Ο Γουίλιαμς τίμησε και τον Γκάλη

Πλάκα πλάκα ο Παναθηναϊκός είναι σαν τον χρόνο με ορόσημο τη γέννηση του Χριστού!

Κοντοζυγώνουν κιόλας τα Χριστούγεννα, οπότε ο Ντέγιαν Ράντονιτς δικαιούται να προσδοκά ότι αυτά τα γεννητούρια θα συνεχισθούν, είτε από τις συνηθισμένες κότες του, είτε ακόμη και από τα κοκόρια που εκτρέφει στον πράσινο ορνιθώνα!

Υπάρχουν λοιπόν ο κόσμος προ Χριστού και ο κόσμος μετά Χριστόν…

Ε, με την ίδια λογική, υπάρχουν επίσης ο Παναθηναϊκός προ της πανδημίας και μετά την πανδημία!

Το εννοώ αυτό διότι αυτό που κατάφεραν απόψε οι Πράσινοι είχαν να το καρπωθούν και να το απολαύσουν από τις 24 Ιανουαρίου του 2020, όταν με τη νίκη τους επί της Βιλερμπάν, μετά από εκείνες απέναντι στην Μπάγερν και στη Ζαλγκίρις έτρεξαν ένα σερί 3-0, που διακόπηκε μετά από μια εβδομάδα στη Βαλένθια…

Άλλαξαν ο κόσμος και ο Παναθηναϊκός

Τότε, χωρίς κανείς να το ξέρει, να το διανοείται και να το υποψιάζεται η σεζόν έπνεε τα λοίσθια και όταν στις 12 Μαρτίου η Euroleague κατέβασε τα ρολά, ενώ οι Πράσινοι ανέβαιναν τις σκάλες του αεροπλάνου με προορισμό την Κωνσταντινούπολη (Φενέρμπαχτσε), συνειδητοποιήσαμε ότι άλλαζε ο κόσμος!

Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, σε αυτόν τον αλλαγμένο κόσμο, άλλαξε και ο Παναθηναϊκός!

Σπολλάτη του, διότι επ’ ουδενί θα τού ήταν ανεκτή μια τρίτη διαδοχική σεζόν πεταμένη στα σκουπίδια!

Συν τοις άλλοις θα συνιστούσε κιόλας αγένεια και ασέβεια εκ μέρους του το να μην παρουσιάσει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, μια τέτοια ημέρα…

Η ανάγκη ενός… γκάνγκστερ

Σαν σήμερα το 1979 εμφανίσθηκε για πρώτη φορά επί (ελληνικής) σκηνής ο Νίκος Γκάλης και ανήμερα την 43η επέτειο από αυτό το ιστορικό ντεμπούτο, κάποιος έπρεπε να υποδυθεί τον… γκάνγκστερ!

Στο τέλος της ημέρας αυτός ο ρόλος αποδείχθηκε κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και στην ανάγκη της υστεροφημίας του Ντέρικ Γουίλιαμς, που διάβολε, δεν είναι όποιος κι όποιος, αλλά κάποιος ο οποίος το 2011 επελέγη στο Νο 2 του ντραφτ!

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο 31χρονος φόργουορντ υποδύεται τον γκάνγκστερ φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αλλά το πράττει με τέτοια συχνότητα ώστε, όπου να’ ναι, θα δει την αφεντομουτσουνάρα του τυπωμένη πάνω σε μια αφίσα επικήρυξης!

Το διέπραξε αλλά εις μάτην απέναντι στη Μονακό (28 πόντοι, έξι ριμπάουντ), το επανέλαβε κόντρα στη Βίρτους (26-8) και χθες επέστρεψε εμφανίσθηκε ως σεσημασμένος στο Κάουνας, όπου άφησε το αποτύπωμα του σε συνέχειες…

Οι Θερμοπύλες του Γουίλιαμς

Ο Γουίλιαμς ήταν εκείνος που, λες κι έπαιζε μόνος του, κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό στη ζόρικη τρίτη περίοδο, όταν το γήπεδο έγινε κατηφορικό και η Ζαλγκίρις βάδιζε στα συνηθισμένα χνάρια των… Κλίπερς που έχουν τις ανατροπές για πρωινό!

Σε αυτό το ζόρικο διάστημα, που οι Πράσινοι κλότσησαν την καρδάρα με το αρμεγμένο γάλα, ο λεγάμενος σκόραρε τους 14 από τους 16 πόντους όλης της ομάδας και αυτή όντως υπήρξε μια γενναία πράξη αντίστασης αλλά έμελλε να υπάρχει και η συνέχεια…

Στην τέταρτη περίοδο ο Παναθηναϊκός, που είδε τους Λιθουανούς να κατεβάζουν τη διαφορά από τους 19 πόντους (28-47) στους τέσσερις (56-60) χρειαζόταν έναν ήρωα ή έστω κάποιον που θα αποκαθιστούσε τη διαφορά σε διψήφια τιμή…

Το corner 3 και ο Γουόλτερς

Τότε λοιπόν –και ενώ απέμεναν τρία λεπτά και 23 δευτερόλεπτα- ο Γουίλιαμς ακροβολίσθηκε στη γωνία, εκτέλεσε αριστοτεχνικά ένα corner 3 και «έγραψε» το 65-75…

Στο αμέσως επόμενο κλικ και στο πλαίσιο μιας θεαματικής και εντέλει καθοριστικής αλληλουχίας φάσεων, ο σατανάς που λέγεται Μέιτ Γουόλτερς το πήρε πάνω του: έριξε τάπα στον Κίναν Εβανς, έφυγε στο ανοικτό γήπεδο, σκόραρε με λέι απ για το 65-77 και… φιλάκια!

Αυτά τα φιλάκια μάλιστα τα έστελνε, εκτός από το δικό του μετερίζι και ο Γιώργος Παπαγιάννης που «έγραψε» έξι πόντους, 13 ριμπάουντ, τρεις ασίστ, τρεις τάπες και άλλα τινά που δεν καταγράφονται από τη στατιστική, αλλά τα ένιωσαν για τα καλά οι αντίπαλοι του μέσα στη ρακέτα…

Μια τέτοια ημέρα, λοιπόν, που έχει την τιμητική του ο Γκάλης, επιβεβαιώθηκε και η ατάκα που πέταξε στις 10 Ιουνίου του 1987, καθόσον η νίκη του Παναθηναϊκού στο Κάουνας είναι η μεγαλύτερη στιγμή του μέχρι το επόμενο παιχνίδι!

Είναι από διάφορες πλευρές και διαφορετικές διαστάσεις, μια βαρύνουσα νίκη…

Το τούνελ και ο… Ολυμπιακός

Πρώτα απ’ όλα, τον έφερε από το 2-6 στο 5-6…

Δεύτερον, τον οδηγεί πιο κοντά στην οκτάδα και πάντως σε μια θέση στην οποία ουδέποτε είχε βρεθεί τις προηγούμενες δυο σεζόν…

Τρίτον, επιτεύχθηκε απέναντι σε μια ομάδα που ίσως απροσδόκητα, βρέθηκε σφήνα στην πρώτη οκτάδα και μέχρι σήμερα ήταν αήττητη (4-0) στην έδρα της.

Τέταρτον, τού τονώνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία, την αυτοπεποίθηση και την πίστη ότι μπορεί να βγει από το τούνελ στο οποίο πορευόταν πέρυσι και πρόπερσι…

Και last, but not least, όπως λένε και στα χωριά του Γουίλιαμς, του Μπέικον, του Γουόλτερς και του Λι: τον οπλίζει περισσότερο ενόψει του δευτεριάτικου ντέρμπι του Πρωταθλήματος στο Νέο Φάληρο απέναντι στον Ολυμπιακό…

Ε, διάβολε, όλα αυτά τα οφέλη που αποκόμισε σήμερα και τα κουβαλάει στην Αθήνα, δεν είναι ούτε λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα…

Το εάν και κατά πόσον ο Παναθηναϊκός μεταλλάχθηκε και από κομπάρσος στις προηγούμενες δυο σεζόν, μεταμορφώθηκε σε contender θα φανεί προϊόντος του χρόνου, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως έστω και με… χρονοκαθυστέρηση έχει πλέον βελτιώσει θεαματικά την εικόνα του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στους στόχους, στις φιλοδοξίες και στις προοπτικές του.

Η ουτοπία της τελειότητος!

Στο πρώτο ημίχρονο της σημερινής αναμέτρησης οι Πράσινοι άγγιξαν και πρόλαβαν να χαϊδέψουν κιόλας αυτό που ο Σαλβαδόρ Νταλί χαρακτήριζε ως ουτοπία…

Την τελειότητα ντε!

Αυτή η τελειότητα πήρε σάρκα και οστά και στις δυο άκρες του γηπέδου, με ένα στοχευμένο, καλά δομημένο και κυριαρχικό μπάσκετ, κάποιες εκφάνσεις του οποίου –όσο δόση υπερβολής κι αν ενέχει αυτό- έμοιαζαν βγαλμένες από σεμινάριο, ου μην και από το… play station!

Επί 20 λεπτά ο Παναθηναϊκός είχε τα πάντα όλα: ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση, ορθολογιστική διανομή ρόλων, καίριο διάβασμα των φάσεων, σωστό σημάδεμα στα mismatches και στις αλλαγές στα σκριν, εξαιρετικές συνεργασίες, πλουραλισμό, υψηλά ποσοστά ευστοχίας (17/30 σουτ), υπεροχή στα ριμπάουντ, εξαιρετικό ratio (με επτά ασίστ και δυο λάθη)….

Ήταν όντως μια ομάδα φτου να μην τη ματιάσεις!

Η θολή εικόνα και ο πυγμάχος

Δεν ξέρω εάν κάποιος τη μάτιασε, αλλά τα κόζα άλλαξαν στο δεύτερο ημίχρονο και ξαφνικά η εικόνα από κρυστάλλινη έγινε θολή, με αποτέλεσμα το 38-47 να μετατραπεί σε 56-60 και να αρχίσει το τρέμουλο!

Προφανώς οι οικοδεσπότες δεν θα έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα αντιδρούσαν μέσα από την άμυνα τους και θα βελτίωναν την επιθετική λειτουργία τους, την οποία ο Παναθηναϊκός ξεχαρβάλωσε στο πρώτο ημίχρονο (28-44).

Υπό το καθεστώς της πίεσης οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έγιναν πιο επιρρεπείς στο λάθος και επέτρεψαν στη Ζαλγκίρις να ανανεώνει κατοχές (με επιθετικά ριμπάουντ που είναι το φόρτε της), να σκοράρει πόντους δεύτερης ευκαιρίας και να βρεθεί μια ανάσα μακριά από την ολική ανατροπή.

Από ένα σημείο και πέρα, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με τον πυγμάχο που ενώ ήταν έτοιμος να ρίξει τον αντίπαλο του στο κανναβάτσο με νοκ άουτ στους πρώτους γύρους, αίφνης βρέθηκε στριμωγμένος στα σχοινιά και σφυροκοπούμενος, αλλά δεν κλάταρε!

Η τρίτη περίοδος υπήρξε ο ορισμός του μονοδιάστατου παιχνιδιού στην επίθεση, αλλά ξα του!

Η στρώση του λίπους

Οι 14 πόντοι του Γουίλιαμς έγιναν εκείνη η απαραίτητη στρώση του λίπους που χρειάζεται για να καταναλώσει και να κρατηθεί ζωντανός ένας οργανισμός όταν πέφτει σε νηστεία και μέχρι να βρει τροφή…

Όντως από τη στιγμή που οι Πράσινοι δεν βρέθηκαν πίσω στο σκορ (ώστε να επιβαρυνθούν περισσότερο) και δεν μπήκαν στο τριπάκι του κυνηγητού, ξαναστάθηκαν όρθιοι και έδειξαν χαρακτήρα, αποδεικνύοντας ότι πλέον ξέρουν και να παίζουν και να νικούν, αλλά και να αντιδρούν αποτελεσματικά και όχι σπασμωδικά όταν τα πράγματα στραβώνουν και ζορίζονται.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Παναθηναϊκός έμεινε όρθιος, γυρίζει πίσω με μια πολυσήμαντη νίκη που τού προσφέρει προστιθέμενη αξία και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω, προσδοκώντας να κεφαλαιοποιήσει έτι περαιτέρω το καλό φεγγάρι στο οποίο στρογγυλοκάθεται…