Ο συχωρεμένος, εδώ και τέσσερις μήνες, Γιάννης Ιωαννίδης δεν είχε προλάβει να παίξει εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, που δεν τη συμπαθούσε κιόλας εάν κρίνω από τον τρόπο με τον οποίο διηγούνταν την εκτέλεση του περιβόητου πέναλτι του Αντονίν Πανένκα απέναντι στον Ζεπ Μάγερ!

Έτυχε (με τον Άρη, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ) να αντιμετωπίσει τη Γκέτιγκεν, τη Ζατούρν Κολωνίας, την Μπάγερ Λεβερκούζεν, την Άλμπα Βερολίνου και άλλες γερμανικές ομάδες, αλλά εκείνη την εποχή οι Βαυαροί δεν υπήρχαν στον μπασκετικό χάρτη, οπότε έβγαζε το μένος και το άχτι του στον… δύστυχο τον τερματοφύλακα της Μπάγερν και της Εθνικής.

Φλυαρώ τώρα για να φτιάξω μια γέφυρα από την εποχή του «Ξανθού» σε εκείνη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος οδήγησε χθες (1/2) το βράδυ τον Ολυμπιακό στην άλωση του Μονάχου, αλλά ελόγου του δεν υπέκυψε στον πειρασμό της πατριωτικής αναγωγής!

Περήφανα τα Ελληνάκια στο σχολείο

Τι εννοώ;

Κάθε φορά, μα κάθε φορά, που οι ομάδες του νικούσαν επί γερμανικού εδάφους, η βελόνα του πικ απ του έμοιαζε κολλημένη στην ίδια ατάκα…

«Αύριο τα Ελληνάκια εδώ στη Γερμανία θα πάνε περήφανα στο σχολείο και θα βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα στους Γερμανούς συμμαθητές τους»!

Δεν ξέρω εάν μετά από ένα τέταρτο του αιώνα αυτή η ατάκα στέκει ακόμη ως κίνητρο για τις οικογένειες των μεταναστών, αλλά σίγουρα ο Τόμας Γουόκαπ, ο Φίλιπ Πετρούσεβ Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ο Ιγκνας Μπραζντέικις και όλος ο κόκκινος συρφετός που πέρασε χθες από το Μόναχο θα έκαναν την ψυχή του Ιωαννίδη να αγαλλιάσει!

Το turning point του Μπαρτζώκα και το…Ελ Αλαμέιν του Τσόρτσιλ

Μέσα στα αποδυτήρια του BMW Park ο Μπαρτζώκας δεν βάδισε στα χνάρια του προγόνου του στον κόκκινο πάγκο, αλλά σε εκείνα του… Γουίνστον Τσόρτσιλ!

Στη συνηθισμένη ομιλία του προς τους παίκτες μετά τη λήξη του αγώνα, ο προπονητής του Ολυμπιακού είπε ότι «αυτή η νίκη αποτελεί ένα turning point για την εφετινή σεζόν»

Εάν τον άκουγε από καμιά μεριά ο Ιωαννίδης θα γύριζε και θα τον μάλωνε με εκείνη την ατάκα που χρησιμοποιούσε σε τέτοιες περιπτώσεις…

«Μη με λες εμένα turning point»!

Γιατί τώρα βάζω σε αυτή την κουβέντα και τον Τσόρτσιλ;

Η εξήγηση έχει να κάνει με τη σημασία της νίκης του Ολυμπιακού σε αναγωγή με εκείνη των συμμαχικών δυνάμεων στη μάχη του Ελ Αλαμέιν τον Νοέμβριο του 1942…

Εκ των υστέρων ο Βρετανός «πρωθυπουργός της νίκης» είχε πει ότι «η νίκη στο Ελ Αλαμέιν δεν έκρινε την κατάληξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά έδειξε ότι μπορεί να τον χάσουν οι Γερμανοί»…

Ο δρόμος υπό τας φιλύρας

Αναλογικά η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού επί της Μπάγερν δεν κρίνει την απ’ ευθείας πρόκριση του στα playoffs της EuroLeague, πολλώ δε μάλλον στο Final Four του Βερολίνου, αλλά δείχνει ότι ο δρόμος του προς τα εκεί παραμένει ανοικτός.

Παρεμπιπτόντως το Βερολίνο διανθίζεται από ένα ιδιαίτερο σημειολογικό και ιστορικό υπόβαθρο τόσο συλλήβδην για τον Ολυμπιακό, όσο και εξατομικευμένα για τον Μπαρτζώκα: οι μεν Πειραιώτες περπάτησαν στο δρόμο υπό τας φιλύρας το 2009 συμμετέχοντας στο Final Four για πρώτη φορά μετά από μια άγονη δεκαετία (από το 1999 στο Μόναχο), ο δε νυν προπονητής τους οδήγησε εκεί τη Λοκομοτίβ Κουμπάν το 2016, προ γενική κατάπληξη και ενώ στη δραματική σειρά των playoffs πέταξε έξω κοτζάμ Μπαρτσελόνα!

Πάνω που έλεγα να αφήσω στην άκρη τον «Ξανθό» και να προχωρήσω στα διατρέξαντα στον χθεσινό συναρπαστικό αγώνα, η ροή των ειδήσεων δεν με αφήνει…

"Για πάντα στο λιμάνι κόουτς"

Μετά τη λήξη του ματς, όταν η αποστολή του Ολυμπιακού αποχωρούσε από το γήπεδο και επιβιβαζόταν στο λεωφορείο ένας φίλαθλος πλησίασε τον Μπαρτζώκα και του είπε δυο φορές "για πάντα στο λιμάνι, κόουτς".

Απ’ ό,τι τον έκοψα φατσικά, κατάλαβα ότι ο λεγάμενος είναι νεαρός: εάν ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, τότε θα μπορούσε κιόλας να ανακαλέσει από τη μνήμη του το σύνθημα που κάποτε δονούσε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, προς χάριν του «Ξανθού»…

«Και όταν έρθει η στιγμή ν’ αφήσεις το λιμάνι, θα σ’ αγαπάμε μια ζωή, Ιωαννίδη Γιάννη»!

Έστω κι αν το επάγγελμα του είναι κατ’ εξοχήν αναλώσιμο και –όπως γράφει και ένας από τους βιογράφους του Οτο Ρεχάγελ- "τα αγάλματα των προπονητών τα φτιάχνουν από χαρτί για να τα καίνε πιο εύκολα" - θαρρώ πως ο Μπαρτζώκας θα αργήσει ν’ αφήσει το λιμάνι, αλλά αυτή είναι μια άλλη υπόθεση…

Η βάσανος των play-ins

Η επίκαιρη υπόθεση έχει να κάνει με την 14η νίκη του Ολυμπιακού σε 25 αγώνες, που προς το παρόν τον κατατάσσει στο Νο 7 και εάν η κανονική περίοδος τερματιζόταν βιαίως αυτή τη στιγμή, θα τον ανάγκαζε να υποβληθεί στη νεωτεριστική (για τα δεδομένα της διοργάνωσης) βάσανο των play-ins…

Απομένουν, ωστόσο, άλλα εννέα ματς που είναι πολλά ώστε να παγιωθεί και να κριθεί μια υπόθεση από τη δεύτερη ημέρα του Φεβρουαρίου…

Συμφωνώ και επαυξάνω κιόλας με το σχόλιο του Μπαρτζώκα διότι δεδομένων των συνθηκών, όντως το πέρασμα του Ολυμπιακού από το Μόναχο αποτελεί ένα σημείο καμπής στην εφετινή πορεία του και μένει να φανεί πού θα του κάτσει η μπίλια!

Tα δυο γερμανικά νούμερα και οι πατεράδες της νίκης

Του Μπαρτζώκα πάντως η μπίλια του έκατσε πολλώ λογιώ στο δεύτερο διαδοχικό «γερμανικό νούμερο»: απόντων για άλλη μια φορά του Νίκολα Μιλουτίνοβ και του Μουστάφα Φαλ, με τον Αϊζέια Κάναν να πέφτει από τους 31 πόντους στο ξερό μηδενικό και με τον πρώτο σκόρερ του, Αλεκ Πίτερς να κάνει εκπτώσεις στις τιμές του (επτά πόντοι, πέντε σουτ) ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντισταθεί στην επίμονη πολιορκία που δέχθηκε από τον Σερτζ Ιμπάκα και τον Σιλβέν Φρανσίσκο και τη σκαπούλαρε!

Τις έκανε πάλι τις αλχημείες του ο Μπαρτζώκας, μετήλθε διάφορα γιατροσόφια και η δουλειά κατέληξε σένια και παστρικιά…

Όπως έλεγε πάλι ο Τσότρτσιλ, «η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, ενώ η ήττα είναι ορφανή» και αυτό ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση…

Ο "Λάρι" στο ρόλο της… μαμάς!

Το χθεσινό 72-76 το γέννησαν κάμποσοι μπαμπάδες (Γουόκαπ, Πέτρουσεβ, Μπραζντέικις, ΜακΚίσικ), αλλά τον ρόλο της… μαμάς τον έπαιξε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης!!!

Αυτός έτεξε τη νίκη!

Απέμεναν 38 δευτερόλεπτα όταν ο καθ’ όλα έξοχος, Τόμας Γουόκαπ μπορεί να είδε στον καθρέφτη του τη μοιραία σκηνή του ΟΑΚΑ, όπου πριν από δέκα ημέρες στην επαναφορά από την πλάγια γραμμή και σε μια προσδόκιμη εφαρμογή της πατέντας του Μπραντ Στίβενς, «Kalaitzakis stole the ball»!

Αυτή τη φορά ο Θωμάς Γουοκαπίδης (sic) δεν σημάδεψε καλά στο floater, αλλά το επιγενόμενο άστοχο τρίποντο του Αντρέας Ομπστ κράτησε ζωντανό τον Ολυμπιακό που βρέθηκε στο +5 μετά το καλάθι του Πετρούσεβ από την… θρασεία, αλλά εκπάγλου καλλονής «ποδιά» του Λαρεντζάκη απέναντι στον Ιμπάκα.

Η αναισθησία στις βολές

Ο Φρανσίσκο απάντησε από τα 6μ.75 για το 72-74 και όταν, ενώ απέμεναν τριάμισι δευτερόλεπτα, ο «Λάρι» στήθηκε στη γραμμή για να εκτελέσει δυο βολές, διακατεχόταν από πλήρη αναισθησία!

Μπορεί να είχε βάλει βουλοκέρι στ’ αυτιά και να μην άκουσε καν την ιαχή «Λαρεντζάκης οέ, οέ, οέ», αλλά ξάμωσε όπως έπρεπε, τις έστειλε και τις δυο συστημένες στο καλάθι και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος!

Στο αμέσως επόμενο κλικ, μέσα στα αποδυτήρια και ενώ μέσα στους πανηγυρισμούς ακουγόταν και η λέξη «φιλότιμο», ο Μπαρτζώκας τόνιζε τη σημασία του «turning point» και μολονότι δεν το είπε, ξέρει κι ελόγου του ότι τα Ελληνάκια θα πήγαν έμπλεα υπερηφάνειας σήμερα στο σχολείο!