Στην κωμωδία την οποία γύρισε ο Αλέκος Σακελλάριος το 1962, «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» είναι ένα ανύπαρκτο πρόσωπο.

Ωστόσο εμφανίζεται ξαφνικά και από το πουθενά για να αναστατώσει τη ζωή και να τρελάνει τον Θοδωράκη που τον είχε εφεύρει για να τσιλιμπουρδίζει!

Ηταν, σαν να λέμε, το άλλοθι του.

Στην ταινία, τον Λευτεράκη υποδύεται ο Κώστας Βουτσάς και τον Θοδωράκη ο Ντίνος Ηλιόπουλος.

Στην προχθεσινή μπασκετική εκδοχή της, ο Λευτεράκης κράτησε το όνομα του, καθόσον είναι αληθινό πρόσωπο, όσο για τον Θοδωράκη, τον δικό του ρόλο έπαιξε ο Δημητράκης!

Ο Διαμαντίδης ντε!

Για να πω την αμαρτία μου, μέχρι χθες πίστευα ότι σε αντίθεση με το ΣΕΦ, όπου οι δημοσιογράφοι κάθονται πίσω από την μπασκέτα, με αποτέλεσμα να βλέπουν και να ακούνε πολλά από τα δρώμενα στο γήπεδο και στους πάγκους, το ΟΑΚΑ δεν προσφέρεται γι’ αυτό το «ρεπορτάζ», λόγω της μεγάλης απόστασης της εξέδρας Τύπου από τον αγωνιστικό χώρο.

Αμ δε!

Προχθές λοιπόν, όπως ορίζουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, κάθισα στη συνηθισμένη θέση μου, αλλά ο Διαμαντίδης φορώντας ένα γκρι παλτό και τη μάσκα του, δεν κάθισε στη δική του συνηθισμένη θέση.

Συνήθως προτιμά μια θέση δίπλα από τη φισούνα η στέκεται όρθιος εκεί μαζί με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, αλλά προχθές, (δική μου) τύχη αγαθή τον έφερε σε δυο μέτρα απόσταση και μου έδωσε την ευκαιρία να τον βλέπω και να τον ακούω διαρκώς.

Περιβόλι σας λέω!

Σκέτο περιβόλι ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και –εάν δεν υπήρχαν τα πρωτόκολλα- θα τον ακολουθούσα και προς τα αποδυτήρια για να διαπιστώσω πώς θα αποθέωνε με έργα πια και όχι με λόγια τον ομοιοκατάληκτο, επίσης αριστερόχειρα, ομόλογο στη θέση και άλλοτε συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό.

Τόσο φλύαρος ο Διαμαντίδης δεν πρέπει να ήταν ποτέ άλλοτε στη ζωή του!

«Πάμε ρε, πάμε» φώναξε με το που έγινε το τζάμπολ, αλλά το ξεσάλωμα του άρχισε από το έκτο λεπτό και πέρα, όταν ο Οντεντ Κάτας έβαλε τον Μποχωρίδη στη θέση του Σέλβιν Μακ.

ΠΑΡΑ ΛΙΓΟ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ!

«Μπράβο Λέφτι» του φώναξε όταν έβαλε δυο βολές, το ίδιο ξαναείπε όταν κατέβασε με μαεστρία την μπάλα και μοίρασε την πρώτη ασίστ, τα εγκώμια του τρίτωσαν σε μια φάση που ο Μποχωρίδης έκτισε ένα εξαιρετικό spacing στην επίθεση και δεν συμμαζεύεται.

Του έδωσε κιόλας πλείστες όσες αφορμές ο Σαλονικιός γκαρντ για να τον επαινεί, χωρίς όμως ο Διαμαντίδης να αφήνει παραπονεμένους τους υπόλοιπους παίκτες.

Στο 22ο λεπτό είπε τρεις φορές «μπράβο» στον Ντίνο Μήτογλου μετά από ένα άστοχο τρίποντο, στο καπάκι το φώναξε σε ένα μπάσιμο του Νεμάνια Νέντοβιτς, ύστερα το επιδαψίλευσε στον Μακ (για την εύστοχη βολή στην τεχνική ποινή), έπειτα είχε την τιμητική του ο Ααρον Γουάιτ (πάλι για 2/2 βολές) και μετά ξανάπιασε τον Μποχωρίδη που έδινε ρέστα!

Όταν ο Κάτας τον απέσυρε για να ξαναβάλει τον Μακ και προτού τον επαναφέρει τον χειροκρότησε και πέταξε άλλο ένα «μπράβο Λέφτι», αλλά η αποθέωση έμελλε να κορυφωθεί όταν ο Μποχωρίδης επανήλθε στον αγωνιστικό χώρο.

Πέντε λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα που εξελίχθηκε σε μια πράσινη ραψωδία και σε ένα ρεσιτάλ του λεγάμενου, ο Διαμαντίδης ανέβηκε στα κάγκελα για πάρτη του!

Σοβαρολογώ, διότι στη φάση που ο Μποχωρίδης πέτυχε το τρίποντο με το οποίο ανέβασε τη διαφορά στους 20 πόντους (80-60), ο γενικός διευθυντής της ΚΑΕ σηκώθηκε όρθιος, χειροκροτούσε, φώναζε σωρηδόν τα «μπράβο» και τόσος ήταν ο ενθουσιασμός του, ώστε για μια στιγμή πίστευα ότι θα κατέβει ακαριαία στο γήπεδο για τα συμπαρομαρτούντα!

Δεν το έκανε.

Αποδείχθηκε κύριος!

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο 27χρονος γκαρντ ήταν το πρόσωπο της βραδιάς και μάλιστα πολλώ λογιώ.

Δεν εννοώ μονάχα την εκκωφαντική και καταλυτική απόδοση του, αλλά και τα όσα είπε ή άφησε άλλους να τα πουν για πάρτη του.

Προχωρώ με διευθύνσεις και ονόματα.

Η ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΣΟ

Σχολιάζοντας τα όσα είχε δηλώσει την Τετάρτη το βράδυ στη Μαδρίτη, ο Πάμπλο Λάσο έδωσε τη δική του εκδοχή στη φάση του τραυματισμού του Τζει Σι Κάρολ και μάλιστα δεν δίστασε να τα... χώσει στον προπονητή της Ρεάλ.

Μερικές ώρες αργότερα πάντως το σενάριο άλλαξε και η παρεξήγηση λύθηκε.

Νωρίτερα, στη διάρκεια του ματς, ο Μποχωρίδης είχε μια κουβέντα με τον Χάουμε Πονσαρνάου με τον οποίο έχει ανοίξει παρτίδες από παλιά.

Εκείνη τη στιγμή, τριάμισι λεπτά πριν από τη λήξη ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έκανε ένα φάουλ στον Κλέμεν Πρέπελιτς και ενώ στεκόταν μακριά από τη γραμμή, τον πήρε το μάτι μου να μιλά με τον προπονητή της Βαλένθια.

Υποψιάστηκα ότι ο Πονσαρνάου μπορεί να του ... την είπε γι’ αυτή τη φάση, στον απόηχο του «κατηγορώ» που εξαπέλυσε ο Λάσο, όμως λάθεψα.

«Παραδέχθηκε ότι έκανε φάουλ, δεν ήταν αυτό το θέμα μας» μου έλυσε την απορία ο Πονσαρνάου μετά τη συνέντευξη Τύπου και μάλιστα μου αποκάλυψε το περιεχόμενο της κουβέντας τους.

«Τον Μποχωρίδη τον ξέρω εδώ και πολλά χρόνια και μάλιστα δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι το 2014 στο Eurobasket κάτω των 20 ετών στο Ηράκλειο της Κρήτης, κόντεψε να μας νικήσει μόνος του»!

ΤΑ ΟΡΓΙΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Όντως αυτό λίγο έλειψε να συμβεί στις 15 Ιουλίου 2014 στα δυο Αοράκια (Ισπανία-Ελλάδα 60-58) όπου ο Μποχωρίδης απέναντι στους αδερφούς Ερνάνγκόμεθ, στον Αμπάλδε, στον Μπριθουέλα και στον Σάιθ, είχε 12 πόντους, έξι ριμπάουντ, επτά ασίστ, τρία κλεψίματα, αλλά και οκτώ λάθη!

«Από τότε είχε τσεκάρει πόσο καλός παίκτης είναι και όποτε τον συναντώ του θυμίζω εκείνο τον αγώνα. Τα είχαμε πει και στο περιθώριο του αγώνα μας με τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο στη Fonteta. Σήμερα μας σκότωσε, αλλά στ’ αλήθεια χαίρομαι για την εξέλιξη του» σχολίασε ο πενηντάχρονος προπονητής.

Ωραίος ο Πονσαρνάου, το δίχως άλλο.

Ωραίος και ο Μποχωρίδης βεβαίως βεβαίως.

Ο Μπόχωρίδης είναι πόιντ γκαρντ, όπως βεβαίως και ο Οντεντ Κάτας και αμφότεροι πέφτουν στην περίπτωση, διότι μετά την αποχώρηση του Νικ Καλάθη και τη... χυλόπιτα της Ρεάλ για τον Νικολάς Λαπροβίτολα, ο Παναθηναϊκός ταλανίζεται για να καλύψει αυτή την κομβική θέση.

Ο Σαντ Ρος υποδύεται (χωρίς να είναι) τον πλέι μέικερ, ο Πιερ Τζάκσον και ο Κίφερ Σάικς έφυγαν νωρίς, ο Σέλβιν Μακ δεν αποτελεί την επιτομή της δημιουργίας και μ’ αυτά και μ’ αυτά, μπορεί ο Κάτας να πει στον Μποχωρίδη μια ατάκα που έχει ξανακουσθεί στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ.

«ΣΤΡΑΤΟ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΡΙΑΡΙ ΜΑΣ»

Γυρίζω στο καλοκαίρι του 2008, όταν ο Κένεντι Γουίνστον μετά από μόλις μία σεζόν με την πράσινη φανέλα, έφυγε για Άγκυρα μεριά (Τουρκ Τέλεκομ) και τότε, λέει, ο ΖέΛικο Ομπράντοβιτς ξεμονάχιασε τον Περπέρογλου που είχε αριβάρει την προηγούμενη χρονιά από τον Πανιώνιο και του είπε δυο φωνήεντα.

«Στράτο, θα είσαι το τριάρι μας»!

Ε, τούτου δοθέντος, μπορεί και ο Κάτας να αγκαλιάσει τον Μποχωρίδη και να του πει κάτι ανάλογο.

«Λέφτι είσαι ο άσος μας»!

Ανεξαρτήτως του εάν άσος γεννιέσαι ή γίνεσαι, ο Μποχωρίδης δεν θα χρισθεί τέτοιος εν μία νυκτί ούτε θα πάρει τη θέση του βασικού πόιντ γκαρντ στο σπίτι του, οπότε αυτή η διαδικασία έχει δρόμο ακόμα.

Εδώ βρίσκω την ευκαιρία να γράψω και άλλη μια ιστορία, σχετική με τον λεγάμενο.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Στις 6 Ιανουαρίου του 2018, λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του από τον Παναθηναϊκό και την επιστροφή του στον Αρη, τον είχα πιάσει στη Νέα Σμύρνη μετά από την καταλυτική και συνάμα φαντασμαγορική εμφάνιση του στο θρίλερ με τον Πανιώνιο.

Τον ρώτησα λοιπόν εάν τάχα κρατούσε κακία στον Τσάβι Πασκουάλ, που τον έστειλε από εκεί που ‘ρθε!

Αντέδρασε ακαριαία. Δεν χρειάστηκε καν να σκεφτεί για να απαντήσει: «Κακία; Ε όχι δα. Στα τριάμισι χρόνια που έμεινα ένοιωθα σαν να φοιτώ στο Πανεπιστήμιο και τώρα αρχίζω την ακαδημαϊκή καριέρα μου».

Κακία ασφαλώς δεν κρατούσε ούτε στον Πασκουάλ, ούτε στον Παναθηναϊκό. Ίσως του έμειναν κάποια φυσιολογικά και αναπόφευκτα απωθημένα που μπορεί να τα εκπληρώσει στην τρέχουσα δεύτερη θητεία του, όντας πιο ώριμος, πιο μεστός, πιο έμπειρος, πιο έτοιμος και πιο κωλοπετσωμένος απ’ ό,τι (δεν) ήταν την πρώτη φορά.

Ο 26χρονος γκαρντ δεν είναι ο μόνος παίκτης που πήρε προαγωγή σε μια μεγάλη ομάδα και δεν είδε τους πόθους του να παίρνουν σάρκα και οστά: υπάρχουν κάμποσοι τέτοιοι οι οποίοι φόρεσαν τη φανέλα του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ κοκ χωρίς να στεριώσουν και να κάνουν το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός και προς τα πάνω.

Στην Ελλάδα υπάρχουν, ως γνωστόν, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας που απευθύνονται σε ενήλικους άνω των 18 ετών, οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.

Για τον Μποχωρίδη αυτή η υπόθεση αναβαθμίζεται έτι περαιτέρω: φοιτά σε Πανεπιστήμιο δεύτερης ευκαιρίας!

Το ότι η ζωή κάνει κύκλους ο Σαλονικιός γκαρντ και ο Παναθηναϊκός το ξέρουν καλά.

ΠΟΣΟ... ΓΚΑΛΗ ΑΝΤΕΧΕΙΣ;

Το ημερολόγιο έδειχνε 29 Ιουλίου του 2014 όταν ο αριστερόχειρας γκαρντ πήρε τα ταλέντα του από το Αλεξάνδρειο και τα κουβάλησε στο ΟΑΚΑ, απ’ όπου τα ξαναγύρισε πίσω στις 2 Δεκεμβρίου του 2017, ενώ το καλοκαίρι του 2020 τα ξανασυσκεύασε στη βαλίτσα του και τα μετέφερε πάλι στο Μαρούσι.

Δεν χρειάσθηκε πυξίδα, ούτε τα…google maps, καθότι μετά από τόσα σούρτα φέρτα ξέρει πια τη διαδρομή από το «Νick Gallis Hall» της Θεσσαλονίκης στο «Γήπεδο Νίκος Γκάλης» της Αθήνας χώρια οι υπόλοιπες φοβερές και τρομερές συμπτώσεις, που απλώς τις επισημαίνω, διότι οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε ιεροσυλία και θα μου κρεμούσαν δικαίως κουδούνια!

Ο Μποχωρίδης γεννήθηκε το 1994, που σηματοδότησε το «κύκνειο άσμα» του Γκάλη ο οποίος επίσης αγωνίσθηκε πρώτα στον Αρη και ύστερα στον Παναθηναϊκό.

Στον Αρη φορούσε το Νο 4 με το οποίο ο Νικ αγωνιζόταν στην Εθνική ομάδα, ενώ στον Παναθηναϊκό πήρε το Νο 7, που είχε ο Γκάλης στην εκκίνηση της καριέρας του με την κίτρινη φανέλα.

Εχει άλλους δυο κρίκους αυτή η αλυσίδα.

Ο Μποχωρίδης έφυγε από τους Πράσινους για να παλιννοστήσει στους Κίτρινους ανήμερα την 38η επέτειο από το ντεμπούτο του «Γκάνγκστερ» στο ελληνικό πρωτάθλημα (Άρης-Ηρακλής, 2 Δεκεμβρίου 1979).

Και -ω της σατανικής συμπτώσεως- η επιστροφή του στους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης ανακοινώθηκε στις 23 Ιουλίου του 2020, που ο Γκάλης γιόρταζε τα 63α γενέθλια του!