Στο περίφημο ποίημα του ο Κωνσταντίνος Καβάφης γράφει πως «σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…»

Να είναι, το δίχως άλλο ωσαύτως ο δρόμος, αρκεί να φτάσεις στην Ιθάκη!

Μετά το κάζο από τη Λετονία, η οποία (δεδομένου του επίκαιρου αυτή την εποχή εθίμου στην Κρήτη) μας… καζάνιασε και μας έκανε να κάνουμε οχτάρια στον δρόμους, η Εθνική ανασηκώνεται και συνεχίζει τη στράτα της, με προορισμό την Άπω Ανατολή όπου θα φιλοξενηθεί το 19o Παγκόσμιο Κύπελλο.

Βγαίνει λοιπόν σήμερα στον πηγαιμό για τη Μονς, ώρα της καλή κι αέρα στα πανιά της, διότι αλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα!

Βεβαίως η Μονς δεν περιβρέχεται από θάλασσα για να πλεύσει η Εθνική, άλλο με κάνει να ανησυχώ.

Το Βατερλό, κούφια η ώρα που τ’ ακούει

Τι εννοώ;

Στα 58 χιλιόμετρα πριν από την πόλη στην οποία διεξάγεται ο αποψινός αγώνας, δεν συναντά κανείς τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες του Καβάφη, αλλά το… λείψανο του Μεγάλου Ναπολέοντος!

Δεν έχει ταφεί εκεί ο Βοναπάρτης, ούτε πέθανε εκεί.

Εκεί όμως, στις 18 Ιουνίου του 1815, γνώρισε την τελευταία και μεγαλύτερη ήττα της ζωής του, που σήμανε κιόλας το (άδοξο και τραγικό για τον ίδιο) τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων.

Εκεί είναι, διάβολε, μια πόλη που τότε ανήκε ακόμη στην Ολλανδία.

Το περιβόητο Βατερλό!

Και εκεί απόψε, ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε να μην πάθει η Εθνική ομάδα καμιά τέτοια νίλα, διότι αλλιώς θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!

Μην πάθουμε κανένα Βατερλό, κούφια η ώρα που το ακούει!

Ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε επίσης ο Δημήτρης Ιτούδης να αποδειχθεί πολύ πιο επιδέξιος και στρατηγικά υπέρτερος από τον Ναπολέοντα, ώστε ο Ντάριο Τζέρτζια να μη βαδίσει στα χνάρια του Δούκα του Γουέλινγκτον, Αρθουρ Γουέλσλι, ο οποίος ηγείτο του Έβδομου Συνασπισμού και κατατρόπωσε τον γαλλικό στρατό.

Η μάχη της Μονς, ο Καζαντζίδης και του Βελγίου οι στοές

Αλλά και η ίδια η Μονς διαθέτει το δικό της ξεχωριστό ιστορικό υπόβαθρο, καθόσον εκεί διεξήχθη στις 23 και 24 Αυγούστου του 1914 η μάχη στην οποία ο βρετανικός στρατός, στην πρώτη εμφάνιση του στο κάδρο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, ηττήθηκε από τους Γερμανούς.

Εννοείται, διάβολε, ότι σε όλες τις μάχες κάποιος νικά και κάποιος ηττάται, αρκεί εμείς να βρεθούμε απόψε στη σωστή πλευρά!

Η Μονς δεν περίμενε τον αποψινό αγώνα για να μπει στην ατζέντα και στο κάδρο μας.

Φρόντισαν γι αυτό ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Κώστας Βίρβος και ο Θόδωρος Δερβενιώτης το 1961, όταν βγήκε ένα από τα γνωστότερα και πιο λυπητερά τραγούδια της ξενιτιάς.

Αυτό που λέει «Στις φάμπρικες της Γερμανίας και στους Βελγίου τις στοές, πόσα παιδιά σκληρά δουλεύουν και κλαίνε οι μάνες μοναχές».

Η Μονς φημίζεται για τα ανθρακωρυχεία της από τα οποία πέρασαν πολλοί Έλληνες μετανάστες, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στα έγκατα της γης!

Συν τοις άλλοις σε ένα χωριό δίπλα στη Μονς, ονόματι Καστό, μεταστεγάσθηκε από το Ροκενκούρ της Γαλλίας, το 1967 το Ανώτατο Στρατηγείο Συμμαχικών Δυνάμεων της Ευρώπης, που αποτελεί μέρος του ΝΑΤΟ.

Η ιστορία της Εθνικής Ενόπλων

Εκεί επί σειρά ετών διεξαγόταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο οποίο η Ελλάδα έχει να επιδείξει πολλές επιτυχίες.

Ατυχώς δεν κατάφερε ποτέ να ανάβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, αλλά στο παλμαρέ της βρίσκονται καμιά δεκαριά ασημένια και χάλκινα μετάλλια.

Εκεί όχι απλώς έδρασαν, αλλά πρωταγωνίστησαν και άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους ο (προπονητής) Φαίδων Ματθαίου, ο συνήθης πρώτος σκόρερ και μέλος της Αll Star πεντάδας, Απόστολος Κόντος, ο Βασίλης Γκούμας, ο Δημήτρης Κοκολάκης, ο Σωτήρης Σακελλαρίου, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο Μάκης Δενδρινός, ο Μηνάς Γκέκος, Δημήτρης Φωσσές, ο Ανδρέας Χαϊκάλης, ο Σαράντης Παπαχριστόπουλος, ο Κίμων Κοκορόγιαννης και πλείστοι όσοι επιφανείς Έλληνες μπασκετμπολίστες, οι οποίοι στελέχωναν την Εθνική Ενόπλων, είτε ως διορισμένοι τιμής ένεκεν στα Σώματα Ασφαλείας, είτε την εποχή που υπηρετούσαν τη θητεία τους.

Εκεί επίσης εκτυλίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους, ειπώθηκαν μυθικές ατάκες και γράφτηκε ένα κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.

Για να ευθυμήσουμε λοιπόν κομματάκι και για να δραπετεύσουμε μέσα από τη μαυρίλα που μας πλάκωσε την Παρασκευή, λέω να καταπιαστώ σήμερα με μερικά από αυτά τα ανέκδοτα…

Ούτως ή άλλως έχουν περάσει μόλις δυόμισι μήνες από την τελευταία φορά που η Εθνική αντιμετώπισε το Βέλγιο, στον αγώνα του Α’ γύρου στο ΟΑΚΑ και ό,τι ήταν να γραφτεί γράφτηκε τότε.

Φρέσκα κουλούρια, λοιπόν.

Φρέσκα, έστω κι αν είναι… μπαγιάτικα!

Η ραψωδία του Κόντου και οι «καραβανάδες»

Οι αγώνες του Πρωταθλήματος του SHAPE διεξάγονταν κάθε φθινόπωρο στο κλειστό γήπεδο που υπάρχει στις εγκαταστάσεις του Καστό και παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον διότι οι Εθνικές ομάδες στελεχώνονταν από διάσημους παίκτες που υπηρετούσαν τη θητεία τους.

Απλώς επειδή στην Ελλάδα συνηθιζόταν από παλιά να διορίζονται οι παίκτες στα Σώματα Ασφαλείας (Αστυνομία, Χωροφυλακή, Λιμενικό, Πυροσβεστική), συμμετείχαν κάθε χρόνο σε αυτή τη διοργάνωση, μάλιστα ο Κόντος ενέγραψε 21 συναπτές συμμετοχές!

Τις αποστολές της Εθνικής Ενόπλων στα πρωταθλήματα του SHAPE και του CISM συνόδευε πάντοτε ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός από κάποιο Σώμα, αλλά συνήθως επρόκειτο για «καραβανάδες» που ήταν παντελώς και εντελώς άσχετοι με το μπάσκετ και τον αθλητισμό με αποτέλεσμα τα ευτράπελα περιστατικά να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Σταχυολογώ. λοιπόν, μερικά από αυτά.

«Πες του “ναι” και πολύ καλά μάλιστα»!

Έφτασε λοιπόν μια φορά η ελληνική αποστολή και την υποδέχθηκε ένας Αμερικανός αξιωματικός με ένα μάτσο γαλόνια στη στολή του.

Είδε λοιπόν τον Έλληνα συνταγματάρχη που πήγαινε μπροστά σεινάμενος κουνάμενος, τον χαιρέτησε εγκαρδίως και τον ρώτησε «Do you speak English?»

Γυρίζει τότε ο συνταγματάρχης προς τον Βασίλη Γκούμα που βρισκόταν από πίσω του και τον ρωτά «ρε συ Βασίλη τι λέει αυτός;»

Ο «Αυτοκράτορας» του εξήγησε «ρωτά κύριε συνταγματάρχα εάν μιλάτε αγγλικά».

Και τότε ο συνταγματάρχης τον αποστόμωσε: «Πες του “ναι” και πολύ καλά μάλιστα»!!!

H «Triangle and Two» και ο τορπιλισμός της «Έλλης»!

Σε μια άλλη διοργάνωση η Εθνική αντιμετώπιζε την Ιταλία που τότε είχε στο δυναμικό της παικταράδες, όπως ο Ντίνο Μενεγκίν, ο Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι, ο Ρέντσο Μπαριβιέρα και ο Μαρίνο Ζανάτα.

Η ελληνική ομάδα νίκησε τους «Azzurri», με μια εκπληκτική εμφάνιση και με αιχμή του δόρατος τη σύνθετη άμυνα «Triangle and two» (τρεις σε ζώνη και δυο σε man to man) που χρησιμοποίησε ο Ματθαίου.

Πριν από την έναρξη του ματς, μέσα στα αποδυτήρια, ο Πλοίαρχος που ηγείτο της αποστολής πήρε τον λόγο και θέλησε να ενθαρρύνει τους παίκτες με έναν ιδιότυπο τρόπο.

«Λοιπόν, μπείτε μέσα και δείξτε τους πόσο γενναίοι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Είναι μπαμπέσηδες οι Ιταλοί και αυτό to απέδειξαν το 1940, όταν τορπίλισαν την “Έλλη” στο λιμάνι της Τήνου. Μην το ξεχνάτε αυτό και πάρτε εκδίκηση»!!!

«Βρε αληταράδες διώξτε αμέσως τις γυναίκες»!

Οι αποστολές δεν διέμεναν σε ξενοδοχεία, αλλά σε κτίρια μέσα στις εγκαταστάσεις του SHAPE και μάλιστα στις πρώτες διοργανώσεις όλα τα μέλη της κάθε ομάδας στοιβάζονταν σε ένα μεγάλο δωμάτιο με τριώροφα κρεβάτια!

Τα βράδια, μετά τους αγώνες, δεν είχαν τι να κάνουν και την έβγαζαν μέσα στο δωμάτιο παίζοντας χαρτιά, τραγουδώντας και λέγοντας ιστορίες.

Ένα βράδυ που ο Ανδρέας Χαϊκάλης είχε αρχίσει να διηγείται με γαργαλιστικές λεπτομέρειες μια προσωπική ιστορία του με μια γκόμενα, ο Φαίδων Ματθαίου που παραφύλαγε, έστησε αυτί έξω από την πόρτα και νόμιζε ότι οι παίκτες είχαν κουβαλήσει γυναίκες στο δωμάτιο!

Άνοιξε λοιπόν ξαφνικά την πόρτα, μπούκαρε μέσα όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και άρχισε να ωρύεται με τη βροντώδη φωνή του.

«Βρε αληταράδες, με αυτά που κάνετε θα μας απελάσουν αύριο το πρωί, θα μας αποκλείσουν δια παντός και θα αποβάλουν την Ελλάδα από το NATO. Ντροπή σας, διώξτε αμέσως τις γυναίκες που κουβαλήσατε»!