να πληρώσουν οι Πράσινοι!

Αυτά τα αναδρομικά τέλη συσσωρεύθηκαν και μοιάζουν με θηλιά που τους πνίγουν τον λαιμό τις τελευταίες δυο σεζόν στις οποίες οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έμειναν μετεξεταστέοι…

Δέκα χρόνια δικασμένος!

Πέρυσι (μετά και την αποβολή των τριών ρωσικών ομάδων) απείχαν πέντε νίκες από την οκτάδα, πρόπερσι τους χώριζαν εννέα από τα playoffs και συν τοις άλλοις συμπληρώθηκε κιόλας μια δεκαετία εξορίας από τα Final Four που κάποτε τα είχαν για… πρωινό!

Το παλιό ρεμπέτικο τραγούδι λέει «πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντί Κουλέ», αλλά ο Παναθηναϊκός διπλασίασε κιόλας την ειρκτή του και θέλει είτε να απολυθεί νομίμως, είτε να δραπετεύσει!

Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε για τελευταία φορά στην ελίτ το 2012 στην Κωνσταντινούπολη και από τότε βάλθηκε να κυνηγάει χίμαιρες, οι οποίες, ως γνωστόν, είναι άπιαστες.

Μετά την τελευταία συμμετοχή του στο Final Four, μέτρησε 7+1 συμμετοχές στα playoffs: επτά κανονικές με ισάριθμους εκτροχιασμούς στην πορεία προς το Final Four και άλλη μία προσδόκιμη ου μην και σχεδόν βέβαιη πρόκριση καθώς τον Μάρτιο του 2020 η διακοπή της σεζόν λόγω της πανδημίας, τον βρήκε στην έκτη θέση, για να ακολουθήσει η… άτακτη υποχώρηση!

Η πτώση της πράσινης μετοχής

Στη σύγχρονη εποχή της διοργάνωσης και από τη στιγμή που μετατράπηκε σε ένα σιρκουί 16 και εν συνεχεία 18 ομάδων με 30 και έπειτα 34 αγωνιστικές ο Παναθηναϊκός είδε τις μετοχές του να πέφτουν βαθμιαία, ενώ η πτώση υπήρξε δραματική τα προηγούμενα δυο χρόνια…

Τη σεζόν 2016-17 τερμάτισε 4ος με ρεκόρ 19-11 και σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας αποκλείσθηκε από τη Φενέρμπαχτσε με 3-0 και γύρισε από την Κωνστατινούπολη με το λεωφορείο!

Την περίοδο 2017-18 κατέλαβε και πάλι την τέταρτη θέση με 19-11 και έμεινε εκτός νυμφώνος πάλι με πλεονέκτημα έδρας από τη Ρεάλ με 3-1.

Τη σεζόν 2018-19 κατατάχθηκε έκτος με 16-14 και βρήκε πάλι στο δρόμο του τη Ρεάλ που τον «σκούπισε» με 3-0.

Το 2020, όταν κατέβηκαν τα ρολά βρισκόταν στο Νο 6 με 14-14 και από εκεί και πέρα πηγαίνει ασθμαίνοντας και βαρυγκωμώντας!

Τη σεζόν 2020-21 τερμάτισε 16ος με 11-23, ενώ ως όγδοη προκρίθηκε στα playoffs η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης με 20-14.

Πέρυσι μετά την αποβολή των ρωσικών ομάδων, η πράσινη μπίλια έκατσε στο Νο 13 με ρεκόρ 9-19, τη στιγμή που τελευταία ανέβηκε στο τρένο της οκτάδας η Μπάγερν Μονάχου με 14-14.

Η ευημερία, το λάβαρο και οι 13 σερί ήττες

Για μια ομάδα που πρόλαβε να δρέψει έξι λάφυρα μέσα σε 15 χρόνια, καλόμαθε στην ευημερία και κρατάει ως λάβαρα την ιστορία, τη βαριά φανέλα και την περιλάλητη legacy της, προφανώς η δραματική υποβάθμιση της τελευταίας διετίας δεν είναι ανεκτή και πάντως κατέστη ανυπόφορη!

Βεβαίως στα σπορ και στη ζωή ισχύει ο νόμος της ακμής και της παρακμής και καθώς σήμερα ανοίγει η αυλαία της σεζόν, μένει να φανεί, εάν, εφόσον και κατά πόσον οι Πράσινοι θα στήσουν αναχώματα στον κατήφορο και θα μπορέσουν να εμφανισθούν πιο ανταγωνιστικοί και διεκδικητικοί, ώστε να μη χάσουν κιόλας πρόωρα το ενδιαφέρον τους για τα τεκταινόμενα εκτός των ελληνικών τειχών.

Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση που ορίζεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας βρίσκονταν την τελευταία φορά που αντιμετώπισαν τη Ρεάλ Μαδρίτης και τότε -ενόσω η συμμετοχή τους είχε εξελιχθεί σε κάτι ανάμεσα σε αγγαρεία και αναπόφευκτο μαρτύριο- μη έχοντας άλλο κίνητρο, σήκωσαν το λάβαρο της υπερηφάνειας τους και το είδαν να μένει όρθιο έως το τέλος.

Στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα του στην περυσινή σεζόν, στις 31 του περασμένου Μαρτίου στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έριξε στο κανναβάτσο τη Ρεάλ με 87-86 και εκείνη η νίκη γοήτρου τού πρόσφερε και μια επί πλέον ανακούφιση…

Ο λόγος;

Απλούστατα έβαλε τέλος στο σερί των 13 διαδοχικών ηττών που είχε υποστεί από τους δεκάκις πρωταθλητές Ευρώπης, μετά το εκκωφαντικό πλην ατελέσφορο 95-67 στον πρώτο αγώνα των playoffs στις 17 Απριλίου του 2018.

Αρχής γενομένης από τη σεζόν 1962-63, όταν αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά και σε 45 αγώνες στα χρονικά, η «Βασίλισσα» πλειοδοτεί στις νίκες με 28-17, έχοντας αποκλείσει τους εξάκις εστεμμένους της Ευρωλίγκας σε δυο διαδοχικές σειρές playoffs, το 2018 με 3-1 και το 2019 με 3-0.

Καθένας με τον πόνο του και με τον πόθο του

Το νταλαβέρι τους είναι όντως συναρπαστικό, ωστόσο αμφότερες οι ομάδες που ανταμώνουν απόψε στην πρεμιέρα της νέας σεζόν, αφήνουν πίσω τους το παρελθόν και κοιτάζουν προς τα εμπρός.

Καθένας με τον πόνο του και ασφαλώς καθένας με τον πόθο του!

Χθες (5/10) ο Ντέγιαν Ράντονιτς υπήρξε σαφής στις τοποθετήσεις του ενόψει του αποψινού αγώνα στον οποίο δεν θα βρει απέναντι του (όπως συνέβαινε μέχρι τώρα) τον Πέμπλο Λάσο, αλλά τον «αντ’ αυτού» Τσους Ματέο, που πάντως πρόλαβε ήδη να γραπώσει δυο τίτλους στη σόλο καριέρα του στον μαδριλένικο πάγκο.

Το αμυντικό transition και το… σταγονόμετρο

Προφανώς ο Μαυροβούνιος προπονητής δεν ανακάλυψε την… πυρίτιδα και τον τροχό, επισημαίνοντας ότι «το πρώτο μέλημα μας είναι να παίξουμε καλή άμυνα στο transition game της Ρεάλ και να βελτιώσουμε την εικόνα της επίθεσης μας σε σχέση με το προηγούμενο ματς».

Σωστό κι αυτό, διότι προφανώς ο Ράντονιτς θα «αγόραζε» μετά χαράς μια άμυνα όπως εκείνη στον τελικό του Super Cup στον οποίο η ομάδα του έφαγε 67 πόντους, αλλά θα πούλαγε μπιρ παρά τους 52 που η ομάδα του σκόραρε με το σταγονόμετρο κόντρα στον Ολυμπιακό!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, απέναντι σε μια ομάδα του βεληνεκούς της Ρεάλ, δεν χωράνε εκπτώσεις στις προτεραιότητες, ούτε βεβαίως μπορεί κάποιος να ποντάρει στις απουσίες της.

Να παίξουν τα ρέστα τους

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την πρεμιέρα της διοργάνωσης και ακολουθούν άλλοι 33 αγώνες, οι Πράσινοι (της μετά τον Ιωάννη Παπαπέτρου εποχής) δεν έχουν άλλη επιλογή από να παίξουν τα ρέστα τους από την πρώτη στιγμή…

Οφείλουν να βρουν αντίδοτο για την απουσία του Νέιτ Γουόλτερς, να καμουφλάρουν τις αδυναμίες τους, να αντιμετωπίσουν το ματς (όσο υπερβολή κι αν ενέχει αυτό) σαν να είναι τελικός, να επιδιώξουν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο και –όπως έγραφα και στον πρόλογο- να αρχίζουν να ξεπληρώνουν τα αναδρομικά τέλη που οφείλουν στους εαυτούς τους και στην ιστορία τους!