Για κάποιον λόγο που (κάνω πως) δεν τον καταλαβαίνω, όταν ένας προπονητής ποδοσφαίρου θέλει να κατεβάσει τους τόνους του ενθουσιασμού της ομάδας του, χρησιμοποιεί ένα ατράνταχτο επιχείρημα…

"Καλοί είμαστε μωρέ, αλλά δεν γίναμε δα και η Μπαρτσελόνα"!

Κανονικά κάθε προπονητής που γνωρίζει και σέβεται την ιστορία του ποδοσφαίρου θα έπρεπε να λέει πως "δεν γίναμε δα και η Ρεάλ", αλλά υποθέτω ότι αυτή η ατάκα γεννήθηκε επί ημερών Γιόχαν Κρόιφ, οπότε πάω πάσο.

Αυτός που δεν πάει με τίποτε πάσο είναι ο λεγάμενος που ολοένα και περισσότερο γίνεται το μέτρο σύγκρισης για κάθε… κοινό θνητό!

Ο Ναν, ο Τζόρνταν, ο Κάρι και ο Λίλαρντ

Πολλοί είναι οι καλοί παίκτες της EuroLeague, αλλά δεν γίνανε κιόλας σαν τον Ναν!

Αλλά κι ο ίδιος ο Ναν στη χθεσινή (3/12) καταλυτική, συναρπαστική και φαντασμαγορική εμφάνιση του στην νίκη του Παναθηναϊκού AKTOR επί της Μπαρτσελόνα δεν έγινε σαν τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Στεφ Κάρι και τον Ντέιμιαν Λίλαρντ στις μέρες του στο Πόρτλαντ…

Δεν έγινε γιατί τους ξεπέρασε!

Θου Κύριε φυλακή τω στόματι μου, εκτρέπομαι σε αρχαιοελληνική ύβρη και ιεροσυλία, αλλά σπεύδω να εξηγήσω για ποιο λόγο υποκύπτω στον αμαρτωλό πειρασμό: όσο κι αν στύβω το μυαλό μου (που ακόμη δεν έχει φυράνει) δεν θυμάμαι αν κάποιος από δαύτους ή άλλος ομότεχνος τους ως σπεσιαλίστας των buzzer beaters, έχει βάλει τρία από δαύτα στο ίδιο ματς!

Κόψε ρε Ναν την πλάκα, δεν είναι πια αστείο όλο αυτό!

Α, να μην το ξεχάσω: αυτά τα τρία στην πραγματικότητα και με διασταλτική έννοια είναι τέσσερα διότι πέρα από τα καλάθια στα ξέτελα της πρώτης, της δεύτερης και της τρίτης περιόδου έβαλε και τις 2/2 βολές με τις οποίες οι Πράσινοι προηγήθηκαν με 89-86, ενώ απέμεναν 13 δευτερόλεπτα για να ακουσθεί ο λυτρωτικός ήχος που βγάζει η κόρνα της λήξης.

Η μη ήττα, ο Λεσόρ και το γκολ του Δέλλα!

Βεβαίως αυτές οι δυο βολές δεν σφράγισαν τη νίκη των πρωταθλητών Ευρώπης: σφράγισαν όμως τη μη ήττα του!

Ακολούθησαν οι 3/3 βολές του Αλεξ Αμπρίνες από το αμφισβητούμενο (πέμπτο) φάουλ του Ναν, ο οποίος αποχωρώντας από τον αγωνιστικό χώρο (φαίνεται πως) έκλεισε το μάτι στον Ματίας Λεσόρ και τον έχρισε «αντ’ αυτού»!

Άλλο που δεν ήθελε ο εκ Μαρτινίκας ορμώμενος σέντερ: είχε πάρει κιόλας το κολάι από τις φάσεις που εκτυλίχθηκαν ένα κλικ νωρίτερα, όταν μέσα σε 16 δευτερόλεπτα σκόραρε μία βολή και ένα καλάθι με κάρφωμα (προϊόν ενός κλεψίματος από τον Κέβιν Πάντερ στη… σιμισακή παγίδα με τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη) και όταν ξαναπήγε στη γραμμή με την οποία δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις, στο γήπεδο απλώθηκε νεκρική σιγή!

Το σκορ ήταν 89-89 και ο Λεσόρ αστόχησε στην πρώτη, αλλά έβαλε τη δεύτερη που ισοδυναμούσε με το… αείμνηστο «ασημένιο γκολ» του Τραϊανού Δέλλα στον ημιτελικό του Euro 2004 απέναντι στους συμπατριώτες του Γιαν Βέσελι και του Τόμας Σατοράνσκι!

«Βολή και φύγαμε για τη νίκη», όπως θα ‘λεγε και ο Γιώργος Χελάκης…

Ο Ομπράντοβιτς, το -11 και οι λεπτομέρειες

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Παναθηναϊκός AKTOR ο οποίος υπέμεινε των παθών του τον τάραχον από τους λειψούς αλλά κωλοπετσωμένους και αντρειωμένους Καταλανούς, επέζησε του θρίλερ και μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή τη δραματική νίκη ως σημείο αναφοράς ενόψει της συνέχειας που τον στέλνει σούμπιτο στη φωλιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Σε ένα ματς που είχε πολλά κοινά στοιχεία με εκείνο της περασμένης Παρασκευής απέναντι στη Μονακό, αυτή τη φορά οι Πράσινοι διαχειρίσθηκαν καλύτερα τις λεπτομέρειες οι οποίες κρίνουν τα μεγάλα ντέρμπι, αισθάνθηκαν την ανακούφιση και απέφυγαν τη μίρλα που θα προκαλούσε μια τρίτη απανωτή ήττα.

Δεν είναι και λίγα αυτά τα οφέλη που προέκυψαν, εάν αναλογισθεί κάποιος ότι στο 27ο λεπτό η Μπαρτσελόνα προηγείτο με διαφορά 11 πόντων (55-66) και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ασυναρμολόγητος και κατά το μάλλον ή ήττον κατάπληκτος καθόσον ο Πάντερ και ο Βέσελι μόλις είχαν ανοίξει λογαριασμό στο σκοράρισμα τους.

Κινδύνευε δηλαδή να ηττηθεί από μια ομάδα απέναντι που όχι μόνο είχε ελλείψεις, αλλά έβλεπε κιόλας τους δυο από τους τρεις καλύτερους σκόρερς της να είναι ωσεί παρόντες, χώρια η απουσία του τέταρτου από δαύτους και ιθύνοντος νου της (Λαπροβίτολα).

Τότε λοιπόν εν τω μέσω της νυκτός εμφανίσθηκε ως από μηχανής Θεός ο Ναν που το πήρε πάνω του, έβαλε τρία απανωτά τρίποντα και άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας.

Τόσο απλά!

Ο Βεζένκοβ, ο Πρίντεζης και το "One Nunn Show"

Δεν είναι καθόλου απλά, τα καθιστά απλά ελόγου του, εξ ου και τα σέβη που υπέβαλαν ερήμην του, αλλά ενώπιον του τις προηγούμενες ημέρες, σε συνεντεύξεις τους, ο Σάσα Βεζένκοβ και ο Γιώργος Πρίντεζης!

Στους 13 μήνες που βρίσκεται εν Ελλάδι ο Ναν, έχω γράψει μπόλικες φορές εδώ ότι δεν βλέπει κανέναν κι αυτό ακριβώς έκανε και χθες: δεν έβλεπε ούτε καν τις φωσφοριζέ εμφανίσεις των Καταλανών και επειδή είναι σεσημασμένος για τον αγωνιστικό (και ενδεχομένως θεμιτό σε αυτό το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού) σνομπισμό του, το χθεσινό «One Nunn Show» δεν προξενεί την παραμικρή έκπληξη.

Βεβαίως αυτή τη φορά πασπάλισε την εκτελεστική ραψωδία του με ατομικό ρεκόρ στο σκοράρισμα (29 πόντοι) και με τα τρία buzzer beaters στη λήξη περιόδων, οπότε το σόου αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις…

Δεν μπορώ να φανταστώ τι παραπάνω μπορεί να κάνει, άγνωσται αι βουλαί του, σε αντίθεση με τις δυνατότητες του που είναι πλέον γνωστές και μη εξαιρετέες.

O πράσινος G.O.A.T και οι… Τζορντανισμοί

Μπορώ όμως να υποθέσω ο Ναν έχει υποβάλει την σοβαρή υποψηφιότητα του για να γίνει ο περιλάλητος G.O.A.T. στην ιστορία του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον μεταξύ των ξένων παικτών που υποτίθεται ότι είναι περαστικοί…

Ανοίγω τώρα ένα τεράστιο θέμα και απορώ με τον εαυτό μου, διότι σιχαίνομαι αυτές τις … αμερικανιές των συγκρίσεων και των αντιπαραβολών, θεωρώντας ότι πάσχουν επειδή τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, λόγω των διαφορών στις εποχές κι επειδή το μπάσκετ έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα άλλο άθλημα.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, εμείς οι ανήκοντες στο Κίνημα του ΛεΜπρονισμού, κλέφτες θα γίνουμε;

Στη χθεσινή συγκυρία είχαν την τιμητική τους τρεις άνθρωποι των οποίων τα επώνυμα έχουν την ίδια κατάληξη: είδε λοιπόν ο Αταμάν τον Ναν να γίνεται Τζόρνταν!

Η λάβα, το 17-2 και ο "MrClutch"

Δεν έβαλε βεβαίως το νικητήριο καλάθι που θα συνιστούσε κιόλας το κερασάκι στην τούρτα, αλλά ας πρόσεχε να μην αποβληθεί με πέντε φάουλ!

Τηρουμένων των αναλογιών ο πρώην παίκτης των Χιτ, των Λέικερς και των Γουίζαρντς είχε κάτι το Τζορντανικό μέσα του και ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό δεν το κράτησε εκεί, αλλά το εξωτερίκευσε κι έγινε η λάβα που χρειαζόταν για να εκραγεί το πράσινο ηφαίστειο.

Αίφνης χάρη στα όργια του (α λα Τζέρι Γουέστ) «MrClutch» ο Παναθηναϊκός με ένα καταιγιστικό επί μέρους σκορ 17-2 προηγήθηκε με 77-71 και ήρθε στα συγκαλά του για να γραπώσει εντέλει τη νίκη, που έχει και προστιθέμενη αξία.

Ο Ναν δεν παίρνει χαμπάρι από τίποτε: ούτε από τις άμυνες των αντιπάλων, ούτε από τα φάουλ με τα οποία χρεώνεται, ούτε από τα νεύρα που ενίοτε εμφανίζει, ούτε από τα σπασμένα δόντια (βλέπε πέμπτος τελικός της λίγκας με τον Ολυμπιακό), ούτε από τα όποια προβλήματα υγείας.

Το "Flu Game" του Ναν

Για να συνεχίσω να αυθαδιάζω χθες ο Ναν που δεν είχε παίξει λόγω αδιαθεσίας στο κυριακάτικο ματς με το Μαρούσι και μάλιστα πέρασε μια βόλτα από το νοσοκομείο, βάδισε στα χνάρια του Τζόρνταν και παρουσίασε επί σκηνής το δικό του «FluGame»!

Στις 11 Ιουνίου του 1997, στον πέμπτο τελικό του ΝΒΑ οι Μπουλς άλωσαν το DeltaCenter της Γιούτα νικώντας τους Τζαζ με το ίδιο σκορ παρά έναν πόντο (90-88) και πήραν προβάδισμα στη σειρά με 3-2.

Την προηγούμενη νύχτα στις 02.30 μετά τα μεσάνυχτα ο Τζόρνταν κάλεσε επειγόντως στο δωμάτιο του τον γυμναστή της ομάδας ο οποίος τον βρήκε σε ελεεινή κατάσταση, κουλουριασμένο και σε εμβρυική στάση στο κρεβάτι, να τουρτουρίζει ιδρωμένος και αποκαμωμένος από τους εμετούς και τις διάρροιες!

Ο «Air» είχε υποστεί τροφική δηλητηρίαση από μια πίτσα και ο Φιλ Τζάκσον του απαγόρευσε να παίξει…

Πριτς που δεν θα έπαιζε: έπαιξε στο εφεξής καλούμενο «FluGame» και είπε κι ένα τραγούδι 38 πόντων και πέντε ασίστ!

Στο δικό του «FluGame» ο Ναν δεν εκκίνησε, ως είθισται, στη βασική πεντάδα και απήγγειλε το δικό του άσμα ασμάτων με 29 πόντους, 5/9 τρίποντα, τρία καλάθια στην εκπνοή και όλα τα συμπαρομαρτούντα!

Σπολλάτη του, το δίχως άλλο…