Λάζαρε δεύρο έξω

Πάει και ο Λάζαρος, ανέβηκε εκεί ψηλά στον ουρανό για να συναντήσει τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, τον Ατσα Νίκολιτς, τον Ράνκο Ζεράβιτσα, τον Mίρκο Νόβοσελ, τον Πέταρ Σκάνσι κι όλους εκείνους τους επιφανείς και αοίδιμους προπονητάδες με τους οποίους νταραβερίστηκε, χώρια η σπουδαία σόλο καριέρα του.

Προπονητάδες, τοιουτοτρόπως αναφερόταν στο σινάφι του, όπως επίσης έλεγε τους παίκτες «παίκτηδες», τους σουτέρ, «σουτέρηδες» και πάει λέγοντας.

Μορφή ο Λάζαρος, μια αξιολάτρευτη καρικατούρα, μια καλτ φυσιογνωμία, ένας «Νίντζα», όπως αυτοχαρακτηρίσθηκε για να διατρανώσει προς πάσα κατεύθυνση το μαχητικό πνεύμα, την αποφασιστικότητα και τη θέληση του να πολεμάει κόντρα σε θεούς και δαίμονες.

Και ψυχούλα επίσης, που όσο τον αγαπήσαμε εμείς, άλλο τόσο μας αγάπησε κι ελόγου του.

Τα σαμπό, η ανοικτή αγκαλιά και η απαρτία στα γενέθλια του

Μικρός το δέμας και στρουμπουλός, που συχνά αντί για σνίκερς προπονούσε και κοουτσάριζε φορώντας τα κλασικά και αξεπέραστα σαμπό του!

Μπασκετάνθρωπος από τους λίγους, τέτοιος γνώστης του αντικειμένου και τόσο αγαπητός και αξιοσέβαστος ώστε πριν από πέντε χρόνια, στα ογδοηκοστά γενέθλια του μαζεύτηκε για τα δέοντα στο στέκι του σε ένα ξενοδοχείο στα Σκόπια, όλο το «enfant gâté»της γιουγκοσλαβικής «κόζα νόστρα»!

Όλοι σε πλήρη απαρτία!

Ο συχωρεμένος ο Λάζαρος συνέδεσε το όνομα του με τον Άρη και με το ελληνικό μπάσκετ και διατήρησε αυτή τη θερμή σχέση μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς ποτέ να ξεχάσει τις στιγμές τις οποίες έζησε στη Θεσσαλονίκη, τις φιλίες, την ειλικρινή και ανεπιτήδευτη αγάπη που έδωσε και εισέπραξε και όλα τα παρελκόμενα αυτής.

«Ήταν αληθινός φίλος και ένας άνθρωπος με πλούσια αισθήματα που άνοιγε την αγκαλιά του κάθε φορά που πήγαινε ή περνούσε από τα Σκόπια κάποιος από την Ελλάδα» μού είπε πριν από λίγη ώρα ο Δημήτρης Κοκολάκης, ο οποίος επικοινωνούσε πολύ τακτικά μαζί του και συν τοις άλλοις τον επισκεπτόταν συχνά.

Η πανουργία στο ματς με την Τουρ

Όσο μπόι τού έλειπε του Λάζαρου, τόσο τού περίσσευαν η εξυπνάδα, η καπατσοσύνη και η πανουργία, με αποκορύφωμα την ιστορία που εκτυλίχθηκε τη σεζόν 1975-76.

Τότε λοιπόν ο Λέσιτς βρισκόταν στον πάγκο της Ραμποτνίτσκι Σκοπίων η οποία στο πλαίσιο τoυ Κυπέλλου Κόρατς αντιμετώπιζε τη γαλλική Τουρ, ενώ στον ίδιο όμιλο αγωνίζονταν επίσης ο Ολυμπιακός και η ΤΣΣΚΑ Σόφιας.

Στον πρώτο αγώνα στις 7 Ιανουαρίου του 1976 στην Τουρ η λήξη του πρώτου ημιχρόνου βρήκε τους Γάλλους να προηγούνται με 53-38 και σαν να μην έφτανε αυτό ο βασικός σέντερ και κορυφαίος σκόρερ της Ραμποτνίτσκι, ο Ντράγκαν Ραντοσάβλιεβιτς είχε χρεωθεί με τέσσερα φάουλ.

Όταν οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια ο δαιμόνιος Λάζαρος αναρωτιόταν τι μπορούσε να κάνει για να αναστρέψει την κατάσταση και του ήρθε μια φαεινή ιδέα.

«Ξύρισε του το μουστάκι»!

Ποια ήταν αυτή;

Ζήτησε από τον φυσικοθεραπευτή της ομάδας να πάρει ένα ξυράφι, να φτιάξει αφρό και να ξουρίσει το μουστάκι του Ραντοσάβλιεβιτς!

Στο ρόστερ της ομάδας υπήρχε ως αναπληρωματικός σέντερ ο Μπράνκο Νικιφόροβιτς που δεν είχε παίξει καθόλου στο πρώτο ημίχρονο και έμοιαζε φυσιογνωμικά με τον Ραντοσάβλιεβιτς.

Η δουλειά έγινε γρήγορα και παστρικά: ο Ραντοσάβλιεβιτς με ξυρισμένο μουστάκι φόρεσε το Νο 4 του Νικιφόροβιτς, ο οποίος έβαλε το Νο 14 και εμφανίσθηκε αντ’ αυτού στο γήπεδο.

Ήταν δηλαδή ο (χρεωμένος με τέσσερα φάουλ) Ραντοσάβλιεβιτς, αλλά θα αγωνιζόταν πλέον ως Νικιφόροβιτς!

Ούτε οι Γάλλοι παίκτες, ούτε οι διαιτητές πήραν χαμπάρι την απάτη, καθόσον οι δυο παίκτες έμοιαζαν στη φάτσα και είχαν το ίδιο μπόι!

Με το που άρχισε το δεύτερο ημίχρονο ο Λέτσιτς έβαλε στην πεντάδα τον Νικιφόροβιτς για να ρίξει στάχτη στα μάτια των Γάλλων και τον ορμήνεψε πως πρέπει να συμπεριφέρεται σαν να είναι ο Ραντοσέβλιεβιτς.

Το σκηνικό της κακομοίρας και η επική πρόκριση

Ο Νικιφόροβιτς πέτυχε ένα καλάθι και στην επόμενη φάση υπέπεσε σε φάουλ που κανονικά ήταν το πέμπτο, όπως έδειξε και η γραμματεία.

Ο Νικιφόροβιτς μέσα στην σύγχυση του ξέχασε ποιος ήταν ή μάλλον ποιον υποδυόταν και άρχισε να διαμαρτύρεται προς τους διαιτητές υποστηρίζοντας ότι δεν είχε κάνει κανένα φάουλ!

Όντως ως Νικιφόροβιτς δεν είχε κάνει κανένα φάουλ, αφού πέρασε όλο το πρώτο ημίχρονο στον πάγκο, αλλά ως Ραντοσάβλιεβιτς μετρούσε πέντε και έπρεπε να αποβληθεί, όπερ και εγένετο.

Προ του κινδύνου να αποκαλυφθεί η απάτη και να γίνει ρεζίλι ο Λέτσιτς όρμησε στο γήπεδο, τράβηξε τον ψεύτικο Ραντοσάβλιεβιτς και τον πήγε σηκωτό στον πάγκο για να βάλει τον αληθινό Ραντοσάβλιεβιτς που αγωνιζόταν με τη φανέλα του Νικιφόροβιτς.

Μύλος δηλαδή!

«Μού κατέστρεψε όλο το κόλπο» σχολίασε αργότερα ο Λέτσιτς, ο οποίος δεν δικαιώθηκε σε πρώτο χρόνο, αλλά σε δεύτερο.

Η Τουρ νίκησε σε εκείνο το ματς με 99-83, με τον Ραντοσαβλιεβιτς να σκοράρει 16 πόντους (ως ο εαυτός του και ως Νικιφόροβιτς), αλλά στη ρεβάνς της 14^ης Ιανουαρίου στα Σκόπια η Ραμποτνίτσκι επιβλήθηκε με 107-90 και με διαφορά ενός πόντου προκρίθηκε στην ημιτελική φάση όπου αποκλείσθηκε από την Ολίμπια Μιλάνο (67-90, 104-89).

Το πινγκ πονγκ με το… κανίς!

Σε εκείνους τους αγώνες με την Τουρ εκτυλίχθηκε άλλη μια απίθανη ιστορία με πρωταγωνιστές ένα κανίς και έναν ποιμενικό!

Τι σχέση έχουν τα σκυλιά με το μπάσκετ;

Παρόντος του Λέσιτς όλα ήταν πιθανά!

Στο πρώτο ματς πίσω από τον πάγκο της Ραμποτνίτσκι καθόταν μια κομψή κυρία η οποία κρατούσε στα χέρια της ένα κανίς, που ήταν… ατίθασο και επέμενα να φεύγει από την εξέδρα και να χώνεται γαυγίζοντας στα πόδια του Λάζαρου!

Μια, δυο, τρεις ο Λέσιτς είδε κι απόειδε και με μια ξαφνική κίνηση άρπαξε το κανίς από τον λαιμό και το έβαλε στην αγκαλιά της ιδιοκτήτριας, αλλά τζίφος.

Το σκυλί ξαναέφυγε από την αγκαλιά της και επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο με τον Λέσιτς να το ξαναπιάνει και να το ρίχνει στην εξέδρα, στα πόδια κάποιων παρατυχόντων Γιουγκοσλάβων οι οποίοι με τη σειρά τους, σε μια ιδιότυπη παρτίδα πινγκ πονγκ το ξαναπέταξαν μέσα στο γήπεδο!

«Ευτυχώς που δεν με συνέλαβαν, διότι οι Γάλλοι είναι πολύ φιλόζωοι και συν τοις άλλοις ο σκύλος ανήκε στη σύζυγο του προέδρου μιας τοπικής ομάδας» αυτοσαρκάσθηκε εκ των υστέρων ο Λέσιτς, που ήδη σκεπτόταν πώς θα έπαιρνε το αίμα του πίσω.

Ένας ποιμενικός σαν αρκούδα!

Μια εβδομάδα αργότερα είχε ετοιμάσει τη δική του έκπληξη αποφασισμένος να μετέλθει κάθε τρόπο για να πετύχει τον σκοπό του, απλώς ελόγου του δεν επιστράτευσε κανίς, αλλά έναν γερμανικό ποιμενικό που μάλιστα έμοιαζε με αρκούδα!

Ο σκύλος εκπαιδεύθηκε για τον ρόλο του στη διάρκεια των προπονήσεων, αλλά κανείς δεν ήξερε πώς θα συμπεριφερθεί σε μια γεμάτη και «καυτή» σάλα, ανάμεσα σε 3.000 θεατές…

«Τι θα κάνουμε εάν αφηνιάσει;» ρώτησαν τον Λάζαρο…

«Θα έχουμε έτοιμη μια ένεση για να τον ηρεμήσουμε» απάντησε ο πολυμήχανος προπονητής.

Όντως στη διάρκεια του αγώνα, ανεξοικείωτος με τόση πολυοσμία ο σκύλος αφηνίασε και άρχισε να περιφέρεται σε όλο το γήπεδο και να υλακτεί ακατάπαυστα!

Η ένεση, το διάβημα και η μυθική απάντηση του Στάνκοβιτς

Προ του κινδύνου να γίνει της κακομοίρας και να απολέσουν οι Σκοπιανοί τη διαφορά που είχαν «κτίσει», όταν ο σκύλος πέρασε μπροστά από το τραπέζι της γραμματείας, κάποιος πρόλαβε να του τρυπήσει τα οπίσθια με τη σύριγγα της ένεσης και να τον ηρεμήσει!

Οι Γάλλοι προέβησαν σε επίσημο διάβημα διαμαρτυρίας προς τη FIBA και ζήτησε την επανάληψη του αγώνα, αλλά ο αείμνηστος Γενικός Γραμματέας, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς έδωσε μια κυνική απάντηση.

«Μην επιμένετε διότι ο Λέσιτς είναι τόσο τετραπέρατος, που εάν ξαναγίνει το ματς, θα βρει κάτι χειρότερο να κάνει»!

Τα ανδραγαθήματα του Λάζαρου δεν έχουν τελειωμό, όρεξη να ΄χει κάποιος να τα θυμάται και να τα εξιστορεί.

Man-to-man στον διαιτητή

Σε έναν αγώνα με την Ολίμπια στη Λιουμπλιάνα και ενώ η Ραμποτνίτσκι βρισκόταν πίσω στο σκορ ο Λάζαρος κάλεσε τάιμ άουτ και εκείνη τη στιγμή μηχανεύθηκε έναν τρόπο για να ανακατέψει την κατάσταση.

Τι έκανε; Όταν ξανάρχισε ο αγώνας, έστειλε έναν παίκτη του να μαρκάρει τον διαιτητή Ντράγκας Γιάκσιτς!

«Μα τι κάνει ο παίκτης σου;» απόρησε ο διαιτητής απευθυνόμενος προς τον Λάζαρο που έδωσε μια τρομερή απάντηση.

«Κοίτα, του είπα να αφήσει τον αντίπαλο του και να παίξει mantoman σε εσένα, διότι είσαι ο καλύτερος παίκτης της Ολίμπια. Καλά δεν έκανα;»

Εκτός από πανούργος, ο Λέτσιτς υπήρξε και μέγας ατακαδόρος, σαν να λέμε «η χαρά των δημοσιογράφων», που κρεμόμασταν κιόλας από τα χείλη του.

Η σπόντα για τον Ιβκοβιτς και τον Ιωαννίδη

Την πιο αξιομνημόνευτη (ελέω του αλληγορικού χαρακτήρα και του σαρκαστικούς τόνου της) από αυτές τις ατάκες την ξεστόμισε τον Απρίλιο του 1992, μεσούσης της δεύτερης θητείας του με την ιδιότητα του πρώτου προπονητή στον πάγκο του Άρη μεμφόμενος τόσο τον «Ξανθό», όσο και τον «Ντούντα».

Τότε λοιπόν, στο Τop 4 του πρωταθλήματος της Α1 ο Ολυμπιακός με τον Γιάννη Ιωαννίδη να διάγει την πρώτη σεζόν του, νίκησε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον εκκολαπτόμενο πρωταθλητή ΠΑΟΚ του Ντούσαν Ιβκοβιτς με 78-75, αλλά η πιάτσα βούιζε πως ο «Δικέφαλος του Βορρά» δεν… σκίστηκε να επικρατήσει, προτιμώντας να αντιμετωπίσει στην ιδιότυπη σειρά των τελικών (στην οποία συνυπολογίζονταν και τα αποτελέσματα της κανονικής περιόδου) τους Πειραιώτες και όχι τον υπερασπιζόμενο τα σκήπτρα του Άρη.

Για την ιστορία του πράγματος, χάρη σε αυτό το αποτέλεσμα, ο ΠΑΟΚ που ούτως ή άλλως δεν απειλούνταν, τερμάτισε πρώτος με ρεκόρ 10-2, ενώ ο Ολυμπιακός ανέβηκε στο 7-5, αφήνοντας τρίτο τον Άρη (6-6).

Το λιοντάρι και η αλεπού

Τούτου δοθέντος στη σειρά των τελικών προκρίθηκε ο Ολυμπιακός απέναντι στον οποίο ο ΠΑΟΚ επικράτησε εύκολα με 97-82, στο ΣΕΦ, στον έναν και μοναδικό αγώνα που χρειάσθηκε να διεξαχθεί (για τη συμπλήρωση τεσσάρων νικών) και επέστρεψε στον θρόνο μετά από 33 χρόνια καρτερίας!

Με το που ολοκληρώθηκαν λοιπόν τα δυο ματς της τελευταίας αγωνιστικής του Top 4, o Λάζαρος προέβη σε ένα αλληγορικό πλην δηκτικό σχόλιο.

«Για να γίνει κάποιος βασιλιάς στη ζούγκλα πρέπει να σκοτώσει το λιοντάρι, αλλά ο ΠΑΟΚ σήμερα προτίμησε να σκοτώσει την αλεπού»!

Εκείνο τον καιρό, στην μετά τον Ιωαννίδη εποχή, τα αλλαξοβασιλίκια στον πάγκο του «Αυτοκράτορα» βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη.

Το θρίλερ των τελικών του 1992 και ο ρόλος στο καμπ του Γκάλη

Το καλοκαίρι του 1991 ο Λέσιτς διαδέχθηκε τον «Ξανθό», αλλά αντικαταστάθηκε μεσούσης της σεζόν από τον Μιχάλη Κυρίτση στο πλευρό του οποίου παρέμεινε και πανηγύρισαν μαζί την ιστορική κατάκτηση του τελευταίου τίτλου, στην επική σειρά των τελικών με τον Κυπελλούχο Ευρώπης ΠΑΟΚ στην οποία το 2-0 μετατράπηκε σε 2-2 για να καταλήξει στο 4-2, με τα δυο απανωτά buzzerbeaters του Παναγιώτη Γιαννάκη (86-85) και του Μπραντ Σέλερς (81-80).

Η ιστορία επαναλήφθηκε από την ανάποδη πλευρά κατά τη σεζόν 1991-92, όταν ο Λέσιτς διαδέχθηκε τον Κυρίτση και με τη σειρά του στη λήξη της σεζόν παρέδωσε την εξουσία στον Στιβ Γιατζόγλου.

Τα κατοπινά χρόνια ο Λέσιτς δεν σταμάτησε να επισκέπτεται την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη, μάλιστα ο Νίκος Γκάλης τον εμπιστευόταν τυφλά και τού είχε αναθέσει τον ρόλο του υπεύθυνου προγράμματος και του συντονιστή στο καμπ που διοργάνωνε στο Πευκοχώρι.

Πέρασε καιρός από τότε, χθες ο Λέσιτς εγκατέλειψε τα εγκόσμια και τόσο πολύ που αγαπήθηκε είναι βέβαιο ότι κάποιος θα υποκύψει στον πειρασμό να σταθεί πάνω από τον φρεσκοσκαμμένο τάφο του στα Σκόπια και να τού φωνάξει «Λάζαρε δεύρο έξω»!