Δεν ξέρω, στ’ αλήθεια δεν έχω ιδέα, πόσους οπαδούς έχουν στην Ελλάδα οι Ντένβερ Νάγκετς… Έχουν βεβαίως μπόλικους όψιμους από δαύτους στη γείτονα και ομόδοξο Σερβία, λόγω της παρουσίας του Νίκολα Γιόκιτς, που παίζει στα δάχτυλα ολάκερο το ΝΒΑ… Αλλά, διάβολε, ας μη διαλανθάνει της προσοχής μας ότι έχουμε κι ελόγου μας εκεί έναν δικό μας άνθρωπο!

Ποιος είναι αυτός; Ο Μάικλ Μαλόουν ο οποίος παρεμπιπτόντως σήμερα (15/9) που οι Νάγκετς αντιμετωπίζουν τους Κλίπερς στο περιλάλητο «Seven Heaven» γιορτάζει τα 49α γενέθλια του.

Είναι αυτός που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας του Κολοράντο από το 2015 και με το βιολί που βαράει τα τελευταία δυο χρόνια τον κόβω να μένει εκεί μέχρι να φτάσει στην ηλικία του πατέρα του!

Βάζω εξαρχής και τον μπαμπά του στην ιστορία, διότι ο Μάικλ είναι γιος του 78χρονου Μπρένταν Μαλόουν, που διετέλεσε πρώτος προπονητής των Ράπτορς και των Καβαλίερς και ασίσταντ κόουτς των Νικς, των Πίστονς, των Πέισερς, των Καβαλίερς και των Μάτζικ, ενώ μοστράρει κιόλας δυο δαχτυλίδια πρωταθλητή του ΝΒΑ!

Είναι αυτά που φόρεσε το 1989 και το 1990 ως συνεργάτης του Τσακ Ντέιλι στα «Bad Boys» του Ντιτρόιτ και μάλιστα υπήρξε ένας από τους ηθικούς αυτουργούς των περιβόητων «Jordan Rules», για τους οποίους κατέθεσε κιόλας τη μαρτυρία του στο ντοκιμαντέρ «The Last Dance»!

Παρεμπιπτόντως οι Μαλόουν αποτελούν ένα από τα μόλις τρία ζευγάρια μπαμπάδων και γιων που αμφότεροι έχουν κοουτσάρει στο ΝΒΑ, μαζί με τους Μπίκερσταφ (Μπέρνι και Τζέι Μπι) και τους Μάσελμαν (Mπιλ και Ερικ).

Δεν ξέρω εάν παρακινούμενος και οιστρηλατούμενος από τον πατέρα του, ο υιός Μαλόουν ξεπατικώσει την ιδέα και ξεθάψει κάποιους rules για να αναχαιτίσει τον Λέοναρντ και τον Τζορτζ και να οδηγήσει τους Νάγκετς στους τελικούς της Δύσης…

Οψόμεθα!

Γιατί αποκαλώ τον προπονητή των «Σβόλων» δικό μας άνθρωπο; Για πολλούς και διαφόρους λόγους, που είναι τουλάχιστον τέσσερις, έχουν έντονη χροιά και μυρίζουν κιόλας τζατζίκι!

Πρώτα απ’ όλα ο Μαλόουν γεννήθηκε σαν σήμερα το 1971, όχι όπου κι όπου, αλλά στην καρδιά του Κουίνς, σε μια περιοχή που μπροστά της τύφλα να ΄χουν η Ομόνοια, το Σύνταγμα και η πλατεία Αριστοτέλους: στην περιβόητη Αστόρια, όπου και οι πέτρες μιλούν ελληνικά!

«Δεν μεγάλωσα απλώς εκεί, αλλά έκανα κιόλας παρέα με συνομήλικους μου Έλληνες και έμαθα από μικρός το τζατζίκι, τη φέτα, τον μουσακά και αργότερα τον φραπέ» μας εξομολογήθηκε, παρέα με τον Ρήγα Δάρδαλη, σε μια αποστολή της Cosmote TV, πριν από τέσσερα χρόνια…

Ο λόγος που μας ανοίχτηκε τότε ήταν πάλι made in Greece: εκείνη τη σεζόν (2015-16) που ήταν η παρθενική του στον πάγκο των Νάγκετς, είχε στη δούλεψη του έναν «ελληνικό πολυσουγιά», όπως τον αποκαλούσε, ονόματι Κώστα Παπανικολάου.

Ο νυν φόργουορντ του Ολυμπιακού είχε μετακομίσει στο Ντένβερ από τους Ρόκετς, κουβαλώντας μάλιστα τις καλύτερες συστάσεις από δυο Έλληνες προπονητές, φίλους του Μαλόουν…

Τρία χρόνια νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2013 ο λεγάμενος βρισκόταν στον πάγκο των Σακραμέντο Κινγκς και τότε γνωρίσθηκε και «έδεσε» με τον Ηλία Ζούρο που βρέθηκε στο επιτελείο του, ως είθισται για τους Ευρωπαίους προπονητές, στο Summer League του Λας Βέγκας…

Σε εκείνο το Τουρνουά της προαγωνιστικής περιόδου οι Κινγκς κατέλαβαν την πρώτη θέση και δυο χρόνια αργότερα ο Ζούρος ταξίδεψε στο Ντένβερ και πήρε μέρος στην προετοιμασία των Νάγκετς, αναπτύσσοντας τη σχέση του και με τον τότε ασίσταντ του Μαλόουν, νυν νυν των Μπουλς και πρώην προπονητή της Εθνικής Γερμανίας, Κρις Φλέμινγκ.

« Ένα απόγευμα που γυρίζαμε από το γήπεδο μετά από έναν φιλικό αγώνα με τους Μπουλς, μέσα στο λεωφορείο ο Μαλόουν με ρώτησε ψιθυριστά και σχεδόν συνωμοτικά ποιος παίκτης μου άρεσε» διηγείται ο Ζούρος.

“Για να σου είμαι ειλικρινής, μου άρεσε ο Γιόκιτς” του απάντησα επιφυλακτικά, διότι ο Nίκολα ήταν ρούκι εκείνη τη σεζόν και οι Νάγκετς τον είχαν επιλέξει έναν χρόνο πριν στο Νο 41.

Τότε λοιπόν γύρισε πάλι με σιγανή φωνή ο Μαλόουν και μου είπε “Kόουτς κι εμένα αυτός μου άρεσε περισσότερο, άντε να δω τώρα πως θα το πω”»!

Ο Μαλόουν είναι το δίχως άλλο ένας open-minded άνθρωπος που αναγνωρίζει κιόλας τις αξίες και δεν διστάζει να τις παραδεχθεί δημοσίως…

Αυτό ο Ζούρος το κατάλαβε από πρώτο χέρι και τον αφήνω να τα μολογήσει μόνος του…

«Το 2013 στο Λας Βέγκας οι Κινγκς είχαν παίξει άσχημα σε ένα ματς και είχαν σοβαρό πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας. Το ζήτημα αυτό τέθηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στο μίτινγκ των προπονητών την επόμενη ημέρα και ο Μαλόουν ζήτησε και τη δική μου γνώμη. Του είπα τότε ότι έχω ένα σύστημα στο lap top μου και θα μπορούσε να το δει»…

«“Όχι κόουτς” μου απάντησε. “ Δεν θέλω να το δω, αλλά θέλω να μπεις εσύ o ίδιος στην απογευματινή προπόνηση και να το δείξεις στους παίκτες”!

Όντως μπήκα και το έδειξα, αλλά ακόμη περισσότερο εντυπωσιάσθηκε μετά από δυο χρόνια στο ταξίδι μου στο Ντένβερ. Στον μεγάλο πίνακα όπου οι προπονητές σχεδιάζουν τα συστήματα τους, είχε και το δικό μου με την επισήμανση “Coach Z drill”». Τέτοια τιμή δεν την περίμενα».

Τι τύπος προπονητή είναι ο Μαλόουν; «Εύστροφος, ευέλικτος, προσαρμοστικός και ανοιχτόμυαλος» απαντά ο Ζούρος. « Δεν κυνηγάει ανεμόμυλους, δεν είναι ξεροκέφαλος και δεν κολλάει σε θέσφατα και μεγάλες ιδέες, αλλά πάντοτέ προσαρμόζεται στο υλικό που διαθέτει και στις ατομικές ικανότητες των παικτών του».

Το καλύτερο πάντως ο Ζούρος το άφησε για το τέλος…

Ο Ηλίας τρελαίνεται για τα παγωτά και υποκύπτει στον γλυκό πειρασμό τους κάθε βράδυ. « Ε λοιπόν κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι διότι ο Μαλόουν είναι εξίσου λάτρης τους και κάθε βράδυ με έπαιρνε α λα μπρατσέτα και μας επικήρυξαν όλα τα παγωτατζίδικα της πόλης»!

Επτά χρόνια προτού γνωριστεί με τον Ζούρο, ο Μαλόουν άνοιξε τις παρτίδες του με το ελληνικό μπάσκετ, χάρη στη γνωριμία του με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

« Το καλοκαίρι του 2006 που ήμουν συνεργάτης του Γιόνας Καζλάουσκας στον Ολυμπιακό, πήγα στο Λας Βέγκας για το Summer League και εντάχθηκα στο επιτελείο των Καβαλίερς» ανατρέχει σε εκείνη την εποχή και στο… κονέ του με τον Μαλόουν ο νυν προπονητής της Μακάμπι Τελ Αβίβ.

« Τότε, στην τέταρτη σεζόν του ΛεΜπρόν Τζέιμς στο Κλίβελαντ, στον πάγκο καθόταν ο Μάικ Μπράουν και ο Μαλόουν ήταν ένας από τους συνεργάτες του. Γνωρισθήκαμε, περάσαμε δυο εβδομάδες μαζί, κάναμε παρέα, γίναμε πολύ καλοί φίλοι και αναπτύξαμε μια δυνατή σχέση εκτίμησης και σεβασμού» τονίζει ο Σφαιρόπουλος.

Πόσο δυνατή ήταν (και παραμένει) αυτή η σχέση; Τόσο, όσο! Για την ακρίβεια τόσο ώστε μετά από εννέα χρόνια, όταν ανέλαβε τους Νάγκετς, ο Μαλόουν τηλεφώνησε στον «Μελαχρινό» και του έκανε μια προσφορά που –όπως λέει και η ατάκα στον «Νονό»- δεν θα μπορούσε να την αρνηθεί!!!

Ελα όμως που ο Σφαιρόπουλος την αρνήθηκε!

Ο Μαλόουν του ζήτησε να φτιάξει τις βαλίτσες του και να μετακομίσει στο Ντένβερ για να στελεχώσει το επιτελείο του, αλλά έφαγε χυλόπιτα!

«Μόλις είχε ολοκληρωθεί η σεζόν στην Ελλάδα, είχαμε πάρει το πρωτάθλημα και συν τοις άλλοις παίξαμε στον τελικό του Final Four της Ευρωλίγκας στη Μαδρίτη. Ήταν η πρώτη σεζόν μου στον Ολυμπιακό και μάλιστα όχι από την αρχή (ΣΣ: ανέλαβε μετά την αποχώρηση του Γιώργου Μπαρτζώκα και την υπηρεσιακή θητεία του Μίλαν Τόμιτς) και η διοίκηση εκτίμησε την προσπάθεια και τα αποτελέσματα επέκτεινε τη συνεργασία μας. Η πρόταση του Μαλόουν ήταν εξόχως τιμητική και κολακευτική, αλλά αρνήθηκα διότι δεν ήθελα να προδώσω την εμπιστοσύνη της διοίκησης του Ολυμπιακού και να τους αφήσω σύξυλους».

Ο Σφαιρόπουλος υπερθεματίζει τα ρηθέντα υπό του Ζούρου σε ό,τι αφορά το προπονητικό ποιον του προπονητή των Νάγκετς. « Είναι πολύ ευέλικτος και μεθοδικός, επιζητεί την ισορροπία ανάμεσα στην επίθεση και στην άμυνα και σε αντίθεση με άλλους προπονητές του ΝΒΑ, δεν αφήνει τους παίκτες να κάνουν ότι θέλουν στον αγώνα, αλλά τραβάει χαλινάρια».

Πέρα από τις πολύχρονες και στενές σχέσεις του με την Ελλάδα και το μπάσκετ μας, ο Μαλόουν έχει και μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία, μέσα από την οποία αναδείχθηκαν το πείσμα, η επιμονή και το πάθος του να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του, χωρίς μάλιστα να χρησιμοποιήσει αυτό το… βύσμα!

Είναι, το δίχως άλλο, ένας «Survivor», χώρια που τα σταθερά βήματα και εσχάτως τα άλματα των Νάγκετς επιβεβαιώνουν την ελληνική παροιμία που λέει «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες».

Αυτό είναι το νόημα του «Trust the process» και όχι εκείνο για το οποίο κορδώνονται οι Σίξερς!

Ο Μαλόουν σπούδασε Ιστορία και έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στο Λογιόλα του Μέριλαντ (1989-1993) και στη συνέχεια απασχολούνταν εθελοντικά και χωρίς να πληρώνεται στην ομάδα του πανεπιστημίου του Οκλαντ, στο Ρότσεστερ του Μίσιγκαν.

Παράλληλα εκείνη την εποχή έκανε και διάφορες δουλειές του ποδαριού για να βγάζει τον επιούσιον. Τα πρωινά εργαζόταν σε κατάστημα της Foot Locker και τα βράδια έκανε γερμανικό νούμερο (από τις 12 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 4) σε μια εταιρεία καθαρισμού γραφείων…

Σαν βάρδια στην… Καλλιόπη (που την υπομένουν οι νεοσύλλεκτοι φαντάροι) ένα πράγμα!

« Τότε ήταν που σοκαρίστηκα. Ξενυχτούσα σκουπίζοντας ούρα και διάφορες ακαθαρσίες, αλλά ένιωθα πως άξιζα κάτι καλύτερο στη ζωή μου» εξομολογήθηκε σε ένα podcast του CBS.

Ένα βράδυ ο Μαλόουν είπε τον καημό του στη μάνα του. « Νιώθω σαν ένα καράβι που βρίσκεται στη θάλασσα, χωρίς προορισμό. Απλά επιπλέω» της είπε και τότε αποφάσισε να το πάρει αλλιώς και να καταταχθεί στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία επιβολής του νόμου…

Σαν να λέμε, να γίνει μπάτσος!

Η αίτηση του προς το Secret Service απορρίφθηκε και τότε κάποιος του συνέστησε να δώσει πρώτα εξετάσεις στην αστυνομική διεύθυνση της πολιτείας του Μίσιγκαν και μετά από δυο χρόνια να επιδιώξει τη μετάταξη και την προαγωγή…

Πάνω λοιπόν που άρχισε την εκπαίδευση προς αυτή την κατεύθυνση έπεσε μπροστά του σαν μάννα εξ ουρανού η πρόταση του Πιτ Γκίλεν να ενταχθεί στο επιτελείο του στην κολεγιακή ομάδα του Πρόβιντενς και ο Μαλόουν πέταξε τη σκούφια του…

Και προπονητής θα γινόταν και διάβολε, θα πληρωνόταν κιόλας!

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία πια. Μετά το Πρόβιεντς μετακόμισε στο Μανχάταν και στη συνέχεια, το 2001, άνοιξε την πόρτα του ΝΒΑ ως assistant coach στους Νικς, στους Καβαλίερς, στους Χόρνετς, στους Γουόριορς και ως πρώτος προπονητής στους Κινγκς και εδώ και πέντε σεζόν στους Νάγκετς…

Θα μπορούσε βεβαίως να μακροημερεύσει περισσότερο στο Σακραμέντο, αλλά τον σχόλασαν τον Δεκέμβριο της δεύτερης σεζόν, ας όψεται η μηνιγγίτιδα του ΝτεΜάρκους Κάζινς!

Μετά την απόλυση του από τους Κινγκς, ο Μαλόουν (έχει πει δημοσίως ότι) δεν ξανάβαλε ποτέ ρούχο χρώματος μοβ!

Οι Νάγκετς πίστεψαν σε αυτόν, έκαναν υπομονή (μένοντας εκτός νυμφώνος για πέντε σεζόν) και ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!

Το καλοκαίρι του 2015, ο Μαλόουν παρέλαβε χάος! Η ομάδα άφηνε πίσω της την εποχή του Μπράιαν Σο που είχε απολυθεί μεσούσης της σεζόν και άρχισαν πάλι να ηχούν τα κουδουνίσματα από τα κινητά τηλέφωνα…

Τι εννοώ; Ο προκάτοχος του, με το που έμπαιναν οι παίκτες στα αποδυτήρια, μάζευε σε ένα κουτί τα κινητά τηλέφωνα για να μην αποσπάται η προσοχή τους και αυτή η ιστορία είχε γίνει το ανέκδοτο σε ολόκληρο το ΝΒΑ, όπου βεβαίως τα ήθη και τα έθιμα είναι πολύ πιο ελευθεριάζοντα.

Ο Μαλόουν τρελαίνεται με τις ήττες και υπάρχουν στιγμές που λειτουργεί όπως οι κλασικοί θερμοκέφαλοι! Έχει όμως εκπληκτική επαφή, επικοινωνία και σχέση με τους παίκτες, κάτι για το οποίο τον ορμήνεψε ο Γκρεγκ Πόποβιτς…

«Νεαρέ, να είσαι πάντοτε ο εαυτός σου και να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου».

Τι έχει να πει επ’ αυτού ο Μαλόουν; « Οσο φλογερός, ευαίσθητος ή παρορμητικός κι αν είναι κάποιος πρέπει να νοιάζεται για τους παίκτες και να σκύβει πάνω τους. Να νοιάζεται για τους ανθρώπους μέσα από τις φανέλες και όχι μόνο για το πόσους πόντους βάζουν, αν εκτελούν καλά το pick n’ roll και αν ανοίγουν τον αιφνιδιασμό».

Αυτό, εν κατακλείδι, ο Μαλόουν το εμπέδωσε επί προσωπικού, από μια κουβέντα του Μόντι Γουίλιαμς, όταν βρισκόταν στο πλάι του στους Χόρνετς της Νέας Ορλεάνης, τη σεζόν 2010-11…

« Οι παίκτες δεν νοιάζονται για το πόσα ξέρεις μέχρι να μάθουν πόσο πολύ τους νοιάζεσαι»!

AP Photo/Craig Mitchelldyer