Σε λίγο καιρό, κανείς δεν θα θυμάται αυτό το ματς…

Κανείς;

Πριτς!

Θα το θυμάται και θα το μνημονεύει δια βίου ο Νίκος Δίπλαρος, που αξιώθηκε να γίνει… Τρίπλαρος!

Στέκει αυτό το λογοπαίγνιο, αλλά μετά θλίψεως του ο Παναθηναϊκός διαπίστωσε και άλλο ένα από δαύτα.

Το συγκεκριμένο ματς θα το θυμάται για πάντα και ο Γιοχάνες Τίμαν, που κι ελόγου του άλλαξε όνομα.

Λέγεται πλέον Τρίμαν!

Έβαλε ο μπαγάσας τέσσερα μαζεμένα τρίποντα κι εκεί που ο Παναθηναϊκός πάλευε με την απραξία και την απροπονησιά του, είδε τη λεγόμενη (στα υγειονομικά πρωτόκολλα) ενεργητική επιτήρηση να του γυρίζει μπούμερανγκ και να του βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα.

Κι αυτή επίσης άλλαξε όνομα.

Γένηκε παθητική επιτήρηση!

Ο Παναθηναϊκός υπήρξε ενεργητικός επί τριάντα λεπτά, τόσο άντεξε μετά από 21 ημέρες στα πιτς και θαρρώ πως και πολύ τού ήταν, χώρια οι απουσίες.

TO LOCKDOWN ΤΟΥ ΧΕΖΟΝΙΑ

Του έλειπε ο Νέντοβιτς, αλλά χωρίς αυτόν άλωσε το Νέο Φάληρο.

Του έλειπε ο Κασελάκης που ίσως θα μπορούσε να βγάλει τον Τίμαν από τη ζώνη του λυκόφωτος στην οποία βρέθηκε στην τέταρτη περίοδο.

Του έλειπε, διάβολε, και ο Χεζόνια που βαρέθηκε να πληρώνει τα πρόστιμα των παραβατών του νόμου περί απαγόρευσης των συναθροίσεων και ανυπομονεί να βγει (και) από το ατομικό lockdown του.

Αυτό είναι το κακό με τις ήττες: τότε θυμάσαι τους πάντες και τα πάντα!

Σε αυτό το ίδιο γήπεδο στις 3 Μαΐου του 2009 ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με μια ομάδα που δικαιωματικά μπορεί να κορδώνεται ως dream team.

Δώδεκα χρόνια αργότερα εμφάνισε μια ομάδα που έπαιξε τόσο, όσο!

Τόσο όσο της το επέτρεψαν οι εκ προοιμίου λιγοστές δυνάμεις, η αρρυθμία που επέφεραν η απραξία, η πλημμελής προπόνηση και κυρίως η εξασθένηση των οργανισμών των παικτών, οι οποίοι είχαν προσβληθεί από τον κορωνοϊό.

Κάποια στιγμή το ντεπόζιτο με τα καύσιμα άδειασε, μπιτόνι για ρεζέρβα δεν υπήρχε, η άμυνα άρχισε να μπάζει και μετά τους 28 πόντους στο πρώτο ημίχρονο έφαγε 46 στο δεύτερο) και η επίθεση παρουσίασε διαρροές.

Δεν πα’ να ‘ναι η βασίλισσα του transition game η Αλμπα Βερολίνου, για ένα ημίχρονο ο Παναθηναϊκός της τράβηξε τα χαλινάρια και την έκανε πιο αργή κι από το…slow motion!

ΤO ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

Σωστά γράφτηκε στο match center του Sport24 πως οι Πράσινοι έκαναν… bullying στους Γερμανούς στο μισό γήπεδο κι από τη στιγμή που τους έβγαλαν από τη ζώνη άνεσης τους και τους παγίδευσαν σε έναν άλλο ρυθμό, ήλεγχαν την κατάσταση, αλλά αυτό, διάβολε, δεν έμελλε να διαρκέσει επ’ άπειρον, ούτε καν για άλλα είκοσι λεπτά.

Τα δυο απανωτά τρίποντα του Σέλβιν Μακ που έγραψαν το 50-53) σηματοδότησαν την τελευταία λάμψη και όχι έκλαμψη.

Το εννοώ αυτό διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός διέθετε πλουραλισμό και κυριαρχικότητα, είχε φέρει το ματς σε λογαριασμό, έκανε τα κουμάντα του, προηγούνταν διαρκώς και έδειχνε πως μπορεί να τη σκαπουλάρει, αλλά τζίφος.

Όταν τέλειωσε η τρίτη περίοδος, μαζί της τελείωσε και η πράσινη… αθωότητα!

Από εκεί και πέρα οι Βερολινέζοι τον πήραν φαλάγγι και στην οικονομία του ματς μέτρησε ο αδήριτος νόμος της φύσης: στο τέλος της ημέρας αντέδρασε και γράπωσε τη νίκη η ομάδα που δεν ήταν σκουριασμένη και ταλαιπωρημένη, βρισκόταν σε ρυθμό και αγωνιστική κανονικότητα, είχε δυνάμεις, έκανε (πέντε) λιγότερα λάθη και ήξερε να προστατεύει την μπάλα και να τη στέλνει με μεγαλύτερη συνέχεια και συχνότητα στο καλάθι.

Η ΒΕΝΕΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΨΙΔΑ

Προφανώς για τον Παναθηναϊκό που έχει συμβιβασθεί εδώ και καιρό με τον εκτροχιασμό του από την κούρσα των play offs, η χθεσινή ήττα δεν είναι δα και η συντέλεια του κόσμου.

Κοινώς, όσο σκληρό κι αν ακούγεται για μια ομάδα με τέτοια προίκα, δεν έχασε δα η Βενετιά βελόνι.

Χάθηκε βεβαίως η ευκαιρία για μια νίκη γοήτρου, που θα ήταν μάλιστα η τρίτη απανωτή (μετά από εκείνες κόντρα στη Βαλένθια και τον Ολυμπιακό) και συν τοις άλλοις θα όρθωνε την… αψίδα της υποδοχής στον Μάριο Χεζόνια που ξεροσταλιάζει στο ΟΑΚΑ περιμένοντας να γνωρίσει τους καινούργιους συμπαίκτες του και ζήσει μαζί τους το εξ απαλών ονύχων όνειρο του!

Χθες πάντως αυτό το όνειρο το έζησε και μάλιστα (φαντάζομαι πως) θα το ρούφηξε μέχρι τις… πατούσες του ο Δίπλαρος.

ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟΝ

Κι ο Νικολάκης ξεροστάλιαζε από την αρχή της σεζόν στα πέριξ του πάγκου προσμένοντας μια ευκαιρία να δηλώνει παίκτης Ευρωλίγκας!

Κι αυτόν μανούλα τον γέννησε, όπως και τον Καραμολέγκο τον οποίο είχε ρίξει κάποτε στα βαθιά ο Ομπράντοβιτς.

Μανούλα και μπαμπάκας, ένα καθ’ όλα καρπερό αντρόγυνο,, καθόσον η φαμίλια έχει επτά παιδιά!

Ο Αντι Γουόρχολ είχε τάξει σε έναν έκαστο εξ ημών, τα περιβόητα 15 λεπτά δημοσιότητος: του εκ Πατρών ορμώμενου γκαρντ του έφταναν οκτώμισι, για την ακρίβεια οκτώ λεπτά και 35 δευτερόλεπτα.

Κλήθηκε από τον Κάτας όταν ο Παναθηναϊκός είχε 0/7 τρίποντα, με το που πάτησε το παρκέ μπουμπούνισε το πρώτο και έσπασε το ρόδι, ύστερα σούταρε άλλο ένα και –για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου-ενώ όλοι οι άλλοι δεν θα θυμούνται σε λίγες μέρες αυτό το ματς, ελόγου του δεν θα το ξεχάσει ποτέ του.

Θα ΄χει να το διηγείται στα παιδιά και στα εγγόνια του (όπως είπε τις προάλλες, μετά την πενηντάρα που έριξε ο Ζοέλ Εμπίιντ) ότι μπήκε Δίπλαρος και βγήκε Τρίπλαρος!

Photo credits: Eurokinissi