Ο Εβάν Φουρνιέ σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς

Έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που ο Γιώργος Καλαφατάκης είχε ξεστομίσει μια υπέροχη ατάκα, την οποία μνημονεύω σε τέτοιες περιπτώσεις...

Αργούσε να εγκλιματισθεί στην ΑΕΚ (η οποία λίγους μήνες νωρίτερα είχε παίξει στον τελικό του Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών) ο Ρούμπεν Πάτερσον και ο προπονητής της μπαϊλντισμένος από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και ακροβατώντας ανάμεσα στη διάθεση του χιούμορ και στην τσατίλα έδωσε το στίγμα του...

"Ρε παιδιά, σοβαρευθείτε, ο Πάτερσον δεν είναι... ρούκουνας"!

Ο Φουρνιέ δεν είναι... ρούκουνας!

Μια ανάλογη απάντηση θα μπορούσε να δώσει και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, εάν οι δημοσιογράφοι επέμεναν μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα να τον ρωτούν για τη φόρμα του Εβάν Φουρνιέ...

Ασφαλώς ούτε ο Φουρνιέ είναι ρούκουνας, οπότε πάμε παρακάτω...

Παρακάτω βρίσκονται εν πρώτοις ο απαιτούμενος χρόνος προσαρμογής στα καινούργια μπασκετικά δεδομένα (μετά από 13 απανωτές σεζόν στο ΝΒΑ), η επιβεβλημένη στρατικοποίηση του και η βαθμιαία ανταπόκριση του σε αυτό που επονομάζεται "Bartzokas Basketball", έστω κι αν ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού το αποκηρύσσει ως λογική και στάση.

Η αρχαιολογία και οι ανασκαφές

Στο μεταξύ ο Φουρνιέ φρόντισε να παρουσιάσει δυο πολύ καλύτερες (σε σχέση με τις πρότερες) εκδοχές του εαυτού του στα ματς με τη Ζάλγκιρις και τον Άρη και είναι προφανές ότι παλιμπαιδίζει και ξανάρχισε τις ανασκαφές!

Τι ‘ν τούτο πάλι;

Α, ναι, πρόκειται για μια πολύ ωραία ιστορία η οποία "κουμπώνει" στην υπόθεση και μού τη διηγήθηκε ο ίδιος σε μια συνέντευξη μας, η οποία θα προβληθεί στο αυριανό PickN’ Roll της CosmoteTV.

Λοιπόν στο συνηθισμένο και αναπόφευκτο ερώτημα "Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;" ο Φουρνιέ είχε εξ απαλών ονύχων έτοιμη την απάντηση την οποία μεταφέρω αυτολεξεί...

"Ήθελα να γίνω αρχαιολόγος και μάλιστα σκόπευα να ασχοληθώ με τους δεινόσαυρους. Μέσα από την αγάπη μου για την αρχαιολογία και τις ανασκαφές έμαθα από μικρός πολλά πράγματα για την ελληνική ιστορία και κυρίως τη μυθολογία και μάλιστα θαύμαζα τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή και τον Περσέα" μού είπε, άλλο πού δεν ήθελα για να τα κρατήσω κάβα και να τα χρησιμοποιήσω στην πρώτη ευκαιρία!

Οι δεινόσαυροι και ο Ιντιάνα Τζόουνς

Ωραίες είναι οι... αρχαιολογίες, έστω κι αν τις αναθεμάτιζε η Γεωργία Βασιλειάδου στην κωμωδία "Η θεία από το Σικάγο"!

Εντέλει ο Εβάν Φουρνιέ, υπέκυψε στον πειρασμό της πορτοκαλί μπάλας και δεν έγινε ούτε Ερίκος Σλίμαν, ούτε Αρθουρ Εβανς, ούτε Μανώλης Ανδρόνικος, ούτε... Ιντιάνα Τζόουνς!

Δεν ανακάλυψε τους δεινόσαυρους της Τροίας, των Μυκηνών, της Κνωσού και της Βεργίνας, αλλά μπορεί να υποδυθεί τον ρόλο του Χάρισον Φορντ στους "Κυνηγούς της χαμένης Κιβωτού"!

Με το που αρίβαρε στην Ελλάδα έχοντας δαγκώσει εδώ και χρόνια την κόκκινη λαμαρίνα ο Φουρνιέ άρχισε αμέσως τις ανασκαφές: πρώτα αναζητούσε σουβλατζίδικο, ύστερα κουρέα, έπειτα βιβλιοπωλείο και δεν συμμαζεύεται!

Η αυτοκριτική και ο Γουόκαπ

Τα βρήκε όλα αυτά και προϊόντος του χρόνου, άρχισε να βρίσκει και τον εαυτό του, όπως το παραδέχθηκε δημοσίως και με ανεπιτήδευτη διάθεση αυτοκριτικής την περασμένη Παρασκευή, μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζάλγκιρις.

Ήταν σαφής στην τοποθέτηση του ο Γάλλος γκαρντ που σε αυτό το ματς σκόραρε 15 πόντους και γράπωσε πέντε ριμπάουντ, ενώ μετά από 48 ώρες κόντρα στον Άρη "έγραψε" 11 πόντους και παρουσίασε μια άλλη διάσταση του παιχνιδιού του μοιράζοντας επτά ασίστ.

Λάχανο τον έφαγε τον σπεσιαλίστα στις τελικές πάσες, Τόμας Γουόκαπ!

Πλέι μέικερ και... Χρυσικόπουλος

Εδώ βεβαίως κρύβεται μια πρώιμη πτυχή της καριέρας του διότι όταν έβαλε στο ράφι τα βιβλία της αρχαιολογίας και μάγκωσε την πορτοκαλί μπάλα, ο Φουρνιέ έπαιζε πλέι μέικερ!

Το αποκαλύπτει στη συνέντευξη του και μάλιστα από εκείνη την εποχή των πρωτολείων του θυμάται την πρώτη επαφή του με το ελληνικό μπάσκετ σε ένα Τουρνουά με την Εθνική παίδων από το οποίο θυμάται κιόλας τον Λίνο Χρυσικόπουλο, τον Τάσο Αντωνάκη και τον Γιώργο Μαυρογιάννη.

Δέκα έξι χρόνια αργότερα θα συναντήσει τον Χρυσικόπουλο, όταν ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την Προμηθέα και θα ‘χουν να θυμηθούν τις παιδικές σκανταλιές τους!

Του Φουρνιέ τού αρέσει όποτε μπορεί και όποτε το επιτάσσει το σύστημα να κατεβάζει την μπάλα και να τη μοιράζει στους συμπαίκτες του, οπότε οι ασίστ βρίσκονται στο ρεπερτόριο του...

Η πάσα και η ενσυναίσθηση

Ξέρει κιόλας από παλιά –και δεν το έμαθε άμα τη αφίξει του στον Πειραιά- ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που έχει την πάσα σε μεγαλύτερη προτεραιότητα από το (πατενταρισμένο στο ΝΒΑ) παιχνίδι ένας εναντίον ενός και το σουτ, το οποίο πάντως είναι η δική του σπεσιαλιτέ, αλλά ο καλός ο φούρνος όλα τα φουρνίζει!

Παρακολουθώντας τους Πειραιώτες ο Φουρνιέ δεν δυσκολεύθηκε να αντιληφθεί ότι εντάχθηκε σε ένα γκρουπ που θυσιάζει το "εγώ" στον βωμό του "εμείς", διαθέτει ευελιξία στην επίθεση, τηρεί την αμυντική πειθαρχία και επιδιώκει να αναδεικνύει τις ατομικές αρετές μέσα από τον αλτρουισμό και την ενσυναίσθηση.

Όσοι φοβόντουσαν ότι θα συναγελασθούν με μια απόμακρη και απρόσιτη ή δυσπρόσιτη πριμαντόνα που θα τους αντιμετώπιζε αφ’ υψηλού, επλανήθησαν πλάνην οικτράν: από την πρώτη στιγμή ο Φουρνιέ μυήθηκε στο πνεύμα της ομαδικότητας και δεν έδειξε καμιά πρόθεση να το παίξει σούπερ σταρ που δεν βλέπει κανέναν!

Η κολεκτίβα του Ολυμπιακού

Τουναντίον εξοικειώθηκε αμέσως στο περιβάλλον της (ευρωπαϊκής) κολεκτίβας, παρουσιάζεται πολύ ομαδοποιημένος, συζητεί, ρωτά, συμμετέχει στα δρώμενα, στο γήπεδο, στον πάγκο, στα αποδυτήρια, στις αποστολές...

Μετά τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αναζητώντας τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, ο Φουρνιέ δεν βρισκόταν στην επιθυμητή φόρμα, χώρια που άλλαξε περιβάλλον και μάλιστα με θεαματικό τρόπο.

Αυτό καλύτερα από κάθε άλλον το αντιλαμβανόταν ο ίδιος και μπήκε μέσω της προπόνησης σε μια διαδικασία βαθμιαίας βελτίωσης για να βρει τον εαυτό του.

Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η πρεμούρα μπορεί να προκαλέσει εκτροπές προς τη βιασύνη, την ανάληψη ριψοκίνδυνων εκτελέσεων με σουτ χωρίς ισορροπία και την εγωιστική συμπεριφορά, αλλά ελόγου του το πηγαίνει λάου λάου: δεν εκβιάζει προσπάθειες, παρουσιάζεται ώριμος και προτιμά τις ασφαλέστερες και καλύτερες επιλογές, που μάλιστα μέχρι στιγμής είναι μετρημένες.

Το ένστικτο του εκτελεστή

Ο Φουρνιέ μπορεί να κρύβει μέσα του έναν πασέρ, αλλά κατά βάσιν είναι σουτέρης, όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Λάζαρος Λέτσιτς: ένας σουτέρ ο οποίος διαθέτει μια ανάλαφρη μηχανική στην εκτέλεση, δίνει την απαιτούμενη καμπύλη στην μπάλα, τηρεί τη ρουτίνα του στο παιχνίδι και –για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου-συνεχίζει τις ανασκαφές και έστω και καθυστερημένα δίνει σάρκα και οστά στο παιδικό όνειρο του...

Γίνεται αρχαιολόγος, μαθές!