Εδώ και 35 χρόνια κάθε φορά που τελειώνει ένα Τουρνουά Ακρόπολις μου έρχεται μια παλιά ατάκα του Στιβ Γιατζόγλου και είναι όντως σωστή.

Το να πανηγυρίζεις, λέει, για τις νίκες στα φιλικά ματς, είναι σαν να αγκαλιάζεις την αδερφή σου και να ηδονίζεσαι!

Ευτυχώς χθες η εθνική ηττήθηκε από τη Σερβία και δεν υπάρχει λόγος να ανέβει η λίμπιντο μας!

Δεν έχασε η Βενετιά βελόνι γι’ αυτή την ήττα.

Δεν θα κέρδιζε κιόλας η Βενετιά βελόνι, εάν η Εθνική νικούσε τους φιναλίστ του τελευταίου Ολυμπιακού Τουρνουά (2016), του τελευταίου Εurobasket (2017) και του προτελευταίου Παγκοσμίου Κυπέλλου (2014).

Το εννοώ αυτό διότι το παρελθόν του Τουρνουά Ακρόπολις είναι γεμάτο από νίκες και πρωτιές οι οποίες (αποδείχθηκε πως) δεν είχαν κανένα νόημα και το παραμικρό αντίκρισμα...

Έγιναν για να γίνουν-προς τούτο έβαζαν ενίοτε το χεράκι τους και οι διαιτητές- χαιρόμασταν για ένα βράδυ, βαυκαλιζόμασταν και ύστερα προσγειωνόμασταν ανώμαλα.

Αμ το άλλο;

Πριν από έντεκα χρόνια, το Τουρνουά (κακιά ώρα όπως χθες) μας βγήκε ξινό με την κλοτσοπατινάδα με τους Σέρβους και τον χαμό που έγινε πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Τουρκία.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ «ΧΗΜΕΙΑ»

Πέρα λοιπόν από τις νίκες και τις ήττες, το μείζον ζήτημα είναι τι θα μάθει η ελληνική ομάδα από αυτά τα τρία ματς, καθ’ οδόν προς τη Βικτόρια όπου από τις 29 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου θα παίξει σε πέντε ζαριές τα ρέστα της για να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εχει κάμποσα θέματα στην ατζέντα του ο Ρικ Πιτίνο και αυτά δεν αφορούν μονάχα την αστοχία στα τρίποντα και τη ροπή προς τα λάθη, που «φώναζαν» και στους τρεις αγώνες.

Το σοβαρότερο ζήτημα έχει να κάνει με μια μαγική λέξη, που για ομάδες βραχείας και όχι βραδείας καύσεως που συν τοις άλλοις έχουν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα είναι κομβική και συνάμα μαγική.

Χημεία!

Ο Πιτίνο δεν είναι... χημικός μηχανικός, αλλά καλείται να γίνει (και) τέτοιος, μπας και προκάνει να κουκουλώσει τα προβλήματα και καμουφλάρει τις αδυναμίες και τις ανορθογραφίες μιας ομάδας με σημαντικές απουσίες (Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Ντόρσι) και με παίκτες που είτε δεν έπαιξαν καθόλου (Σπανούλης, Καλάθης), είτε είχαν περιορισμένη παρουσία στο Τουρνουά Ακρόπολις (Παπαγιάννης).

Στην παρούσα φάση και με βάση την εικόνα της στο Τουρνουά η ομάδα δεν φαίνεται έτοιμη κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακός οιωνός!

Τι να την κάνω μια ομάδα που ήταν έτοιμη χθες και θα σερνόταν μετά από δέκα ημέρες!

Ελα μου ντε!

«ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΡΕ ΣΚΕΡΒΕΛΕΔΕΣ»

Επ’ αυτού άλλωστε τοποθετήθηκε με μια διαχρονική ατάκα, το 1999, ο τότε προπονητής της Εθνικής ομάδας γουότερ πόλο των ανδρών, Κούλης Ιωσηφίδης.

Μετά από ένα Τουρνουά, καλή ώρα και πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Φλωρεντία, τον είχαμε ρωτήσει εάν ήμασταν έτοιμοι.

Η απάντηση του, με εκείνο το απαράμιλλο πασαλιμανιώτικο και μαγκιόρικο ύφος υπήρξε μνημείο!

«Ρε σκερβελέδες, δεν θέλω να είμαι έτοιμος εδώ και τώρα, αλλά εκεί και τότε»!

Μεγάλη κουβέντα το δίχως άλλο!

Θα μπορούσε να την πει τώρα και ο Πιτίνο, απλώς δεν ξέρω πως θα απέδιδε τον χαρακτηρισμό σκερβελέδες!!!

Αλλά τι γράφω;

Του έχω έτοιμη τη λύση: θα το έλεγε στα ελληνικά και θα το μετέφραζε πάλι στα ελληνικά ο Σωτήρης Μανωλόπουλος!

Η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΔΙΑΛΕΓΜΑ

Τις τελευταίες ημέρες ο Αμερικανός προπονητής καταπίνει αμάσητες τις ασπιρίνες για να καταπραΰνει τον πονοκέφαλο της επιλογής των 12 παικτών: πάνω που είχε στο μυαλό του το σενάριο, αναγκάζεται να το ανασκευάσει και γι’ αυτό κιόλας θέτει την υπόθεση σε διαβούλευση!

Το ‘μαρτύρησε και μόνος του, άλλωστε, πως θα το κουβεντιάσει και με τον Σπανούλη!

Ο Πιτίνο δεν θέλει κιόλας να πάρει μαζί του παίκτες για να γυρίσουν πίσω με το ίδιο αεροπλάνο (όπως συνέβη το 2012 με τον Κώστα Σλούκα και τον Βασίλη Καββαδά), οπότε το πράγμα μπλέκει περισσότερο.

Αυτή η υπόθεση της επιλογής των 12 παικτών έχει ιστορικό υπόβαθρο και μάλιστα κάποια επεισόδια της είναι όντως να σου φεύγει το τσερβέλο!

Θυμάμαι τρεις χαρακτηριστικές από δαύτες.

ΤΟ ΚΛΕΨΙΜΟ ΣΤΟΝ ΚΟΡΩΝΙΟ

Το 1990 στο Τουρνουά που διεξήχθη στη Γλυφάδα, μετά τον τραυματισμό του Νίκου Γκάλη -και μάλιστα ανήμερα τα 33α γενέθλια του - στο ματς με την Τσεχοσλοβακία, παιζόταν η θέση του τέταρτου γκαρντ πίσω από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Μέμο Ιωάννου και τον Κώστα Παταβούκα.

Tη διεκδικούσαν ο Αγγελος Κορωνιός, ο οποίος είχε παίξει εξαιρετικά στο (δεύτερο) ματς με την Κίνα και ο Γιώργος Γάσπαρης.

Στον τελευταίο αγώνα, εν είδει τελικού, με την Αργεντινή η Εθνική ηττήθηκε στο τσακ με 81-79, μετά από ένα κλέψιμο της μπάλας από τον βιρτουόζο γκαρντ Εκτορ Καμπάνα.

Από ποιον έκλεψε την μπάλα ο λεγάμενος;

Από τον Κορωνιό.

Ποιον επέλεξε στη δωδεκάδα ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου αντί του Γκάλη;

Τον Γάσπαρη!

Βεβαίως ο μέγας ζογκλέρ Αγγελος δικαιώθηκε εκ των υστέρων, όταν επί ημερών Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο, έγινε ο βασικός πόιντ γκαρντ της Εθνικής, αλλά εκείνη τη φάση τη φυσάει και δεν κρυώνει ακόμα!

Γελώ τώρα που το γράφω, διότι δεν ξέρω κιόλας πόσες πιθανότητες έχει ο Δημήτρης Κατσίβελης να συγκαταλεχθεί στην τελική δωδεκάδα.

Εάν είναι μέσα, έχει καλώς.

Εάν όχι, να ξέρει ο Σαλονικιός γκαρντ ότι θα έχει κοπεί επειδή χθες, επτά λεπτά και 34 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ματς του έκλεψε την μπάλα ο Στέφαν Γιόβιτς!

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ «ΞΑΝΘΟΥ»

Δέκα τρία χρόνια μετά την ιστορία με τον Κορωνιό και τον Γάσπαρη εκτυλίχθηκε πάλι στη Γλυφάδα, εκείνη με τον Χρήστο Χαρίση και τον Κώστα Τσαρτσαρή.

Στις 27 Αυγούστου του 2003, μετά τη λήξη του τελευταίου ματς του Τουρνουά Ακρόπολις με τη Σλοβενία, ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν να τον κλαίνε οι ρέγκες!

Μόνο που δεν... έκλαιγε, ανακοινώνοντας ότι επέλεξε τον γκαρντ του Ολυμπιακού αντί του φόργουορντ του Παναθηναϊκού, καθόσον ανάμεσα τους παιζόταν η 12η θέση στο ρόστερ ενόψει του Eurobasket στη Σουηδία.

«Πήρα την απόφαση με βαριά καρδιά. Θέλω έναν γκαρντ περισσότερο από έναν ψηλό. Κρίμα γιατί ο Τσαρτσαρής είναι παικτάρα και σπουδαίο παιδί,. Κορίτσι» είπε τότε ο «Ξανθός».

Πλάκα πλάκα στο Μπουρός ο εκ Γούβας (και Αρίωνος) ορμώμενος γκαρντ δικαίωσε απολύτως την επιλογή του, τόσο με το buzzer beater στην πρεμιέρα απέναντι στην Τουρκία (77-76), όσο και με την εν γένει παρουσία του, έστω κι αν η επιχείρηση της Εθνικής δεν κατέληξε στο βάθρο.

«Εσείς θέλατε το Κύπελλο κόσμου και πέσατε σαν τα κοράκια να μας φάτε» σχολίασε ο Ιωαννίδης εκ των υστέρων, μετά τη νίκη επί των Σέρβων στο ματς που έκρινε την πέμπτη θέση...

ΤΟ ΜΠΙΝΓΚΟ ΤΟΥ ΤΡΙΝΚΙΕΡΙ

Πέρασαν άλλα δέκα χρόνια και πέσαμε πάλι στην περίπτωση της επιλογής ενός γκαρντ στο Τουρνουά Ακρόπολις...

Στα τέλη Αυγούστου η Εθνική τσάκισε τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη, τη Λιθουανία και την Ιταλία και ο Αντρέα Τρινκιέρι αποφάσισε να πάει στο Κόπερ και στη Λιουμπλιάνα με τρεις κατ’ εξοχήν χειριστές και δημιουργούς: τον Βασίλη Σπανούλη, τον Νίκο Ζήση και τον Κώστα Σλούκα, ενώ ο αμέσως επόμενος στην επετηρίδα ήταν ο Μάικ Μπράμος.

Λίγες μέρες αργότερα τραυματίσθηκε ο Σπανούλης στο ματς με τη Φινλανδία και αποδείχθηκε ότι η επιλογή του Ιταλού προπονητής δεν ήταν σώφρων, αλλά που να το φανταστεί κιόλας;

Α, για να μην το ξεχάσω:Τότε ο Τρινκιέρι έκανε αυτό που δεν είχε συμβεί την προηγούμενη χρονιά στο Προολυμπιακό Τουρνουά.

Το 2012 ο Ηλίας Ζούρος έκοψε την ύστατη στιγμή και μάλιστα στο Καράκας τον Σλούκα τον Καββαδά, τους οποίους ο Τρινκιέρι συμπεριέλαβε στην αποστολή την επόμενη χρονιά.

ΚΑΙ Ο ΤΣΕΚΟΣ Ο ΑΛΗΤΑΡΑΣ!

Ο Καββαδάς κλήθηκε να γίνει Τσέκος στη θέση του Χρήστου Τσέκου!

Ο Κορυδαλλιώτης σέντερ ανέλαβε να εκτελέσει μια διατεταγμένη υπηρεσία: να... δείρει τον Μαρκ Γκασόλ και δικαίωσε την ιδέα του Τρινκιέρι, διότι η Εθνική νίκησε σε εκείνο το ματς, αλλά τζίφος.

Οι Σέρβοι φιλοξενούν το Προολυμπιακό Τουρνουά στο Βελιγράδι: εάν παίζαμε κι εμείς εκεί ή έπεφταν αυτοί στη Βικτόρια, φαντάζομαι πως ο Πιτίνο θα τον έβαζε (όπως) χθες να... δείρει τον Μπόμπαν Μαριάνοβιτς!

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Κιουμουρτζόγλου καλούσε τον «Τσέκο, τον αληταρά» (όπως τραγουδούσαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ) για να βαράει τον Γκιόργκε Μουρεσάν και να στήνει η Εθνική ένα γερό ανάχωμα στη ρακέτα της.

Οι φιλικοί αγώνες και τα ματς προετοιμασίας πριν από μια μεγάλη διοργάνωση προσφέρονται για πειραματισμούς και σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα έρχεται δεύτερο και τρίτο.

Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΟΓΛΟΥ

Σε ένα από τα πειράματα τα οποία δοκίμασε χθες ο Πιτίνο συνταίριαξε στην ίδια πεντάδα τον Δημήτρη Κατσίβελη, τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, τον Χάρη Γιαννόπουλο, τον Λίνο Χρυσικόπουλο και τον Κώστα Αντετοκούνμπο.

Αυτή η πεντάδα φαινόταν να είναι της... πυρκαγιάς, αλλά κράτησε τα μπόσικα, οπότε το πείραμα δεν απέτυχε.

Σε άλλη μια φάση –και επειδή έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για τη θέση και τον ρόλο του Μήτογλου- το φώναξε τόσο δυνατά ώστε με ξεκούφανε κι εμένα στην εξέδρα.

«Dinos at five. Ι say, five»!

Oντως ο Ντίνος έμεινε μέσα και δεν άφησε τη θέση του μέσα στη ρακέτα.

Για την υπόθεση με τα τρίποντα, τα deflections και τους λοιπούς προσανατολισμούς που ορίζει ο Πιτίνο έγραψα και τις προάλλες, οπότε υπάρχει κάβα.

Αυτά προς το παρόν και βλέποντας και κάνοντας.

Όπως άλλωστε συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις, τα υπόλοιπα θα τα βρει η υπηρεσία.