Άσχετο, αλλά… σχετικό: λένε λοιπόν πως οι δυνατές χειραψίες δείχνουν το ποιόν και τα συναισθήματα των ανθρώπων…

Αυτό παρεμπιπτόντως το είχε στο νου του ο Ζήσης Σαρικόπουλος όταν, τέτοιες μέρες του 2007 στη Νέα Υόρκη, έσφιξε δυνατά το χέρι του Μάικλ Τζόρνταν, διότι τον είχαν ορμηνέψει πως ο λεγάμενο σιχαίνεται τις.. κοριτσίστικες χειραψίες!

Εκ πείρας λοιπόν ήξερα ότι τις πιο δυνατές χειραψίες στο ελληνικό μπάσκετ τις κάνουν ο Νίκος Σισμανίδης και ο Σταύρος Δουβής που σε χαιρετάνε και σου σπάνε την παλάμη...

Σου κάνει λιώμα το χέρι

Σήμερα λοιπόν έμαθα ότι εάν κάνεις χειραψία με τον Τόμας Γουόκαπ κινδυνεύεις να δεις το χέρι σου να γίνεται λιώμα και απ’ το λιώμα!

Για να πω την αμαρτία μου δεν έχει τύχει να κάνω χειραψία μαζί του, αλλά τρέφω τυφλή εμπιστοσύνη σε αυτόν που μού το… ρουφιάνεψε και το γράφω χωρίς καμιά επιφύλαξη.

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν…

Ο Γουόκαπ έκλεψε την παράσταση στον προχθεσινό (20/4) πρώτο αγώνα της σειράς του Ολυμπιακού με τη Μονακό και ελπίζει να κάνει το ίδιο και σήμερα (22/4) στο Game 2 (19:00, Novasports Prime και LIVE από το SPORT24), ενώ ανάγκασε τον Γιώργο Μπαρτζώκα να νιώσει κομματάκι άβολα και σε κάθε περίπτωση να βγει από τη ρουτίνα του…

Συνήθως, ίσως και ποτέ, ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν κάνει προσωπικές αναφορές στους παίκτες του, ό,τι (καλό ή καλό) κι αν κάνουν, αλλά χθες παραβίασε τον κανόνα του, χωρίς μάλιστα να του υποβληθεί συγκεκριμένη ερώτηση…

Ομίλησε με διευθύνσεις και ονόματα, έδωσε στεγνά (στη flash interview προς τη Δώρα Παντέλη) τον ξανθομάλλη γκαρντ!

Ο "Ρόμποκοπ", ο πεζοναύτης και κάποιος σαν τον Σιγάλα

Ο Γουόκαπ είναι μπασκετμπολίστας και όχι μόνο: το στιλ και το physique του παραπέμπουν σε Αμερικανό πεζοναύτη ο οποίος μοιάζει κιόλας βγαλμένος από ταινίες που αφορούν τον πόλεμο στο Βιετνάμ!

Είναι στ’ αλήθεια, ένας «Ρόμποκοπ»!

Τον λες και «Ράμπο», διότι όπως μου είπε κάποιος σήμερα το πρωί, τέτοιο πακέτο σωματικής δύναμης και εξυπνάδας στο παιχνίδι είχε να εμφανισθεί από την εποχή του Γιώργου Σιγάλα!

Προχθες το βράδυ ο Γουόκαπ ήταν όντως συγκλονιστικός και δεν είχε άδικο ο Μπαρτζώκας που τον κατονόμασε ως κύριο… υπαίτιο της νίκης: ειδικότερα στην τρίτη περίοδο, όταν επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο στο πλαίσιο του οποίου πέτυχε οκτώ απανωτούς πόντους και έδωσε στον Ολυμπιακό «αέρα» 14 πόντων.

Αυτή η αναφορά βεβαίως τον αδικεί διότι περισσότερο από αν σκοράρει η δεν σκοράρει ο Γουόκαπ (πρέπει να) κρίνεται για όλες τις υπόλοιπες δουλειές που κάνει στο γήπεδο, είτε τις πιάνει η στατιστική, είτε όχι…

Έριξε πολύ διάβασμα για τον Τζέιμς

Ένα…πουλάκι μου είπε ότι ενόψει του πρώτου αγώνα με τη Μονακό, ο τριαντάχρονος γκαρντ ασχολήθηκε με το scouting πιο πολύ και από τον ίδιο τον Μπαρτζώκα και τους συνεργάτες του!

Πήρε, λέει, κάμποσα dvd και δεν έκλεισε μάτι, τσεκάροντας το παιχνίδι του Μάικ Τζέιμς, ώστε να τον αντιμετωπίσει έχοντας στο μυαλό του όλη τη γκάμα του ρεπερτορίου του πρώην παίκτη του Κολοσσού Ρόδου και του Παναθηναϊκού.

Ο καθείς και τα όπλα του σε τέτοιες περιπτώσεις: άλλοι (βλέπε Μπομπουά) μαρκάρουν τον Τζέιμς χωρίς να τον ακουμπάνε, άλλοι πηγαίνουν πάνω του ορμητικά για να τον… τραμπουκίσουν από την πρώτη στιγμή, όπως παρεμπιπτόντως το διέπραξαν τις προάλλες οι Χιτ με τον Τρέι Γιανγκ!

Έξω από το γήπεδο ο Γουόκαπ δεν μιλάει, δεν λαλάει, αλλά εντός παιδιάς του δίνει και καταλαβαίνει με τη γλώσσα του σώματος του και την επιθετικότητα του στην άμυνα.

Κρατάει έξω τα… γουρούνια!

Τα προτερήματα του είναι εμφανή: η ισορροπία στο κορμί του, η εγκεφαλικότητα, η εξυπνάδα, η ικανότητα να ανταποκρίνεται στο παιχνίδι με τις αλλαγές στα σκριν, η άμυνα του πάνω και μακριά από την μπάλα, η πνευματική διαύγεια και η σωματική ρώμη που του επιτρέπει να κρατάει ακόμη και τα… γουρούνια έξω από τη ρακέτα σε αυτά τα δυο με τρία κρίσιμα δευτερόλεπτα του εκάστοτε switch.

Ο Γουόκαπ αποτελεί τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του team player: είναι ένας κατ’ εξοχήν παίκτης της ομάδας, που συνήθως δεν κάνει τίποτε παραπάνω, αλλά και τίποτε λιγότερο από αυτό που του αναλογεί.

Προχθές πάντως έκανε πολλά παραπάνω!

Το τεσσάρι που μεταμορφώθηκε σε άσο

Σε κάθε περίπτωση, για τεσσάρι καλά τα καταφέρνει και στην περιφέρεια!

Α, ναι, αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, καθόσον προτού γίνει πόιντ γκαρντ και καθ’ όλη την κολεγιακή καριέρα του στο Στίβεν Οστιν ο Γουόκαπ έπαιζε τεσσάρι!

Ναι, όπως σας το λέω: ένα τεσσάρι που προϊόντος του χρόνου και κυρίως όταν ήλθε στην Ευρώπη (Λούντβιχσπουργκ, Ζαλγκίρις) μεταμορφώθηκε σε άσο.

Ως τέτοιος πλέον ο Γουόκαπ έμαθε να βλέπει το γήπεδο και να είναι ο «αντ’ αυτού» του εκάστοτε προπονητή του…

Ασφαλώς ο Γουόκαπ δεν είναι τέλειος και προφανώς η σοβαρότερη αδυναμία του έχει να κάνει με το σουτ και δη με την επιθετική (α)συνέπεια του: υπάρχουν βραδιές (όπως παραδείγματος χάρη με τον Παναθηναϊκό στο ματς του Α’ γύρου του πρωταθλήματος) που δεν σημαδεύει ούτε… βαλσαμωμένο πουλί, αλλά σε κάθε τέτοια θα αντιπαραβάλει μια σαν τη προχθεσινή!