Είναι μακάβριο αυτό που θα γράψω, αλλά λες και οι παίκτες του Παναθηναϊκού το έκαναν επίτηδες αυτό απόψε.

Απόψε που συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου.

Εάν ζούσε ο «Τυφώνας» δεν το συζητώ και δεν έχω καμιά αμφιβολία: όπως το συνήθιζε σε όλο τον παραγοντικό βίο του, με το που θα έβλεπε τους Σέρβους να τρέχουν το 18-0 και να μετατρέπουν το 59-48 (που υπήρξε προϊόν του πράσινου 15-0) σε 59-66 θα ροβόλαγε από την εξέδρα των επισήμων, θα έφτανε τρέχοντας στον πάγκο και θα αποσοβούσε με τον τρόπο του το κακό!

Θεός σχωρέστον, να ‘ναι καλά εκεί ψηλά, αν και με αυτή την ήττα θα αρρώστησε.

Εχω και μια άλλη απορία, η οποία εδράζεται κιόλας επί πραγματικών περιστατικών.

Τι θα έκανε άραγε ο Οντεντ Κάτας στα αποδυτήρια όπου τον ξαπόστειλαν (με δυο τεχνικές ποινές) οι διαιτητές για να ξεροσταλιάζει μονάχος του στα τελευταία εννέα λεπτά της αναμέτρησης;

ΤΣΙΓΑΡΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΙΑ

Φαντάζομαι ότι με το που θα πήγε εκεί θα έβγαλε τη γραβάτα του και θα άρχισε να φουμάρει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο όχι τόσο από την αγωνία του, όσο από την τσατίλα του για όλα όσα συνέβαιναν εν τη απουσία του, για την καθίζηση που έπαθε η ομάδα του και για την διαπιστωμένη αφέλεια της!

Την είχε ανοίξει αυτή την κουβέντα ο ίδιος ως συμπέρασμα μετά την ήττα στο Μόναχο, την επανέλαβε grosso modo χθες (ως δέον γενέσθαι), προέβη στην ίδια επισήμανση στην ανάπαυλα του αγώνα και αυτό το μαράζι θα του κατάτρωγε τα σωθικά και την ώρα της μοναξιάς του στα αποδυτήρια.

Το προβάδισμα των 11 πόντων ο Παναθηναϊκός το πούλησε γρήγορα και φτηνά.

Μπιρ παρά που λέμε, χαντακώνοντας την προσπάθεια του και αδικώντας τον εαυτό του κατά μόνας και ομαδόν: εννοώ ότι πήγαν επίσης στράφι κάποιες εξαιρετικές ατομικές παρουσίες και δη αυτή του Χαόυαρντ Σαντ Ρος που είδε να αποβαίνει ατελέσφορη η πιο μαγική βραδιά της καριέρας του.

Και το black jack στους πόντους και τα 4/8 τρίποντα και οι τέσσερις ασίστ και η άμυνα εναντίον όλων και κυρίως τα επτά κλεψίματα που τον έβαλαν στην ίδια πρόταση με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και μάλιστα υπό το (μασκαρεμένο) βλέμμα του στην εξέδρα.

Η ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Αυτό που διέπραξε χθες ο Παναθηναϊκός ήταν όντως μια γκάφα ολκής και κυρίως ένα πισωγύρισμα: την προπερασμένη Πέμπτη όταν λιάνισε τη Μακάμπι έκανε ένα βήμα, σχεδόν άλμα, προς τα εμπρός και απόψε ξανάπεσε στα σκληρά και πήγε δυο βήματα πίσω.

Ανακολουθία, πισωγύρισμα, άτακτη υποχώρηση!

Οπως εξελίχθηκε και κυρίως όπως κατέληξε το ματς, οι Πράσινοι ένιωσαν να επιβεβαιώνεται το νόημα της παροιμίας που λέει «εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι»!

Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν τους αδίκησαν οι Σέρβοι, αλλά… αυτοαδικήθηκαν από μόνοι τους.

Ως γνωστόν, εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός δεν παίζει υπό το βάρος, το άγχος και την πίεση κάποιου διακυβεύματος, αλλά, διάβολε, δεν παίζει κιόλας απλώς για να παίζει και να συμπληρώσει τις 34 αγωνιστικές, για τις οποίες μάλιστα θα χρειασθεί να κάνει και υπερωρίες με τον… υπερσιβηρικό (Αγία Πετρούπολη, Μόσχα).

Παίζει χωρίς σκοπό, αλλά όχι και χωρίς στόχο ή νόημα.

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ

Παίζει για τις εντυπώσεις, για το γόητρο, για τα παράπλευρα κάθε λογής οφέλη, για έναν αξιοπρεπή επίλογο και κυρίως για να αρχίσει να επενδύει και να βάζει μια υποθήκη σε βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη προοπτική, όπως είχε πει κάποτε σε ένα διάγγελμα του ο τότε πρόεδρος της πράσινης ΠΑΕ, Αγγελος Φιλιππίδης.

Όλα παίζουν τον ρόλο τους και έχουν τη σημασία τους τόσο στη διεκδίκηση των δυο εγχώριων στόχων, όσο και στην προετοιμασία ενόψει της επόμενης σεζόν στην Ευρωλίγκα.

Όλα, μα όλα: από την αφέλεια στη διαχείριση του προβαδίσματος μέχρι τη σοβαρή και ανίατη ασθένεια στην άμυνα και από μια κακή επιλογή στην επίθεση ή το έλλειμμα στα ριμπάουντ (που πάντως δεν συμβαίνει συχνά) μέχρι τη σπουδή του Μήτογλου στο φάουλ πάνω στον Λάζιτς ο οποίος «έγραψε» το 79-84, προτού εξαπολύσει την (άσφαιρη όπως αποδείχθηκε) βόμβα από τα δέκα μέτρα ο Μάριο Χεζόνια.

Προς Θεού, δεν εννοώ ότι φταίει ο Μήτογλου για την ήττα, απλώς έτυχε να είναι ο λάθος άνθρωπος στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή.

Ο ΛΟΙΝΤ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΝΤΟΥΙΝ

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη σε προηγούμενα ματς, αυτή τη φορά η (πολυσυζητημένη) πατέντα του Κάτας με τα ψηλά σχήματα και τις αλλαγές σε όλα τα σκριν δεν καρποφόρησε, άλλωστε κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με τη διαχρονική ισχύ ενός τεχνάσματος, που προφανώς ανιχνεύεται και αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους.

Χθες οι Πράσινοι είδαν την άλλη πλευρά του νομίσματος και τούτο δεν συνέβη για πρώτη φορά.

Οι προπονητές υποστηρίζουν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και το ρίσκο στα switches είναι να πέσει αυτή η άμυνα πάνω σε έναν επιδέξιο γκαρντ με δεινότητα στο παιχνίδι «ένας εναντίον ενός».

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, το αποψινό ματς εξελίχθηκε σε ένα déjà vu εκείνου στο Μόναχο, με τον ούτως ή άλλως σεσημασμένο για τη σπεσιαλιτέ του Τζόρνταν Λόιντ να βαδίζει στα χνάρια του Γουέιντ Μπάλντουιν και να ξεπαστρεύει το συνηθισμένο και παγιωμένο πλέον μοτίβο του προπονητή του Παναθηναϊκού.