Zήτησε, λέει, συγγνώμη ο Ντουέιν Μπέικον, επειδή δεν έλεγξε τα συναισθήματα του και σήκωσε (όπως ο Σέρχιο Γιουλ στη Βαρκελώνη και ο Καϊρί Ερβινγκ στη Βοστώνη) το μεσαίο δάκτυλο του προς την εξέδρα των οπαδών της Μπασκόνια…

Κανονικά βεβαίως αυτή τη συγνώμη έπρεπε να τη ζητήσει ολόκληρη η ομάδα του Παναθηναϊκού που δεν έλεγξε τα επιθετικά συναισθήματα των Βάσκων και δεν σήκωσε ούτε το μικρό δαχτυλάκι της στην άμυνα, γνωρίζοντας την ήττα με 95-90.

Ο Νταλάρας, το θέμα και το ανάθεμα

Είναι άλλωστε γνωστό ότι από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, οπότε στο τέλος της ημέρας οι Πράσινοι βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να ακομπανιάρουν τον Γιώργο Νταλάρα σε ένα τραγούδι που τους στίχους του έγραψε ο Κώστας Τριπολίτης και το μελοποίησε ο Θανάσης Μικρούτσικος…

«Συγγνώμη για την άμυνα και όσα δεν σού πρότεινα»!

Δεν τον βρίσκεις πουθενά τον Παναθηναϊκό, μοιάζει με ένα… μυστήριο τρένο και αυτό είναι όντως ένα θέμα, που μεγαλώνει και γίνεται ανάθεμα!

Συνήθως μπλέκει στην κυκλοφοριακή συμφόρηση, αργεί να εμφανισθεί στο γήπεδο, έχει κάκιστες εκκινήσεις και αναγκάζεται από πολύ νωρίς να κυνηγάει ασθμαίνοντας τους αντιπάλους του…

Χθες (3/2) βάδισε στον αντίθετο δρόμο και προηγήθηκε με 16-4, αλλά τζίφος…

Άλλες φορές πάλι βλέπει τον Ντουέιν Μπέικον να υπόκειται σε καθεστώς βραδείας καύσεως και να παίρνει ξαφνικά μπροστά…

Χθες ο λεγάμενος μπήκε γρήγορα στο πετσί του ρόλου του, αλλά εις μάτην…

Πήγε στράφι η αναβάθμιση

Άλλες φορές σκοράρει με το σταγονόμετρο, έχει χαμηλό δείκτη δημιουργίας, υποπίπτει σε πολλά και μάλιστα αβίαστα και φτηνά λάθη και η στατιστική του φτάνει και περισσεύει για να εξηγήσει μια ήττα…

Χθες έβαλε 90 πόντους, μοίρασε δέκα παραπάνω ασίστ σε σχέση με το ματς της Τετάρτης στη Μαδρίτη (18 έναντι 8), αντιπαρέβαλε επτά λιγότερα λάθη απ’ όσα έκανε κόντρα στη Ρεάλ (9-16), αλλά ούτε κι αυτή η (αριθμητική) αναβάθμιση έπιασε τόπο…

Άλλες φορές, όπως επί παραδείγματι την Τετάρτη (1/2) κόντρα στη Ρεάλ, παθαίνει από την αρχή τη ζημιά μέσα στο βαμμένο αδυνατώντας να αναχαιτίσει τον χι Ταβάρες και τον ψι Γιαμπουσέλι…

Χθες ένιωσε να τον καρφώνει και να τον σταυρώνει ο Χάουαρντ που σκόραρε 11 πόντους μέσα σε οκτώ λεπτά και εξάλειψε στο πι και φι το πρόωρο προβάδισμα του.

Μηδέν εις το πηλίκον!

Άλλες φορές παραδίδει τα όπλα από ένα σημείο και πέρα, συμβιβάζεται με τη μοίρα του και παίζει αγόγγυστα τον ανεπιθύμητο ρόλο του κομπάρσου…

Χθες δεν υποτάχθηκε σε αυτό που φαινόταν αναπόδραστο στο 23ο λεπτό (όταν βρέθηκε στο -20), έβγαλε αντίδραση, αντιστάθηκε, αλλά και πάλι μηδέν εις το πηλίκον.

Το μόνο που κατάφερε ήταν να σώσει τη διαφορά από το +15 του πρώτου αγώνα, αλλά αυτό το όφελος μάλλον δεν θα του φανεί χρήσιμο…

Παρεμπιπτόντως, χθες το βράδυ οι Πράσινοι επικράτησαν στα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα, αλλά πλήρωσαν ακριβά τα επίχειρα του -16 που "έφαγαν" στη δεύτερη περίοδο και γυρίζουν στην Αθήνα με άδεια χέρια.

Άλλη μια μαρτυρική βραδιά

Στο τέλος άλλης μιας, κατά το μάλλον ή ήττον μαρτυρικής, βραδιάς, όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης και αποτυπώθηκε το 95-90, ελόγου τους ρούφαγαν το κώνειο της 15ης ήττας τους σε 23 αγώνες και της ένατης στους τελευταίους έντεκα, χώρια που επούλωσαν κιόλας τις πληγές της Μπασκόνια η οποία προερχόταν από πέντε ήττες στα προηγούμενα έξι ματς και ζοριζόταν πολλώ λογιώ…

Όσο κοινότοπη και απλοϊκή κι αν ακούγεται αυτή η εξήγηση, εδώ τα πράγματα φωνάζουν από μόνα τους: ομάδα που δεν αμύνεται, δεν μπορεί να προσδοκά καμία σωτηρία, πολλώ δε μάλλον όταν αντιμετωπίζει αντίπαλο από την Ισπανία και μάλιστα εκτός έδρας.

Προϊόν με ονομασία προέλευσης.

Επίτηδες αναφέρθηκα σε αντίπαλο από την Ισπανία και όχι σε ισπανική ομάδα, διότι η Μπασκόνια δεν διαθέτει αυτόχθονα παίκτη ούτε για… ξεκάρφωμα, αλλά έτερον εκάτερον: τουλάχιστον έχει ντόπιο προπονητή και είναι εμποτισμένη στα νάματα και στην κουλτούρα ενός προϊόντος που τελεί υπό το καθεστώς της ονομασίας προέλευσης!

Ο κόκκινος χαμαιλέων και το πράσινο 0-4

Την ώρα που ο Ολυμπιακός μόστραρε για άλλη μια φορά τον χαμαιλεοντισμό του (και μετά τους 93 πόντους κόντρα στη Φενέρμπαχτσε, του έφταναν οι 76 για να ρίξει στο κανναβάτσο την Εφές), ο Παναθηναϊκός έβλεπε να πηγαίνουν στράφι οι 90 που έβαλε και μάλιστα εκτός έδρας.

Οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης ολοκλήρωσαν σε δυο μέρη την τουρνέ τους στην Ισπανία με απολογισμό τέσσερις ήττες σε ισάριθμους αγώνες, αλά αυτό είναι το έλασσον…

Το μείζον πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι μετά από 23 αγώνες οι διαλείψεις αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση: έκτισε κάποια στιγμή ένα momentum που του προσπόρισε τέσσερις απανωτές νίκες, αλλά στο καπάκι υπέστη έξι διαδοχικές ήττες και ξανάπεσε στα σκληρά…

Για την ακρίβεια, έπεσε και στα σκληρά και στα χαμηλά, όντας ανήμπορος να βρει τις σταθερές που αποτελούν την εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη για να γίνει παστρικά μια δουλειά.

Ο Κάρι, ο Αντετοτοκούνμπο και το βράσιμο στο ζουμί του

Έντεκα αγωνιστικές προτού πέσει η αυλαία της κανονικής περιόδου ο Παναθηναϊκός έχει υποστεί σχεδόν διπλάσιες ήττες από νίκες (8-15), βρίσκεται στα έγκατα της κατάταξης και συνειδητοποιεί ότι θα μετρήσει μια τρίτη διαδοχική χαμένη σεζόν σε μια διοργάνωση στην οποία κάποτε πέρναγε αέρα πατέρα!

Μετά την ήττα από τη Ρεάλ -και ενώ είχαν βαρέσει τα τέλια για τη διπλή μεταγραφική ενίσχυση του- αναρωτιόμουν εδώ πώς, πότε και τι μπορούν να αλλάξουν επί τα βελτίω ο Ματ Τόμας και ο Δημήτρης Αγραβάνης, αλλά είναι προφανές ότι με ρεκόρ 8-15, ούτε ο Στεφ Κάρι (με τα τρίποντα) και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (με το κυριαρχικό παιχνίδι του μέσα στη ρακέτα) δεν θα έφαναν για να συντελεσθεί η ανατροπή και να επιτευχθεί η υπέρβαση…

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, πέρασαν κιόλας τέσσερις μήνες από τότε που ο Παναθηναϊκός άναψε την κουζίνα του και συνεχίζει να νιώθει πως βράζει στο ζουμί του!