Ο Σπανούλης για όλους, όλοι για τον Σπανούλη

Φαίνεται πως ο Βασίλης Σπανούλης με το που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Περιστερίου το ΄ριξε στη μελέτη! Δεν εννοώ τη μελέτη των τακτικών και των συστημάτων (όπως επί παραδείγματι το Νο 44) , αλλά των... μυθιστορημάτων, καθόσον ένα από δαύτα που μάλιστα θεωρείται μνημείο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, κολλάει γάντι στην περίπτωση του...

Τους «Τρεις Σωματοφύλακες» του Αλεξάνδρου Δουμά του πατρός, εννοώ, διότι θαρρώ πως από αυτήν άντλησε και υιοθέτησε το μότο με το οποίο οιστρηλατεί και τριβελίζει το μυαλό των παικτών που έχει στην πρώτη δούλεψη του...

«Ένας για όλους, όλοι για έναν», μαθές!

Τον έβλεπα τρεις ημέρες στην Κύπρο και στ’ αλήθεια τον χαιρόμουν τον «Βασιλομπίλαρο», που είναι Λαρισαίος και όχι... «Λευκοπυργίτης» όπως είχε βαφτίσει τον Βασίλη Δημητριάδη ο μοναδικός λεξιπλάστης Φαίδων Κωνσταντουδάκης!

Η νάρκωση του "Kill Bill"

Είναι όμως «Kill Bill», όπως τον αποκαλεί ο Βαγγέλης Ιωάννου και μάλιστα στην κυριολεξία: για να γίνει ο (προπονητής) Σπανούλης, ήξερε ότι έπρεπε να σκοτώσει τον (παίκτη) Βασίλη.

Η έστω να τον... ναρκώσει και αυτό είναι κάτι που θα το εξηγήσω παρακάτω...

Δεν είχα παρακολουθήσει τον Σπανούλη καθήμενο στον πάγκο ή ιστάμενο στα πέριξ αυτού, στα δυο φιλικά ματς με τον Προμηθέα και στο Τουρνουά στη μνήμη του Νίκου Φάσουρα, αλλά τον μπάνισα και τον χόρτασα στη Λευκωσία στο τουρνουά "Νεόφυτος Χανδριώτης", όπου έδωσε ρέστα από πάσης πλευράς!

Τον είδα και την Κυριακή το πρωί στο αεροπλάνο, στην πτήση της επιστροφής στην Αθήνα, με τρία βασικά αξεσουάρ: τη μάσκα του, την αστυνομική ταυτότητα του και το tablet που βάσταγε...

Μέχρι και πρόπερσι, πιθανότατα αυτό το μαραφέτι θα του ήταν χρειαζούμενο για να περνάει την ώρα του βλέποντας κάποια ταινία...

Αυτό παλιά!

Το tablet, το πινακάκι και ο... νονός Λινάρδος

Τώρα ο συνειδητοποιημένος προπονητής Σπανούλης κάθισε στη θέση του και άνοιξε το tablet για να εντρυφήσει στα πλάνα από το scouting της Μπνέι Ερτζελία, την οποία το Περιστέρι θα αντιμετωπίσει την ερχόμενη Δευτέρα (3/10) στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Basketball Champions League.

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα σε αυτό το επίσημο διεθνές προπονητικό ντεμπούτο του, πριν από 21 χρόνια τον είχε βαφτίσει ως παίκτη στην κολυμπήθρα των Κυπέλλων Ευρώπης ο Νίκος Λινάρδος, στο Οβάρ της Πορτογαλίας.

Εκείνο το βράδυ της 15^ης Δεκεμβρίου του 2001 το Μαρούσι νίκησε με 86-81 την Οβαρένσε με τον Σπανούλη να «γράφει» πέντε πόντους (1/2δ., 1/2τρ.,), μία ασίστ, ένα λάθος και δυο φάουλ σε 12 λεπτά συμμετοχής.

Τότε ο λεγάμενος ήταν 19 χρονών και είχε μαλλιά: τώρα σαραντάρισε και έχει έξι κουτσούβελα!

Έξι κουτσούβελα και ένα... βασανισμένο πινακάκι, που όσοι τον είδαν (το Σάββατο το βράδυ δυο λεπτά πριν από τη λήξη του ματς με τη Χάποελ Χολόν) να το πετάει κάτω με μανία, ένιωσαν σαν να θωρούν τον συχωρεμένο τον Ντούντα και τον Ζοτς!

"Μη δείχνετε ο ένας τον άλλον, είσαστε συμπαίκτες, όχι αντίπαλοι"

Το βάρεσε σαν χταπόδι, αλλά το άτιμο άντεξε και δεν έσπασε, ενώ κάποιο από τα μέλη του τεχνικού επιτελείου αναρωτιόταν εάν είχαν φέρει μαζί τους εφεδρικό!

Γιατί αντέδρασε τοιουτοτρόπως;

Εδώ είναι το ψητό: ο εκνευρισμός του δεν προήλθε από την κακή εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά από τη συμπεριφορά των παικτών του, οι οποίοι εκείνη τη στιγμή ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλον.

«Να μην ξαναγίνει αυτό. Είσαστε συμπαίκτες, όχι αντίπαλοι. Μη δείχνετε με το δάχτυλο ο ένας τον άλλον για το ποιος φταίει. Μην ξεφεύγετε από το ομαδικό πνεύμα και μη διασπάτε την ομάδα».

Αυτή υπήρξε η τρίτη κατά το μάλλον ή ήττον βίαιη έκρηξη του στη διάρκεια του Τουρνουά, είχαν προηγηθεί άλλες δυο επίσης παροιμιώδεις...

Στη διάρκεια του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα μπούκαρε στον αγωνιστικό χώρο και μούνταρε στον Δημήτρη Μωραΐτη εξαιτίας μιας κακής περιφερειακής άμυνας, με αποτέλεσμα να δεχθεί την προειδοποίηση για την τεχνική ποινή από τους διαιτητές.

Έφυγε από τον πάγκο στο τάιμ άουτ

Στο ίδιο ματς όντας εκνευρισμένος για τα απανωτά λάθη της ομάδας του σε ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο, αποφάσισε να την τιμωρήσει συλλήβδην.

Πώς;

Κάλεσε τάιμ άουτ, αλλά δεν παρευρέθη στα δρώμενα: άφησε τον Καμπερίδη, τον Χαραλαμπίδη, τον Βασιλόπουλο και τον Βούκσεβιτς να δώσουν τις οδηγίες κι αυτός στριφογύριζε πέρα δώθε σαν την άδικη κατάρα!

Η αντίδραση του έπιασε τόπο, το Περιστέρι πέτυχε το come back για να ηττηθεί εντέλει με 73-72, έπειτα από το ακροτελεύτιο άστοχο σουτ του Μωραΐτη.

Αυτή η α λα Ομπράντοβιτς τεχνητή κρίση πανικού κατεγράφη ως η μοναδική στιγμή στην οποία παραβίασε το σύνθημα που ένωνε τον Άθω, τον Πόρθο, τον Αραμι και τον Ντ’ Αρτνανιάν, στους «Τρεις Σωματοφύλακες»...

Η μήπως αντί να την παραβιάσει την ενδυνάμωσε έτι περαιτέρω;

"Όλοι μαζί μπορούμε"

Από την πρώτη στιγμή που ο Σπανούλης έσκασε μύτη στο γήπεδο «Ανδρέας Παπανδρέου» και έπιασε δουλειά, λάνσαρε μια κουβέντα και την έχει σαν καραμέλα που πρέπει να την πιπιλίζουν όλοι...

«Όλοι μαζί»!

Σαν τον τίτλο «Όλοι μαζί μπορούμε» της εθελοντικής δράσης ένα πράγμα!

Το τι εννοεί ο... ποιητής δεν χρειάζεται πολλές εξηγήσεις...

Ο Σπανούλης πρεσβεύει στο δόγμα της ομαδικότητας, της ενότητας και της συλλογικότητας και πάνω σε αυτό τον άξονα της togetherness (όπως λένε και οι γραμματιζούμενοι της αγγλικής) «έκτισε» την camaraderie του...

Το σκεπτικό του, όπως το διατυπώνει με τέτοια συχνότητα και έμφαση ώστε να ζαλίζει τον.. έρωτα των παικτών και των συνεργατών του είναι απλό...

«Όλοι μαζί προπονούμαστε, όλοι μαζί παίζουμε, όλοι μαζί νικάμε, όλοι μαζί χάνουμε».

"Δεν θέλω να βλέπω σκυμμένα κεφάλια"

Υπάρχει και συνέχεια σε αυτή την επαγωγή...

«Όλοι είμαστε υπόλογοι των πράξεων και των αποτελεσμάτων μας. Εφόσον νικάμε, όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι και επιτυχημένοι. Δεν με νοιάζει εάν κάποιος βάζει δυο ή 52 πόντους, αρκεί να βγαίνουμε νικητές. Δεν θέλω να βλέπω κανέναν με σκυμμένο κεφάλι εάν νιώθει ότι δεν έπαιξε καλά ή δεν σκόραρε ή το ένα ή το άλλο».

Πόσο απαιτητικός και πιεστικός είναι ο Σπανούλης προς τους παίκτες τους οποίους ούτως ή άλλως στρατολόγησε;

Τόσο όσο ήταν και προς τον εαυτό του, όσο αγωνιζόταν και διέπρεπε!

Προφανώς στο ρόστερ του δεν υπάρχουν ωριμασμένοι ή εκκολαπτόμενοι Σπανούληδες, αλλά ο ίδιος έχοντας παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, γνωρίζει ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας και την πλασάρει άνευ όρων ή εκπτώσεων...

«Το παν είναι η αυτοσυγκέντρωση μας, αυτό το στοιχείο κάνει τη διαφορά στους αγώνες. Να μπορούμε να παίζουμε στο ίδιο τέμπο, χωρίς διακυμάνσεις και να το διατηρούμε σε συνεχείς κατοχές της μπάλας».

Στη θέα του (προπονητή) Σπανούλη ο καθένας μπορεί να μπει στο τριπάκι των συγκρίσεων και των αντιπαραβολών με προπονητές που τον κοούτσαραν ή με συμπαίκτες του που ήδη κάνουν αυτή τη δουλειά (βλέπε Γιασικέβιτσους).

Κάποιος καλός μελετητής της προπονητικής, πάντως, μου είπε ότι σε αντίθεση με τον Big Saras, ο V-Span αφήνει πιο ελεύθερους τους παίκτες του και δεν τους καταδυναστεύει...

Καρότο και μαστίγιο

Ο Σπανούλης των πάγκων δεν διαφέρει από τον Σπανούλη των παρκέ και πάντως εμφορείται από τις αρετές πάνω στις οποίες θεμελίωσε το success story του.

Ποιες είναι αυτές: Η ανταγωνιστικότητα, η εργατικότητα, το πάθος, η στοχοπροσήλωση, η ηγετική προσωπικότητα και ο (καλώς εννοούμενος και όχι αρρωστημένος) εγωισμός.

Δεν διαπραγματεύεται καμία από δαύτες και γι αυτό τσατίζεται, ωρύεται και τα σπάει, όταν διαπιστώνει ότι οι παίκτες του χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους και χαραμίζουν τις προσπάθειες τους τσάμπα και βερεσέ.

Φωνάζει και αντιδρά με ένταση, αλλά με την (εμφανέστατη στη Λευκωσία) τακτική του «καρότο και μαστίγιο», δεν τους ρίχνει την ψυχολογία στα Τάρταρα: τουναντίον νοιάζεται πολύ γι’ αυτούς και δεν τους ξεφωνίζει στη διάρκεια ενός ματς μόνο και μόνο και μόνο για να κάνει εντύπωση ή να παρασκευάσει δικά του άλλοθι.

Κάποια στιγμή μάλιστα ακούστηκε να λέει «είμαι εδώ για σας, μέχρι που θα μπω στο γήπεδο για να βάλω εγώ το καλάθι για πάρτη σας».

Τόσο γυμνασμένος και καλοδιατηρημένος που είναι, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι μπορεί να το κάνει, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που θα δει και τον Μάρκους Ντένμον να ξαναβρίσκει τα σουτ του και τον καλό εαυτό του μετά τα τριάμισι χρόνια στο εξωτερικό μπασκετικό περιβάλλον της Κίνας!

Το άγριο μουντάρισμα και οι θωπείες στον Μωραΐτη

Αφού λοιπόν πρώτα κόντεψε να πλακώσει τον Μωραΐτη (στο πρόσωπο του οποίου παρεμπιπτόντως βλέπει κάτι πολύ παραπάνω από έναν απλό πλέι μέικερ, που όπως λέει ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, ενίοτε δυαρίζει) στο επόμενο κλικ εθεάθη να τον θωπεύει στα μάγουλα του με στοργή και τρυφερότητα!

Από καθαρά προπονητικής πλευράς, ο Σπανούλης είναι θιασώτης της λεπτομέρειας σε όλα τα επίπεδα: θεωρεί ότι αυτές μπορούν να κρίνουν ένα ματς, αλλά φροντίζει κιόλας να προετοιμάζει τη διαχείριση τους και να τις κερνάει απλόχερα στην προετοιμασία και στο scouting.

Δεν είναι όλοι οι παίκτες δετικοί σε αυτή την... πολιορκία, ένας μάλιστα έπαθε πολιτισμικό σοκ, διότι δεν είχε δεχθεί ποτέ στην καριέρα του τέτοιο ορυμαγδό!

Ένας άλλος σχολίασε εντυπωσιασμένος ότι «τέτοια ανάλυση πριν και μετά από αγώνες και μάλιστα φιλικούς, δεν έχω δει και ακούσει ποτέ στη ζωή μου»!

Δεν έχει σημασία ποιος το είπε, απλώς ο συγκεκριμένος παίκτης έχει δουλέψει και με κάποιον για τον οποίο η πιάτσα λέει ότι «πιο αναλυτικός...πεθαίνεις»!

Αυτό το πολιτισμικό σοκ δεν το υπέστησαν μόνο παίκτες, αλλά και μέλη του επιτελείου, ειδικότερα δε μετά τον φιλικό αγώνα με τον Προμηθέα στην Πάτρα, τον οποίο ο Σπανούλης έκανε... πενηνταράκια!

Ο "ψυχάκιας" και το "εσύ πού το έχεις κάνει αυτό;"

Ο κατά δήλωσιν του (σε μια συνέντευξη μας) «ψυχάκιας με το μπάσκετ» ασχολείται νυχθημερόν με αυτό και βεβαίως έχει ως προίκα τα όσα πέτυχε ως παίκτης.

Δεν τα αραδιάζει όμως για να κάνει τον καμπόσο ή να προκαλέσει κόμπλεξ στους παίκτες του, άλλωστε άπαντες τον πρόλαβαν και γνωρίζουν ποιος είναι και τι κατάφερε...

Απλώς κάποιες φορές όταν θέλει να επιχειρηματολογήσει, ανατρέχει σε στιγμές της καριέρας του όχι για να κομπορρημονήσει πώς έβαλε το καλάθι ή πώς έδωσε την ασίστ, αλλά για να εξηγήσει, επί παραδείγματι ποιους κώδικες συνεργασίας ανέπτυξε με τον Πρίντεζη, τον Χάινς, τον Ντάνστον και πάει λέγοντας...

«Έπρεπε να τους βοηθήσω για να με βοηθήσουν, αλλά επίσης έπρεπε να με βοηθήσουν για να τους βοηθήσω. Αυτή είναι η βασική αρχή για να προχωρήσει και να πετύχει τους στόχους της μια ομάδα».

Ασφαλώς η αγωνιστική καριέρα του είναι τόσο δαφνοστεφής και λαμπρή που του έχει αφήσει κάβα εμπειρίες, εικόνες και προσλαμβάνουσες στη διαχείριση των καταστάσεων.

Εδώ λοιπόν ισχύει αυτό που λένε ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Βαγγέλης Αγγέλου όταν ακούνε κάποιον να μιλάει επί παντός (μπασκετικού) επιστητού και να παριστάνει τον εξυπνάκια και τον τιμητή των πάντων...

«Πες μου ρε φίλε, εσύ πού το έχεις κάνει αυτό»;

Πολλές καταστάσεις τις οποίες (θα) βιώνει ως καινούργιος προπονητής σε μια καινούργια ομάδα ο Σπανούλης τις ξαναζεί δίκην déjà vu από την καριέρα του εντός παιδιάς, ενώ πρεσβεύει επίσης ότι «ο προπονητής είναι τόσο έξυπνος, όσο έξυπνοι είναι οι παίκτες του».

Οι βασικές αρχές του και ο... Ινδιάνος Φρανσίσκο

Αυτό έχει να κάνει με το πώς καταστρώνει τα πλάνα του, προετοιμάζει ένα ματς και κατευθύνει την ομάδα εν ώρα δράσεως.

Θεωρεί ως εκ των ων ουκ άνευ την αυτοσυγκέντρωση, την ενέργεια, την πίεση στην μπάλα την επικοινωνία, το σωστό διάβασμα των φάσεων και τη λήξη της καλύτερης δυνατής απόφασης, έστω κι αν αυτή κάποιες φορές μπορεί να είναι τραβηγμένη...

Το εννοώ αυτό στην περίπτωση του Σιλβέν Φρανσίσκο που όπως λέει κάποιος, «παίζει σαν Ινδιάνος, μόνο το φτερό του λείπει»!

Του λείπει το φτερό, αλλά του περισσεύουν τα κοτσιδάκια στα μαλλιά!

Κλάματα και πάταγος α λα Αντετοκούνμπο!

Η παρουσία του Σπανούλη στη Λευκωσία ήταν tale quale με του Αντετοκούνμπο, όπου, όποτε και όπως εμφανίζεται...

Μιλάμε για πάταγο!

Την Κυριακή το βράδυ έξω από το γήπεδο είχαν μαζευτεί και ξεροστάλιαζαν δεκάδες ενήλικες και πιτσιρίκια για ένα αυτόγραφο (πάνω σε απλά χαρτάκια, φανέλες, παπούτσια κοκ) ή μια selfie.

Κάποιος βγήκε και είπε στο συγκεντρωμένο πλήθος ότι ο προπονητής του Περιστερίου είχε φύγει από άλλη πόρτα και εκείνη τη στιγμή επικράτησε σοκ!

Αν και συνήθως υπερβάλλω, στην προκειμένη περίπτωση σοβαρολογώ: είδα μπροστά μου παιδάκια να κλαίνε και μάλιστα ένα από αυτά, ονόματι Μιχαήλ βαλάντωσε!

Επρόκειτο βεβαίως για λάθος συναγερμό: είχε φύγει το λεωφορείο με την αποστολή του Περιστερίου, αλλά ο Σπανούλης βρισκόταν ακόμα εκεί...

Κάποιοι άλλοι είχαν βουρκώσει δίπλα του, για άλλο λόγο...

Οι γονείς του Νεόφυτου, ο Ζήσης και τα δάκρυα

Για την ακρίβεια, ο Σπανούλης βρισκόταν σε μια αίθουσα του γηπέδου μαζί με τον συνεργάτη του Σάββα Καμπερίδη, τον αδελφικό φίλο του Νίκο Ζήση, τους διοργανωτές του Τουρνουά Πανίκο και Νικόλα Κωνσταντίνου (εκ μέρους της ΕΘΑ Εγκωμης), τον Μάικ Φουντεδάκη και τον Δημήτρη Χανδριώτη μαζί με τη σύζυγο του Μαίρη.

Οι γονείς του Νεόφυτου που έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2015 μετά από σκληρή, γενναία, αλλά δυστυχώς ατελέσφορη μάχη με τον καρκίνο συναντήθηκαν με τον προπονητή του Περιστερίου και τον ευχαρίστησαν για την παρουσία της ομάδας στο Τουρνουά που διεξήχθη για τρίτη φορά στη μνήμη του γιου τους.

Ο Σπανούλης δεν ανταπέδωσε απλώς και τυπικώς τις ευχαριστίες, αλλά έμεινε εκεί για δέκα λεπτά και προσπάθησε να παρηγορήσει, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, τους χαροκαμένους γονείς.

Τα λόγια του υπήρξαν απλά, αλλά τόσο συγκινητικά, ώστε κάποιοι δάκρυσαν: και ο Νίκος Ζήσης για τον οποίο ο Σπανούλης υπενθύμισε ότι είχε χάσει τον αδερφό του Δάνη σε τροχαίο δυστύχημα τον Αύγουστο του 2003 και ο Σάββας Καμπερίδης και ο Νικόλας Κωνσταντίνου που ήταν συμπαίκτης και κολλητός φίλος του Νεόφυτου...

Ευτυχώς εκείνοι που περίμεναν τον Σπανούλη έξω από το γήπεδο δεν πίστεψαν τα… fake news και όταν τον είδαν να βγαίνει, του την έπεσαν για τα σχετικά και έγινε χαμός!