O Δημήτρης Πρίφτης είναι ένας πολύ υπεύθυνος επαγγελματίας προπονητής και το ίδιο ισχύει και στον προσωπικό και στον οικογενειακό βίο του...

Εκτός από υπεύθυνος, ώρες ώρες γίνεται και κυνικός, όπως τις προάλλες που μιλώντας φιλολογικώς με τον φίλο και "ινστρούχτορα" του, Βαγγέλη Αγγέλου, του είπε ότι η λέξη «προπονητής» αποτελεί ευγενική και κομψή διατύπωση της πραγματικής ιδιότητας του σιναφιού του...

Σαν να λέμε, σχήμα κατ’ ευφημισμόν!

Ο Πρίφτης πρεσβεύει ότι ο προπονητής είναι ο... φταίχτης και θαρρώ πως δεν έχει άδικο, άλλωστε όπως αναφέρεται και στην προμετωπίδα του βιβλίου του Οτο Ρεχάγκελ, «τα αγάλματα των προπονητών τα φτιάχνουν από χαρτί, για να τα καίνε πιο εύκολα»!!!

Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ο Πρίφτης που δεν είναι ευθυνόφοβος, πρόκανε μέσα σε 72 ώρες να κατηγορήσει δυο φορές τον εαυτό του ή εν πάση περιπτώσει να αναρωτηθεί δημοσίως μπας και λάθεψε!

Τη μία φορά το είπε φόρα παρτίδα, την άλλη το άφησε να εννοηθεί, αλλά σε τελική ανάλυση και στις δυο περιπτώσεις επέδειξε αυτοκριτική διάθεση και μάλιστα όχι μέσα στα αποδυτήρια ή στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του, αλλά στο πάνελ των συνεντεύξεων Τύπου...

Το "λίγο λάθος" με το κλειστό rotation

Το Σάββατο το βράδυ μετά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ ο προπονητής του Παναθηναϊκού κληθείς να εξηγήσει το κλειστό rotation, είπε επί λέξει τα εξής:

"Θα το βάλω σε εισαγωγικά, μπορεί να ήταν και λίγο λάθος αυτό. Θα μπορούσα να είχα βάλει κάποια παιδιά κάπως περισσότερο. Απλά όταν το ματς πηγαίνει στους 10-12 πόντους, εφόσον δεν διαχειριστείς καλά τις δυο επόμενες κατοχές, μπορεί η διαφορά να κατέβει στους έξι και τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Εκεί θα έπρεπε να κρίνω εάν θα έπαιρνα μια απόφαση να ανανεώσω λίγο την ομάδα βάζοντας κάποια παιδιά ή όχι. Το έκανα στο πρώτο ημίχρονο, όχι όμως στο δεύτερο. Ας πούμε, λοιπόν, ότι θα μπορούσε να συμβεί λίγο διαφορετικά".

"Στα εξηγώ ωραία; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα"!

Διάβασα τις δηλώσεις του και επειδή υπήρξε πολύ αναλυτικός και στοχαστικός μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η περιβόητη ατάκα του συχωρεμένου του Νίκου Αλέφαντου προς τον τότε ρεπόρτερ της NOVA, Γιώργο Λυκουρόπουλο

«Δεν είδες τι ωραία στα εξηγώ; Στα εξηγώ ωραία; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα τώρα»!

Ωραία τα εξήγησε ο Πρίφτης, απλώς δεν διεκδίκησε για τον εαυτό του τον ρόλο της αυθεντίας και τον τίτλο του άρχοντα, άλλωστε στην πραγματικότητα ήταν σαν να κοιτάζεται στον καθρέφτη του και να λέει «Blame me»!

Χθες (29/3) το βράδυ πάλι τον προπονητή του Παναθηναϊκού τον κυρίευσαν οι τύψεις του μετά τον αγώνα με την Μακάμπι...

Ρωτήθηκε για την αποβολή του Λευτέρη Μαντζούκα με πέντε φάουλ (εκ των οποίων τα τρία τα έκανε μαζεμένα στα μέσα της τρίτης περιόδου) και ξανακοιτάχτηκε στον καθρέφτη του...

Τα μαζεμένα φάουλ του Μαντζούκα

«Ίσως θα έπρεπε να τον βγάλω όταν έκανε το τρίτο φάουλ, διότι ακολούθησε πολύ γρήγορα το τέταρτο. Θεώρησα όμως ότι έπρεπε να τον αφήσω στο ματς διότι έπαιζε πολύ καλά. Η διαφορά δεν ήταν μεγάλη και το σκορ δεν με βοηθούσε ώστε να τον προστατεύσω».

Δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε τον ΠΑΟΚ το κλειστό rotation στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ αποτέλεσε αντικείμενο κουβέντας για την κουβέντα, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο...

Το χθεσινό ρίσκο με τον Μαντζούκα επίσης, στο τέλος της ημέρας, καταλήγει στον ίδιο παρονομαστή: εννοώ ότι δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ακόμη και στην career night του ο Γιαννιώτης φόργουορντ, εφόσον δεν αποβαλλόταν, θα απέτρεπε την ήττα από τη Μακάμπι.

Η μπάλα στην εξέδρα και ο φταίχτης!

Σε κάθε περίπτωση ο Πρίφτης ομιλών τιμίως και ειλικρινώς (όπως έλεγε έξω από το Ωνάσειο δίνοντας το ιατρικό ανακοινωθέν για την κατάσταση της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου ο καθηγητής Γρηγόρης Σκαλκέας) επωμίσθηκε την ευθύνη επί προσωπικού και δεν πέταξε αετό, ούτε την μπάλα στην εξέδρα.

Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός είναι και ο... φταίχτης!

Συ είπας!

Ανεξαρτήτως του τι διαφορετικό (δεν) θα συνέβαινε εάν ο Μαντζούκας παρέμενε έτι περαιτέρω ενεργός στην αναμέτρηση, οι Πράσινοι υπέστησαν την 18η ήττα τους σε 25 αγώνες (μετά την ακύρωση εκείνων με τις ρωσικές ομάδες) και ανυπομονούν να παίξουν άλλους τρεις (Ρεάλ, Άλμπα, Φενέρμπαχτσε) ώστε να απαλλαγούν από αυτό το άχθος!

Το μαρτύριο της Ευρωλίγκας

Ναι, μολονότι ο Παναθηναϊκός ζυμώθηκε και έπλασε τον σύγχρονο μύθο του στην Ευρώπη, στην οποία μάλιστα εγκαθίδρυσε τη δυναστεία του (1996) προτού θεμελιώσει την κυριαρχία του στην Ελλάδα (1998), στην παρούσα φάση η Ευρωλίγκα του μοιάζει με αγγαρεία και μαρτύριο που εύχεται να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.

Βεβαίως σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...

Ουδέν καλόν αμιγές καλού!

Αυτό ίσχυσε και στο χθεσινό ματς απέναντι στους Ισραηλινούς που είχαν πολύ υψηλό κίνητρο ώστε να διεκδικήσουν το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα ενόψει των playoffs…

Απ’ το ολότελα, καλή και η... Λευτέραινα!

Το κακό ήταν η ήττα, ενώ στον αντίποδα το καλό που λειτουργεί τρόπον τινά και ως άλλoθι υπήρξε η εμφάνιση του Μαντζούκα που ξεψαρώνει και πάει!

Προφανώς ο Πρίφτης και όλος ο πράσινος οργανισμός αισθάνονται άβολα, αναζητώντας ψύλλους στ’ άχυρα, αλλά απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα.

Η μάλλον καλή και η... Λευτέραινα!

Χθες ο Παναθηναϊκός ,πλήρωσε και μάλιστα πολύ ακριβά τα επίχειρα της αμυντικής αβελτηρίας του και δη σε καταστάσεις transition, στις οποίες οι Ισραηλινοί τον βάρεσαν στο ψαχνό!

Άλλο οι Πράσινοι, άλλο οι Κλίπερς!

Πέρα από το ξεπέταγμα του Μαντζούκα ο Πρίφτης είδε επίσης την ομάδα του να δείχνει χαρακτήρα, όταν από το -15 (61-76) κατέβασε τη διαφορά στους πέντε πόντους, αλλά διάβολε, οι Πράσινοι δεν είναι και οι... Κλίπερς οι οποίοι το διέπραξαν ξανά μετά από λίγες ώρες και έχουν καταστήσει τις μεγάλες ανατροπές σε ειδικότητα τους.

Ο Παπαπέτρου είναι πάλι εδώ

Εάν σώνει και καλά ο προπονητής του Παναθηναϊκού πρέπει να βρει λόγους για να γελάσει το χειλάκι του, υπάρχει κι ένας τρίτος: ο Ιωάννης Παπαπέτρου (απέδειξε πως) επέστρεψε για τα καλά και μπορεί να μην έχει τα χρονικά περιθώρια και την ευκαιρία να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας της ομάδας του στην Ευρωλίγκα, αλλά τουλάχιστον αφήνει κάβα υποσχέσεων ενόψει των playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος.

Οι Πράσινοι παρουσίασαν μια εξαιρετική εικόνα στα πρώτα 15 λεπτά, αλλά προδόθηκαν από τις κάκιστες επιστροφές τους στην άμυνα, με αποτέλεσμα να δεχθούν ένα σερί 17-1 και να δουν το 45-38 να μετατρέπεται σε 46-55.

Το γεγονός ότι στο πρώτο ημίχρονο το ματς παίχθηκε σε up-tempo και το σκορ πήγε ψηλά, ασφαλώς δεν ευνοούσε τον Παναθηναϊκό, που πάντως δεν τα παράτησε αγωνιζόμενος πλέον μονάχα για την τιμή και την υπερηφάνεια του.

Το θράσος και η αφέλεια

Κάτι ακόμη για τον Μαντζούκα...

Ο πρώην παίκτης του Προμηθέα που θα κλείσει τα 19 του στις 8 του προσεχούς Ιουλίου βρίσκεται στη φάση της ενηλικίωσης, στην οποία συγκρούονται μέσα του οι αντίρροπες δυνάμεις: από τη μια παίζει με το θράσος και την άγνοια κινδύνου ενός νεανία, πρωτάρη και εκκολαπτόμενου άνδρα και από την άλλη εμφανίζει τις... παιδικές ασθένειες, που προκαλούν η απειρία και σε κάποιες περιπτώσεις (βλέπε φάουλ) η αφέλεια...