Κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του και να που ο Τόμας Γουόκαπ έγινε κι ελόγου του μια από δαύτες. Για την ακρίβεια, έγινε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της καθεστωτικής αντίληψης η οποία έχει παγιωθεί στο παγκόσμιο μπάσκετ και θέλει τους κορυφαίους αμυντικούς των διαφόρων διοργανώσεων να προέρχονται από τα πάνω ράφια…

Τα ράφια των ψηλών ντε!

Ο κανόνας του Διαμαντίδη

Οι κανόνες ωστόσο έχουν τις εξαιρέσεις τους, που ενίοτε γίνονται κανόνες!!!

Στην ιστορία της EuroLeague αυτό το οξύμωρο σχήμα εικονογραφείται στην αφεντομουτσουνάρα του Δημήτρη Διαμαντίδη, o οποίος στα ντουζένια του εγκαθίδρυσε ένα μονοπωλιακό καθεστώς.

Ο τότε αρχηγός του Παναθηναϊκού αναγορεύθηκε κορυφαίος αμυντικός της διοργάνωσης έξι φορές (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011) και κανονικά το διευθυντήριο της Βαρκελώνης θα έπρεπε να μετονομάσει το όνομα του βραβείου σε "Best… Diamantidis Award"!

Και οι κοντοί έχουν ψυχή!

Ο Διαμαντίδης, ο Ούγγρος Ανταμ Χάνγκα το 2017 (ως παίκτης της Μπασκόνια) και τώρα ο… Θωμάς Γουοκαπίδης είναι οι τρεις παίκτες που σήκωσαν το λάβαρο του backcourt, στασίασαν απέναντι στη δικτατορία των ψηλών και βροντοφωνάζουν πως "και οι κοντοί έχουν ψυχή"!

Και μάλιστα όσο μπόι (τάχα) τους λείπει, τόση ψυχή έχουν οι μπαγάσες!

Πέρα από το ολιγοπώλιο των ψηλών, όμως υπάρχει και εκείνο των Ελλήνων, που μας δίνει, διάβολε, το δικαίωμα να κολακευόμαστε και να κανακευόμαστε…

Η ελληνική κουλτούρα

"Το λένε και τα χαρτιά μου", όπως επέμενε και ο συχωρεμένος ο Δημήτρης Τσοβόλας από του βήματος της Βουλής: επί συνόλου 19 βραβείων στα χρονικά του θεσμού, τα δέκα έχουν καταλήξει σε χέρια παικτών των ελληνικών ομάδων!

Έξι γράπωσε ο Δημήτρης Διαμαντίδης, δυο ο τότε παίκτης του Ολυμπιακού Μπράιαντ Ντάνστον (2014, 2015), ένα ο Στεφάν Λάσμε (2013) φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού και ένα τώρα ο Γουόκαπ.

Στην πραγματικότητα και με την υπερβολή προς την οποία συχνά ρέπω, τολμώ να γράψω πως τα βραβεία μας δεν είναι δέκα, αλλά 13, διότι άλλα τρία έχει στη συλλογή του (ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Αρμάνι Μιλάνο) ο Κάιλ Χάινς, που γαλουχήθηκε στα ελληνικά μπασκετικά και δη αμυντικά νάματα.

Μιλάμε για αυτοδύναμη κυβέρνηση και για cosa nostra, όχι παίζουμε!

Το αμυνόμενο μπάσκετ, ο Σμαρτ και ο Πέιτον

Αυτό -αν μη τι άλλο- στοιχειοθετεί και τεκμηριώνει την κουλτούρα που μας διέπει και –για να παραποιήσω την πολυσυζητημένη ατάκα του Αργύρη Πεδουλάκη- εδώ εκτός από το σκεπτόμενο μπάσκετ, ευδοκιμεί και το αμυνόμενο μπάσκετ!

Για την ιστορία, τα υπόλοιπα έξι βραβεία του κορυφαίου αμυντικού της σεζόν τα έχουν κατακτήσει ο Εντι Ταβάρες τρεις φορές και από μία ο Βίκτορ Χριάπα, ο Αντρέι Κιριλένκο και ο Ανταμ Χάνγκα.

Ο… Θωμάς Γουοκαπίδης βάδισε λοιπόν στα χνάρια του Διαμαντίδη, του Χάνγκα και του Μάρκους Σμαρτ, ο οποίος έκλεψε πριν από δυο χρόνια τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού της σεζόν στο ΝΒΑ αποτελώντας την πρώτη εξαίρεση στον κανόνα μετά το 1996 όταν το βραβείο είχε μπει μέσα στο … γάντι του Γκάρι Πέιτον!

Η ατάκα του Ναν για τον Γουόκαπ

Ο ελληνοποιημένος και διεθνής πόιντ γκαρντ του Ολυμπιακού είναι όντως ένας αμυντικός x-terminator: ένας εξολοθρευτής με τα σέα του και τα μέα του, τα οποία είχα περιγράψει εδώ πριν από δυο χρόνια.

Πόσο καλός αμυντικός είναι;

Τόσο ώστε να τον αναφέρει ως μέτρο σύγκρισης ακόμη και ο Κέντρικ Ναν!

Το βράδυ της 22ας Μαρτίου, μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού AKTOR επί της Μπαρτσελόνα, ο Αμερικανός σούπερ σταρ ρωτήθηκε εάν νοιώθει ότι δεν μπορεί να τον μαρκάρει κανείς αντίπαλος του…

"Φυσικά και το νιώθω" απάντησε. "Ακόμα και με αντίπαλο τον Τόμας Γουόκαπ, μπορώ να σκοράρω εύκολα".

Ένας σκύλος στα… κόκκινα

Όλο το παιχνίδι του Γουόκαπ συνιστά ένα αμυντικό σεμινάριο υψηλού επιπέδου και αυτό στοιχειοθετείται από συγκεκριμένες αρετές…

• Πρώτα απ’ όλα είναι ένας… σκύλος που παίζει διαρκώς στα κόκκινα, δεν το βάζει ποτέ κάτω και αναγκάζει τον εκάστοτε επιτιθέμενο να τον νιώθει διαρκώς πάνω του και γύρω του. Μπορεί στην ίδια κατοχή να δώσει τέσσερις βοήθειες, να περάσει από τέσσερα σκριν και να μη νιώσει ποτέ την ανάγκη να φωνάξει "Help" για να ζητήσει βοήθεια.

"Κλέβει" στην… επίθεση!

• Κινείται διαρκώς, συνδυάζει σε ισόποσες δόσεις την εξυπνάδα με το πάθος, θεωρεί ότι το 100% της προσπάθειας είναι λίγο και ενώ οι παίκτες συνηθίζουν να "κλέβουν" στην άμυνα για να παραμένουν φρέσκοι στην επίθεση, ελόγου του έχει προσηλυτισθεί στην αντίθετη λογική: "κλέβει" στην επίθεση για να παραμένει φρέσκος στην άμυνα!

Ο Ερβινγκ, οι γωνίες και η γεωμετρία

• Διαθέτει τρομερή αντίληψη του χώρου και του χρόνου σε κάθε φάση και τηρεί τις αρχές της γεωμετρίας στο γήπεδο: κατ’ αντιδιαστολήν με τον Καϊρι Ερβινγκ που θεωρείται μάστερ στο πως αξιοποιεί τις γωνίες στην επίθεση, ο Γουόκαπ παίζει με αυτόν τον κανόνα στην άμυνα. Το αποτέλεσμα; Ακόμη κι αν ο αντίπαλος του ξεφύγει, θα… κόψει δρόμο μέσα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση για να τον βρει και να του ξαναστήσει ανάχωμα.