Λοιπόν, να 'ξηγηθώ από την αρχή, για να μην παρεξηγηθώ ότι τάχα μεροληπτώ... Του Γιώργου του Λιμνιάτη του έχω μεγάλη αγάπη και ιδιαίτερη αδυναμία, εδώ και πολλά χρόνια...

Πολλά, παρά πολλά από τότε που ήταν πιτσιρίκι στον Πανελλήνιο και του πήρα μια συνέντευξη στη διάρκεια του Τουρνουά Milko Cup! Τότε έπινε εκείνος Milko, τώρα πίνει ο γιόκας του, που είναι και ατακτούλης!

Προϊόντος του χρόνου μεγαλώσαμε και οι δυο, τον παρακολούθησα ως παίκτη και εν συνεχεία ως προπονητή, γίναμε φίλοι, κάνουμε παρέα, πήγαμε μαζί πολλά ταξίδια ανά την επικράτεια για τηλεοπτικές μεταδόσεις, μάλιστα οφείλω να ομολογήσω τιμίως και ειλικρινώς ότι ως σχολιαστής είναι άπαικτος!

Τα γράφω όλα αυτά ως πρόλογο για να μπω στο κυρίως θέμα, που με έκανε κομμάτια το πρωί της Δευτέρας...

Του τηλεφώνησα για να μάθω πώς την παλεύει με όλα όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ και λίγο έλειψε να βάλω κι εγώ τα κλάματα!

Ο ίδιος τα είχε βάλει από το Σάββατο το βράδυ και μάλιστα κάποια στιγμή που μου διηγούνταν τα διατρέξαντα και προσπαθούσε να μου περιγράψει την ψυχολογική κατάσταση του, θαρρώ πως τα κλάματα έγιναν λυγμοί!

Συνήθως είμαι υπερβολικός στις περιγραφές μου, αλλά εδώ, όπως λέει και μια όμορφη στη Θεσσαλονίκη, υπερβάλλω μεν, προς τα κάτω δε!!!

ΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ

Με όλη τη στάση και τη συμπεριφορά του στην υπόθεση διαδοχής του Ηλία Παπαθεοδώρου, ο "Speedy" (όπως τον είχε βαφτίσει ο Εντι Τζόνσον στην κοινή θητεία τους στον Ολυμπιακό) απέδειξε ότι είναι βγαλμένος από ένα καλούπι που έχει σπάσει και αποσύρθηκε από την κυκλοφορία...

Η ΑΕΚ του πρότεινε να μείνει στο πόδι του Παπαθεοδώρου έως το τέλος της σεζόν και τότε βλέποντας και κάνοντας ενόψει της επόμενης...

Ο Λιμνιάτης είπε "όχι", επικαλούμενος τη συναδελφική αλληλεγγύη, την άγραφη προπονητική δεοντολογία και τη φιλία του με τον πρώην προϊστάμενο του στις εθνικές ομάδες Εφήβων και Νέων, στη Νέα Κηφισιά και στην ΑΕΚ.

"Μαζί πήγαμε, μαζί θα φύγουμε"!

Τι δεν καταλαβαίνεις εσύ που το διαβάζεις και το ακούς αυτό; Αποθανέτω η ψυχή μου (όχι μετά των αλλοφύλων, όπως φώναξε ο Σαμψών όταν γκρέμιζε τον ναό των Φιλισταίων στη Γάζα) μετά των ομοφύλων! Μετά του Παπαθεοδώρου, του Μενουδάκου και πάει λέγοντας...

Δεν ξέρω πόσο ελκυστική και πόσο μακρόπνοη ήταν η πρόταση της ΑΕΚ για να μείνει στον πάγκο και να αξιολογηθεί στο τέλος της σεζόν, αναλόγως με τα πεπραγμένα του(ς).

Ήταν, δεν ήταν ο Λιμνιάτης την αρνήθηκε...

THANKS, BUT NO THANKS

"Thanks, but no thanks", όπως λένε και οι Αμερικάνοι σε τέτοιες περιπτώσεις. Κοινώς, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!

Άλλοι τον έψεξαν λέγοντας του κατάμουτρα ότι είναι κορόιδο, άλλοι τον συνεχάρησαν για τη στάση του, που βεβαίως δεν είναι προϊόν φλασιάς, αλλά της κουλτούρας του.

Ανήκω στους δεύτερους! Κανείς, ούτε ο Θεός ο ίδιος, δεν ξέρει εάν, πότε και ποιος θα του ξαναδώσει μια τέτοια ευκαιρία.

Μπορεί κάποιος αύριο, μπορεί κανείς ποτέ! Στην παρούσα φάση όμως ο Λιμνιάτης δεν έκανε δόρυ το συμφέρον του, αλλά έβαλε ασπίδα την μπέσα του.

Γελώ τώρα που τα γράφω αυτά, διότι μου έρχεται στο μυαλό η ατάκα που ακούγεται κάμποσες φορές στην ταινία "Ο Ηλίας του 16ου"...

"Εμείς οι Μπερμπεραίοι, ετούτο εδώ το έχουμε καθαρό".

Το κούτελο δηλαδή.

Εκτός από τους Μπερμπεραίους, το κούτελο τους το έχουν καθαρό και οι Λιμνιαταίοι, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία.

ΟΙ ΗΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στην ταινία, οι Ηλίες έχουν την τιμητική τους και στο έργο της ΑΕΚ, η οποία στην παρούσα φάση παίρνει εκ μεταγραφής από τον Ιωνικό Νικαίας τον Βαγγέλη Αγγέλου.

Έφυγε ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, μπορεί προσεχώς να πέσει ο κλήρος στον Ηλία Ζούρο, δεν αποκλείεται να επιστρέψει ο (ασίσταντ επί ημερών Λούκα Μπάνκι) Ηλίας Καντζούρης... Ναι, ο Ηλίας που προχθές το βράδυ έστειλε στο σπίτι του τον άλλον Ηλία!

Από το μυαλό του Λιμνιάτη πέρασαν πολλές σκέψεις, η εξής μία... Να μην προδώσει τον Παπαθεοδώρου.

Φευγαλέα σκέφτηκε τις εναλλακτικές λύσεις, όπως το ενδεχόμενο να φτιάξει ένα δίδυμο με προπονητή που τώρα κάθεται στον πάγκο άλλης ομάδας, ωστόσο όλα αυτά θυσιάστηκαν στον βωμό της τιμιότητας, της δεοντολογίας και της ηθικής.

Κορόιδο, ξεκορόιδο, ο Γιώργος μπορεί να κοιμάται ήσυχος, να μη νιώθει τύψεις συνειδήσεως και να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Παπαθεοδώρου, ακόμη κι αν ο Ηλίας τον ορμήνεψε να αναλάβει αντ’ αυτού...

Στο τέλος της κουβέντας τους, πάντως, όταν ο Λιμνιάτης του είπε ξεκάθαρα ότι θα τον ακολουθήσει στην έξοδο, έκλαιγαν και οι δυο μαζί.

Αυτό, το δίχως άλλο, ήταν το δικό τους, το προσωπικό παιχνίδι των λυγμών...

Photo Credits: Eurokinissi