Όλοι μας, όταν ήμασταν μικροί, ακόμη και όταν μεγαλώσαμε, θέλαμε να γίνουμε σαν κάποιον...

Τον Αύγουστο του 1991 η Gatorade λάνσαρε προς χάριν του Μάικλ Τζόρνταν ένα διαφημιστικό σποτ που έκανε θραύση και δεν πρόκειται να διαλάθει της μνήμης μας, όσο κι αν αυτή εξασθενεί βαθμιαία...

«Be Like Mike»!

Τολμώ λοιπόν σήμερα εγώ ο ασεβής-και παρακαλώ αυτό να καταγραφεί στα πρακτικά-να παραποιήσω αυτό το μότο και να το επιδαψιλεύσω στην Αυτού Μεγαλειότητα από το Ακρον του Οχάιο.

Be Like LeBron!

Το ξέρω βεβαίως ότι με αυτά που γράφω εδώ και με τα όσα είπα το πρωί στην ad hoc εκπομπή του SPORT24, μαζί με τον ομοϊδεάτη Σπύρο Καβαλιεράτο, θα μου κρεμάσουν κουδούνια και θα φάω κι άλλο χοντρό bullying, αλλά ξα μου!

Έχουμε κι εμείς τις αδυναμίες και τους γεροντοέρωτες μας, αμ πώς;

Ο ΛεΜπρονισμός και το γυαλόχαρτο

Είναι γνωστό βεβαίως τοις πάσι και δε στους αναγνώστες του SPORT24 ότι ανήκω στο κίνημα του ΛεΜπρονισμού και νιώθω τυχερός που τον συνάντησα από κοντά και ανταλλάξαμε κάμποσες κουβέντες δυο φορές, μία τον Ιούλιο του 2009 και τον Ιούνιο του 2016, οπότε πάμ’ παρακάτω...

Έγραφα λοιπόν στον πρόλογο ότι όλοι θέλαμε και θέλουμε να μοιάσουμε σε κάποιον και επειδή προφανώς δεν μπορούν να γίνουν όλοι σαν τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, η υπόθεση μου θυμίζει την ατάκα ενός μπακαλογατου σε μια πελάτισσα από ένα παλιό ανέκδοτο...

«Κυρία μου, μας τελείωσε το χαρτί υγείας, αλλά έχουμε πολύ καλό γυαλόχαρτο»!

Αρκετά φλυάρησα όμως και μπαίνω στο ψητό διότι τα δυο ιστορικά ενσταντανέ εκτός από θύτες έχουν και θύματα, τα οποία εξασφάλισαν a priori μια θέση στην αιωνιότητα...

Δυστυχώς στην περίπτωση του Μαρκ Ιτον αυτό ισχύει στην κυριολεξία, διότι ο σέντερ των Τζαζ ο οποίος στις 9 Απριλίου του 1984 αποπειράθηκε να αναχαιτίσει το sky hook του Καρίμ Αμπμντούλ Τζαμπάρ έφυγε από τη ζωή στις 28 Μαίου του 2021 σε ένα τροχαίο δυστύχημα ενώ είχε βγει για ποδηλατάδα!

Φάτσα κάρτα στο εξώφυλλο

Ο αγαθός γίγας της Γιούτα δεν σταμάτησε τον ρουν της Ιστορίας, άλλωστε ακόμη κι αν ο Τζαμπάρ δεν έβαζε αυτή τη ραβέρσα, θα έβαζε την επόμενη και σε κάθε περίπτωση θα ξεπερνούσε τον Γουίλτ Τσάμπερλεν, άλλωστε (θα) είχε μπροστά του άλλα πέντε χρόνια καριέρας...

Το ίδιο ισχύει και για τον Κένριτς Γουίλιαμς που η τύχη τον αξίωσε και ο Θεός τον ευλόγησε να βρεθεί στο διάβα του ΛεΜπρόν, σε αυτό το fade away σουτ με το οποίο ο λεγάμενος πέταξε τα εισαγωγικά από το παρατσούκλι του και έγινε τωόντι Βασιλιάς!

Τόσο με τον συχωρεμένο τον Ιτον, όσο και με τον Γουίλιαμς η τύχη υπήρξε πολύ γενναιόδωρη σε αυτές τις περιστάσεις: αμφότεροι δεν έγιναν απλώς μέρος του ντεκόρ και δεν μπήκαν μονάχα στο πόστερ των συγκεκριμένων φάσεων, αλλά βλέπουν πια τις αφεντομουτσουνάρες τους φάτσα κάρτα στο εξώφυλλο της ιστορίας του μπάσκετ.

Το καινούργιο, αλλά παλιό ρεκόρ

Χθες το βράδυ ο Τζαμπάρ μέριασε για να διαβεί ο άξιος επίγονος του και να παραλάβει την ανεκτίμητη κληρονομιά, την οποία πάντως είχε φροντίσει να γραπώσει εδώ και ενάμιση χρόνο...

Οι Αμερικανοί από ιδεολογία και από κουλτούρα, διαχωρίζουν πάντοτε τα ρεκόρ της κανονικής περιόδου από αυτά των playoffs, ωστόσο ο ΛεΜπρόν είχε αναρριχηθεί στο Έβερεστ με κριτήριο τη... σούμα των πόντων (combined points) από πρόπερσι!

Πλέον, μετά και το χθεσινό ιστορικό ματς ο φόργουορντ των Λέικερς μοστράρει συνολικά 46.021 πόντους σε 1675 αγώνες (38.390 σε 1490 της κανονικής περιόδου και 7.631 σε 266 των playoffs) και...still counting!

Η καταμέτρησις συνεχίζεται, το δίχως άλλο...

Από την πλευρά του ο παλαίμαχος σέντερ αντιπαραβάλλει 44.419 πόντους σε 1797 ματς (38.387 σe 1560 της κανονικής περιόδου και 5.762 σε 237 των playoffs).

Ο G.O.A.T. και η μεγαλοσύνη

Ο τίτλος του G.O.A.T είναι μια πολύ σχετική έννοια και αναλόγως σχετική είναι και η σημασία του τίτλου...

Ανεξαρτήτως του εάν στο τέλος της καριέρας του ο ΛεΜπρόν θα αναγορευθεί ως τέτοιος ή εάν θα βρίσκεται πίσω από τον Τζόρνταν, η μεγαλοσύνη του δεν αμφισβητείται.

Δεν θα αναλωθώ έτι περαιτέρω σε αυτή την υπόθεση διότι ήδη αναλύθηκε επαρκώς και συν τοις άλλοις ο τύπος αγωνίζεται ακόμα και παρουσιάζει ανελλιπώς και αδιαλείπτως τα ταλέντα και το μεγαλείο του παιχνιδιού του.

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2020, παραμονές της έναρξης των τελικών (Λέικερς-Χιτ στη φούσκα του Ορλάντο), όντας τότε νεοσύλλεκτος στο SPORT24 είχα γράψει εδώ ένα κείμενο που αφορούσε τον ΛεΜπρόν και μετά από δυόμισι χρόνια δεν το κουνάω ρούπι!

Δυο εβδομάδες αργότερα ο ΛεΜπρόν στέφθηκε πρωταθλητής για τέταρτη φορά στην καριέρα του και συνάμα κατέκτησε το τέταρτο βραβείο MVP των τελικών.

Από τότε έπεσε στη δίαιτα, χώρια ενώ πέρυσι δεν έσκασε καν μύτη στα playoffs, κάτι που δεν αποκλείεται να του ξανατύχει εφέτος, αλλά αυτά ίσως είναι ψιλά γράμματα μπροστά στο μέγεθος και στο legacy τα οποία ούτως ή άλλως θα καταλείψει στις επόμενες γενιές ως μέρος της παγκόσμιας αθλητικής κοινοκτημοσύνης.

Απ’ όλα αυτά που είχα γράψει σε εκείνο το κείμενο σήμερα υποκύπτω στον πειρασμό να αναδημοσιεύω μια περικοπή που αποτελούσε κιόλας τον επίλογο...

Το χαρτάκι τα μαρτύρησε όλα

Τον Ιούνιο του 2016, μετά την πρωτοφανή, μοναδική και επική ανατροπή από το 1-3 στο 4-3 στους τελικούς των Καβαλίερς με τους Γουόριορς είχα... αρπάξει από το πάτωμα κάτω από το ντουλαπάκι του στα αποδυτήρια (και φυλάσσω σε περίοπτη θέση στο αρχείο μου) ένα πλαστικοποιημένο χαρτάκι στο οποίο είναι γραμμένες μερικές σοφές κουβέντες...

Στη μια πλευρά είναι τυπωμένη μια ρήση της Αμερικανίδας ποιήτριας Καμίλ Ντάνγκι...

«Τα όνειρα που βάζει ο Θεός στην καρδιά σου δεν αλλάζουν ποτέ. H ακεραιότητα σου απαιτεί να κάνεις βήματα προς τα εμπρός, να ακολουθείς αυτά τα όνειρα, να φτάνεις σε μια καλύτερη θέση, να ξανασηκώνεσαι και να σπρώχνεις τον εαυτό σου».

Στην άλλη πλευρά υπάρχει μια ρήση του προφήτη Ιερεμία από το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης και συνίσταται σε δυο ρητορικές ερωτήσεις...

«Όταν οι άνθρωποι πέφτουν κάτω δεν σηκώνονται;»

«Όταν ένας άνθρωπος ξεμακραίνει, δεν γυρίζει πίσω;»

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο ΛεΜπρόν επιβεβαιώνει πλήρως το σκεπτικό της ποιήτριας και απαντά καταφατικά και εμφατικά στις ερωτήσεις του προφήτη...

«I'm not even supposed to be here»

Τρία χρόνια νωρίτερα στις 20 Ιουνίου του 2013, όταν ανέβηκε στο βάθρο της απονομής για να παραλάβει το βραβείο του MVP των τελικών (με το repeat των Χιτ) αυτοσαρκάσθηκε λέγοντας το εξής...

«I' m LeBron James from Akron, Ohio, from the inner city. I'm not even supposed to be here. That's enough»...

Τουτέστιν, κατά την άποψη του, δεν προβλεπόταν, δεν αναμενόταν, ίσως δεν θα έπρεπε κιόλας να είναι εδώ και αυτό είναι αρκετό...

Με εκείνη τη δήλωση του (την οποία παρεμπιπτόντως αργότερα επανέλαβε και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο) ο τύπος από το κέντρο του Ακρον παραδέχθηκε ότι τρύπησε το ταβάνι του.

Ok, πάω πάσο.

Χθες το βράδυ ξαναπήρε το τρυπάνι του και κατεδάφισε εντελώς αυτό το ταβάνι που είχε κτίσει και το άφησε αμανάτι ο Τζαμπάρ από τις 13 Ιουνίου του 1989, στον τέταρτο και τελευταίο τελικό της σεζόν ανάμεσα στους Λέικερς και στους πρωταθλητές Πίστονς.

H εγκυμοσύνη της μαμάς και o «Τhe Chosen One»

Όταν στις 9 Απριλίου του 1984 ο Τζαμπάρ προσπέρασε τον Τσάμπερλεν και ανέβηκε στο Νο 1 της λίστας των σκόρερς, η μετέπειτα μαμά του, η Γκλόρια Τζέιμς δεν ήξερε καν ότι είναι έγκυος!

Ο ΛεΜπρόν γεννήθηκε μετά από οκτώμισι μήνες (30 Δεκεμβρίου 1984), περπατάει στα 39 του, συμπλήρωσε ήδη μια γεμάτη εικοσαετία στη λίγκα, έχει καταρρίψει έναν σκασμό από ρεκόρ, συνεχίζει απτόητος τη στράτα του και επιβεβαιώνει ότι το Sports Illustrated δεν λάθεψε...

Τον Φεβρουάριο του 2002 το περιοδικό κυκλοφόρησε με τον τότε μαθητή λυκείου, ΛεΜπρόν και έναν τίτλο που έσφυζε από ίντριγκα, ίσως και από υπερβολή...

The Chosen One!

Ο εκλεκτός, μαθές...

Ο περιούσιος!

Στον ΛεΜπρόν ταιριάζει απολύτως μια συγκλονιστική σκηνή που περιγράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «αναφορά στον Γκρέκο»...

Είναι αυτή στην οποία το παιδί ζητάει μια κρητικιά προσταγή από τον παππού κι ο γέρος του λέει «φτάσε όπου μπορείς».

Ύστερα το παιδί ζητάει μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή και τότε (όπως γράφει ο Καζαντζάκης) «κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε: Φτάσε όπου δεν μπορείς»!

Στο τέλος της (χθεσινής) ημέρας ο ΛεΜπρόν έδωσε νόημα στην προσταγή του γέρου...

Έφτασε εκεί όπου δεν μπορούσε!

O Βασίλης Σκουντής και ο Σπύρος Καβαλιεράτος σχολίασαν το θρυλικό ρεκόρ του ΛεΜπρόν Τζέιμς: