Στο παραμύθι «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν βάζει στο στόμα ενός μικρού παιδιού μια ατάκα που κολλάει γάντι στην εμφάνιση της ΑΕΚ στον τελικό του BCL, απλώς χρειάζεται να αλλάξει το γένος.

Η Βασίλισσα ήταν γυμνή!

Ξεγυμνώθηκε η ΑΕΚ και μάλιστα από… ιδεολογία: από τη στρατηγική επιλογή της να ρισκάρει αντιμετωπίζοντας με άμυνα under τους περιφερειακούς παίκτες της Σαν Πάμπλο.

Αυτή η τακτική προβοκάτσια δεν έπιασε τόπο και κατέληξε σε μια ολική ανατροπή του σκηνικού που δημιουργήθηκε στην πρώτη περίοδο, αλλά δεν παγιώθηκε κιόλας.

Οι ομάδες καταστρώνουν τα πλάνα τους και διαλέγουν από ποιους και πώς θα χάσουν, εάν κι εφόσον αυτό είναι γραμμένο στο πεπρωμένο τους: από τη στιγμή που η ΑΕΚ διάλεξε να χάσει από τα περιφερειακά σουτ των Ισπανών, ξα της!

Εδώ όντως ισχύει η έκφραση "τρεις κι ο κούκος".

Για την ακρίβεια τρεις κι ο Κουκ!

Στο πρόσωπο ή μάλλον στο χέρι του περπατημένου 38χρονου Αμερικανού γκαρντ απεικονίζεται ως επί το πλείστον το πάθημα της «Ένωσης», που δεν περίμενε, αλλά ούτε κατάφερε κιόλας να αναχαιτίσει τους κανονιοβολισμούς του.

Το παραδέχθηκε κιόλας αυτό ο Νίκος Ζήσης μετά τη λήξη του αγώνα, αλλά ήταν πλέον αργά.

Φαινόταν από την αρχή ότι οι Ισπανοί θα έστηναν τον πολιορκητικό κριό τους στα 6μ.75 και από εκεί θα βάραγαν στο ψαχνό: στο πρώτο πεντάλεπτο είχαν προκάνει να εκτελέσουν 19 σουτ εντός παιδιάς και να βάλουν μόλις πέντε, αλλά εκείνη τη στιγμή φαινόταν και κάτι άλλο που βάρυνε πολύ στην οικονομία του τελικού…

Τι ήταν αυτό; Γράπωναν τα επιθετικά ριμπάουντ σαν… φιστίκια!

Έχαναν τα σουτ, αλλά ανανέωναν τις κατοχές και ξανακτυπούσαν. Ε κάποια στιγμή θα έμπαιναν τα σουτ, ακόμη κι αν αυτά τα εκτελούσαν παίκτες που δεν λογίζονται ως συνήθεις ύποπτοι.

Στο τέλος της ημέρας η στατιστική αποτυπώνει την πάσα αλήθεια: η Σαν Πάμπλο έριξε 17/35 τρίποντα, κατέβασε 14 παραπάνω ριμπάουντ (41 έναντι 24) και από τη στιγμή που άρπαξε το momentum τρέχοντας ένα επί μέρους σκορ 35-12, η μοίρα του αγώνα έμοιαζε αναπόδραστη.

Προσπάθησε η ΑΕΚ να επιστρέψει, είχε κάποιες εκλάμψεις, αλλά αυτό το εξ ορισμού δύσκολο come back το επιχείρησε με λάθος τρόπο και υπό το κράτος του πανικού.

Είχε ήδη σπάσει, όπως ομολόγησε ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και Κυριακάτικα πού να βρεις κόλλα για να τα φέρεις σε λογαριασμό!

Τα τρίποντα, ο ρυθμός και τα ριμπάουντ μέτρησαν τόσο πολύ υπέρ της Σαν Πάμπλο στη ροή του αγώνα, ώστε να απαλείψουν εντελώς δυο άλλα στατιστικά στοιχεία: η ΑΕΚ είχε πέντε επί πλέον κατοχές και οκτώ λιγότερα λάθη!

Τι το να το κάνεις όμως.

Η ΑΕΚ σκόραρε 94 πόντους στον προημιτελικό και 99 στον ημιτελικό, αλλά ο τελικός προέκυψε από άλλο ανέκδοτο: σε σχέση με τα προηγούμενα σκοραρίσματα της, οι 74 πόντοι ήταν λίγοι, ενώ στον αντίποδα οι 85 που έφαγε-και όπως τους έφαγε κιόλας- ήταν παρά πολλοί.

Συγνώμη για την άμυνα, κατά πώς λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Εδώ βεβαίως τίθενται οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, που θα αναγκάζει τον Παπαθεοδώρου να παριστάνει τον… Ιανό: σε κάθε νίκη της ΑΕΚ θα αναδεικνύονται η εμπειρία, το ταλέντο, η ποιότητα και το «been there, done that» των παικτών του, αλλά σε κάθε ήττα η κουβέντα θα κλωθογυρίζει γύρω από τη μεγάλη ηλικία των παικτών της, τα αργά και κουρασμένα πόδια, τα χαμηλά αμυντικά ανακλαστικά και δεν συμμαζεύεται!

Μέσα σε δυο εβδομάδες η ΑΕΚ είδε να φεύγουν από το στόχαστρο της οι τρεις από τους έξι τίτλους που εποφθαλμιούσε στην εκκίνηση της σεζόν: το ελληνικό Super Cup, το BCL της σεζόν 2019-20 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο που θα διεκδικούσε εάν κατακτούσε απόψε τον τίτλο.

Της μένουν άλλοι τρεις στόχοι ζωντανοί: το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το BCL της νέας σεζόν, αλλά περισσότερο της μένουν τα πλείστα όσα βελτιωτικά έργα που χρειάζονται για να αναβαθμίσει το παιχνίδι της και να φορέσει την απαραίτητη πανοπλία.

Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η μεγαλύτερη ανάγκη της έχει να κάνει με τις αμυντικές αντιδράσεις της σε όλα τα επίπεδα: στο pick n’ roll, στα μακρινά σουτ, στο ένας εναντίον ενός, στα box out και πάει λέγοντας.

Όπως στον ημιτελικό του Super Cup , ομοίως και σήμερα η ΑΕΚ είδε τους αντιπάλους της να διαβάζουν και να σημαδεύουν –και μάλιστα διάνα- τις αδυναμίες και τα τρωτά σημεία της.

Δεν ξέρω εάν ο Τζουάν Πεναρόγια αντέγραψε κάποιες από τις πρακτικές του Μάκη Γιατρά (όπως επί παραδείγματι τη γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, το μπουμπούνισμα από τα 6μ.75 και τη χρήση άμυνας ζώνης), σίγουρα πάντως αμφότεροι είδαν το σχέδιο τους να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά και να καθίσταται ο… ανελκυστήρας που τους οδήγησε στο θρόνο!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στα τρίποντα, οι μεν Πατρινοί στον ημιτελικό του Super Cup στο Περιστέρι είχαν 16/26 τρίποντα, οι δε Ισπανοί 17/35!

Ως γνωστόν, σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση, χώρια που αυτή απέβη μοιραία εις διπλούν!

Εκτός από πινελιές Προμηθέα, η ήττα της ΑΕΚ στον τελικό είχε και κάποιες από Μαϊάμι μεριά!

Δεν ξέρω επίσης εάν ο Πεναρόγια είναι ζηλωτής του Ερικ Σπόελστρα, αλλά σε κάμποσες φάσεις η Σαν Πάμπλο βάδισε στα χνάρια των Χιτ στα ματς της σειράς με τους Σέλτικς.

Τι εννοώ; Το εξαιρετικό spacing, την πολύ γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, το αέναο passing game, την έξτρα πάσα, την αξιοποίηση της αδύνατης πλευράς και τα corner threes και μάλιστα daggers!

Απλώς χθες αντί για τον Ντράγκιτς έβαλε ένα από δαύτα ο Ραμπασέδα!

Η ΑΕΚ έχασε κάμποσα πράγματα χθες: έναν τίτλο, τις εντυπώσεις, την ηθική ανταμοιβή για όλη τη φασαρία που έκανε ώστε να φιλοξενήσει το Final-8 και μισό εκατομμύριο ευρώ βεβαίως βεβαίως.

Όλα αυτά χάθηκαν, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού κι αυτό δεν το γράφω τάχα για παρηγοριά, αλλά επειδή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Καμιά ομάδα δεν καταδικάσθηκε από τις αρχές Οκτωβρίου και στο κάτω κάτω η ΑΕΚ έχασε δυο τίτλους της περυσινής σεζόν και έχει μπροστά της μια καινούργια σοδειά να δρέψει.