Λένε πως η εκδίκηση είναι ένα φαγητό που σερβίρεται κρύο και το νόημα αυτήςτης παροιμιώδους έκφρασης επιβεβαιώθηκε στο ΟΑΚΑ.

Πριν από έναν μήνα και μια ημέρα, όταν ο Ολυμπιακός νίκησε τον Παναθηναϊκό στο ματς του Β’ γύρου της EuroLeague στο ΣΕΦ, εκτυλίχθηκε μια σκυταλοδρομία από τρίποντα: έβαλε ένα ο Κώστας Σλούκας για το 25-30 και στο καπάκι απάντησε ο Κώστας Παπανικολάου και μάλιστα εις διπλούν.

Δεν φτάνει που ο αρχηγός του Ολυμπιακού σκόραρε από τα 6μ.75, αλλά προέβη ακαριαία και σε μια χειρονομία προς τον συνονόματο, πρώην συμπαίκτη του και φίλο του.

«Βγάλε τον σκασμό»!

Έβαλε τον δεξιό δείκτη του στο στόμα του, απευθυνόμενος προς τον Σλούκα, υπονοώντας να βγάλει τον σκασμό!

Εξήγησε κιόλας ο ίδιος (ο Παπανικολάου) ποιο ήταν το σκεπτικό του και προφανώς ο Σλούκας δεν το παρεξήγησε, αλλά επιφυλασσόταν για να πάρει το αίμα του πίσω.

Το πήρε απόψε, αλλά μέσα στην πρεμούρα του, χώρια ο ενθουσιασμός για το καλάθι που έμελλε να κρίνει το ντέρμπι, δεν ανταπέδωσε τη χειρονομία.

Σταυρωτή, stepback, μπαμ και κάτω!

Απέμεναν 36 δευτερόλεπτα για τη λήξη του δραματικού αγώνα, ο Σακίλ ΜακΚίσικ με 1/2 βολές είχε μειώσει σε 72-71 και ο Σαλονικιός γκαρντ πήρε την μπάλα αποφασισμένος να καθαρίσει την μπουγάδα.

Κινήθηκε από τη δεξιά πλευρά της επίθεσης του Παναθηναϊκού, βρήκε απέναντι του (στο πλαίσιο των αλλαγών στα σκριν που εφαρμόζει ο Ολυμπιακός) τον Παπανικολάου και μετά τις σταυρωτές ντρίμπλες και τις προσποιήσεις, πάτησε τη σκανδάλη.

Την πάτησε, μπουμπούνισε το stepback τρίποντο και... μπαμ και κάτω!

Οι Πειραιώτες δεν απάντησαν στην επιγενόμενη κατοχή τους, στο αμέσως επόμενο κλικ ο Σλούκας κέρδισε φάουλ από τον Τόμας Γουόκαπ, έβαλε και τις δυο βολές, ενώ ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το επώνυμο του και αυτό το πεντάποντο έκλινε οριστικώς και τελεσιδίκως την πλάστιγγα υπέρ των Πράσινων.

Ο Ναν, ο Κάναν και ο... Σλούκαναν!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Σλούκας έγινε το πρόσωπο του ντέρμπι γραπώνοντας για πάρτη του αυτό τον ρόλο, τον οποίο προϊούσης της βραδιάς διεκδίκησαν πολλοί και διάφοροι: από τους μεν γηπεδούχους ο Κέντρικ Ναν ο οποίος νωρίτερα είχε σκοράρει με λέι απ για το 72-68, ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ που μπορεί να συστήνεται πλέον κανονικά με το ονοματεπώνυμο του και όχι ως… γιαλαντζί σωσίας του, ο Ντίνος Μήτογλου και ο Ματίας Λεσόρ, από τους δε φιλοξενούμενους ο Μουστάφα Φαλ, ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος και ο Αϊζάια Κάναν.

Έκανε τα δικά του ο Ναν, έκανε τα δικά του ο Κάναν, αλλά στο τέλος της βραδιάς το Οσκαρ το άρπαξε ο… Σλούκαναν!

Ντέρμπι και στο... κατούρημα!

Ο δάσκαλος μου στη δημοσιογραφία, ο συχωρεμένος ο Χρήστος Ράπτης, συνήθιζε να λέει ότι «και στο… κατούρημα να αναμετρηθούν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, πάλι ντέρμπι θα είναι»!

Αυτή η ατάκα μου ήρθε στο μυαλό από την πρώτη στιγμή, διότι δεν γίνεται να διολισθαίνει το ενδιαφέρον των μεταξύ τους αγώνων, ακόμη και σε τέτοια συναπαντήματα που δεν κρίνουν κάτι επί της ουσίας.

Δεν κρίνουν, έγραψα;

Κρίνουν και… παρακρίνουν όχι έναν τίτλο (όπως στη Ρόδο και στο Ηράκλειο), ούτε την τελική κατάταξη και το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς, ούτε την πρόκριση στο Final 4, αλλά το γόητρο, την ομαδική εργασιακή ειρήνη πριν από τις σειρές των playoffsτηςEuroLeague, την ατομική υστεροφημία και πάει λέγοντας.

Ο Μπαρτζώκας και ο... Παπανδρέου

Αυτή την επί προσωπικού υστεροφημία την έδρεψε ο Σλούκας, οπλισμένος από την ανάγκη της στιγμής, ίσως και από την επιθυμία του να καταδείξει το ηγετικό ποιόν του στον Γιώργο Μπαρτζώκα, ο οποίος είχε πει απαντώντας σε μια σχετική ερώτηση ότι «ηγέτης ήταν μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου»!

«Ηγέτης είμαι και εγώ» βροντοφώναξε ο Σλούκας και αυτή η ιαχή που έβγαλε όταν σκόραρε το τρίποντο δεν απευθυνόταν μοναχά προς τον Μπαρτζώκα, αλλά και προς πάσα άλλη κατεύθυνση: προς όσους θεώρησαν υπερβολική τη δαπάνη της μεταγραφής του, προς εκείνους που θεωρούν ότι φθίνει, προςτους κάθε λογής haters και δεν συμμαζεύεται.

Για να τελειώνω με αυτή την υπόθεση, τα ντέρμπι φύσει και θέσει γεννούν και αναδεικνύουν όχι μόνον ηγέτες, αλλά κυρίως ήρωες και αυτόν τον μανδύα φόρεσε το βράδυ της Δευτέρας ο Σλούκας.

Ντέρμπι με τα σέα του και τα μέα του

Για «μη κομβικό, αδιάφορο και αχρείαστο», το ματς ήταν κάτσε καλά!

Τα είχε όλα, τα πάντα όλα: μεγάλες φάσεις, ανατροπές, εντάσεις, τεχνικές ποινές, φωνές για τη διαιτησία, τα σέα του και τα μέα του.

Όταν ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με doublescore (34-17), o Ολυμπιακός έμοιαζε ωσεί παρών στο γήπεδο και δεχόταν αδιαμαρτύρητα και χωρίς να εγείρει αντίσταση το σφυροκόπημα του αντιπάλου του.

Οι αμείλικτοι Πράσινοι και η κόκκινη υπερηφάνεια

Σε εκείνη τη φάση του ματς ο Παναθηναϊκός υπήρξε κυριαρχικός και αμείλικτος, αλλά ήταν αναμενόμενο, σχεδόν βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα ξυπνούσε από τον λήθαργο, θα σήκωνε το λάβαρο της υπερηφάνειας του και θα αντιδρούσε, όπερ και εγένετο.

Ενώ λοιπόν οι Πράσινοι κλώσαγαν τα αυγά της μέχρι τότε καταιγιστικής υπεροχής τους, οι Κόκκινοι βρήκαν τον τρόπο να επιστρέψουν στο ματς, «τρέχοντας» ένα εκκωφαντικό επί μέρους σκορ 31-13 χάρη στο οποίο μετέτρεψαν το 34-17 σε 47-48.

Ο ρόλος του Φαλ

Το καλάθι για εκείνο το προσπέρασμα το πέτυχε με floater ο Μουστάφα Φάλ, ο οποίος εξακολουθεί (όπως συνέβαινε και τα προηγούμενα δυο χρόνια κόντρα στον Γιώργο Παπαγιάννη) να αποτελεί το σημείο αναφοράς και τον πολιορκητικό κριό του Ολυμπιακού κόντρα στον Παναθηναϊκό και ως εκτελεστής και ως ριμπάουντερ και ως δημιουργός απέναντι στις παγίδες στο lowpost.

Αίφνης, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ο οποίος απάντησε στα switches του αντιπάλου του παντρεύοντας στα match-ups τον Μήτογλου με τον Φαλ, βρέθηκε προ εκπλήξεων και βγήκε από τη βολή του και από τη ζώνη άνεσης του.

Ο χρόνος ομιλίας και το ratio

Όταν κιόλας χρεωμένοι με τέσσερα φάουλ ο Ναν, ο Σλούκας και ο Ερνανγκόμεθ και η κατάσταση φαινόταν πολύ ζόρικη, καθόσον ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε κατά κράτος στα ριμπάουντ, ανανέωνε τον… χρόνο ομιλίας του στην επίθεση και βελτίωνε το ratio του, αν και στον τελικό λογαριασμό υπέπεσε σε οκτώ περισσότερα λάθη και έκλεψε έξι λιγότερες μπάλες.

Στο κρίσιμο σημείο, όταν ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ισοφάρισε στους 68 πόντους και το ντέρμπι απέβαινε πλέον μια υπόθεση στοιχειωδών, ου μην και ανεπαίσθητων λεπτομερειών, ο Παναθηναϊκός εκτός από έναν μπαρουτοκαπνισμένο και ισχυρότατο αντίπαλο είχε πλέον να αντιπαλέψει και τον φυσιολογικό σε τέτοιες περιπτώσεις εκνευρισμό που ενίοτε καταλήγει σε πανικό.

Ο από μηχανής Θεός, ο σκασμός και η ζητωκραυγή

Με το σκορ στο 72-71, τα δυο απανωτά airballs του Ερνανγκόμεθ και του Γουόκαπ επέτειναν την αγωνία ένθεν και ένθεν και τότε εμφανίσθηκε ο Σλούκας στο ρόλο του από μηχανής Θεού.

Βγήκε μπροστά, έκανε ένα βηματάκι πίσω, έβαλε το τρίποντο, πρόσθεσε και τις δυο εύστοχες βολές και -για να μην παρεκκλίνω από το προ μηνός σκηνικό στο ΣΕΦ- μετέτρεψε τον... σκασμό σε ουρανομήκη ζητωκραυγή!

Όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης και μέσα σε πράξεις και παραλείψεις αμφοτέρων, δεν μάθαμε κάτι που δεν ξέραμε: είναι προφανές ότι οι «αιώνιοι» θα… μαλλιοτραβηχτούν για τα σκήπτρα του Πρωταθλήματος, χώρια που δεν αποκλείεται να διεκδικήσουν ενώπιος ενωπίω και αυτά στο Βερολίνο!

ΚΚΕ Εσωτερικού και ΚΚΕ Εξωτερικού

Προς το παρόν, μετά από επτά ματς σε αυτό το ατέρμονο γαϊτανάκι, ο Ολυμπιακός πλειοδοτεί στις νίκες με 4-3, με δυο από αυτές να του προσπορίζουν ισάριθμους τίτλους (SuperCup, Κύπελλο Ελλάδος), ενώ τιςάλλες δυο τις πέτυχε στη EuroLeague.

Πλάκα πλάκα το εφετινό νταλαβέρι τους παραπέμπει στο παλιό διασπασμένο ΚΚΕ!

Ο μεν Ολυμπιακός βαστά την μπαντιέρα του ΚΚΕ Εξωτερικού (με τις νίκες στη Ρόδο, στο Ηράκλειο και στη EuroLeague), o δε Παναθηναϊκός που έχει επικρατήσει και στα τρία ματς της Basket League κραδαίνει εκείνη του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Το εάν ο Μπαρτζώκας παίζει τον ρόλο του Χαρίλαου Φλωράκη και ο Αταμάν εκείνον του Λεωνίδα Κύρκου θα το κρίνουν οι παλιοί κομμουνιστές!