Διάβαζα χθες τις δηλώσεις του Σβέτσιλαβ Πέσιτς άμα τη εμφανίσει του στην Πιρότ που αποτελεί το μπασκετικό λίκνο του και στο μυαλό μου ήρθε η περίφημη ατάκα του Δημήτρη Χορν στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε»!

Ο Κλέων έλεγε στην Μπιμπί, κατά κόσμον Υβόν Σανσόν, ότι «θα καταπλήξουμε τα πλήθη» και ο Σέρβος μαέστρος υπερθεμάτισε το δεδομένο και αδιαμφισβήτητο…

«Εδώ και σαράντα χρόνια εκπλήσσω τους ανθρώπους»!

Τους εκπλήσσει, τους καταπλήσσει, τους σοκάρει, τους αφήνει ενεούς και δεν συμμαζεύεται!

Από το Ρούσε με αγάπη!

Για την αριθμητική ακρίβεια του πράγματος, τα σαράντα χρόνια είναι… 39, αρχής γενομένης από το 1985, όταν ο πρώην παίκτης της Πιρότ, της Παρτίζαν Βελιγραδίου και της Μπόσνα Σαράγεβο (με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 1979) κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο του ως προπονητής.

Τότε, στο Ρούσε της Βουλγαρίας, οδήγησε την Εθνική παίδων της Γιουγκοσλαβίας στο θρόνο του EuroBasket κουλαντρίζοντας μερικά αμούστακα κοπέλια που έμελλε να γράψουν ιστορία στο παγκόσμιο μπάσκετ, όπως ο Τόνι Κούκοτς και ο Βλάντε Ντίβατς, τους οποίους περιστοίχιζαν ο Εμίλιο Κόβατσιτς, ο Σλάβισα Κοπρίβιτσα, ο Νεμπόισα Ιλιτς, ο Ντέεβαντ Αλίχοτζιτς, ο Νέναντ Τρούνιτς, ο Ζόραν Κάλπιτς, ο Νεμπόισα Ράζιτς, ο Ράντε Μιλουτίνοβιτς, ο Νέναντ Βίντεκα και ο Ραντένκο Ντόμπρας.

Πάντοτε με γεμάτα χέρια

Ένα το κρατούμενο, θα ακολουθούσαν πλείστα όσα από δαύτα που έπλασαν και στερέωσαν για τα καλά τον μύθο του και τού επιδαψίλευσαν ένα σπάνιο, μοναδικό και ως εκ τούτου ανεκτίμητο παράσημο: σε καμιά από τις πλείστες όσες διοργανώσεις έχει κοουτσάρει όλες μα όλες τις εθνικές ομάδες της Γιουγκοσλαβίας, δεν έμεινε με αδειανά χέρια!

Τεκμαίρεται στατιστικώς αυτό, διότι είναι ο μόνος που έχει κατακτήσει τον τίτλο σε EuroΒasket παίδων, εφήβων και ανδρών και σε MundoΒasket εφήβων και ανδρών και σε Ολυμπιακούς Αγώνες με τρεις διαφορετικές Εθνικές ομάδες: της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (με παράσημο την περιβόητη «Κουκοτσιάδα» στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του 1987 στο Μπόρμιο), της Γερμανίας (χρυσό στο ΕuroΒasket του 1993) και του… υπολοίπου της Γιουγκοσλαβίας (Σέρβοι και Μαυροβούνιοι) στο EuroBasket του 2001 και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002, που παραμένει στοιχειωμένο ως το τελευταίο χρυσό μετάλλιο των «Plavi» και των «Orlovi» σε επίπεδο ανδρών.

O γητευτής των τίτλων

Πέραν αυτού ο (Σέρβος από τη Βοσνία) γητευτής των τίτλων έχει να επιδείξει και μερικά άλλα σπουδαία επιτεύγματα, όπως:

• Η κατάκτηση του πρώτου και μέχρι πρότινος (Βόννη/ChampionsLeague 2023) μοναδικού ευρωπαϊκού τίτλου γερμανικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο (Κύπελλο Κόρατς 1995 με την Άλμπα Βερολίνου).

• Ο εξορκισμός της κατάρας που έδερνε την Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (2003).

• Ο θρίαμβος του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με την ιδιότητα του παίκτη με τη θρυλική Μπόσνα του κόουτς Τάνιεβιτς, με συμπαίκτες τον Ντελίμπασιτς, τον Βάραϊτς, τον Ραντοβάνοβιτς, τον Μπένατσεκ και τον Μάριτς το 1979, όσο και με εκείνη του προπονητή με την Μπαρτσελόνα το 2003.

• Η αναρρίχηση στο θρόνο του γερμανικού πρωταθλήματος με τρεις διαφορετικές ομάδες (Άλμπα, Κολωνία, Μπάγερν Μονάχου).

• H κατάκτηση του FIBA Eurocup με την Τζιρόνα το 2007.

• Το Triple Crown με την Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2002-03.

• Το χρυσό repeat με τη Γιουγκοσλαβία (EuroBasket 2001, MundoBasket 2002), που αποτελούν και τους τελευταίους τίτλους των Σέρβων.

• Τα δυο νωπά απανωτά μετάλλια με την Εθνική Σερβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 (ασημένιο) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 (χάλκινο).

Όλοι οι άνθρωποι του προπονητή

Συν τοις άλλοις ο Πέσιτς πιστώνεται με μερικές ακόμη ξεχωριστές στιγμές ή επιτυχίες, ανεξαρτήτως των τίτλων:

• Από το 1982 που κάθισε για πρώτη φορά σε πάγκο (Μπόσνα Σαράγεβο) είχε στη δούλεψη του και νταλαβερίστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως οι Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γιασικέβίτσους, Φούτσκα, Γκασόλ, Ναβάρο, Σρεμπφ, Βελπ, Μπλαμπ, Γκναντ, Κοχ, Γιόκιτς, Μπογκντάνοβιτς, Μίτσιτς Μιλουτίνοφ, και πολλοί άλλοι.

• Συνταίριαξε στην Μπαρτσελόνα τον Μποντιρόγκα, τον Γιασικέβιτσους και τον Ναβάρο, έστω κι αν ο Σάρας τον είχε στην μπούκα!

• Είχε το θάρρος να χρίσει αρχηγό της Μπαρτσελόνα έναν Μαδριλένο, τον Ροντρίγκο Ντε λα Φουέντε.

• Τόλμησε να παίξει με δίδυμους πύργους (Ντουένιας-Φέμερλινγκ) στον τελικό του Final 4 του 2003 με την Μπαρτσελόνα απέναντι στην Μπενετόν.

• Κοουτσάρισε σε δυο ομάδες τον γιο του, Μάρκο.

• Το 2002 στην Ιντιανάπολις έγινε μόλις ο δεύτερος (με διαφορά 24 ωρών από τον Αργεντινό Ρούμπεν Μανιάνο, που πήρε την… παρθενιά του ΝΒΑ.

• Έσπασε με την Άλμπα Βερολίνου και μάλιστα στο ΟΑΚΑ το σερί 20-0 που έτρεχε ο Παναθηναϊκός τη σεζόν 1999-2000.

«Αύριο είναι μια άλλη μέρα»

Είναι ακόμη ο πρώτος προπονητής ο οποίος:

• Σε όλη την καριέρα του -και κυρίως σε αντιδιαστολή με τον άλλοτε ομόσταβλο του στην ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα, Λουίς Φαν Χάαλ επέμενε ότι «Εγώ κοουτσάρω παίκτες, όχι συστήματα».

• Αντί για συγχαρητήρια μετά την πρόκριση στον τελικό του Final 4 του 2003 μπήκε στα αποδυτήρια και πέταξε μια κινηματογραφική ατάκα στα ισπανικά: το «Manana dia nuevo» (τουτέστιν, αύριο είναι μια άλλη μέρα) από την ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος».

• Ενώ αποβλήθηκε από τον Νίκο Καρούση στις 21 Αυγούστου του 2001 (Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία στο Τουρνουά Ακρόπολις) έμεινε όρθιος μπροστά από τον πάγκο του επί δύο λεπτά σε ένδειξη διαμαρτυρίας!

Η μπανάνα και ο Ιωαννίδης

• Έδιωξε τον ΝΒΑer Βλάντιμιρ Ραντμάνοβιτς στο ημίχρονο του ημιτελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 2002 στην Ιντιανάπολις (Γιουγκοσλαβία-Νέα Ζηλανδία) επειδή έτρωγε μπανάνα στα αποδυτήρια!

• Έκανε τον Ιωαννίδη να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν (μετά το sweep που υπέστη ως προπονητής της Αλμπα στα play offs της σεζόν 12997-98), είπε ότι «H ΑΕΚ παίζει αυτή τη στιγμή το πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό μπάσκετ στην Ευρώπη»

• Tόλμησε να μετατρέψει τον εαυτό του σε… διαφημιστική πινακίδα, φορώντας μια κορδέλα το σήμα της μπίρας «Veltins» στο πέτο του πουκάμισου του στο EuroBasket του 1993!

Το όγδοο μετάλλιο στο Παρίσι

Tο περασμένο Σάββατο, ο Πέσιτς έβαλε στη συλλογή του το όγδοο μετάλλιο της δαφνοστεφούς καριέρας του σε όλη τη γκάμα των διοργανώσεων των εθνικών ομάδων: μοστράρει πλέον ένα χάλκινο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δυο χρυσά και ένα ασημένιο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και τέσσερα χρυσά σε EuroBasket, ένας απολογισμός που προφανώς δεν είναι ευκαταφρόνητος!

Παρεμπιπτόντως (εάν και το «whatif» δεν έχει κανένα νόημα) το χάλκινο μετάλλιο στο Παρίσι θα μπορούσε να είναι ασημένιο ή χρυσό, αλλά ας όψεται ο συνονόματος του…

Ο Κάρι και ο «Κάρι»

Τον Στεφ Κάρι εννοώ, που άστραψε και βρόντηξε (με 36 πόντους και 9/14 τρίποντα) στον ημιτελικό ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σερβία, διότι αυτό ακριβώς είναι το παρατσούκλι του Πέσιτς!

Τον αποκαλούν «Κάρι» εξ απαλών ονύχων, καθώς το 1960 όταν παρακολουθούσε από την τηλεόραση τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Ρώμη είδε τον Γερμανό Αρμιν Χάρι να νικά στον τελικό των 100 μέτρων και είπε «αυτός ο Κάρι είναι πολύ γρήγορος»!

Δυστυχώς για τον βετεράνο Σέρβο προπονητή και ο άλλος Κάρι είναι πολύ γρήγορος, κυρίως όταν εκτελεί!

Έφηβος ετών 75!

Πέραν όλων των τίτλων, των μεταλλίων και των επιτευγμάτων του, ο Πέσιτς δικαιούται να καμαρώνει για την ανθεκτικότητα και τη διαχρονικότητα του…

Μάρτυρας του το… ληξιαρχείο, καθόσον σε λίγες μέρες (28 Αυγούστου) ο «Doctor» θα γιορτάσει τα 75^α γενέθλια του, ωστόσο στην περίπτωση του αποδεικνύεται περίτρανα πόσο νόημα έχει το κλισέ ότι «η ηλικία είναι απλώς ένα νούμερο»!

Τους προηγούμενους μήνες εθεωρείτο εάν όχι βέβαιο τουλάχιστον πολύ πιθανό ότι ο λεγάμενος θα αποχωρήσει από τον πάγκο της Εθνικής Σερβίας μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά πριτς!

Στη συνέντευξη Τύπου μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παρίσι ο Πέσιτς υπήρξε σαφής μέσα στην… ασάφεια του!

«Αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα σχέδιο. Για πρώτη φορά στην καριέρα μου δεν ξέρω τι θέλω να κάνω τις επόμενες ημέρες. Είμαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να βοηθήσω το σερβικό μπάσκετ, αλλά δεν ξέρω ποιος θα είναι πρώτος προπονητής στην Εθνική και πώς θα συνεχίσει να λειτουργεί το σύστημα. Σίγουρα πρέπει να αναλύσουμε τι έγινε εδώ και να ετοιμασθούμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028 στο Λος Αντζελες»…

Το 2028 ο Πέσιτς θα είναι 79 χρονών, Ε και; Σιγά τα ωά!

Επ’ αυτού άλλωστε υπάρχει κατατεθειμένη η σοφή και μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης ατάκα του σε μια παλαιότερη συνέντευξη μας…

«Ο προπονητής ξέρει πότε αρχίζει η δουλειά του, αλλά δεν ξέρει πότε τελειώνει»!