Χριστιανός και (παλαιοημερολογίτης) ορθόδοξος είναι ο Βασίλιε Μίτσιτς, αλλά και τις δυο φορές που βρέθηκε εφέτος απέναντι στον Παναθηναϊκό, του ξηγήθηκε χειρότερα και από… Οθωμανός!

Έτυχε κιόλας, η Εφές να υποδέχεται τους Πράσινους ανήμερα την 200ή επέτειο από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 και την παλιγγενεσία του ελληνικού έθνους και συνέβη το αναμενόμενο και εντέλει αναπόδραστο…

Τη μέρα που λευτερώθηκε η Ελλάδα, την ίδια μέρα ο Μίτσιτς υποδούλωσε ξανά τον Παναθηναϊκό και του κότσαρε τον τουρκικό ζυγό!

Βάζω το επίρρημα ξανά, διότι ο Σέρβος γκαρντ εξελίσσεται σε serial killer για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης: στις 13 του περασμένου Νοεμβρίου έγινε ο πολιορκητικός κριός στην άλωση του ΟΑΚΑ σκοράροντας 33 πόντους (7/13 δίποντα, 5/7 τρίποντα, 4/4 βολές), σήμερα έβγαλε ένα black jack (21 πόντοι) και μοιάζει άπαικτος και αδιάφθορος για την άμυνα του Παναθηναϊκού…

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΛΟΙΝΤ, Ο ΜΙΤΣΙΤΣ

Από οποιαδήποτε άμυνα, είτε με τα συμβατικά μαρκαρίσματα του Βόβορα, είτε με τα πανύψηλα σχήματα και τις συνεχείς αλλαγές σε όλα τα σκριν, που έχει καθιερώσει πλέον ο Κάτας, αλλά φαντάζομαι πως αυτή η τακτική αποβαίνει βαθμιαία θνησιγενής!

Την ξεπάστρεψε την περασμένη Παρασκευή ο Τζόρνταν Λόιντ, τη μαγάρισε χθες ο Μίτσιτς και ίσως στο μυαλό του Ισραηλινού προπονητή να ωριμάζει η ιδέα (όχι να την αποσύρει εντελώς από την κυκλοφορία, αλλά) να τη χρησιμοποιεί σε ειδικές περιστάσεις…

Ξα του, όμως, αυτός οπωσδήποτε γνωρίζει πολύ καλύτερα το υλικό του, τις ανάγκες του και το πώς μπορεί να καμουφλάρει τα ελλείμματα του…

Σήμερα το πρωί, στη διάρκεια της παρέλασης, έσκιζαν τον αττικό ουρανό τα αμερικάνικα F16, τα γαλλικά Rafale, τα βρετανικά Voyager, τα ελικόπτερα NH-90, τα αεροχήματα Sperwer και τα πάσης φύσεως πετούμενα μαχητικά, ώστε να διατρανωθεί προς πάσα κατεύθυνση και δη προς Τουρκία μεριά, το έτοιμον και το εύψυχον των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

ΑΛΛΟ ΤΟ 1821, ΑΛΛΟ ΤΟ 2021

Ε, μετά από μερικές ώρες έβγαλε (όχι ο Ερντογάν, αλλά) ο Αταμάν που μάλιστα έβλεπε το ματς μέσα από μια σουίτα, τις δικές του χερσαίες και εναέριες φάλαγγες και ούτως ειπείν, πήρε φαλάγγι τον Παναθηναϊκό…

Δεδομένου κιόλας ότι η ατζέντα της 31ης αγωνιστικής περιλαμβάνει back to back ελληνοτουρκικές αναμετρήσεις (μεσουσών κιόλας των διερευνητικών επαφών) μένει να φανεί τι θα συμβεί αύριο στο Νέο Φάληρο, όπου ο Ολυμπιακός παίζει τα τελευταία ρέστα του, κόντρα στη Φενέρμπαχτσε.

Άλλο το 1821, άλλο το 2021, λοιπόν και πάμ’ παρακάτω…

Παρακάτω βρίσκεται η αδυναμία του Παναθηναϊκού να εγείρει αντίσταση στη δεδομένη υπεροχή και στην εντυπωσιακή φόρμα (με μια μικρή παρένθεση τις προάλλες στο Μόναχο) της Εφές που δείχνει έτοιμη, αποφασισμένη και ικανή να βγάλει τα σπασμένα της περυσινής σεζόν και να εγκαθιδρύσει το δικό της σουλτανάτο στην Ευρωλίγκα.

Η ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ

Την παραμονή του ματς ο πάντοτε νουνεχής Λεωνίδας Κασελάκης επισήμανε ότι "πρέπει να λειτουργούμε σαν μια αλυσίδα", εξηγώντας ότι "πρέπει όλοι να ακολουθούμε μια συγκεκριμένη λειτουργία στην άμυνα και στην επίθεση, διότι εάν σπάσει ένας κρίκος, δυστυχώς θα εκτεθούμε όλοι".

Σήμερα, στο Sinan Erdem Sports Hall, έσπασαν κάμποσοι κρίκοι και μάλιστα από νωρίς και ως εκ τούτου η αλυσίδα πήγε περίπατο: εκτός από τη δεδομένη αμυντική αδυναμία του που αποτυπώνεται στο παθητικό των 85 πόντων, ο Παναθηναϊκός υστέρησε τόσο στην επίθεση, όσο και στα ριμπάουντ.

Προφανώς απέναντι σε μια ομάδα με τόσο ταλέντο και τέτοιο πλουραλισμό, οι 65 πόντοι δεν φτάνουν ούτε για ζήτω!

Ακόμη κι όταν οι Πράσινοι μείωναν το σκορ και προσπαθούσαν να βάλουν μια κάποια πίεση στους ώμους των γηπεδούχων, ελόγου τους έκαναν ένα μπραφ και ξεμάκραιναν…

Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε μια και μοναδική φορά, με το δια χειρός Ντίνου Μήτογλου 0-2 και αυτό ήταν όλο, καθώς το 10-0 με το οποίο η Εφές "έγραψε" το 41-27 έφτανε και περίσσευε κιόλας για να της στρώσει τον δρόμο…

ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Δεν υπερβάλλω, αλλά βλέποντας το ματς μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως όχι μόνο στις 25 Μαρτίου, αλλά από μέχρι και τις 28 Οκτωβρίου να διαρκούσε αυτό το ματς, δεν γύριζε με καμιά κυβέρνηση, με καμιά αντίσταση και με καμιά επανάσταση!

Από τη στιγμή που –για να μείνω στην κουβέντα του Κασελάκη-έσπασε η αλυσίδα στην άμυνα με τις αλλαγές στα σκριν, οι Πράσινοι έγιναν εξόχως ευανάγνωστοι και ευάλωτοι στα μετόπισθεν τους.

Οι γκαρντ της Εφές σημάδευαν τα switches, βάραγαν στο ψαχνό με τις απανωτές διεισδύσεις και με το σκοράρισμα κατά κόρον μέσα στο βαμμένο, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται εκτεθειμένος στην προσωπική και στην ομαδική άμυνα.

Συνάμα, αν και αυτό δεν συμβαίνει συχνά, έχασε τη μάχη των ριμπάουντ και από ένα σημείο και πέρα στο χωράφι που όργωσε από την αρχή ο Μίτσιτς, θέρισε ο Μπράιαντ Ντάνστον…

Θέρισε στην κυριολεξία, καταπίνοντας τη frontline του Παναθηναϊκού και στις δυο άκρες του γηπέδου.

Το πρόβλημα στην πράσινη άμυνα είναι γνωστό και παραμένει άλυτο από την αρχή της σεζόν, αλλά σήμερα εκεί που τα ‘χε χύμα στο πίσω μέρος του γηπέδου, του ‘ρθαν και τσουβαλάτα στο μπροστινό!

Προς επίρρωσιν της στατιστικής που του προσάπτει τον καθόλου κολακευτικό τίτλο της χειρότερης ομάδας της διοργάνωσης στα τρίποντα, ο Παναθηναϊκός είχε 6/24 από δαύτα και στη σούμα έβαλε 26/66 σουτ, έναντι των 32/55 της Εφές.

Η ΑΠΛΗ ΕΞΙΣΩΣΗ

Δεν υστέρησε μονάχα στα ποσοστά ευστοχίας, αλλά και στις συνεργασίες και στους αυτοματισμούς και στο ρυθμό και σε τέτοιες περιπτώσεις αλληλουχίας, η εξίσωση είναι απλή: ευπαθής άμυνα+ ελλειμματική επίθεση= ήττα και με διαφορά μάλιστα!

Σαν να λέμε, μηδέν από μηδέν, μηδέν!

Δεν ξέρω εάν σε τελική ανάλυση ο Παναθηναϊκός τόσο μπορούσε, τόσο έπαιξε, αλλά ασφαλώς αυτή η πέμπτη ήττα στα τελευταία έξι ματς προσφέρει επιπλέον τροφή για σκέψη και διδαχές.

Από τη στιγμή που εδώ και πολύ καιρό οι Πράσινοι έχουν συμβιβασθεί με τη μοίρα τους και δεν υποκρίνονται πως κυνηγούν χίμαιρες, το ζητούμενο και το προσδόκιμο, πέρα από το γόητρο και την αξιοπρέπεια, είναι (όπως έχω ξαναγράψει) κάποια βραχυπρόθεσμα οφέλη ενόψει της εντός των τειχών συνέχειας της σεζόν και κάποιες μεσομακροπόθεσμες επενδύσεις για το απώτερο μέλλον…

Χθες όμως τζίφος και στα δυο, πέρα από κάποιες μεμονωμένες καλές στιγμές σε ατομικό επίπεδο, κυρίως από τον Λευτέρη Μποχωρίδη και τον Ζακ Ογκουστ…

Ο ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΧΕΖΟΝΙΑ

Ο Σέλβιν Μακ εξακολουθεί εδώ και πολύ καιρό να είναι ένας αόρατος άνθρωπος, ενώ η περίπτωση του Μάριο Χεζόνια έχει ιδιάζουσα μορφή: μπορεί όντας πολύ ορμητικός στο παιχνίδι του, να… ξεσαλώσει και να σκοράρει κατά το δοκούν μέσα σε ένα πεντάλεπτο, αλλά στον αντίποδα τίθενται τα νεκρά διαστήματα (όταν δεν του βγαίνουν τα σουτ και οι ατομικές ενέργειες) και η πλημμελής αμυντική παρουσία του.

Σήμερα έβγαλε κάποια στιγμή το χέρι του από τον… γύψο, αλλά ήταν πλέον αργά και συν τοις άλλοις εξακολουθεί να μην το έχει πολύ με την πάσα!

Όλα αυτά τα διαπιστώνει προφανώς και ο Κάτας που μετά τα 27 λεπτά που του έδινε κατά μέσο όρο στα προηγούμενα τέσσερα ματς, σήμερα τον άφησε πάνω στο παρκέ μόλις για 18 από δαύτα…

Εκτός κι αν -επειδή η ιστορία δεν είχε γυρισμό- ήθελε να τον προφυλάξει και να του εξοικονομήσει δυνάμεις ενόψει του μεθαυριανού αγώνα με το Μεσολόγγι!