Εδώ και μήνες, η υπόθεση του πρωταθλήματος μπάσκετ θυμίζει το δημοφιλέστερο μυθιστόρημα μυστηρίου όλων των εποχών.

Το «Τen Little Niggers» της Αγκαθα Κρίστι εννοώ, το οποίο στα ελληνικά αποδόθηκε ως «Οι δέκα μικροί νέγροι» ενώ στην Αμερική κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Αnd then there were none».

Και τότε δεν υπήρχε κανείς!

Yπερβολές του κιτρίνου Τύπου, όπως έλεγε και ο Δημήτρης Νικολαϊδης, υποδυόμενος τον ναύαρχο Γελεβουρδέζο, στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής».

Πώς σκούζουμε έτσι μωρέ; Δεν ήρθε δα και η συντέλεια του κόσμου. Έμειναν έντεκα, μπορεί και δώδεκα ομάδες, διάβολε, που δεν είναι και λίγες, άσε που πιστεύω ότι και αυτές πολλές μας πέφτουν!

Μεσούσης κιόλας της πανδημίας, το θέμα δεν είναι πόσες ομάδες θα σταθούν στην αφετηρία το ερχόμενο Σάββατο, αλλά πόσες, ποιες και πώς θα φτάσουν στον τερματισμό: εάν υπάρξει κιόλας τερματισμός, όπως τον εννοούμε και τον είχαμε συνηθίσει ως απότοκο μιας φυσιολογικής ροής των πραγμάτων στην κανονική περίοδο και στα πλέι οφς.

Και για την εκκίνηση πάντως δεν παίρνω όρκο: το τζάμπολ του πρωταθλήματος έχει αναβληθεί δυο φορές και ελπίζω να μην τριτώσει το κακό!

Το... χιονίσαμε στις 10 και στις 17 Οκτωβρίου και ελπίζω να αξιωθούμε να το δούμε να συμβαίνει το ερχόμενο Σάββατο με όλα τα (αγωνιστικά) σέα του και τα (τηλεοπτικά) μέα του.

Το προσδοκώ και το εύχομαι, αλλά δεν είμαι και πολύ βέβαιος γι’ αυτό, καθόσον υπάρχουν τουλάχιστον δυο σοβαρές εκκρεμότητες: μία με την… κόμπλα, που εκδηλώθηκε στην υπόθεση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της ΑΕΚ (σε σχέση με τη σύμβαση της με την Cosmote TV) και μια με την παράταση χάριτος την οποία έλαβε ο Ιωνικός.

Σκέτος Ιωνικός, δεν ξέρω εάν είναι Ιωνικός Νικαίας, νέος Ιωνικός ή Ιωνικός Δρυοπιδέων και πάει λέγοντας.

Η κόμπλα στα τηλεοπτικά ζητήματα ανέβαλε προς το παρόν την οριστικοποίηση της συμφωνίας του ΕΣΑΚΕ με την ΕΡΤ, η οποία εξασφαλίζοντας τα δικαιώματα μετάδοσης όλου του πρωταθλήματος (με την εφαρμογή της κεντρικής διαχείρισης) θα καταβάλει 4.100.000 ευρώ, εκ των οποίων τη μερίδα του λέοντος θα εισπράξουν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ.

Η... χρονοκαθυστέρηση στην υπόθεση του Ιωνικού επιτείνει ακόμη περισσότερο τη δεδομένη σύγχυση: εάν οι Νικαιώτες καταθέσουν το απαιτούμενο ποσόν των 226.000 ευρώ, τότε η λίγκα θα διεξαχθεί με 12 ομάδες, θα καταργηθεί το ρεπό μιας εκάστης εξ αυτών (που υπαγορεύθηκε μετά τη δεύτερη αποβολή του Ιωνικού) και ο ΕΣΑΚΕ δεν θα αναγκασθεί να προβεί σε μια νέα κλήρωση του πρωταθλήματος, άλλωστε του φτάνουν οι προηγούμενες δυο!

Παρ’ όλα αυτά, λεφτά υπάρχουν!

Τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών (της πανδημίας με όλα τα συμπαρομαρτούντα της) το τηλεοπτικό συμβόλαιο δεν είναι ευκαταφρόνητο, ενώ ο ΕΣΑΚΕ συνήψε και μια αξιοπρεπή κεντρική χορηγική σύμβαση.

Η συμφωνία, τριετούς διαρκείας, της λίγκας με τη Stoiximan θα της αποφέρει 1.800.000 ευρώ: πάει να πει 600.000 ευρώ ετησίως, ενώ το προηγούμενο συμβόλαιο με τη Betshop ήταν ύψους 800.000 ευρώ τον χρόνο.

Όλα αυτά που συμβαίνουν βεβαίως από τον περασμένο Μάρτιο συνιστούν ένα άνευ προηγουμένου μπάχαλο...

Και στο παρελθόν είχαν αποχωρήσει ομάδες, λόγω αδυναμίας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της συμμετοχής του στην Α1.

Και στο παρελθόν διεξήχθη κολοβωμένο πρωτάθλημα με μονοψήφιο αριθμό ομάδων: 13 τη σεζόν 2011-12, όταν αποβλήθηκε ο Πανελλήνιος ανήμερα την κλήρωση του πρωταθλήματος.

Και στο παρελθόν διενεργήθηκαν α λα ποδόσφαιρο κληρώσεις με τη συμβολική και πάντως κενή ονόματος παρουσία ομάδας Α, που εντέλει πήρε σάρκα και οστά με την αδειοδότηση του Πανιωνίου.

Και στο παρελθόν υπήρξε ομάδα (Καβάλα αντί του Πανοράματος) που εισήλθε καθυστερημένα στο πρωτάθλημα και έδινε μαζεμένους αγώνες μεσοβδόμαδα.

Ποτέ άλλοτε όμως δεν εκτυλίχθηκε τέτοιο δυσάρεστο γαϊτανάκι με απανωτές αποχωρήσεις ομάδων: πρώτα το Ρέθυμνο, έπειτα ο Ήφαιστος Λήμνου, εν συνεχεία ο (προερχόμενος από την Α2) Διαγόρας Δρυοπιδέων, ύστερα ο Πανιώνιος.

Και να ‘ταν μόνο αυτό το γεγονός, που το λες και απότοκο της πανδημίας, πάει κι έρχεται.

Παράλληλα συνέβησαν και άλλα δυσάρεστα περιστατικά που στοιχειοθετούν τη μπαχαλοποίηση του πράγματος: η Λάρισα «κόπηκε» μία φορά, αλλά εντέλει έλαβε την έγκριση της συμμετοχής της, ο Ιωνικός αποβλήθηκε δις και παλεύει in extremis για να σώσει την παρτίδα, ενώ ο νεοφώτιστος Χαρίλαος Τρικούπης έλαβε στο... «και πέντε» την άδεια, χώρια το πρόβλημα με το γήπεδο του στο Μεσολόγγι!

Και βεβαίως δεν λογαριάζω σε όλη αυτή την ιστορία την υπόθεση του Ολυμπιακού που θα παραμείνει εκτός νυμφώνος για δεύτερη σεζόν στη σειρά.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά παραβιάζονταν διαρκώς ή καταργούνταν οι προθεσμίες που είχαν θέσει ο ΕΣΑΚΕ, η προπαρασκευαστική in house επιτροπή αξιολόγησης και η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού.

Δεν ξέρω τι σόι πρωτάθλημα θα είναι αυτό που θα αρχίσει όποτε αρχίσει, όπως αρχίσει, εάν αρχίσει το Σαββατοκύριακο.

Σε κάθε περίπτωση θα είναι ένα ραντεβού στα τυφλά: με καθυστερημένη έναρξη, με πολλές εκκρεμότητες, με μείωση εσόδων, χωρίς θεατές στις εξέδρες, με τέσσερις ομάδες λιγότερες από τις προβλεπόμενες που ήταν 16, καθόσον δεν υποβιβάσθηκε καμία από την περυσινή σεζόν.

Οι 16 ήταν παρά πολλές, αλλά και οι 12, εάν τελικώς καθίσει σε αυτό το νούμερο η μπίλια, δεν είναι λίγες!

Ο μονός αριθμός (13 ή 11) θα μας χάλαγε τη μόστρα, αλλά το έργο, όπως έγραψα και προηγουμένως είναι déjà vu.

Εάν πάλι το πρωτάθλημα διεξαγόταν με δέκα ομάδες δεν θα πάθαινα κανένα σοκ, διότι κι αυτό το έργο το ΄χουμε ξαναδεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Τότε μάλιστα είχε ανοίξει για πρώτη φορά η κουβέντα για το εάν και κατά πόσον θα ήταν εφικτή η (ρηξικέλευθη για τα δεδομένα και τις αντιλήψεις της εποχής) καθιέρωση μιας κλειστής λίγκας με συγκεκριμένο αριθμό ομάδων και με την απονομή wild cards, ανεξαρτήτως κατηγοριών.

Η ιδέα μιας τέτοιας προοπτικής έπεσε στο τραπέζι εν είδει έρευνας γεννήθηκε στο μυαλό του Φίλιππου Συρίγου και ακολούθησε ένα debate στο περιοδικό «Τρίποντο», χωρίς ωστόσο να υπάρξει ουσιαστική συνέχεια, πέρα από την ανταλλαγή απόψεων και επιχειρημάτων.

Από τότε πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια και το πρωτάθλημα νοσεί πληρώνοντας όχι μόνο τις συγκυρίες, αλλά και την αβελτηρία και την αδιαφορία που μας χαρακτήρισαν ως μπασκετική κάστα στα χρόνια των παχέων αγελάδων.

Όλες αυτές οι παθογένειες, μηδέ των ελεγκτικών μηχανισμών εξαιρουμένων, οδηγούν το πρωτάθλημα στα...βράχια και η κατάσταση προφανώς δεν είναι ρόδινη, έστω κι αν το Σάββατο αρχίσει να λειτουργεί το μαγγανοπήγαδο.

Για να βάλω μια λογοτεχνική πινελιά στην ιστορία, το πρωτάθλημα μου θυμίζει αυτό που είχε στοχαστεί κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης για την πατρίδα μας.

Η Ελλάδα επιζεί ακόμα. Επιζεί, νομίζω, μέσα από διαδοχικά θαύματα!

Το ίδιο και το μπάσκετ, αλλά μέχρι πότε άραγε;

Εκτός από λογοτεχνική πινελιά, φοβάμαι πως πρέπει να μπει και μια υγειονομική, που ασφαλώς είναι σοβαρή, έντονη και ανησυχητική.

Αυτή τη στιγμή η μοναδική ομάδα που έχει εκδηλώσει, επιβεβαιώσει και ανακοινώσει κρούσματα Covid-19 στους κόλπους της είναι το Λαύριο.

Προέχει να ιαθούν τα τέσσερα στελέχη της και να επιστρέψουν στη δράση και στη ρουτίνα τους.

Τι θα συμβεί όμως άμα τη ενάρξει του πρωταθλήματος;

Βάσει των πρωτοκόλλων που έχουν συνομολογήσει ο ΕΣΑΚΕ και οι εταίροι του, όλες οι ομάδες οφείλουν να υποβάλουν τα μέλη τους σε τεστ από 48 έως 72 ώρες πριν από τη διεξαγωγή των αγώνων του πρωταθλήματος.

Συν τοις άλλοις οι πέντε ομάδες που αγωνίζονται στα Κύπελλα Ευρώπης (Παναθηναϊκός, Προμηθέας, ΑΕΚ, Περιστέρι, Ηρακλής) οφείλουν να υποβάλουν τα δικά τους μέλη σε τεστ, μετά από κάθε ταξίδι στο εξωτερικό.

Την ίδια στιγμή βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας με τα απανωτά κρούσματα σε ξένες ομάδες που αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με τον κίνδυνο διακοπής του εθνικού πρωταθλήματος ο οποίος ελλοχεύει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία.

Ο κορωνοϊός επεκτείνεται, αλλά δεν θα πεθάνουμε όλοι, όπως ωρυόταν ο Στέφανος Χίος!

Οφείλουμε όμως να προσέχουμε όλοι: να προσέχουμε για να έχουμε την υγειά μας, την ασφάλεια μας, τη ζωή μας και το δόλιο το βασανισμένο πρωτάθλημα μας.