Ο φούρνος του Φουρνιέ και η μπασκετική ονείρωξη

Μικρός ο Εβάν Φουρνιέ ήθελε, λέει, να γίνει αρχαιολόγος, αλλά χθες (8/11) το βράδυ άφησε στην άκρη το παρελθόν και ασχολήθηκε με το παρόν και το μέλλον στην νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού AKTOR!

Του πήρε λίγο καιρό και μερικά ματς του Γάλλου γκαρντ, ο οποίος πάντως εκκίνησε ως σμολ φόργουορντ (στο πλαίσιο της τακτικής επιλογής του Γιώργου Μπαρτζώκα για να ματσάρει τα εθιστικά χαμηλά σχήματα του Εργκίν Αταμάν) μέχρι να εξοικειωθεί στο καινούργιο περιβάλλον του…

Άμα τη αφίξει του στην Ελλάδα έψαχνε πότε ένα μπαρμπέρικο, πότε ένα σουβλατζίδικο, πότε ένα βιβλιοπωλείο και πάει λέγοντας: τα βρήκε όλα, μα κυρίως έχει βρει τον εαυτό του και πλέον σουλατσάρει στα γήπεδα όντας ο πραγματικός Φουρνιέ και συν τοις άλλοις ένας game changer και ένας game winner!

Το "μανταρίνι" και το ξεφούρνισμα

Τέτοιος ήταν χθες στο ΟΑΚΑ, σε συνέχεια μάλιστα της εμφατικής παρουσίας του κόντρα στην Μπαρτσελόνα…

Φανέρωσε το εκτελεστικό ποιόν του, άλλαξε τη ροή του αγώνα με ένα α λα Σέρχιο Γιουλ "μανταρίνι" από τα 6μ.75 όταν ο Κώστας Σλούκας έβαλε τους Πράσινους για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ (83-82) , έσπασε την ισοπαλία στο 85-85 με ένα γωνιαίο δίποντο και εντέλει έβαλε τη σφραγίδα στην απόδραση του Ολυμπιακού από το ΟΑΚΑ με το τρίποντο για το 85-92 στα 45 δευτερόλεπτα.

Τούτου δοθέντος, όπως έχω ξαναγράψει εδώ σε ανύποπτο χρόνο, ο καλός ο φούρνος όλα τα ξεφουρνίζει!

Η μυθολογία και η κλεμμένη εκκλησία!

Πάμε παρακάτω, λοιπόν…

Παρακάτω είναι μια ιστορία που –για να μείνω στις εφηβικές ανησυχίες και τα μαθητικά ενδιαφέροντα του Φουρνιέ- χθες μεγάλωσε και πήρε προαγωγή σε μυθολογία!

Τι εννοώ;

Απλούστατα, ο ιστοριοδίφης του μέλλοντος, ο οποίος θα κληθεί να αξιολογήσει το χρονικό των ντέρμπι των αιωνίων, θα νιώσει σαν να κλέβει εκκλησία!

Τού έκαναν εύκολη τη δουλειά, μαθές, οι Κόκκινοι και οι Πράσινοι με τη χθεσινή αναμέτρηση τους που υπήρξε συναρπαστική, φαντασμαγορική και ονειρώδης!

Τόσο ονειρώδης, ώστε –με το συμπάθιο κιόλας για το υπονοούμενο μου- να καταλήγει σε ονείρωξη!!!

Η… ύβρις του ΝΒΑ

Δεν ξέρω εάν κάποια στιγμή ο Δημήτρης Καρύδας δαγκώθηκε και θέλοντας να αποφύγει την αρχαιοελληνική ύβρη (μα θα ήταν τέτοια;) δεν ξεστόμισε μέσα στον συλλογισμό του ότι αυτή η μπασκετική μελωδία έμοιαζε βγαλμένη από τις παρτιτούρες του ΝΒΑ!

Είπε ότι ξεπέρασε κατά πολύ τα (θεωρούμενα ως παγιωμένα) στάνταρ της EuroLeague και ότι καμιά άλλη ομάδα δεν θα μπορούσε να παίξει σε αυτό τον ρυθμό, άρα λοιπόν-όπως συνήθιζε να συνάγει δημοσίως τα ηθικά διδάγματα του ο συχωρεμένος ο Γιάννης Ιωαννίδης- ανήκε σε μια άλλη σφαίρα…

Ποια σφαίρα άραγε είναι αυτή;

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!

Το ταλέντο νίκησε τις άμυνες

Το ματς (το οποίο παρεμπιπτόντως παίχθηκε χωρίς να έχει τοποθετηθεί το προσβλητικό για την κουλτούρα μας, προστατευτικό δίχτυ) υπήρξε, το δίχως άλλο, μια ζωντανή και αέναη διαφήμιση του μπάσκετ, χώρια που μετά την ύφεση του Ολυμπιακού σε σχέση με την κυριαρχική εκκίνηση του και την φυσιολογική ανασύνταξη του Παναθηναϊκού, κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στο ένα σουτ!

Κρίθηκε επίσης από το ανεξάντλητο επιθετικό ταλέντο των δυο ομάδων, που έκανε τις φιλότιμες και πάντως όχι πλημμελείς αμυντικές συμπεριφορές να χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια τους…

Δεν ήταν, διάβολε, κακές οι άμυνες τους, αλλά τις πήραν παραμάζωμα οι εκθαμβωτικές και ενίοτε παρά φύσιν επιθετικές ραψωδίες!

Η κατάρριψη των ιδεοληψιών

Στο τέλος αυτής της κατανυκτικής και μαγικής μπασκετικής παράστασης ανταμείφθηκε η ομάδα η οποία εκκίνησε με πολύ μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και στοχοπροσήλωση, τήρησε το πλάνο της, προηγήθηκε επί 39 λεπτά και μερικά δευτερόλεπτα, ανταποκρίθηκε καλύτερα στις απαιτήσεις του αγώνα και συν τοις άλλοις κατέρριψε τις παλιές ιδεοληψίες!

Έχοντας ηττηθεί την προπερασμένη Κυριακή στο σπίτι του από τους Πράσινους με 78-71, οι Κόκκινοι δεν πήγαν στο ΟΑΚΑ για να παίξουν τσικιρικιτζίδικο (SIC) μπάσκετ και να κλέψουν τη νίκη: τουναντίον άλλαξαν το τσιπάκι (όπως έλεγε και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και τη λεοντή τους, πάτησαν με αποφασιστικότητα πάνω στο glass floor και έδειξαν από την πρώτη στιγμή αποφασισμένοι, μα συνάμα και ικανοί να ανεβάσουν τους (αγωνιστικούς) τόνους με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν.

Συνεπήχθη τη νίκη, με ό,τι επίσης συνεπάγεται αυτή ενόψει της συνέχειας…

Και στο τέλος νικά ο Φουρνιέ!

Προϊούσης της βραδιάς ο Γιώργος Μπαρτζώκας είδε κάμποσους παίκτες να αναλαμβάνουν τα ηνία και να εκθέτουν την υποψηφιότητα τους ως MVP της αναμέτρησης, κάτι βεβαίως για το οποίο οι προπονητές δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή…

Παρέλασαν ως τέτοιοι ο κυρίαρχος της ρακέτας Νίκολα Μιλουτίνοβ, ο συνήθης ύποπτος και εξόχως οικονομικός Σάσα Βεζένκοβ, ο παραγωγικός Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος ο άσφαιρος, αλλά τερατωδώς δημιουργικός (11 ασίστ, μηδέν πόντοι) Τόμας Γουόκαπ και ο αναβαθμισμένος Λούκα Βιλντόζα αλλά εντέλει η μπίλια έκατσε στον Εβάν Φουρνιέ που μετά από κάμποσες υπογραφές έβαλε φαρδύ πλατύ και το υστερόγραφο του.

Η αναδίπλωση του Αταμάν

Την ίδια στιγμή ο Εργκίν Αταμάν βρέθηκε από νωρίς σε δύσκολη θέση και μάλιστα μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο αναγκάσθηκε να προβεί σε τρεις τακτικές αλλαγές: ψήλωσε την περιφερειακή γραμμή του με τον Ιωάννη Παπαπέτρου αντί του Τζέριαν Γκραντ, απέσυρε τον ωσεί παρόντα καθ’ όλο το ματς Λορέντζο Μπράουν (μηδέν πόντοι, μηδέν ριμπάουντ) για να αναλάβει την πλοήγηση του σκάφους ο Κώστας Σλούκας και έβαλε τον Ντίνο Μήτογλου στη θέση του Ματίας Λεσόρ.

Την ώρα που οι φιλοξενούμενοι «κατέβαζαν» απανωτά επιθετικά ριμπάουντ, σκόραραν πότους δεύτερης ευκαιρίας και υπερείχαν κατά 10 κατοχές, οι οικοδεσπότες χρειάσθηκε να καρτεράνε μέχρι το 32ο λεπτό για να ανανεώσουν μια επίθεση στην ίδια φάση, ενώ αμφότερες οι ομάδες μόστραραν ένα καταπληκτικό ratio: σε πείσμα της δεδομένης πίεσης ενός ντέρμπι, του υψηλού ρυθμού και του παιχνιδιού πάνω-κάτω η λήξη βρήκε τον μεν Ολυμπιακό στην αναλογία 28-11, τον δε Παναθηναϊκό στο 26-12.

Το "Bartzokas Basketball"

Έστω κι αν ο λεγάμενος το απορρίπτει ως τσιτάτο και ως στιλ, οι Πειραιώτες στόχευσαν από την πρώτη στιγμή και κατάφεραν να υποστηρίξουν και εντέλει να επενδύσουν στο λεγόμενο «Bartzokas Basketball» (με το δομημένο παιχνίδι, τη στοχευμένη κατεύθυνση, την κυκλοφορία και το παιχνίδι μακριά από την μπάλα) χρησιμοποιώντας τις αρχές του ως ασπίδα στην άμυνα και ως δόρυ στην επίθεση.

Στον αντίποδα οι επτάκις πρωταθλητές Ευρώπης δεν κατάφεραν αυτή τη φορά να αξιοποιήσουν, ως είθισται, τα σχήματα με τους τρεις γκαρντ στα οποία αρέσκεται εσχάτως ο Αταμάν, αλλά επιστράτευσαν την κλάση, την προσωπικότητα, τον εγωισμό και τα ανακλαστικά τους για να επιστρέψουν από το -13 και να παίξουν το ματς στα ίσια.

Τώρα πάνε γι’ άλλα!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Ολυμπιακός πήρε το αίμα του πίσω για την ήττα του στο Νέο Φάληρο και προηγείται με 2-1 στο σκορ των τριών ντέρμπι αιωνίων που έχουν παιχθεί έως τώρα και προφανώς θα τετραπλασιασθούν έως το τέλος της σεζόν.

Τα δυο καμάρια μας βρίσκονται πλέον στην ίδια θέση με ρεκόρ 5-3 και αφήνουν πίσω τους τη χθεσινή αναμέτρηση για να ασχοληθούν οι μεν Πράσινοι με το Περιστέρι, οι δε Κόκκινοι με τον Προμηθέα, χώρια η συνακόλουθη τρίτη διαβολοβδομάδα!

Χθες έδωσαν τα ρέστα τους και μας χάρισαν ένα μπασκετικό ρεσιτάλ εκπάγλου καλλονής που κατέληξε στη δίκαιη (τηρουμένων των αναλογιών) επικράτηση των Πειραιωτών.

Αμφότεροι είναι αναγκασμένοι να το ξεχάσουν και να πάνε γι’ άλλα, αλλά ελόγου μας θα το μνημονεύουμε για καιρό και συν τοις άλλοις μπροστά του θα υποκλίνονται και οι ξένοι…

Το υπερθέαμα και τα άλαλα χείλη των ασεβών

Μ τη λογική του «δώσε κι εμένα μπάρμπα» η τρίτη περίοδος υπήρξε τόσο φαντασμαγορική, ώστε διαρκώς ένθεν κακείθεν χανόταν η μπάλα: τα διαδοχικά καρφώματα του Λεσόρ, τα τρίποντα του Κέντρικ Ναν και του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ που έφεραν τον Παναθηναϊκό σε θέση βολής, η συντεταγμένη αντίδραση του Ολυμπιακού που δεν κιότεψε, οι καπνισμένες κάνες από τις οποίες εξαπολύονταν μαζεμένα τα τρίποντα, οι ζαλάδες από το up tempo game, το επί μέρους σκορ των 63 πόντων (33-30), ε όλα αυτά συνέτειναν σε ένα ασύλληπτο και διαστημικό υπερθέαμα.

Εν κατακλείδι το χθεσινό ματς υπήρξε μια βελτιωμένη και επηυξημένη έκδοση στο sequel του «Πολέμου των άστρων» και έναν σοβαρό λόγο για να μείνουν άλαλα τα χείλη των ασεβών!