Ο χωριανός μου ο Κώστας ο Λαγουβάρδος που είναι ο νονός των καιρικών φαινομένων, ονόμασε «Ιανό» την κακοκαιρία η οποία, λέει, ενσκήπτει από αύριο...

Για να το λέει αυτό ο διευθυντής Ερευνών του Αστεροσκοπείου Αθηνών, κάτι παραπάνω θα ξέρει, απλώς θαρρώ πως οι ισχυρές βροχοπτώσεις και οι θυελλώδεις άνεμοι πριν από εμάς βάρεσαν την Αμερική!

Για την ακρίβεια, βάρεσαν το ΝΒΑ και μάλιστα έπληξαν τόσο την ανατολική, όσο και τη δυτική ακτή, πρώτα με την επική πρόκριση των Νάγκετς (που μανούλα μου, πώς τους πετσόκοψαν έτσι τους Κλίπερς;) και έπειτα με την in extremis νίκη των Χιτ απέναντι στους Σέλτικς...

Αυτό (το δεύτερο, εννοώ) είναι που λέμε « μπαμ ηκούσθη στον αέρα»!

Όνομα και πράγμα Μπαμ, όπως είναι το παρατσούκλι του Εντρίσε Φέμι Αντεμπάγιο και όπως έλεγε και ο Μανώλης Μαυρομμάτης σε τέτοιες περιπτώσεις, «έτσι μας τον είπανε, έτσι σας τον λέμε».

Προτού λοιπόν οι Νάγκετς βαδίσουν στα χνάρια της viral ατάκας του Γιώργου Γιαννόπουλου (στην ταινία « Το μικρό ψάρι») και πετσοκόψουν τους Κλίπερς, ιδού ο Αντεμπάγιο έρχεται εν τω μέσω της νυκτός!

Τι έρχεται που ήρθε σαν σίφουνας, την έπεσε πάνω στον ανυποψίαστο (;) Τζέισον Τέιτουμ και μπορεί να πρόλαβε κιόλας να του πει μια άλλη ελληνική ατάκα, που είναι βγαλμένη από ανέκδοτο...

Πού πας ρε Καραμήτρο!

Ο Μάτζικ Τζόνσον έγραψε στο Twitter ότι η τάπα του λεγάμενου είναι η καλύτερη που έχει δει ποτέ σε αγώνα play offs!

Για να το λέει αυτό κοτζάμ Μάτζικ, κάτι παραπάνω θα ξέρει και πάντως κάτι παραπάνω θα έχει δει, εκτός κι αν σε αυτή την ετυμηγορία του μέτρησαν δυο υποκειμενικές συγκυρίες: προπονητής των Χιτ είναι ο (γεννήτορας του show time και δικός του ινστρούχτορας) Πατ Ράιλι και, διάβολε, απέναντι στο Μαϊάμι βρισκόντουσαν οι μισητοί στους Λέικερς, Σέλτικς!

Η τάπα είναι όντως μνημειώδης.

Οne for the ages, που λένε και οι γραμματιζούμενοι της αγγλικής.

Στα πρόχειρα και χωρίς να ξεσκονίσω τα κιτρινισμένα αρχεία μου, θυμάμαι κάμποσες τάπες που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας, αλλά αυτή που έριξε ο Αντεμπάγιο ήταν όντως μια στο καρφί και μια στο πέταλο.

Απέμεναν δυόμισι δευτερόλεπτα, διάβολε και η φάση ενείχε μπόλικο ρίσκο, διότι να μεν οι Χιτ, δια χειρός Τζίμι Μπάτλερ, προηγούνταν με 116-114, αλλά ο Τέιτουμ είχε τη δυνατότητα και την ευκαιρία να καθαρίσει ολωσδιόλου την μπουγάδα με ένα προσδόκιμο «γκολ φάουλ».

Στις 15 Απριλίου του 1966 στον έβδομο τελικό της Ανατολής ανάμεσα στους Σέλτικς και στους Σίξερς, με το σκορ στο 110-109, ο συχωρεμένος (εδώ και ενάμιση χρόνο) Τζον Χάβλιτσεκ έκλεψε την μπάλα στην πάσα του Χαλ Γκριρ προς τον Σαμ Τζόουνς και ο ραδιοσχολιαστής Τζόνι Μόουστ έβγαλε και άφησε παρακαταθήκη τη μυθικότερη ατάκα στα χρονικά του ΝΒΑ...

Havlicek stole the ball.

Κρίμα που η Ντόρις Μπερκ και ο Μαρκ Τζόουνς που μετέδιδαν τον χθεσινό αγώνα, δεν βάδισαν στα χνάρια του για να χρησιμοποιήσουν ακριβώς την ίδια ατάκα, παραποιημένη αναλόγως...

Σε κάθε περίπτωση, Adebayo blocked the ball και τα υπόλοιπα είναι Ιστορία...

To ESPN χαρακτήρισε την τάπα του Αντεμπάγιο και το έμμεσο τρίποντο του Μπάτλερ στο αμέσως προηγούμενο κλικ ως «nasty and phenomenal plays». Σε κάθε περίπτωση αυτό το συνειδητοποίησαν οι Σέλτικς και κυρίως ο Τέιτουμ, που ενδύθηκε τον ανεπιθύμητο μανδύα του «homme fatal».

Απέναντι στη δική του άμυνα στο close out κτύπησε ο Μπάτλερ, ελόγου του έφαγε και το ταπίδι από τον Αντεμπάγιο...

Μικρός είναι, θα μάθει!

Μικρός βεβαίως είναι και ο δήμιος του, ο Μπαμ. Δέκα μήνες μεγαλύτερος από το θύμα του: ο ένας είδε τα ραδίκια ανάποδα στο σκοπούμενο poster dunk και ο άλλος, ερχόμενος με κινηματογραφική ταχύτητα και μανία από την αντίθετη πλευρά, πέτυχε το... poster block!

Οι Χιτ επέστρεψαν από το -14 και χάλασαν το αριστούργημα των Σέλτικς που σε 157 ματς play offs στην ιστορία τους, όποτε προηγήθηκαν με διαφορά άνω των 12 πόντων στις αρχές της τέταρτης, είχαν ρεκόρ 156 νίκες και μία ήττα!

Χθες γνώρισαν τη δεύτερη ήττα τους, που ήταν η πρώτη μετά από 92 αγώνες!

Πολλά ελέχθησαν, εγράφησαν, κυκλοφόρησαν για την τάπα του έλκοντος την εκ πατρός καταγωγή του από τη Νιγηρία Αll Star φόργουορντ των Χιτ.

Εκτιμώ όμως ότι η πιο ουσιώδης, μεστή και ακραιφνώς μπασκετική δήλωση εκβράστηκε από το στόμα του συμπαίκτη του Τζέι Κράουντερ. Τι είπε; «Είναι μια άμυνα πρωταθλητισμού για την οποία θα κουβεντιάζουμε ακόμη και μετά από 10 και 15 χρόνια»!

Διάβασα και κάτι άλλο στην ανάλυση του Kέβιν Αρνοβιτς στο ESPN και υπερθεματίζω: πράγματι η τάπα του Αντεμπάγιο είναι απότοκο και μοιάζει με τον θυρεό της περιλάλητης «Miami culture»…

Aυτή την κουλτούρα κουβάλησε, ενέπνευσε και εμπέδωσε ο Πατ Ράιλι, όταν πήρε τον... χαλασμένο ψυχισμό του (που μετά από έναν χρόνο τον έκανε λάβαρο φεύγοντας από τον Ολυμπιακό και ο Γιάννης Ιωαννίδης) από τη Νέα Υόρκη και τον κουβάλησε κατά Μαϊάμι μεριά.

Σε τι συνίσταται πρωτίστως αυτή η κουλτούρα; Στο τετράπτυχο της εξυπνάδας, της επιδεξιότητας, της ακάματης προσπάθειας και της αφοβίας. Λες και ο Ράιλι έχει φάρμα με αγελάδες, κάθε παίκτης που εντάσσεται στο Μαϊάμι βυζαίνει αυτές τις αρχές και κουμπώνει στο δόγμα της ομάδας...

Δεν είμαι καλός στα προγνωστικά, έφαγα κιόλας μεγάλο σότο με τους Κλίπερς (καθότι «μουλάρι ο Αστραχάν»), αλλά συμφωνώ και επαυξάνω με αυτό που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του Μπάτλερ να το δηλώνει με τη στεντόρεια φωνή του διαπρύσιου κήρυκα των φιλοδοξιών των Χιτ...

« Δεν είμαστε αουτσάιντερ, δεν είμαστε αουτσάιντερ, δεν είμαστε αουτσάιντερ»!

Δεν είναι όντως, το πιστεύω. Ας το γράψουν κιόλας εκατό φορές στα τετράδια τους συλλήβδην οι Χιτ και άλλες τόσες στο πινακάκι του ο Μπραντ Στίβενς για να καταλάβουν ότι η υπόθεση μπορεί να βρομάει!

Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση θυμίζει το έπος που πέτυχαν οι Ρόκετς πριν από ένα τέταρτο του αιώνα...

Τη σεζόν 1994-95, καθ’ οδόν προς το repeat η ομάδα του Χιούστον εκκίνησε από το Νο 6 της κανονικής περιόδου, ανέτρεψε και στις τέσσερις σειρές το πλεονέκτημα έδρας, πέρασε πριονοκορδέλα τους Τζαζ, τους Σανς, τους Σπερς και τους Μάτζικ και όπως είπε, συγκινημένος στο κέντρο του Summit ο Ρούντι Τομζάνοβιτς, «ποτέ μην υποτιμάτε την καρδιά ενός πρωταθλητή»!

Από πρωταθλητές τώρα το Μαϊάμι έχει να φάν’ κι οι κότες: τους ταυτοποιούν ως τέτοιους τα εννέα δαχτυλίδια του Ράιλι, τα τρία του Ιγκουοντάλα, τα τρία του Χάσλεμ, τα τρία του Σπόελστρα, το όλον 18.

Δέκα οκτώ συν το χρυσό μετάλλιο του Ντράγκιτς στο Eurobasket του 2017, όπου ανακηρύχθηκε κιόλας MVP.

Αμ πώς!

Παλιά ήμουν οπαδός των Λέικερς, λόγω της αδυναμίας μου στον Μάτζικ Τζόνσον, αλλά εσχάτως είχα δεχθεί τα βέλη του... γεροντοέρωτα μου για τους Σέλτικς: με έκανε να τους γουστάρω ο Στίβενς, που χθες-για να πω την αμαρτία μου-τον λυπήθηκα!

Ποιος είμαι εγώ που θα λυπηθώ τον Στίβενς, θα μου πείτε... Σωστό κι αυτό!

Ο Στίβενς είναι εξαιρετικός προπονητής, δεν χωρεί αμφιβολία περί τούτου, απλώς του τυχαίνουν στη σειρά δυο ομότεχνοι του που επίσης γεννούν ιδέες και του βάζουν δύσκολες ασκήσεις.

Στη δραματική σειρά με τους Ράπτορς ο Νικ Νερς κατέβασε από το ράφι τις άμυνες που λάνσαρε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, στα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Αρης ο Θόδωρος Ροδόπουλος για να αναχαιτίσει τον Νίκο Γκάλη και εν συνεχεία τις υιοθέτησαν πλείστοι όσοι προπονητές στην Ευρώπη: από τον Σερφ και τον Ιβκοβιτς μέχρι τον Καζαλίνι και τον Ομπράντοβιτς.

Τότε ο «Τεντ» έπαιζε «box and one» και «diamond and one», στέλνοντας σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε τον Δημήτρη Καλπάκη, είτε τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, με σκοπό να τον οδηγήσει στο... στόμα του λύκου όπου καραδοκούσαν ο Παναγιώτης Φασούλας και ο Μάνθος Κατσούλης.

Αυτή την ίδια άμυνα, με τον Κάιλ Λάουρι και τον Φρεντ Βαν Βλιτ έπαιξε και ο Νερς για να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο του Κέμπα Γουόκερ, ενώ σε κάποιες φάσεις χρησιμοποίησε και το «Triangle and two» (τρεις σε ζώνη και δυο σε man to man), που επίσης είχε μεγάλη πέραση στη δεκαετία του ’80 απέναντι στον Γκάλη και στον Γιαννάκη.

Χθες το βράδυ, όταν οι Σέλτικς προηγήθηκαν με διψήφιες διαφορές, ο Σπόελστρα ενεργοποίησε τα καίρια ανακλαστικά του, μέσω της άμυνας και βραχυκύκλωσε τους αντιπάλους του, χάρη σε μια αλληλουχία από multiple defenses, που κάποτε αποτελούσαν τη σπεσιαλιτέ του Ντιν Σμιθ στο Νορθ Καρολάινα...

Τι έκανε; Τα πάντα όλα! Καθαρό man to man, άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν και εν συνεχεία ζώνη, με την οποία ανάγκασε τους Σέλτικς να σαστίσουν.

Στην κορύφωση αυτής της σαστιμάρας και της αμηχανίας απέναντι στη ζώνη, κάποιος παίκτης των Σέλτικς κάλεσε αφ’ εαυτού (όπως είχε βεβαίως το δικαίωμα) τάιμ άουτ και μάλιστα γινόταν κιόλας πολλή κουβέντα μεταξύ τους μέχρι να καθίσουν στις καρέκλες και να ακούσουν τις οδηγίες του Στίβενς για το πώς θα την αντιπαρέλθουν.

Τα υπόλοιπα επί του παρκέ και επί της οθόνης, αύριο το βράδυ...