Ο διασυρμός του Παναθηναϊκού, ο Ράτζα και το group therapy

Aπό τον δάσκαλο μου στη δημοσιογραφία, τον συχωρεμένο τον Χρήστο Ράπτη, έμαθα εξ απαλών ονύχων να μη χρησιμοποιώ ποτέ τη λέξη "διασυρμός" όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα που φέρνει μια ομάδα. "Τόσο μπορούσαν, τόσο έπαιξαν" μου έλεγε όταν ήμουν είκοσι χρονών και αυτό το αποθήκευσα στον σκληρό δίσκο μου και το τηρώ με θρησκευτική ευλάβεια.

Από τότε πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια και από το βράδυ της Πέμπτης (4/11) με καβαλάει ο διάβολος να παραβώ την οδηγία του και το εθιμικό δίκαιο μου, άλλωστε προτού το γράψω εγώ το είπαν και μάλιστα πιο χοντροκομμένα ο Δημήτρης Πρίφτης και ο Γιώργος Καλαϊτζής οι οποίοι ομίλησαν περί ντροπής!

Αυτό το οποίο έπαθε ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι ήταν όντως ένας διασυρμός που όμοιος του δεν έχει ξαναματαγίνει!

Θαρρώ μάλιστα πως ακόμη και ο διασυρμός είναι ένας επιεικής χαρακτηρισμός, χώρια που εάν ήταν ακόμη στα πράγματα και έκανε κουμάντο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, η αποστολή δεν θα επέστρεφε από το Βελιγράδι με αεροπλάνο, ούτε καν με λεωφορείο όπως στις 26 Απριλίου του 2017 από την Κωνσταντινούπολη μετά το sweep από τη Φενέρμπαχτσε.

Ποδαράτα θα τα έκοβε τα 1.100 χιλιόμετρα!

Η συγνώμη και ο Ράτζα

Βεβαίως τέτοιες εμφανίσεις δεν σηκώνουν πλάκα: δεν ξέρω εάν σηκώνουν ή επιτάσσουν κιόλας μια συγνώμη συλλήβδην από τον οργανισμό προς τον κόσμο, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτό είναι το έλασσον.

Άντε και να έβγαιναν χθες, σήμερα, αύριο οι παίκτες και ζήτησαν συγνώμη.

Άντε και να έπαιζε μεθαύριο ο Παναθηναϊκός ένα ματς πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ και να αποφάσιζε ο Ιωάννης Παπαπέτρου να βαδίσει στα χνάρια του Ντίνο Ράτζα (μετά τον αποκλεισμό από τη Φορτιτούντο Μπολόνια τον Μάρτιο του 1999), να ανέβει στις διαφημιστικές πινακίδες, να βάλει το δεξί χέρι στο μέρος της καρδιάς και να πετάει βουρκωμένος τη φανέλα του στον κόσμο που παρακολουθούσε τον αγώνα με τον Σπόρτιγκ!

Η έκφραση της συγνώμης για την άθλια εμφάνιση και την αιχμαλωσία στην παρούσα φάση αποτελούν το έλασσον και όχι το μείζον: εννοώ ότι αυτό που αναζητεί κατεπειγόντως και συλλήβδην ο πράσινος οργανισμός είναι η αγωνιστική εξιλέωση του...

Εάν συμβεί αυτή η μεταμόρφωση, τότε σε βάθος χρόνου, κανείς δεν θα θυμάται τι συνέβη εκείνο το μαρτυρικό βράδυ της 4^ης Νοεμβρίου του 2021.

Τρόπος του λέγειν, διότι προφανώς η προχθεσινή εμφάνιση των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης αποτελεί ένα στίγμα στη λαμπρή και ένδοξη ιστορία τους, άλλωστε συγκαταλέγεται στις μαύρες νύχτες του όχι μονάχα επί ημερών Ευρωλίγκας, αλλά σε όλο το χρονικό της πορείας του στα Κύπελλα Ευρώπης.

Το πρελούδιο στο Μόναχο

Με τη λογική της παροιμίας που λέει πως «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» , για τον Παναθηναϊκό η κακή μέρα φάνηκε από τα ξημερώματα!

Είχε φανεί άλλωστε από τις 11 του περασμένου Σεπτεμβρίου στον φιλικό αγώνα στο πλαίσιο του Τουρνουά στο Μόναχο, στον οποίο οι Σέρβοι επιβλήθηκαν με 83-55, ενώ οι Πράσινοι προηγούνταν στην ανάπαυλα με 35-32.

Αμ' αυτό πάλι: σε δυο ματς ο Ερυθρός Αστέρας σκόραρε εναντίον του Παναθηναϊκού 83+81 πόντους, ενώ διαθέτει τη χειρότερη επίθεση στη διοργάνωση με μέσο όρο 66.9 πόντους στις πρώτες επτά αγωνιστικές.

Προτού καν ζεσταθούν οι δυο ομάδες ο Νέιτ Γουόλτερς είχε βάλει μάνι μάνι και τους 10 πόντους των γηπεδούχων, κάνοντας τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος να αλαφιάσει.

Έβλεπα τον Αμερικανό γκαρντ και γελούσα, διότι τον θυμόμουν να κυκλοφορεί με κάλτσες μέχρι το γόνατο και με σαγιονάρες μέσα στον χιονιά, όταν τον πρωτοείδα στο Μιλγουόκι, πριν από οκτώ χρόνια.

Τότε ήταν ρούκι μαζί με τον Γιάννη, τώρα σουλατσάρει και κάνει... κηδείες στην Ευρωλίγκα!

Κάν' τον να μελανιάσει!

Τον έβλεπα λοιπόν να αλωνίζει και θυμήθηκα τη μνημειώδη ατάκα του βετεράνου προπονητή των Γιούτα Τζαζ, Φρανκ Λέιντεν ο οποίος σε μια αντίστοιχη περίπτωση αντιπάλου που έκανε ό,τι ήθελε, είχε πει σε έναν παίκτη του το εξής:

"Κάν’'του ένα φάουλ να το καταλάβει, κάν’'τον να μελανιάσει και να κάτσει στ’ αυγά του"!

Δεν το είχε πει έτσι ακριβώς, αλλά με διατύπωση που εάν την επαναλάβω θα με πάνε μέσα χειροπόδαρα!

Με εξαίρεση μια βραχύβια και εντέλει θνησιγενή αναλαμπή στην οποία έτρεξε ένα σερί 8-0, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα άθλιο, οικτρό, απογοητευτικό, αποκαρδιωτικό και απελπιστικό προσωπείο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν όλα πηγαίνουν στραβά και μια ομάδα δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα της, μπορεί τουλάχιστον να σώσει τα προσχήματα: ούτε αυτό δεν κατάφεραν οι Πράσινοι, αδυνατώντας να αντιδράσουν, να κάνουν ένα ξέσπασμα, να μειώσουν τη διαφορά, να δείξουν ότι έχουν σφυγμό...

Εγκεφαλογράφημα, ευθεία γραμμή!

Αντ' αυτών, εγκεφαλογράφημα ευθεία γραμμή, όπως λέγαμε παλιά.

Την παραμονή του αγώνα με την Εφές ο Δημήτρης Πρίφτης είχε εκφράσει τον προβληματισμό του για την αντιφατική συμπεριφορά της ομάδας του, αλλά δεν είχε δει ακόμη τα χειρότερα, ελπίζοντας κιόλας ότι αυτά που συνέβησαν χθες είναι τα χείριστα.

Την άλλη μέρα ο Παναθηναϊκός τσαλαπάτησε την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Εφές με 95-69, στο καπάκι τον έδεσε κόμπο ο Οκόμπο και χθες (4/11) του άλλαξαν οι ομόδοξοι Σέρβοι τον αδόξαστο!

Στο Βελιγράδι ο Παναθηναϊκός ήταν ωσεί παρών: σε κανένα σημείο του αγώνα δεν κατάφερε να προσαρμοσθεί στις συνθήκες και στις απαιτήσεις του αγώνα, υπήρξε ευάλωτος σε όλα τα... σκέρτσα των Σέρβων (συμπεριλαμβανομένου και του small ball τους) και έμοιαζε σαν μια ομάδα που μαζεύτηκε και τα μέλη της γνωρίστηκαν μεταξύ τους την ώρα του τζάμπολ.

Τα αμείλικτα νούμερα

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι βαθυστόχαστες τεχνικές και τακτικές αναλύσεις είναι περιττές, άλλωστε τα νούμερα της στατιστικής είναι αμείλικτα και φτάνουν και περισσεύουν για να καταδείξουν τι συνέβη: ο Παναθηναϊκός έβαλε με το ζόρι 48 πόντους, βάρεσε 3/22 τρίποντα, πήρε 17 ριμπάουντ λιγότερα, μοίρασε μονάχα οκτώ ασίστ και υπέπεσε σε 19 λάθη!

Σε αυτή την ανεκδιήγητη εμφάνιση τους οι Πράσινοι ήταν αργοί, στατικοί, ανήμποροι να κυκλοφορήσουν σωστά την μπάλα, χωρίς ίχνος καλού spacing στην επίθεση και με κάκιστες επιλογές που επέφεραν διαρκώς την αμυντική ανισορροπία και επέτρεπαν στους Σέρβους που ούτως ή άλλως είναι σεσημασμένοι για την σκληράδα και την αμυντική λύσσα τους, να σκοράρουν κατά το δοκούν.

Περιστέρι μέσα σε γυπαετούς

Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να βρει ένα αποκούμπι ούτε στο heroball του Ντάριλ Μέικον, ούτε βεβαίως στον Γιόγκι Φέρελ, που μοιάζει με τρομαγμένο περιστέρι μέσα σε ένα σμήνος γυπαετών!

Με τέτοια σκιώδη παρουσία στα πρωτόλεια του, ο Παναθηναϊκός θα αρχίσει να νοσταλγεί τον Σέλβιν Μακ...

Μ' αυτά και μ’ αυτά εξελίχθηκε ένα ανυπόφορο βασανιστήριο που όλοι όσοι το υπέμεναν, παρακαλούσαν τον Θεό να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα!

Μετά τη λήξη του αγώνα ο Δημήτρης Πρίφτης και ο Γιώργος Καλαϊτζής έβαλαν τη λέξη "ντροπή" στις προτάσεις τους κι αυτό προφανώς δείχνει ευαισθησία και όχι αναισθησία.

Ο Καλαϊτζής υπήρξε πιο ομιλητικός και πολύ περισσότερο αναλυτικός και πήγε κιόλας ένα βήμα παραπάνω, αναφερόμενος στην ανάγκη ενός εκάστου των μελών της ομάδας να κάνει, λέει, μια ψυχανάλυση.

Το group therapy

Δεν ξέρω πόσο θα αποδώσει αυτό το group therapy, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις περισσότερο από τις ευαίσθητες χορδές που ταράζονται και τις συγνώμες που εκφράζονται ρητά ή από τα συμφραζόμενα, μετρά η διάθεση μιας ομάδας να ανακάμψει.

Και περισσότερο από τη διάθεση της, μετρά η αντικειμενική και εγγενής δυνατότητα της να το πράξει...

Μεθαύριο (7/11) ο Παναθηναϊκός έχει να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία, την ερχόμενη Πέμπτη (11/11) θα υποδεχθεί την Ούνικς Καζάν, ύστερα ταξιδεύει στο Κάουνας και καπάκι στο Βερολίνο, αναζητώντας αυτή την εξιλέωση εν τοις πράγμασι και όχι στα λόγια.