Eίχε, λέει, τα γενέθλια του προχθές (2/2) ο Παναθηναϊκός... Έγινε 114 χρονών, μόνο που του έκατσε βαριά η τούρτα και του ανεβάζει το ζάχαρο και τη χοληστερίνη!

Του ανεβάζει αυτούς τους δείκτες και του κατεβάζει όχι τον ούτως η άλλως εδώ και δυο χρόνια κατεβασμένο πήχη, αλλά το status και το παράστημα του σε μια διοργάνωση στην οποία παραδοσιακώς, φύσει και θέσει, κάλπαζε καβάλα στ’ άλογο!

Στην πραγματικότητα - για να μείνω επ’ ολίγον ακόμη στο κλίμα των γενεθλίων - χθές (3/2) το βράδυ στη Βαρκελώνη (ήττα με 86-60 από την Μπαρτσελόνα) όχι τούρτα δεν μπόρεσε να κεράσει, αλλά ούτε καν τον καφέ, τα παξιμαδάκια και το κονιάκ που προσφέρονται στις κηδείες δεν είχε να δώσει...

Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα έμειναν αμανάτι και οι τεθλιμμένοι συγγενείς, όπως ο Νικ Καλάθης και ο Σαρούνας Γιασικέβιτσους, ου μην και ο Νικολάς Λαπροβίτολα, που κόντεψε να περάσει το καλοκαίρι του 2020 τη θύρα του ΟΑΚΑ.

Τα αυτά είναι η ήττα με τα χέρια κάτω, που συνιστά άλλη μια θλιβερή, πλην αναπόδραστη αιχμαλωσία...

Τα εκείνα έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι από την αρχή της σεζόν οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης είναι εγκλωβισμένοι και παγιδευμένοι στα έγκατα της βαθμολογίας...

Ο ουραγός και ο μη υποβιβασμός!

Υπάρχουν βεβαίως και τα καλά νέα: όσο σκληρό κι αν ακούγεται για μια ομάδα η οποία μοστράρει με υπερηφάνεια στο παλμαρέ της έξι λάφυρα, πάλι καλά που από την Ευρωλίγκα δεν υποβιβάζεται καμιά ομάδα!

Ο Παναθηναϊκός έχει εγγυημένο συμβόλαιο και δεν πρόκειται να χάσει τη θέση του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ωστόσο κινδυνεύει να τερματίσει τελευταίος, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο πρεστίζ του...

Εδώ και καιρό οι Πράσινοι βρίσκονται στην προτελευταία θέση που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται 17^η, με ρεκόρ 5-17, ενώ από κάτω τους βλέπουν μόνο τη Ζαλγκίρις (3-17) η οποία έχει κιόλας δυο ματς λιγότερα...

Το δαιμονικό Νο 17

Πλάκα πλάκα αυτό το νούμερο 17 (που παρεμπιπτόντως παραπέμπει στα πρωταθλήματα των Σέλτικς και των Λέικερς) μοιάζει δαιμονικό και θα τους στοιχειώνει μέχρι να παίξουν στη Λυών, αλλά δεν θα το ξορκίσουν κιόλας...

Τι εννοώ; Ο Παναθηναϊκός είναι 17^ος στη βαθμολογία, έχει υποστεί 17 ήττες στην εφετινή σεζόν και τρέχει ένα αρνητικό σερί 0-17 μακριά από το ΟΑΚΑ!

Δεν έχει παίκτη βεβαίως που να φοράει τη φανέλα με το Νο 17 για να φτιάξει ένα καρέ, αλλά πέρα από τις βραχύβιες αριθμητικές συμπτώσεις, η κλινική εικόνα του είναι όντως δραματική και μη αναστρέψιμη σε ό,τι αφορά την πορεία του στην Ευρωλίγκα.

Είναι επίσης χειρότερη και από την περυσινή, υπό την έννοια ότι τη σεζόν 2020-21 τερμάτισε 16ος με 11-23, πάνω από τον Ερυθρό Αστέρα (10-24) και τη Χίμκι (4-30).

Το τηλεσκόπιο, η terra incognita και ο παλιός... Panathinaikos

Για τις προηγούμενες σεζόν, δεν το συζητώ: το 2020 όταν κατέβηκαν τα ρολά, λόγω της πανδημίας βρισκόταν στην έκτη θέση με 14-14, το 2019 τερμάτισε στο Νο 6 με 16-14, το 2018 στο Νο 4 με 19-11 και το 2017 επίσης στο Νο 4 με 19-11.

Πέρυσι έμεινε εκτός νυμφώνος για πρώτη φορά και εφέτος πάλι βλέπει με τηλεσκόπιο τη ζώνη των play offs…

Από εκεί που η post season ήταν cosa nostra, τώρα κατάντησε μια terra incognita! Μια γη που πλέον είναι άγνωστη και ανεξερεύνητη...

Βεβαίως υπάρχει και η δεύτερη ανάγνωση εν είδει εναλλακτικής στάσης: για να επικαλεσθώ κιόλας μια ποδοσφαιρική αντιπαραβολή που τον αφορά, από τη στιγμή που δεν του κάθεται η Ευρωλίγκα, ο Panathinaikos είναι αναγκασμένος να γίνει... Παναθηναϊκός και να στρέψει την προσοχή του όχι στη Λυών, αλλά στα Δυο Αοράκια!

Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε, εγχειρίσθηκε ο Ιωάννης Παπαπέτρου, δεν ταξίδεψε στη Βαρκελώνη ο Νεμάνια Νέντοβιτς και ακολουθείται μια κατά το μάλλον ή ήττον συντηρητική αγωγή στην ένταξη του Στέφαν Γιόβιτς...

Η... προβοσκίδα του Πρίφτη

Υπό αυτές τις διαμορφωμένες συνθήκες και εφόσον υιοθετήθηκε εξ ανάγκης η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, ο Δημήτρης Πρίφτης παριστάνει τον φακίρη και προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Απλώς μερικές φορές ο δόλιος βλέπει να του κρέμεται η προβοσκίδα και νιώθει τα καρφιά να τρυπάνε τις πατούσες του!

Χθες, υπό το βάρος της βαριάς ήττας στο Palau Blaugrana, οι μόνοι λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να νιώσει ένα κάποιο ξαλάφρωμα ήταν η παρουσία του Γιώργου Παπαγιάννη και εμμέσως πλην σαφώς εκείνη του Λευτέρη Μαντζούκα.

Ο Big Papa έμοιαζε σαν την καλαμιά στον κάμπο, ήταν ο μόνος που κοίταξε στα μάτια τους Καταλανούς, βγήκε πρώτος σκόρερ στο ματς και μάλιστα κάρφωνε λες και συμμετείχε στο Slam Dunk Contest του επερχόμενου ΝΒΑ Αll Star Game στο Κλίβελαντ!

Στον εξ Ιωαννίνων ορμώμενο φόργουορντ ο Πριφτης έδωσε 14 λεπτά, που ο λεγάμενος δεν τα τρύγησε όπως θα ήθελε: σκόραρε έναν πόντο, είχε 1/2 βολές και 0/2 τρίποντα, πήρε δυο ριμπάουντ και έκανε ένα κλέψιμο.

Παρεμπιπτόντως, στην αντίπερα όχθη ο Σάρας έδωσε τα μισά λεπτά στον δικό του νεανία (τον γεννημένο στις 8 Ιουλίου 2003) Τζέιμς Νάτζι, που «έγραψε» τέσσερις πόντους και δυο ριμπάουντ.

Ο Μαντζούκας και ο (απών χθες) Νεοκλής Αβδάλας θα μπορούσαν σε βάθος χρόνου να αποτελέσουν και να πλασάρονται κιόλας ως τα άλλοθι του Παναθηναϊκού σε αυτή τη χαμένη σεζόν στην Ευρωλίγκα, αλλά αυτό θα κριθεί σε βάθος χρόνου...

Ο μπαινάκης και ο βγαινάκης!

Θα μείνω λίγο στην υπόθεση Μαντζούκα, διότι χθες συνέβη ένα περιστατικό που τον αφορά, αλλά κάποιος άλλος αγρόν ηγόραζε!

Δυο λεπτά και 45 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ματς, στο τελευταίο τάιμ άουτ, τον Πρίφτη τον άκουσαν και η γυναίκα του και η κόρη του στην Αθήνα, να σχεδιάζει ένα play για να γίνει σκριν και να σουτάρει ο Μαντζούκας, αλλά εκεί έδρασαν ο… μπαινάκης και ο βγαινάκης!

Πήρε την μπάλα ο Ντάριλ Μέικον και έκανε του κεφαλιού του και του… χεριού του που χθες ήταν κιόλας στραβό!

Με εξαίρεση την πρώτη περίοδο στην οποία στάθηκε ανταγωνιστικός και αξιοπρεπής και μια έκλαμψη στο τρίτο δεκάλεπτο, κατά τα άλλα ο Παναθηναϊκός ήταν ισχνός και έγινε εύκολη λεία στα νύχια των Καταλανών.

Το μαρτυρούν αυτό και κάποια ...κραχτά στατιστικά στοιχεία: το -26 στον τελικό λογαριασμό, οι επτά λιγότερες ασίστ, το -14 στα ριμπάουντ, τα 17 λάθη, οι 60 πόντοι που σκόραρε με το ζόρι, το ένα και… μονάκριβο τρίποντο σε 12 απόπειρες και πάει λέγοντας...

Η άμυνα της Μπαρτσελόνα και κυρίως με τις αλλαγές σε όλα τα σκριν έμοιαζε με τανάλια που έλιωσε τον Παναθηναϊκό και του προκάλεσε ασφυξία τόσο στην κυκλοφορία της μπάλας, όσο και στην εκτέλεση, εξ ου και το γεγονός ότι έφτασε ένα… μπραφ στις αρχές της δεύτερης περιόδου για να τελειώσει γρήγορα, πρόωρα και άδοξα το ματς!

Ο Διαμαντίδης, ο Ούκιτς και ο Μποχωρίδης

Α, για να μην το ξεχάσω: αυτό το άθλιο νούμερο στα τρίποντα (1/12) μοιάζει βγαλμένο από το καρμπόν μιας δραματικής νύχτας στο ίδιο γήπεδο, όπου υπήρξε ακόμη αθλιότερο, καταδικαστικό και μοιραίο...

Για τον Παναθηναϊκό οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στις 28 Απριλίου του 2013, όταν έφτασε τόσο κοντά, όσο ποτέ άλλοτε την τελευταία δεκαετία, στο Final Four.

Aγωνιζόμενος με μειονέκτημα έδρας στη σειρά των play offs κι ενώ είχε αλώσει στο Game 2 το Palau Blaugrana με 66-65 (χάρη στο εκστατικό τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στη μούρη του Νέιτ Τζαγουάι, για να ακολουθήσει το άστοχο τρίποντο του νυν προπονητή της Μπαρτσελόνα) έφτασε να παίζει κορώνα γράμμα την πρόκριση του στον πέμπτο αγώνα...

Δεν άντεξε και ηττήθηκε με 64-53: δεν άντεξε διότι είχε 1/16 τρίποντα!

Τότε βαλσαμώθηκε το χέρι του Ρόκο-Λένι Ούκιτς, χθες εκείνο του Λευτέρη Μποχωρίδη!

Η σωτηρία της ψυχής

Ο Παναθηναϊκός γυρίζει (και) από τη Βαρκελώνη με άδεια χέρια και δεν έχει άλλη επιλογή από το να κοιτάξει μπροστά, όπου κι αν φτάνει ο ορίζοντας του, που πλέον είναι... εσώκλειστος εντός των τειχών...

Η Ευρωλίγκα μοιάζει πλέον με αγγαρεία, με ένα περίσσιο και δυσβάσταχτο άχθος και με ένα μαρτύριο που οι Πράσινοι θα εύχονταν να τελειώσει χθες και πάντως μια ώρα αρχύτερα από τις 8 Απριλίου.

Μέχρι τότε θα προσπαθεί να σώσει τη σεζόν του στις δυο ντόπιες διοργανώσεις, ελπίζοντας ότι τρόπον τινά θα σώσει και την ψυχή του...

Έχει τη σημασία του αυτό, άλλωστε, όπως λέει και το τραγούδι της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, "η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σαν ταξιδάκι αναψυχής μ’ ένα κρυμμένο τραύμα"!