Πριν από δυο εβδομάδες στο Κάουνας, του Αντρέα Τρινκιέρι τού βγήκε ξινή η επιλογή να προβοκάρει τον Τόμας Γουόκαπ και τον Σακίλ ΜακΚίσικ, αντιμετωπίζοντας τους με under στα pickn’ roll.

Με αφορμή αυτό το γεγονός θυμήθηκα και έγραψα εδώ για την αντίδραση του συχωρεμένου του Γιάννη Ιωαννίδη πριν από 25 χρόνια, σε ένα ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, στο οποίο ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς έπαιξε επί σαράντα λεπτά άμυνα ζώνης και μάλιστα τη λεγόμενη sliding defense...

Φουρκισμένος ο Ιωαννίδης είπε τότε «Παίζεις ζώνη κύριε; Να χάσεις»!

Αντιστοίχως την 1η Μαρτίου, όταν ο Ολυμπιακός νίκησε τη Ζάλγκιρις ο Γιώργος Μπαρτζώκας νομιμοποιούνταν να πει ««Παίζεις under κύριε; Να χάσεις»!

Ο Αταμάν και το American Football

Και χθες το βράδυ στο Νέο Φάληρο ο Εργκίν Αταμάν θα μπορούσε κι ελόγου του να διατυπώσει το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας και επειδή κιόλας είναι κιμπάρης και σέβεται τους αντιπάλους του, να αποδώσει τα εύσημα στον προπονητή του Ολυμπιακού...

«Παίζεις άμυνα με αλλαγές κύριε. Να νικήσεις»!

Μετά τη λήξη του ντέρμπι ο Τούρκος προπονητής δεν σχολίασε συγκεκριμένα την αμυντική τακτική του Μπαρτζώκα, αλλά αναφέρθηκε στη γενικότερη επιθετικότητα που επέδειξαν οι Πειραιώτες και μάλιστα με μπόλικη δόση γλαφυρότητας την παρομοίασε με τη λογική η οποία διέπει το American Football!

Έχει το χάζι της αυτή η υπόθεση των αμυντικών switches που βεβαίως δεν είναι νεοφανής, αλλά χθες εξελίχθηκε στο «talk of the town» και σε κάθε περίπτωση υπήρξε ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο οι Πειραιώτες έριξαν στο καναβάτσο τους Πράσινους και γαντζώθηκαν πάνω τους στην κατάταξη....

H τεμπελιά του Αντετοκούνμπο και ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα

Σε αυτήν αναφέρθηκαν και ο Κώστας Παπανικολάου ο οποίος μάλιστα σχολίασε στη Game Night του SPORT24 μια παλαιότερη δήλωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο ότι «αυτή είναι η άμυνα των... τεμπέληδων» και ο Μόουζες Ράιτ και ο Κέντρικ Ναν, χώρια η πρεμούρα του σιναφιού μου, που λυσσάξαμε λες και ανακαλύψαμε την Αμερική!

Το γράφω αυτό διότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα, αλλά ακόμη κι αν απεχθανόταν αυτή την τακτική (όπως επί παραδείγματι συνέβαινε με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο) σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει πάντοτε το κυνικό δόγμα των Ιησουϊτών...

«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», μπάρε μου!

Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, λέω σήμερα να καταπιαστώ με αυτή την υπόθεση που άλλωστε βρίσκεται πάντοτε στην επικαιρότητα...

Το "Αλλαγή κι απάνω τούρλα", ο Πρίντεζης και ο Καλάθης

Σαν να λέμε, «Αλλαγή κι απάνω τούρλα» όπως τιτλοφορούνταν η σατιρική επιθεώρηση που ανέβασε το 1981 (με αφορμή την αναρρίχηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία) ο Σταμάτης Φασουλής!

Απλώς εδώ χρειάζεται η μετάβαση από τον ενικό στον πληθυντικό, ώστε ο τίτλος να ταιριάζει γάντι στην αμυντική τακτική που ακολουθούν οι περισσότερες ομάδες απέναντι στα pick n’ roll...

Κοινώς, αλλαγές κι απάνω τούρλα!!!

Η κουβέντα για τις αλλαγές είχε ανάψει για τα καλά στις 2 Μαρτίου του 2018 πάλι σε ένα ντέρμπι αιωνίων στο πλαίσιο της EuroLeague (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 85-87) στο οποίο ο Σφαιρόπουλος έκανε την καρδιά του πέτρα και υπέκυψε στον πειρασμό των αλλαγών, με τον Γιώργο Πρίντεζη να επωμίζεται δίκην διατεταγμένης υπηρεσίας να μαρκάρει τον Νικ Καλάθη!

Η απολογία του Ράιτ

Χθες παρεμπιπτόντως ο Μόουζες Ράιτ ανέλαβε την αποστολή να την... πέφτει στους γκαρντ του Παναθηναϊκού, αλλά όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος με απολογητικό ύφος, η άμυνα με αλλαγές δεν αποτελεί το φόρτε του.

Τι σόι πράγμα λοιπόν είναι αυτές οι περιλάλητες αλλαγές σε όλα τα σκριν, που έχουν καταστεί μια πολύ συνηθισμένη αμυντική επιλογή απανταχού της γης;

Σε μια τόσο απλή, ώστε να μοιάζει απλοϊκή, περιγραφή, πρόκειται για την τακτική των ομάδων να αλλάζουν παίκτες στα μαρκαρίσματα, ανεξαρτήτως ύψους και όγκου, με αποτέλεσμα οι κοντοί να πέφτουν πάνω στους ψηλούς και τούμπαλιν.

Αλλά, πίσω από αυτή την απλοϊκή περιγραφή, υπάρχει μια ολόκληρη επιστήμη και επίσης παρατηρείται πλέον ένας προσηλυτισμός των προπονητών σε αυτό το τριπάκι, που δεν είναι καινούργιο.

Η ρηξικέλευθη τακτική της Ζάλγκιρις

Τουναντίον το έργο παίζεται από παλιά και πάντως υπερτονίσθηκε τον Απρίλιο του 1999 στο Μόναχο, όταν η «made in USA» Ζάλγκιρις Κάουνας εμφανίστηκε σαν ξωτικό και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, νικώντας στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό και στον τελικό την Κίντερ Μπολόνια.

Ως made in USA δεν εννοώ την καταλυτική παρουσία του Τάιους Εντνι και του Αντονι Μπούι (που αργότερα τους είδαμε στην Ελλάδα, τον μεν με τον Ολυμπιακό, τον δε με την ΑΕΚ, τον Αρη και τη Νήαρ Ηστ). ούτε το γεγονός ότι ο Τσέχος Τζορτζ Ζίντεκ ήταν αμερικανοθρεμμένος έχοντας αγωνισθεί τόσο στο ΝCAA (και μάλιστα το 1995, παρέα με τον Εντνι κατέκτησε τον τίτλο με το UCLA) όσο και στο ΝΒΑ.

Σε εκείνο το Final Four λοιπόν η Ζαλγκίρις με τον (μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδος) Γιόνας Καζλάουσκας στον πάγκο κατέλαβε εξαπίνης τους αντιπάλους της με μια απροσδόκητη άμυνα, που είχε τις καταβολές της στο... πινακάκι του Ντον Νέλσον.

Η αυτοψία του Πετρόπουλου

Στην άκρη του πάγκου της λιθουανικής ομάδας, όπως και της Εθνικής καθόταν το αποκαλούμενο «Νελσονάκι», ο γιος του τότε προπονητή των Ντάλας Μάβερικς, ο οποίος είχε γράψει ιστορία δέκα χρόνια νωρίτερα στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με όχημα το «Run TMC» ή «Νellie Ball»: ένα πολύ γρήγορο, παραγωγικό και φαντασμαγορικό στιλ μπάσκετ που παρουσίασε με άξονες τον Τιμ Χαρνταγουέι, τον Μιτς Ρίτσμοντ και τον Κρις Μάλιν από τα αρχικά των μικρών ονομάτων των οποίων προέκυψε και η συντετμημένη κωδική ονομασία αυτής της πατέντας.

Ο υιός Ντόνι Νέλσον υπήρξε ο ηθικός αυτουργός των αλλαγών στα σκριν, τις οποίες οι Λιθουανοί είχαν αρχίσει να τις εφαρμόζουν με το που εμφανίστηκαν στη σκηνή ως ανεξάρτητη χώρα.

Προς επίρρωσιν τούτου λειτουργεί η προσωπική μαρτυρία του Κώστα Πετρόπουλου, ο οποίος το 1999 στο Μόναχο μού είχε πει ότι «αυτές τις αλλαγές τις είδαμε για πρώτη φορά το 1993 στο Τουρνουά Εφήβων «Αλμπερτ Σβάιτσερ» στο Μανχάιμ και έκτοτε τις εφαρμόζουν όλες οι λιθουανικές ομάδες».

Το σεμινάριο στην Αθήνα και οι παγίδες του Ράιλι

Υπάρχει επίσης η μαρτυρία του Γιάννη Ιωαννίδη που μετά από ενάμιση μήνα επέπρωτο να επιστρέψει στον πάγκο του Ολυμπιακού αντί του Ιβκοβιτς...

«Όλα αυτά τα είχε αναλύσει ο μπαμπάς Νέλσον το 1995 στο σεμινάριο της Αθήνας. Οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα σε όλα τα σκριν αποτελούν τον άξονα της αμυντικής φιλοσοφίας του και την κληροδότησε στον γιο του που την εφαρμόζει με τους Λιθουανούς».

Το οξύμωρο σχήμα της υπόθεσης είναι ότι εκείνη την εποχή οι αλλαγές στα σκριν τελούσαν υπό αμφισβήτηση και θεωρούνταν παρωχημένη τακτική στο ΝΒΑ!

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 επικρατούσε η άποψη του Πατ Ράιλι η οποία εδραζόταν στην αρχή της ατομικής ευθύνης, υπό την έννοια ότι εφόσον απαγορεύεται η ζώνη, κάθε παίκτης πρέπει να χρεώνεται με 108 έναν συγκεκριμένο αντίπαλο με εξαίρεση τις παγίδες απέναντι στις οποίες μπορούν να εφαρμόζονται οι αλλαγές.

Ο πειρασμός του Ιωαννίδη και οι πεντάδες με τα ντερέκια

Κάποιοι προπονητές εκείνη την εποχή πρέσβευαν ότι οι αλλαγές συνιστώνται μόνο στην άμυνα εναντίον pick n’ roll, ενώ ο Νέλσον γενίκευε την υπόθεση και δεν έπαιζε τίποτε άλλο!

Οι περισσότεροι πάντως θεωρούσαν συμπτωματικά και όχι τακτική στόχευση αυτά τα ανάρμοστα ζευγάρια στην άμυνα, ενώ και ο «Ξανθός» ήταν φανατικός πολέμιος τους, αλλά υπέκυψε μια φορά στον πειρασμό.

Πού, πότε και πώς;

Στο All Star Game του 1996 στην Πάτρα, όπου για πλάκα έβαλε στην ίδια πεντάδα τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Αρτούρας Καρνισόβας και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς και τους ζήτησε να αλλάζουν σε όλα τα σκριν!!!

Και χθες (14/3), στις αρχές της τέταρτης περιόδου ο Μπαρτζώκας έπαιξε με ένα σχήμα που περιελάμβανε τον Αλεκ Πίτερς στο «3», τον Φίλιπ Πετρούσεβ στο «4» και τον Μόουζες Ράιτ στο «5» , ενώ την ίδια στιγμή ο Αταμάν αντιπαρέβαλε τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, τον Ντίνο Μήτογλου και τον Ματίας Λεσόρ αντιστοίχως.

Το ξεχαρβαλωμένο flex του Ιβκοβιτς

Χάρη στην άμυνα της με τις αλλαγές, το over play, τις παγίδες και το deny η Ζαλγκίρις ξεχαρβάλωσε το περιβόητο flex του συχωρεμένου του Ντούσαν Ιβκοβιτς, ενώ στον τελικό, όπως είχε σχολιάσει ο Πετρόπουλος, «επέτρεπαν στους Ιταλούς να κάνουν το pick, αλλά όχι και το roll»!

Από τότε πέρασαν 25 χρόνια και οι αλλαγές στα σκριν αποτελούν όχι την εξαίρεση όπως τότε, αλλά τον κανόνα και επ’ αυτού καταθέτει την εμπεριστατωμένη άποψη του ο μεγάλος θεωρητικός του ελληνικού μπάσκετ, Θεόδωρος Ροδόπουλος...

«Οι αλλαγές παίζονταν εδώ και δεκαετίες, απλώς τώρα οι προπονητές επιλέγουν να τις κάνουν σε όλα τα σκριν. Στο ΝΒΑ δύσκολα ένα πεντάρι θα βρεθεί να μαρκάρει τον αντίπαλο πόιντ γκαρντ, ενώ στο NCAA ισχύει η αρχή “ίδια ύψη, άλλες αλλαγές”.

Βεβαίως οι Αμερικανοί ευνοούνται σε αυτή την τακτική, διότι διαθέτουν εκρηκτικούς γκαρντ με γρήγορα πόδια, όσο για την Ευρώπη αυτή η τακτική διαδόθηκε πολύ από τότε που εισήχθη ο κανόνας των 24 δευτερολέπτων στην επίθεση και οι ομάδες αισθάνθηκαν ότι έπρεπε να λαμβάνουν δραστικές πρωτοβουλίες στο παιχνίδι τους, μέσω της άμυνας».

Ροδόπουλος: "Το debate με τον Τζόρνταν"

Πριν από χρόνια σε ένα σεμινάριο στη Θεσσαλονίκη, ο Ροδόπουλος άφησε με ανοικτό το στόμα τους ακροατές του. Ήταν τότε που εάν δεν λάνσαρε ο ίδιος, ανέλυσε με πλήρη και περιγραφικό τρόπο στον πίνακα την αλληλουχία «Big Ιn, Small out» πάνω στην οποία εδράζονται οι αλλαγές.

Τότε κάμποσοι προπονητές τον κοίταξαν με μισό μάτι, κάποιοι μάλιστα γελούσαν, αλλά προϊόντος του χρόνου αυτή η αρχή υιοθετήθηκε από κόσμο και κοσμάκη.

«Εγώ πιστεύω ότι οι αλλαγές στα σκριν έχουν περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα» συνεχίζει ο Ροδόπουλος. «Με αυτή την τακτική μια άμυνα δεν αφήνει την μπάλα να κυκλοφορήσει εύκολα, ενώ παρεμποδίζει τις close out επιθέσεις. Στον αντίποδα υπάρχουν δυο σοβαρά ρίσκα: να κληθεί ένας παίκτης να μαρκάρει αντίπαλο που δεν τον έχει μελετήσει και επίσης να χαθεί η προσωπική αμυντική ευθύνη.

Ασφαλώς η υπόθεση δεν είναι μονοδιάστατη, διότι σχετίζεται και με το πώς μια ομάδα παίζει το λεγόμενο deny, δηλαδή την άρνηση στην πάσα, είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη προς την μπάλα κοκ. Εάν μια ομάδα επιλέξει να παίξει άρνηση με πρόσωπο προς την μπάλα, τότε ο παίκτης βρίσκεται μπροστά και αυτό διευκολύνει την αλλαγή στο σκριν. Αυτή η υπόθεση είχε γίνει αντικείμενο μεγάλης συζήτησης, εν είδει debate στην Αμερική, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με αφορμή την τακτική του Μπόμπι Νάιτ με τον Μάικλ Τζόρνταν ».

Η τακτική του Ομπράντοβιτς και το... κόντεμα του μπάσκετ

Σε κάθε περίπτωση ο βετεράνος προπονητής αναγνωρίζει ότι αυτή η άμυνα ανέτρεψε άρδην τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. «Διαφοροποιήθηκαν το σκεπτικό, η προσέγγιση και το δόγμα των προπονητών και ουσιαστικά αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα να... κοντύνει το μπάσκετ.

Να για παράδειγμα θυμάμαι πώς ο Ομπράντοβιτς οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του τίτλου το 2002 στην Μπολόνια: Με σέντερ φορ τον Μίντλετον που μπορούσε να κάνει άριστα αυτή τη δουλειά. Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι το ρολόι των 24 δευτερολέπτων έφερε τις αλλαγές στα σκριν και οι αλλαγές στα σκριν επέφεραν την αλλαγή του μπάσκετ».

Ζούρος: "Οι τριπλές αλλαγές και η σύγχυση"

Ο Ηλίας Ζούρος συμφωνεί και επαυξάνει, άλλωστε είναι ένας προπονητής που έχει επηρεασθεί σε μεγάλο βαθμό από την μπασκετική κοσμοθεωρία του Ροδόπουλου...

«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να διευκρινισθεί ότι οι αλλαγές δεν είναι μονές ή διπλές, αλλά τουλάχιστον τριπλές. Ο στόχος αυτής της άμυνας είναι να προκαλέσει σύγχυση στην επιτιθέμενη ομάδα και να την αναγκάσει να χάσει χρόνο στο διάβασμα των mismatches και στην επιλογή της» εξηγεί ο νυν προπονητής της ΑΕΚ.

«Για να παίξει μια ομάδα άμυνα με αλλαγές πρέπει να διαθέτει παίκτες με αθλητικά προσόντα, που άλλωστε είναι εκ των ων ουκ άνευ στο σύγχρονο μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. Οι αμυνόμενοι προσπαθούν να μπερδέψουν τους επιτιθέμενους κυρίως στο εάν θα σημαδέψουν το εσωτερικό ή το εξωτερικό mismatch και στο εάν το close out θα εκδηλωθεί από τη δυνατή ή την αδύνατη πλευρά».

Ο Ζούρος είναι κατηγορηματικός σε ό,τι αφορά τις αρνητικές παρενέργειες αυτής της άμυνας. «Στην πορεία, όσο περνούν τα δευτερόλεπτα, αυτή η άμυνα κινδυνεύει να χάσει την επιθετικότητα, τη συγκέντρωση, τη σκληρότητα και κυρίως την υπευθυνότητα της. Τι εννοώ με το τελευταίο; Οτι πάνω στις αλλαγές κάποιος παίκτης μπορεί να ρίξει την ευθύνη στον συμπαίκτη του, επειδή δεν ανταποκρίθηκε σωστά στη δική του αλλαγή».

Η εκδίκηση της άμυνας και η ευρεσιτεχνία του «Ξανθού»

Εδώ χρειάζεται να ανοίξω μια παρένθεση για να τονίσω ότι δεδομένης της εξάπλωσης και της δημοτικότητας του pick n’ roll οι αλλαγές στα σκριν ήρθαν να προστεθούν στην αμυντική φαρέτρα των ομάδων και ουσιαστικά-για να το γράψω με κάποια δόση γλαφυρότητας- έγιναν η εκδίκηση τους απέναντι στο παιχνίδι το οποίο στηρίζεται στο σκριν στην μπάλα.

Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε εκδοχές άμυνες απέναντι στο pick n’ roll, επτά μαζί με τις παραλλαγές του, χώρια που ο μακαρίτης ο Ιωαννίδης διατεινόταν με αυταρέσκεια ότι «εγώ επινόησα τον όγδοο τρόπο κι όταν το 2000 τον εξήγησα στον Πατ Ράιλι συμφώνησε απολύτως μαζί μου»!

Μια ομάδα μπορεί να επιδιώξει να αναχαιτίσει το pick n’ roll είτε με αλλαγές στα σκριν, είτε με παγίδες, είτε με hedge-out, δηλαδή τις δυναμικές εξόδους των ψηλών, που έχουν ποικιλομορφία: άλλες είναι κάθετες, άλλες διαγώνιες, άλλες παράλληλες με ένα βήμα πίσω και άλλες (οι λεγόμενες flat ή deep) με τον ψηλό να μένει μέσα στη ρακέτα...

Ο Νεστέροβιτς και ο Πεδουλάκης

Τον τελευταίο τρόπο είχε επιλέξει ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, τη σεζόν 2010-11 όταν ο Ολυμπιακός κατέβασε το σκορ και νίκησε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, κρατώντας μέσα τον Ράντοσλαβ Νεστέροβιτς.

«Η αποτελεσματικότητα των hedge out εξαρτάται και από την αντίδραση των παικτών που μένουν πίσω, κυρίως στο ποιος και πώς θα τσεκάρει» διευκρινίζει ο Ζούρος, ο οποίος καταθέτει και μία πολύ ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική άποψη: «Ακόμη και άμυνες ζώνης ουσιαστικά καταλήγουν σε αλλαγές στα σκριν. Για παράδειγμα η match up ζώνη 3-2 ή 2-1-2 που θεωρείται πατέντα του Ντέηβιντ Μπλατ στην πραγματικότητα εξελίσσεται σε man to man με αλλαγές στα σκριν».

Επί ημερών Σφαιρόπουλου ο Ολυμπιακός εφάρμοζε περιστασιακά την άμυνα με αλλαγές, των οποίων δεν ήταν φανατικός θιασώτης...

Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός την είχε ως θυρεό της τακτικής του, τόσο με τον Αργύρη Πεδουλάκη που διέθετε τους σπεσιαλίστες Δημήτρη Διαμαντίδη, Γιόνας Μασιούλις, Στεφάν Λάσμε και Τζέιμς Γκιστ, όσο και με τον Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος σε εκείνο το ντέρμπι της 2ας Μαρτίου του 2018 είχε δοκιμάσει κάτι ασυνήθιστο...

Έπαιξε κατ’ ευθείαν με αλλαγές στα εισαγωγικά pick n’ roll του Ολυμπιακού, αλλά αυτή η τακτική δεν απέδωσε ιδιαιτέρως διότι οι Πειραιώτες είχαν στη διάθεση τους περισσότερα δευτερόλεπτα για να σκεφτούν και να αποφασίσουν εάν θα κτυπούσαν τις αλλαγές εσωτερικά ή εξωτερικά.

Το κελεπούρι του Ράιτ και το συμβόλαιο του Φαλ

Χθες ο Ολυμπιακός νίκησε τον Παναθηναϊκό για τέταρτη φορά σε έξι ματς της εφετινής σεζόν και για 20ή στα τελευταία 23 ανταμώματα τους, με πρωταγωνιστή τον Μόουζες Ράιτ που τίναξε την μπάνκα στον αέρα σκοράροντας 19 πόντους με 9/9 δίποντα και 1/3 βολές.

Ο Αμερικανός που αποκτήθηκε μεσούσης της σεζόν για να βάλει πλάτη στην κόκκινη frontline λόγω των τραυματισμών του Νίκολα Μιλουτίνοβ και του Μουστάφα Φαλ και είναι πρωτάρης στη EuroLeague αποδεικνύεται κελεπούρι το δίχως άλλο...

Παρεμπιπτόντως χθες επιβεβαιώθηκε η πληροφορία ότι ο Ολυμπιακός θα επεκτείνει το συμβόλαιο του Φαλ έως και το 2027.

Κανονικά βεβαίως το timing θα επέβαλε να επεκταθεί (και) το συμβόλαιο του Ράιτ, αλλά με το βιολί που βαράει ο λεγάμενος ίσως αυτό δεν θα αργήσει να συμβεί προς τέρψιν του Μπαρτζώκα ο οποίος δεν παρέλειψε να τον εγκωμιάσει αναγνωρίζοντας του κιόλας το ελαφρυντικό της απειρίας σε αυτό το επίπεδο.

Πλάκα πλάκα εάν μείνει και ο Ράιτ, τότε όντως ο Ολυμπιακός θα είναι η χαρά των αλλαγών στα σκριν!