Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από φροντιστήριο επειγόντως
Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την έβδομη ήττα του σε εννέα αγώνες και ο Βασίλης Σκουντής επισημαίνει τις πληγές που δεν επουλώνονται εύκολα.
Έγραφα την Πέμπτη εδώ ότι του Δημήτρη Πρίφτη του έρχονται όλα μαζεμένα και χθες το βράδυ του έκατσε και η επιβεβαίωση της αποφθεγματικής φράσης που είχε πει ο Ιησούς προς τον Απόστολο Πέτρο. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με! Του Παναθηναϊκού του τρίτωσε το κακό στη λήξη ενός αγώνα της εφετινής σεζόν και αυτό που συνέβη χθες ήταν déjà vu από τη Βιτόρια και το Τελ Αβίβ.
Αυτές οι ήττες στον πόντο, στο τσακ, στα ύστερα ενός ματς πονάνε πολύ περισσότερο από τις άλλες και οι πληγές που αφήνουν επουλώνονται δύσκολα!
Πριν από μια εβδομάδα στο Βελιγράδι ο Παναθηναϊκός έβαλε με το ζόρι 48 πόντους, έφαγε 33 στο κεφάλι και ήταν σαν να μην πήγε ποτέ εκεί. Χθες το βράδυ κόντρα στην Ούνικς, ανεξαρτήτως του εάν και κατά πόσο βελτίωσε το παιχνίδι του, είδε την ευκαιρία της νίκης και της εξιλέωσης για τον πρότερο διασυρμό από τον Ερυθρό Αστέρα, να γλιστράει μέσα από τα χέρια και δη από αυτά του Ιωάννη Παπαπέτρου.
Η ΕΔΕ για την τελευταία επίθεση
Στη λήξη του ματς ο Πρίφτης αποκάλυψε ότι είχε ζητήσει να αναλάβει την τελευταία επίθεση ο Ντάριλ Μέικον, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Δεν ξέρω εάν θα διαταχθεί... Ένορκη Διοικητική Εξέταση για να διευκρινισθούν οι λόγοι που δεν έλαβε σάρκα και οστά η εντολή του προπονητή, αλλά ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
Πολλές φορές, σε τέτοιες οριακές περιπτώσεις στις οποίες κρίνεται ένας αγώνας, οι προπονητές ζητούν κάτι και οι παίκτες κάνουν κάτι άλλο. Είναι κρίμα πάντως διότι ο Παναθηναϊκός μαγάρισε μια μεγάλη ευκαιρία να γραπώσει τη νίκη ή –με μια ολιγότερο ριψοκίνδυνη απόπειρα- να ισοφαρίσει και να οδηγήσει το ματς στην παράταση.
Η αιωνιότητα των 19'' και ο... Σπανούλης
Το εννοώ αυτό, διότι οι Πράσινοι δεν είχαν ένα δευτερόλεπτο στη διάθεση τους, οπότε θα χρειάζονταν μια alley-oop πάσα και μπόλικη τύχη: δεν είχαν ούτε πέντε, ούτε 10, ούτε 15, αλλά 19 ολόκληρα δευτερόλεπτα για να εκδηλώσουν μια πολύ καλή επίθεση. Αντ' αυτού άφησαν τον χρόνο να περνάει χωρίς να δημιουργήσουν καλές προϋποθέσεις και αντί για τον Μέικον, σούταρε τρίποντο ο Παπαπέτρου, για τον οποίο ισχύει η προφανής εναντίωση.
Ναι μεν είχε βάλει ένα buzzer beater τρίποντο με σλάλομ στη λήξη της τρίτης περιόδου (54-54), αλλά η επίδοση του από τα 6μ.75 δεν ήταν και πολλά υποσχόμενη (2/11). Σχετικά είναι όλα αυτά βεβαίως, διότι και στον αλήστου μνήμης ημιτελικό του Final 4 του 2015 στη Μαδρίτη ο Βασίλης Σπανούλης είχε 0/11 σουτ μέχρι το 36ο λεπτό και έβαλε τα τέσσερα τελευταία.
Ο Παναθηναϊκός έπεσε στην περίπτωση των specials: αυτών των ειδικών καταστάσεων στην άμυνα και στην επίθεση οι οποίες στο τέλος της ημέρας ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι. Θέμα προσωπικότητας, συγκυρίας, καλών επιλογών, τύχης, αντίδρασης της αντίπαλης άμυνας; Προφανώς όλα αυτά ισχύουν όταν ένα ματς φτάνει να κριθεί από μια κατοχή στο τέλος.
Η παγίδευση και οι βλακείες
Ο γέγονεν, γέγονεν, χάθηκε άλλο ένα ματς, οι Πράσινοι έπεσαν στο 2-7 , έχουν μπροστά τους στη διαβολοβδομάδα τις αποστολές στο Κάουνας και στο Μόναχο και ελπίζουν κάποια στιγμή να στρώσουν και να σταθεροποιήσουν την απόδοση τους και να παγιώσουν την πειθαρχία και την αυτοσυγκέντρωση τους. Αυτό είναι το κακό, που γίνεται χειρότερο διότι απ' ό,τι φαίνεται, η θεραπεία δεν πιάνει και η προσδοκώμενη πρόοδος δεν επέρχεται.
Χθες σε ένα ματς με χαμηλή ποιότητα, πολλά άστοχα σουτ και περισσότερα λάθη από ασίστ, ο Παναθηναϊκός παγιδεύθηκε σε ένα στιλ το οποίο προφανώς βόλευε τους Τάταρους.
Δεν κατάφερε με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις, να βρει ρυθμό, παρουσιάστηκε ατζαμής στις εκτελέσεις του και έκανε βλακώδη λάθη. "Βλακώδη", αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε ο Πρίφτης και μάλιστα δυο φορές, πρώτα στην ανάπαυλα και εν συνεχεία στη συνέντευξη Τύπου μετά τη λήξη του αγώνα, όταν αναφέρθηκε στην τελευταία κατοχή και στην ευκαιρία που πετάχτηκε στα σκουπίδια.
Για άλλη μια φορά οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης χαράμισαν μια ευκαιρία που τους έκλεινε το μάτι, όντες ανήμποροι να διαχεισθούν επ' ωφελεία τους, αυτές τις ειδικές καταστάσεις και τις λεπτομέρειες.
Ο Λορέντσο, ο Ιωάννης και το σεμινάριο
Το τελευταίο μισό λεπτό του αγώνα εξελίχθηκε σε σεμινάριο για το τι δεν πρέπει να κάνει και τι οφείλει να αποφεύγει μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο!
Σκηνή πρώτη: Με το σκορ στο 72-72 ο Λορέντσο Μπράουν αστόχησε, αλλά χώθηκε μέσα στη ρακέτα, γράπωσε την μπάλα στο επιθετικό ριμπάουντ, εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι απέναντι του (από τις αλλαγές στα σκριν που επέλεξαν οι Πράσινοι) βρέθηκε ο Γιώργος Παπαγιάννης, σκόραρε και αυτό το καλάθι έμελλε να γράψει την ιστορία της αναμέτρησης.
Σκηνή δεύτερη και ακόμη πιο μοιραία: Στα 19 δευτερόλεπτα που απέμεναν μετά το τάιμ άουτ, οι παίκτες άργησαν, δεν κυκλοφόρησαν καλά την μπάλα, μπουρδουκλώθηκαν και όταν πλέον χρόνος μηδενιζόταν-και από τη στιγμή που δεν τηρήθηκε η εντολή του Πρίφτη για να εκτελέσει ο Μέικον- το μπουμπούνισε ο Παπαπέτρου εις μάτην.
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Ο "Big Papa" και ο χιονάνθρωπος
Όχι τίποτε άλλο, αλλά πήγε κιόλας στράφι η ηγεμονική κυριαρχία του Γιώργου Παπαγιάννη, ο οποίος έμοιαζε βγαλμένος από τον θρύλο του Ιβάν του Τρομερού (που μακέλεψε το χανάτο του Καζάν το 1552!
Ο "Big Papa" ήταν όντως μεγάλος, αλλά είδε τους 14 πόντους και τα 17 ριμπάουντ του να γράφονται στο… χιόνι. Τα πήρε κι αυτά μαζί του ο... χιονάνθρωπος του Πρίφτη!
Όλα είναι δούναι και λαβείν
Την παραμονή του αγώνα ο προπονητής του Παναθηναϊκού είχε πει ότι "όλα είναι δούναι και λαβείν", εξηγώντας πως "ό,τι δίνεις σε κάθε ματς, κάτι ανάλογο πρέπει και να περιμένεις".
Αυτό ακριβώς το είδε να συμβαίνει προς θλίψιν του χθες το βράδυ: ο Παναθηναϊκός δεν έδωσε απλώς, αλλά χάρισε μια δεύτερη κατοχή στην Ούνικς, μαγάρισε με εγκληματικό τρόπο τη δική του ευκαιρία και στο τέλος της βραδιάς δεν πήρε τίποτε και έμεινε με άδεια χέρια.
ΥΓ: Σε τέτοιες περιπτώσεις γράφω ότι τα ανοικτά ζητήματα θα τα βρει η υπηρεσία. Στην υπόθεση του Παναθηναϊκού ίσως θα πρέπει να βρει ένα ταχύρρυθμο φροντιστήριο!
