Ολυμπιακός παντός καιρού

O αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει μια κουβέντα που την άφησε παρακαταθήκη στο ελληνικό έθνος... Εκεί, λέει, όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι!

Ενίοτε αυτή η ατάκα δεν ισχύει και διαψεύδεται παταγωδώς, όπως στην προκειμένη περίπτωση που ακούγεται πανταχόθεν η μελωδία της ευτυχίας ενός αθλήματος…

To γουότερ πολο, εννοώ, που είναι όντως για τα πανηγύρια!!!

Για τα καλά πανηγύρια, εννοείται. όχι παίζουμε...

Σαν πολύ να πανηγυρίζουμε τις τελευταίες ημέρες, σε καλό να μας βγει!

«Φιλιούνται, αγκαλιάζονται, κατά πως έλεγε έμπλεος συγκίνησης, ο Αντρέας Μικρούτσικος στην πρώτη εκδοχή του «Big Brother»!

Δυο δυο στην μπανιέρα δυο δυο!

Σοβαρολογώ διότι μέσα σε 93 ώρες βάλαμε δυο κούπες στη βιτρίνα και μάλιστα στην ίδια πισίνα: αυτός ο συνδυασμός (βιτρίνα με πισίνα) κάνει ρίμα, αλλά συνάμα κάνει και μια συναρπαστική αλληλουχία...

Την αρχή έκαναν την Τετάρτη οι τσούπρες του Εθνικού που κατέκτησαν το LEN Trophy για δεύτερη φορά στην ιστορία τους και την Κυριακή ακολούθησαν τα κορίτσια του Ολυμπιακού με το repeat στην Ευρωλίγκα.

Τους τρίτωσε κιόλας το καλό αποδεικνύοντας πως είναι πρωταθλήτριες παντός καιρού: πέρυσι ανέβηκαν στο θρόνο χωρίς ξένες παίκτριες, νικώντας δυο ουγγρικές ομάδες στο Final Four που μάλιστα διεξήχθη στη Βουδαπέστη και σήμερα το διέπραξαν ξανά, αυτή τη φορά στο σπίτι τους, κόντρα στη Σαμπαντέλ, όπως είχε συμβεί πάλι εν Πειραιεί το 2015.

Τότε ο Ολυμπιακός είχε νικήσει τις Καταλανές με 10-9, χθες καθάρισε την μπουγάδα πιο εύκολα (11-7) και η καταμέτρησις συνεχίζεται!

Η έκτη κόκκινη κούπα και η "Cosa Nostra"

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα οι γοργόνες του Ολυμπιακού έβαλαν στο παλμαρέ τους το έκτο διεθνές λάβαρο τους: τρία στην Ευρωλίγκα (2015, 2021, 2022), ένα στο Len Trophy (2014), χώρια τα δυο Super Cup που μπορεί να γίνουν τρία.

Η πλάκα είναι ότι στον τελικό του Super Cup θα αναμετρηθούν δυο ελληνικές ομάδες όπως είχε συμβεί και το 2010: τότε η Βουλιαγμένη (που είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης στην Κέρκυρα) επιβλήθηκε του Εθνικού με 13-5 στον Πειραιά, ενώ μετά από δώδεκα χρόνια θα αναμετρηθούν δυο Πειραιώτισσες!

Σαν να λέμε «Cosa Nostra», όπως επονομαζόταν η σιτσιλιάνικη Μάφια: πάει να πει τα δικά μας πράγματα!

Δήμαρχε άναψε τα φώτα

Εγώ, λοιπόν, εάν ήμουν ο Γιάννης Μώραλης θα έβγαζα ακαριαία διαταγή να φωταγωγείται η πόλη κάθε βράδυ μέχρι να διεξαχθεί ο τελικός του Super Cup, έστω κι αν η ενέργεια και η ηλεκτροδότηση κοστίζουν πια πολύ ακριβά!

Για σκέψου το Δήμαρχε!

Α, για να μην το ξεχάσω, με την ελπίδα να μην το γκαντεμιάσω: δεν αποκλείεται να τριτώσει το καλό και στην εφετινή σεζόν, με τα αγόρια του Ολυμπιακού να σημαδεύουν με τη σειρά τους το (τρίτο) ιερό δισκοπότηρο της ιστορίας τους, μετά από αυτά που κατέκτησαν το 2002 και το 2018.

Όλα αυτά βεβαίως είναι just stats, όπως με κυνικότητα είπε πρόπερσι ο Λούκα Ντόντσιτς!

Συμφωνώ, αλλά διαφωνώ και σπεύδω να εξηγήσω το οξύμωρο σχήμα...

Ασφαλώς οι τίτλοι και οι τελικοί εμπίπτουν στη στατιστική και στο... πόθεν έσχες, αλλά όχι μόνο σε αυτά...

Δώστε πόνο με τις επιτυχίες

Εδώ, λοιπόν, υπάρχει η επιβεβαίωση της ρήσης πως σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση, άλλωστε εκτός από τους θριάμβους σε συλλογικό επίπεδο, βαρεθήκαμε να μετράμε και τις απανωτές επιτυχίες σε όλη τη γκάμα των εθνικών ομάδων...

Γραπώσαμε κιόλας τον περασμένο Αύγουστο το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στο Τόκιο (ώστε να εκπληρωθούν τα απωθημένα μας και να συχωρεθούν τα... πεθαμένα μας) και γεμίσαμε τα πνευμόνια μας εισπνέοντας την αύρα της, οπότε είναι φως φανάρι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται...

Η Ιστορία (θα) συνεχίζεται!

ΥΓ: Εγώ που ανήκω εξ απαλών ονύχων στην μπασκετική «μασονία», αλλά λέω πως η πορτοκαλί μπάλα με τα σπυράκια είναι η νόμιμη σύζυγος μου και η κίτρινη η γκόμενα και η καψούρα μου, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό...

Το λέω, το γράφω και το εννοώ, λοιπόν: μέχρις αποδείξεως του εναντίου, το εθνικό μας άθλημα είναι το γουότερ πόλο!