Μακ, το τρως το προφιτερόλ;

Το διαπίστωσα και εγώ από τηλοψίας, πόσο μάλλον ο Κώστας Κατέβας που τον είδε εκ του σύνεγγυς και του πήρε τη συνέντευξη η οποία προβλήθηκε την Τρίτη το βράδυ στην εκπομπή Pick N’ Roll της Cosmote TV…

Τον Σέλβιν Μακ εννοώ, που με τα φουντωτά μαλλιά, το μούσι και τα παραπανίσια κιλά φάνηκε λίγο σαν... θρεφτάρι!

Μπουλούκος που λένε, σαν τον Κάιλ Λάουρι ένα πράμα!

Βεβαίως εάν ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ που επελέγη (μετά τον Πιερ Τζάκσον και τον Κίφερ Σάικς) ως η τρίτη και φαρμακερή λύση σε αυτή την κομβική και ευαίσθητη θέση, έχει συνηθίσει να παίζει με τα πάχη του, τα κάλλη του, όλων ημών των υπολοίπων δεν μας πέφτει λόγος...

Στο κάτω κάτω ο Γιώργος Βόβορας τον επέλεξε ως πλέι μέικερ και όχι ως μοντέλο της Bodyline, οπότε πάμ’ παρακάτω...

Παρακάτω είναι ο γλυκός πειρασμός που βάζουν στο κάδρο, ο Γιώργος Καλαϊτζής και ο Οντεντ Κάτας...

Ο πρώην διεθνής γκαρντ, μετέπειτα ασίσταντ και νυν μάνατζερ του Παναθηναϊκού και ο Ισραηλινός άλλοτε συμπαίκτης του και πλέον προπονητής της Χάποελ Ιερουσαλήμ, συνδέονται με μια ιερή και ευλογημένη σχέση, που ξεπερνάει τη δυνατή φιλία...

Η ΣΥΝΤΕΚΝΙΑ ΚΑΙ Ο... ΑΝΔΡΙΑΣ

Είναι συντέκνοι, όπως λέμε και στην Κρήτη, καθόσον το καλοκαίρι του 2004 στη Σαντορίνη, ο Κάτας βάφτισε τη μεγαλύτερη από τρεις κόρες του Καλαϊτζή, τη Δανάη.

Κάθε φορά που έρχεται εδώ ο Οντεντ (όπως στα τέλη Σεπτεμβρίου για το Final -8 του Basketball Champions League), ο Καλαϊτζής τον υποδέχεται βαστώντας μια τεράστια κούτα με προφιτερόλ από τον Ανδριά!

Γιατί το γράφω αυτό; Διότι εάν του Παναθηναϊκού του βγει ο Μακ, τότε την επόμενη φορά που θα αριβάρει στα μέρη μας ο Κάτας, ο Καλαϊτζής πρέπει να του κάνει δώρο όλο το ζαχαροπλαστείο!

Αμ το άλλο; Θα πρέπει ο Μακ να μάθει να λέει σωστά το προφιτερόλ και να μην το κάνει λάθος, όπως ο δόλιος ο Γιώργος Κωνσταντίνου που του έτρεχαν κιόλας τα σάλια, στην ταινία «Χτυποκάρδια στα θρανία»

Η ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Ή ΤΑΝΚΣ

Όταν προέκυψε η υποψηφιότητα του Μακ οι Πράσινοι ένιωσαν το νόημα της οριακής διλημματική λογική που είχε λανσάρει στις 3 Οκτωβρίου του 1974, ο Μίκης Θεοδωράκης...

Η Καραμανλής ή τανκς!

Εν προκειμένω ή ο Μακ ή ο... Μακ!

Για την ακρίβεια, ή ο Μακ ή... κανείς!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να παντρευτεί τον λεγάμενο, πρέπει να ζήσει ή να πεθάνει μαζί του...

Τον Μακ ο Παναθηναϊκός δεν χρειάστηκε να τον γκουγκλάρει, ούτε ως παίκτη, ούτε ως χαρακτήρα...

Δεν τον αντιμετώπισε βεβαίως ως παίκτη της Αρμάνι Μιλάνο την περασμένη σεζόν (ούτε στο Τουρνουά στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, ούτε στην Ευρωλίγκα), αλλά είχε ένα σκασμό από πηγές για να τον σκανάρει και να «δέσει» την επιλογή του...

Με το που έκατσε η περίπτωση του, ο Βόβορας απλώς απευθύνθηκε στον Νεμάνια Νέντοβιτς και στον Ααρον Γουάιτ που τον είχαν συμπαίκτη στην ομάδα της Λομβαρδίας, ενώ την ίδια στιγμή ο Κάτας παρέδιδε στον Καλαϊτζή την ακτινογραφία του πρώην παίκτη του και ούτως ειπείν, έδεσε το... προφιτερόλ!

Έδεσε από πλευράς πληροφοριών και έγκυρών άμεσων εικόνων, αλλά αρχής γενομένης από την Παρασκευή, κόντρα στην Εφές, θα πρέπει να αποδειχθεί ότι αυτό το προφιτερόλ επιζεί όχι μονάχα στην ψύξη, αλλά σε συνθήκες θέρμανσης!

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ ΖΑΡΙΑ

Μετά τον τραυματισμό του Τζάκσον και την αποχώρηση (για προσωπικούς λόγους) του Σάικς, χωρίς οικονομική πολυτέλεια που να επιτρέπει υπερβάσεις ή να αντέχει και άλλα ρίσκα και μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της πανδημίας (που καθιστά διστακτικούς τους Αμερικανούς παίκτες να ζήσουν μακριά από τις οικογένειες τους για οκτώ μήνες) ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να παίξει τη ζαριά του Μακ και ό,τι ήθελε προκύψει...

Αλλά, για μια στιγμή, διάβολε: δεν παίζει τη ζαριά ενός άγνωστου ή τυχάρπαστου παίκτη, αλλά κάποιου που φτούρησε επί εννέα συναπτές σεζόν στο NBA και συν τοις άλλοις αξιώθηκε να παίξει σε δυο απανωτούς τελικούς του NCAA και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 2009 στο Οκλαντ.

Κάποιου που είναι ακραιφνής άσος, έχει μεγαλύτερο μπόι από τους προκατόχους του, διαβάζει καλά το παιχνίδι, διαθέτει ποιότητα, εμπειρία, αμυντικό ένστικτο και μπορεί να τελειώνει καλά τις φάσεις.

Βεβαίως πλούσιες περγαμηνές και εξαιρετικές συστάσεις από τη θητεία του στο ΝΒΑ είχε και ο Γουέσλι Τζόνσον, που ωστόσο πέρασε και δεν ακούμπησε την περασμένη σεζόν...

Είναι σε ένα βαθμό λαχεία αυτές οι περιπτώσεις: άλλοτε κερδίζεις τον πρώτο αριθμό, άλλοτε απλώς τον λήγοντα και άλλοτε τίποτα.

Ο Νέντοβιτς, ο Γουάιτ και ο Κάτας συνηγόρησαν ότι ο Μακ είναι καλό παιδί...

ΤΟ ΣΑΜΑΛΙ ΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

«Καλό παιδί; Να το κεράσουμε σάμαλι, να του κάνουμε το τραπέζι και να του δώσουμε για νύφη την αδερφή μας ή την κόρη μας. Μπάσκετ καλό παίζει;» έλεγε κάποτε με την παροιμιώδη θυμοσοφία του ο Βασίλης Γκούμας και δεν είχε άδικο.

Ο Μακ παίζει μπάσκετ και προφανώς μπορεί να παίξει πολύ καλό μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό: καλύτερο από αυτό που παρουσίασε την περασμένη σεζόν με την Αρμάνι Μιλάνο, άλλωστε, όπως ο ίδιος παραδέχεται, «τώρα έχω καλύτερη αντίληψη του ευρωπαϊκού στιλ παιχνιδιού και δεν χρειάζομαι χρόνο προσαρμογής»..

Και να τον χρειαζόταν ο λεγάμενος, δεν τον έχει για να του τον δώσει ο Παναθηναϊκός...

Επ’ αυτού, στη συνέντευξη που έδωσε στην Cosmote TV, o Μακ είπε επί λέξει τα εξής: «Αισθάνομαι μεγάλη σιγουριά για τον εαυτό μου και αυτό μπορώ να υποσχεθώ παίζοντας ως πόιντ γκαρντ. Αυτή η θέση στηρίζεται σε πολλά διαφορετικά στοιχεία και δεν εννοώ μόνο τη δημιουργία και την εκτέλεση, αλλά και την ηγετική προσωπικότητα. Το ζητούμενο είναι να βάζεις τους συμπαίκτες του στη σωστή θέση και να τους κοουτσάρεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο».

ΤΑ ΤΡΙΦΥΛΛΙΑ, Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΣΕΛΑΚΗΣ

Πριν και εκτός από τον Παναθηναϊκό, ο γεννημένος στις 22 Απριλίου του 1990 στο Λέξινγκτον του Κεντάκι γκαρντ, έχει ανοίξει από παλιά άλλες παρτίδες με τύπους που φέρουν πράσινα τριφύλλια...

Ως κολεγιόπαις βρισκόταν επί τρεις σεζόν στη δούλεψη του (από το 2013) προπονητή των Σέλτικς, Μπραντ Στίβενς, έχοντας κιόλας συμπαίκτη του τον νυν Βοστωνέζο, Γκόρντον Χέιγουορντ.

Μιας και το ΄φερε η κουβέντα στην πανεπιστημιακή ομάδα του Μπάτλερ, εκεί απέκτησε μια σχέση και με τον ... Ολυμπιακό: συμπαίκτης του ήταν ο πάουερ φόργουορντ Mατ Χάουαρντ ο οποίος τη σεζόν 2011-12 εμφανίσθηκε σε εννέα αγώνες με την ερυθρόλευκη φανέλα, προτού αποχωρήσει για να δώσει τη θέση του στον Τζόε Ντόρσι.

Την πρώτη επαφή του με το ελληνικό μπάσκετ, ο Μακ την κατέγραψε τον Ιούλιο του 2009 στο Οκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, όπου διεξήχθη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων: τότε οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν δυο φορές την ελληνική ομάδα και τη νίκησαν στην μεν πρώτη φάση με 85-69, στον δε τελικό της 12ης Ιουλίου με 88-80.

Σε κάποιο ταξίδι ή μέσα στα αποδυτήρια πριν ή μετά από κάποια προπόνηση, ο Μακ μπορεί να φρεσκάρει τις αναμνήσεις του από τότε, μαζί με τον Λεωνίδα Κασελάκη που ήταν μέλος της Εθνικής και μάλιστα σκόραρε 15 πόντους στον τελικό, ενώ ο Μακ έβαλε τέσσερις.

Σε εκείνη την αμερικανική ομάδα αγωνίζονταν επίσης ο Κλέι Τόμπσον, ο Σεθ Κάρι και ο ομογάλακτος του Μακ, ο Γκόρντον Χέιγουορντ, με τον οποίο ο νυν παίκτης του Παναθηναϊκού διεκδίκησε δυο κολεγιακούς τίτλους, αλλά εις μάτην...

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΣΟΥΤ...

Τον Απρίλιο του 2010 στην Ιντιανάπολις, ο Μακ σκόραρε 14 πόντους στον ημιτελικό του Final 4 με το Μισισίπι Στέιτ και 12 (με πέντε ριμπάουντ, δυο ασίστ και δυο κλεψίματα) στον τελικό με το Ντιουκ.

Οι «Μπλε διάβολοι» του Μάικ Σιζέφσκι επιβλήθηκαν με 61-59, καθώς ο Χέιγουορντ αστόχησε σε σουτ στην εκπνοή!

Έναν χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 2011 στο Χιούστον, ο Μακ «έγραψε» 24 πόντους και έξι ριμπάουντ στον ημιτελικό με το Βιρτζίνια Κομένγουελθ, ενώ υπήρξε ο μόνος... επιζήσας στον τελικό με το Κονέκτικατ (41-53) με 13 πόντους και εννέα ριμπάουντ.

Στα 108 ματς της τριετούς θητείας του στο Μπάτλερ ο νεόκοπος στο ΟΑΚΑ γκαρντ είχε μέσο όρο 14.1 πόντους, 4.2 ριμπάουντ, 3.3 ασίστ και ποσοστό ευστοχίας 35.7%στα τρίποντα.

Το 2011 επελέγη στο Νο 34 του ντραφτ από τους Γουίζαρντς και έμεινε στο ΝΒΑ μέχρι το 2019, αγωνιζόμενος σε επτά ομάδες (Γουίζαρντς, Σίξερς, Χοκς, Τζαζ, Μάτζικ, Γκρίζλις, Χόρνετς), έχοντας να επιδείξει 6.6 πόντους, 2.0 ριμπάουντ, 3.1 ασίστ και ποσοστό 33.0% στα τρίποντα σε 486 αγώνες.

Ο Μακ την πάτησε πέρυσι στο Μιλάνο, διότι τραυματίσθηκε, έμεινε για ενάμιση μήνα στα πιτς, δεν κατάφερε να προσαρμοσθεί στα ζητούμενα και στη φιλοσοφία του Ετορε Μεσίνα και –όπως παραδέχεται ο ίδιος- «δεν βρέθηκα ποτέ στο σωστό μονοπάτι».

Σε 11 αγώνες της Ευρωλίγκας είχε 4.9 πόντους, 1.8 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ και σούταρε 4/12 τρίποντα.

Τώρα ο έχει μια δεύτερη ευκαιρία στην Ευρωλίγκα και φιλοδοξεί ότι θα είναι καλύτερη από την πρώτη τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα που τον στεγάζει.