Λοτζέσκι, απέριττος και... κοπρόσκυλο

Κοντεύουν πέντε χρόνια από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, λανσάροντας στην πολιτική σκηνή το (θνησιγενές ως ανεξάρτητο κόμμα και πλέον εγκολπωμένο στο ΚΙΝΑΛ) «Κίνημα Δημοκρατών και Σοσιαλιστών» είχε μιλήσει για την «επανάσταση του αυτονόητου»...

Ε, λοιπόν, εγώ σήμερα ρίχνω στην κυκλοφορία έναν δικό μου όρο και θα σας μιλήσω για την επανάσταση του... απέριττου!

Για να είμαι ειλικρινής, ως προς αυτό δεν δέχθηκα την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά εκείνη του Γιώργου Λημνιάτη...

Πριν από λίγη ώρα που αναζητούσα επιχειρήματα για να φιλοτεχνήσω το πορτρέτο του Ματ Λοτζέσκι, ζήτησα από τον συνεργάτη του Ηλία Παπαθεοδώρου να μου τον χαρακτηρίσει με μια λέξη...

Ο «Speedy» (όπως τον έλεγε ο Εντι Τζόνσον στην κοινή θητεία τους στον ολυμπιακό) δεν σκέφτηκε καθόλου και μου έδωσε στο πι και φι τον ορισμό...

Απέριττος!

Έκτακτα, λοιπόν...

Κάποτε είχα χαρακτηρίσει ατάραχο τον Νίκο Χατζή και να που τώρα ένας επίγονος του στην ίδια ομάδα φορά μια άλλη ετικέτα, που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζει το ποιόν του.

Όντως αυτό(ς) ακριβώς είναι ο Λοτζέσκι, ο οποίος το Σάββατο το βράδυ καθάρισε στο πι και φι τα άπλυτα της μπουγάδας στο Περιστέρι: ένας απέριττος παίκτης!

"ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΛΛΗΝΑΣ"

Απέριττος πάει να πει λιτός. Λιτός πάει να πει θιασώτης της λακωνικότητας και όχι στα λόγια, αλλά στα έργα...

Τόσο λακωνικός (στις πράξεις του) είναι ο Ματ, που εάν δεν ήξερα πως είχε γεννηθεί στο Ρέισιν του Γουϊσκόνσιν, θα ήμουν βέβαιος ότι η σκούφια του βαστάει από τη Σπάρτη!

Μιας και το ‘φερε πάντως η κουβέντα στις ρίζες του, τον Ματ που πλέον διάγει την έβδομη σεζόν του στα μέρη μας (μετά τις τέσσερις στον Ολυμπιακό, τις δυο στον Παναθηναϊκό και το σύντομο διάλειμμα στην Τόφας) καθόλου δεν θα τον χάλαγε αντί για Βέλγος να συστήνεται ως Έλληνας.

Αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά μου το είχε εξομολογηθεί ο ίδιος σε μια συνέντευξη μας, πριν από δυο χρόνια...

Αυτό το λες και ανέκδοτο: Λοτζέσκι και συνεντεύξεις είναι ασύμβατες έννοιες!

Δεν παίζει αυτό, ρε παιδί μου!

Εν πάση περιπτώσει ο λεγάμενος μου έκανε την τιμή να μου δώσει μία τέτοια συνέντευξη και μάλιστα στα όρθια, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2018, έξω από τα αποδυτήρια του γηπέδου «Τάσσος Παπαδόπουλος» στη Λευκωσία...

Μόλις είχε ολοκληρωθεί το Τουρνουά στη μνήμη του Νεόφυτου Χανδριώτη (με τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, της Μακάμπι και της Χίμκι) και τον ικέτεψα να πούμε δυο κουβέντες...

Δεν το ‘χει με τις συνεντεύξεις, ελόγου του όντως προτιμά να μιλά με τη γλώσσα των χεριών του!

Τότε λοιπόν ο Ματ μου είχε πει επί λέξει τα εξής: «Εάν ήξερα τι θα μου συμβεί στο μέλλον, μπορεί να έκανα λίγη υπομονή και να έπαιρνα το ελληνικό διαβατήριο. Τώρα που το σκέφτομαι, ναι, θα ήθελα να έχω γίνει Έλληνας και να έπαιζα στην εθνική ομάδα»!

Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτη, που λέει και μια παροιμία: που να το ‘ ξερε ο δόλιος τον Μάιο του 2013, όταν πολιτογραφήθηκε Βέλγος ότι δυο μήνες αργότερα θα έπεφτε στα ραντάρ του Γιώργου Μπαρτζώκα και το πεπρωμένο του θα τον κουβάλαγε στην Ελλάδα...

Ο... ΛΟΧΕΣΚΙ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΟΣΟ

Έχει το χάζι της κιόλας εκείνη η ιστορία, καθόσον αρίβαρε εδώ, μετά από έξι συναπτές σεζόν στο Βέλγιο και τότε δεν ήμασταν σίγουροι για το πώς ακριβώς προφέρεται το επίθετο του...

Το αποτέλεσμα; Μέχρι να επιβεβαιωθεί το ακριβές του πράγματος, αναφερόταν συχνά ως ... Λοχέσκι!

Είτε ως Λοχέσκι, είτε ως Λοτζέσκι ο Ματ υπήρξε ανέκαθεν και παραμένει απέριττος σε όλα του: και στο μπάσκετ και στη ζωή του...

Απέριττος στο μπάσκετ σημαίνει ότι εμπίπτει στην κατηγορία του «τόσο όσο»!

Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο από αυτό που πρέπει: ένας cool τύπος ο οποίος δεν θα κάνει ποτέ κάτι άλλο από αυτό που ορίζει ο ρόλος του και ως επί το πλείστον θα το κάνει καλά...

Βάσει αυτής της λογικής, ο Λοτζέσκι δεν είναι ίσως ο παίκτης που θα εκτοξεύσει μια ομάδα με τις υπερβάσεις του, αλλά ούτε και εκείνος ο οποίος θα την καταστρέψει με τις καταχρήσεις του.

Είπαμε, τόσο όσο!

Ποιοτικός και αξιόπιστος σουτέρ ο ξανθομάλλης γκαρντ ο οποίος έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ πρώτα στο Ιστερν Γουάιομινγκ και εν συνεχεία στη Χαβάη είναι λιτός και απέριττος όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στη ζωή του.

Μόνο ως πατέρας δεν είναι τέτοιος διότι έχει σκαρώσει τέσσερα παιδιά και προφανώς δικαιούται επίδομα πολυτεκνίας!

Τέσσερα αυτός, τέσσερα ο Ζήσης, τρία πλέον ο Μαυροειδής, ε, λοιπόν, του Ηλία Παπαθεοδώρου γεννούν και τα κοκόρια του!

ΠΕΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ... ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ

Εδώ θα παρεμβάλω άλλη μια σκαμπρόζικη ιστορία που μου διηγήθηκε ο Χρήστος Μαρμαρινός από τις μέρες του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας...

Τον χάζευε στην προπόνηση να δίνει ρεσιτάλ στη μηχανική της εκτέλεσης των σουτ και ξαφνικά τότε τον κατέβασε από το συννεφάκι του ο Ανδρέας Γκατζούλης...

Τον πλησίασε λοιπόν ο γυμναστής του Ολυμπιακού και αφού φώναξε και τον Ματ, ζήτησε από τον Μαρμαρινό να μεταφράσει αυτολεξεί αυτό που ήθελε να πει...

Μιλάει αγγλικά ο Γκατζούλης, αλλά εκείνη τη στιγμή ήθελε να χρησιμοποιήσει μια λέξη που δεν μεταφράζεται εύκολα...

«Χρήστο πες του ότι είναι πολύ μεγάλος παίκτης και ο καλύτερος σουτέρ που έχω δει ποτέ» είπε στην αρχή ο Γκατζούλης....

Το μετάφρασε αυτό ο Μαρμαρινός και ακολούθησε το δεύτερο σκέλος της παρατήρησης του Ανδρέα...

«Πες του τώρα ότι είναι επίσης το μεγαλύτερο... κοπρόσκυλο που έχω συναντήσει, διότι αν ερχόταν πιο τακτικά στο γυμναστήριο για να κάνουμε ασκήσεις και βάρη, θα τους κατάπινε όλους για πλάκα»!!!

ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΦΥΡΙ

Εκτός από το μπάσκετ και τις συνεντεύξεις ο Λοτζέσκι είναι απέριττος και στο ντύσιμο του: κάποτε είχε εξομολογηθεί ότι «στην γκαρνταρόμπα μου δεν υπάρχει ούτε ένα κοστούμι, ούτε καν ένα σακάκι».

Αφήνει, φαίνεται, χώρο στις ντουλάπες του για να βάζει το... «βελούδινο σφυρί» του!

Ο «Velvet Hammer», όπως συστήνεται με το παρατσούκλι που του κόλλησαν από τα κολεγιακά χρόνια του είναι ένας δεινός σουτέρ που πραγματικά βγάζει αθόρυβους γδούπους!

«Αυτός ήμουν πάντοτε. Δεν ανήκω στην κατηγορία των παικτών και γενικώς των ανθρώπων που κάνουν φασαρία» μου είχε πει σε εκείνη τη συνέντευξη μας στην οποία ανέδειξε κιόλας την αυτογνωσία του και από την καλή (των χαρισμάτων του) και από την ανάποδη (του εύθραυστου υγειονομικού χαρακτήρα του).

«Αισθάνομαι άνετα, ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω στο γήπεδο, έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση και δεν ζορίζομαι. Το μόνο που εύχομαι πάντοτε είναι να μείνω υγιής και να μην ταλαιπωρηθώ από τραυματισμούς, ασθένειες και λοιπές ατυχίες όπως τα προηγούμενα χρόνια».