Το 1988, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο που έκανε τον Πάουλο Κοέλιο να καθίσει πρώτο τραπέζι πίστα στο λογοτεχνικό προσκήνιο, ο Χρήστος Σερέλης πήγαινε στην Γ’ τάξη του γυμνασίου στο Λαύριο...

Είχε ήδη μαγευτεί από το μπάσκετ χάρη στην ιδέα του νονού του που τον πήρε από το χέρι εκείνη την άγια νύχτα της 14ης Ιουνίου του ’87 και –επειδή δεν βρήκε εισιτήρια για τον τελικό του EuroBasket- βγήκαν στους δρόμους της Δάφνης και πανηγύριζαν μαζί με όλο τον κόσμο.

Ε. λοιπόν, μετά από 35 χρόνια, καθήμενος πλέον στον πάγκο του Παναθηναϊκού, νιώθει πως πρέπει σώνει και καλά να γίνει κι ελόγου του ένας Αλχημιστής!

Ο φακίρης και το ελιξίριο της ζωής

Αλχημιστής και μάλιστα αυτοδίδακτος, σαν τον φακίρη που πρέπει σώνει και καλά να μάθει να περπατάει και να ισορροπεί πάνω στα καρφιά του τελάρου του!

Δύσκολη δουλειά, το δίχως άλλο, να είναι κάποιος προπονητής στον Παναθηναϊκό, τα τελευταία έντεκα χρόνια: δύσκολη, επικίνδυνη και στην προκειμένη περίπτωση τόσο εξαναγκαστικά και εθιστικά πειραματική, ώστε να ξεπερνάει τις τεχνουργίες των αλχημιστών των ελληνιστικών χρόνων και του Μεσαίωνα.

Εκπαιδεύεται για τα καλά σε αυτό τον ρόλο ο Σερέλης χωρίς κιόλας να είναι βέβαιο πως θα καταφέρει να ανακαλύψει την φιλοσοφική λίθο και να παρασκευάσει το ελιξίριο της ζωής! ΄

Για το ελιξίριο της πρόκρισης, δεν το συζητώ: αυτό χάθηκε προ πολλού και στις 14 του επόμενου μήνα (μετά το ματς με την Παρτίζαν στο Βελιγράδι) ο Σερέτης θα βρεθεί στην ίδια άβολη θέση με τον Οντεντ Κάτας και τον Δημήτρη Πρίφτη, τις προηγούμενες δυο σεζόν…

Η ανακούφιση της σεισάχθειας

Είναι όντως άβολο για μια ευκλεή ομάδα που μοστράρει έξι τρόπαια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών να αποχαιρετά πρόωρα τη διοργάνωση, μα συνάμα αυτή η… σεισάχθεια προσφέρει και μια ανακούφιση!

Μέχρι τότε, μετά από τρία ματς σε αυτή την άβολη θέση και έχοντας μπροστά του άλλα επτά, ο άνθρωπος που σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πάτρας δεν έχει άλλη επιλογή από το συνεχίσει να υποδύεται τον Αλχημιστή και μάλιστα χωρίς επιτυχία!

Δεδομένου κιόλας πως διάγουμε την περίοδο της Σαρακοστιανής νηστείας ο Σερέλης είναι σαν τους παπάδες που σε τέτοιες περιπτώσεις βαπτίζουν το κρέας ψάρι!

Ο μείον ένας και ο ένας!

Χθες (8/3) στο Πριγκιπάτο του Μονακό, ο Παναθηναϊκός πήγε πάλι ξυπόλυτος στ’ αγκάθια: από τη στιγμή που ο Νέιτ Γουόλτερς, ο Δημήτρης Αγραβάνης και ο Αρτούρας Γκοιυντάιτις έμειναν στην Αθήνα, ο Σερέλης είχε μείον έναν πόιντ γκαρντ, μείον έναν πάουερ φόργουορντ και μείον έναν σέντερ…

Στην πραγματικότητα είχε μονάχα έναν άσο (Λι), μονάχα ένα τεσσάρι (Γουίλιαμς) και μονάχα ένα πεντάρι (Παπαγιάννης), χώρια που ο Μεγαρεύς σέντερ συχνά πρέπει να κάνει αίτηση με χαρτόσημο για να πάρει την μπάλα και πολύ συχνά θεάται να ανεβοκατεβαίνει επί ματαίω το γήπεδο!

Και εδώ πλέον αρχίζουν οι αλχημείες, οι οποίες αυξάνονται κιόλας, όσο ο Παναθηναϊκός εκτός από τις απουσίες και την απογοήτευση έχει να διαχειρισθεί και τις προσαρμογές στη διαφοροποίηση των ρόστερς του.

Το δεύτερο 0-6 και το αύριο

Εδώ επίσης αρχίζουν τα κάθε λογής αγωνιστικά προβλήματα που προκαλούν η ελλειμματική σύνθεση και η απογοήτευση από τις μαζεμένες ήττες, οι οποίες έφτασαν για δεύτερη φορά στην εφετινή σεζόν, τις έξι!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα σε αυτό το αρνητικό και ασφαλώς θλιβερό ρεκόρ οι Πράσινοι έχουν να δουν χαρά στα σκέλια τους από τις 26 Ιανουαρίου όταν έριξαν στο κανναβάτσο τη Ζάλγκιρις και από τότε, εδώ και ενάμιση μήνα, ούτε νικούν, αλλά ούτε καν στρώνουν!

Δεν ξέρω τι σκεπτόταν ο Σερέλης στο 28ο λεπτό, όταν στον πίνακα αποτυπωνόταν το πολλά υποσχόμενο 51-51: ό,τι κι αν είχε στο μυαλό του πάντως, εξαϋλώθηκε γρήγορα και όταν ήχησε η κόρνα της λήξης ο Παναθηναϊκός βρισκόταν πάλι πεσμένος στο κανναβάτσο…

Αύριο (10/3) πάλι (στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ) είναι μια άλλη μέρα, όπως έλεγε και η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» και οι Πράσινοι θέλουν να πιστεύουν ότι δεν θα είναι και μια άλλη ήττα!

Η ευθανασία και ο… Λάσο!

Στην παρούσα φάση και μέχρι να τελειώσει αυτό ο μαρτύριο, ο Σερέλης δεν μπορεί να προσδοκά σε θαύματα, παρά μόνο σε ένα κατά το μάλλον ή ήττον αξιοπρεπές φινάλε: όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να προβεί σε μια ευθανασία με ό,τι αυτή συνεπάγεται στην προσδόκιμη μετεμψύχωση του ενόψει της επόμενης σεζόν…

Τότε που ο (παραμένων σε ρόλο ασίσταντ κόουτς) Σερέλης θα υποδεχθεί και θα παραδώσει τους φακέλους του στον… Πάμπλο Λάσο!!!

Παρεμπιπτόντως στην πιάτσα εκτός από το όνομα του πρώην προπονητή της Ρεάλ, κυκλοφορούν και κάποια άλλα, που αφορούν παίκτες και μάλιστα προέρχονται από Βελιγράδι μεριά, αλλά αυτά είναι σενάρια, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο…

Η κυκλοφορία και ο απογαλακτισμός

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Σερέλης έδωσε έμφαση σε δυο βασικούς στόχους: την καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και τον απογαλακτισμό από τα παιχνίδια απομόνωσης και την εμμονή στο «ένας εναντίον ενός» του Ντουέιν Μπέικον.

Προς το παρόν ο πρώτος στόχος δεν έχει επιτευχθεί, όσο για τον δεύτερο, η εγχείριση πέτυχε, αλλά ο ασθενής τα κακάρωσε!

Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να υστερεί σε δημιουργία και οι 13 ασίστ του κόντρα στους Μονεγάσκους (οι οποίοι πάντως μοίρασαν μία λιγότερη) αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Το πρόβλημα ωστόσο είναι διττό, καθόσον οι Πράσινοι είναι επιρρεπείς στα λάθη και το χθεσινό κάκιστο ratio (13/ 18) διόγκωσε το υφιστάμενο και άλυτο πρόβλημα.

Το -10.6 του Μπέικον

Ο Μπέικον πάλι βρίσκεται σε μια άλλη φάση, για την ακρίβεια σε μια φάση… αφασίας!

Με το που αρίβαρε στην Ελλάδα και στα πρώτα 14 ματς ο ξεχωριστός στο παιχνίδι του και αδιαμφισβήτητα χαρισματικός Αμερικανός φόργουορντ ήταν ασταμάτητος και σκόραρε κατά μέσο όρο 21.2 πόντους, αλλά αίφνης έπεσε σε περίοδο εκπτώσεων!

Το αποτέλεσμα; Στους επόμενους οκτώ αγώνες η παραγωγικότητα του έπεσε στους 10.6 πόντους και εκτός από την εντυπωσιακή αγωνιστική ύφεση του και τα πολλά και μεγάλα νεκρά διαστήματα, ώρες ώρες μοιάζει να βρίσκεται στην κοσμάρα του!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Παναθηναϊκός είναι πλέον συμβιβασμένος με την αγγαρεία που έχει να διεκπεραιώσει μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, προσπαθώντας να αλλάξει το τσιπάκι του ενόψει των playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος με την προσδοκία να παίξει εκεί τα ρέστα του.

Τρεις απανωτές αποτυχίες

Το βράδυ της 14^ης Απριλίου στο Βελιγράδι όπου θα ρίξει με μελαγχολικό τόνο την αυλαία της εφετινής παρουσίας του στη EuroLeague, θα μετρά τρεις απανωτές αποτυχίες (στο στόχο της πρόκρισης στα playoffs) και θα ξανακλείνεται στο καβούκι του…

Μέχρι τότε -και εφόσον αυτό απαιτείται- ο Σερέλης θα συνεχίσει να παριστάνει τον Αλχημιστή.