Μια παροιμία λέει: "Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη" το νόημα της οποίας κολλάει γάντι στην περίπτωση…

Η γαμήλια τελετή στη Βαρκελώνη ήταν εκ προοιμίου δύσκολη, ελέω της απουσίας του Κώστα Σλούκα και του Λούκα Βιλντόσα και η εγκυμοσύνη της νύφης από την Καταλονία αποδείχθηκε πως δεν ήταν ανεμογκάστρι, με αποτέλεσμα η υπόθεση να εξελιχθεί σε business as usual!

Το γράφω αυτό διότι πλέον ο Παναθηναϊκός μετά την τελευταία νίκη του (στις 21 Νοεμβρίου του 2018 στο ΟΑΚΑ) μετρά δέκα απανωτές ήττες από την ομάδα η οποία στις 11 Απριλίου του 1996 έγινε το παριζιάνικο σκαλοπάτι για να αναρριχηθεί στο θρόνο.

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν…

Αμ το άλλο;

Τρέχει πλέον ένα σερί 0-17 επί ισπανικού εδάφους από τις 28 Φεβρουαρίου του 2019, όταν με προπονητή τον

Ρικ Πιτίνο-και παρόντος του Ντίνου Μήτογλου- είχε αλώσει τη Λας Πάλμας, νικώντας την Γκραν Κανάρια με 99-80.

Και μετά… σιωπή!

Η μαγική εικόνα στον επίλογο

Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε εάν το ματς διαρκούσε δυο λεπτά παραπάνω και εάν σε αυτή την ακραία περίπτωση, θα κρινόταν στο σουτ, αλλά σε κάθε περίπτωση μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε μαγική εικόνα!

Η Ιστορία βεβαίως θα αποτυπώσει ως τελικό αποτέλεσμα το εξόχως τιμητικό για τους Πράσινους 80-72 και απλώς στα περιθώρια της θα αναφερθεί ότι στο 32ο λεπτό η διαφορά είχε εκτοξευθεί στους 28 πόντους!

Και πώς;

Με το coast to coast του Ντάριο Μπριθουέλα, που διάνυσε όλο το μήκος του αγωνιστικού χώρου, με ένα σλάλομ προϊόντος του οποίου πέρασε δίπλα απ’ όλους σχεδόν τους παίκτες του Παναθηναϊκού χωρίς κανείς να του κάνει φάουλ!

Διάβολε, ας έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο για να τού το κάνει ο Εργκίν Αταμάν!

Η μη σταθερά και ο Ναν

Εντέλει οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης βρέθηκαν από την κόλαση του -28 στο… παραδεισένιο -8, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει: αυτή η ομάδα, που προερχόταν κιόλας από τον θρίαμβο στο Νέο Φάληρο και δεν στρώνει και δεν μπορεί να αποκτήσει μια σταθερά στο παιχνίδι της εκτός κι αν αυτή την κομίσει από βδομάδα ο Κέντρικ Ναν, ο οποίος λίγες ώρες νωρίτερα, φρονίμως ποιών, δήλωσε ότι δεν θέλει να τάξει λαγούς με πετραχήλια!

Από το χθεσινό μάταιο (και για τους 300 φιλάθλους που συμπορεύθηκαν) ταξίδι στη Βαρκελώνη προκύπτουν καλά και κακά νέα.

Τα προσχήματα και η Next Generation

Τα καλά νέα είναι το εξής ένα: η πεντάδα που τέλειωσε το ματς έκανε λάβαρο την αξιοπρέπεια, έσωσε τα προσχήματα και έγραψε έναν τιμητικό επίλογο, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ενόψει της συνέχειας.

Ήταν τότε που ο Αταμάν σιχτιρίζοντας έπαιξε με τον Μωραΐτη, τον Γκάι (ή τον Γκραντ), τον Μαντζούκα, τον Μήτογλου (ή τον Σαμοντούροφ) και τον Μπαλτσερόφσκι, εφάρμοσε κιόλας και μια άμυνα ζώνης και είδε αυτή την πεντάδα που δεν πρέπει να έχει εμφανισθεί ούτε στο διπλό της προπόνησης να αναγκάζει τον Ρότζερ Γκριμάου, έστω και για τον φόβο των Ιουδαίων, να επαναφέρει στη δική του τον Πάρκερ και τον Κάλινιτς.

Ήταν επίσης τότε που το ματς ξέφυγε κατά πολύ από τα επίπεδα της EuroLeague και πέρασε σε αυτά του…Next Generation με πέντε παίκτες κάτω των είκοσι ετών επί του παρκέ: ο μεν Παναθηναϊκός λάνσαρε τον Λευτέρη Μαντζούκα (2003) και τον Αλέξανδρο Σαμοντούροφ (2005), η δε Μπαρτσελόνα τον Τζέιμς Νάντζι (2004) και τον άγραφτο και… αγκουγκλάριστο Ντέιμ Σαρ (2006)!

Τα παιδία παίζει, το δίχως άλλο…

Η ψυχανάλυση του Χουάντσο

Από εκεί και πέρα, ό,τι άλλο προηγήθηκε εμπίπτει στα… σκληρά και στα απαγορευμένα, χώρια που κάμποσα από δαύτα χρήζουν και ψυχανάλυσης, καθόσον σαν σήμερα το 1957 έφυγε από τη ζωή ένας από τους κορυφαίους διακόνους της, ο (διάδοχος του Ζίγκμουντ Φρόιντ), Βίλχελμ Ράιχ!

Για να μη μένουν κενά στη διήγηση, σίγουρα έχει ανάγκη από μια τέτοια διαδικασία και πάντως από διερεύνηση της ανημποριάς του να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί στην αξία του, στις προσδοκίες, στις απαιτήσεις και στον σαματά της μεταγραφής του, ο Χουάντσο Ερναγκόμεθ.

Το επισημαίνω αυτό διότι στα τελευταία τέσσερα ματς της διοργάνωσης, ο Ισπανός φόργουορντ πνίγηκε στα ρηχά σκοράροντας μετά βίας τέσσερις πόντους με 1/14 σουτ σε 68 λεπτά!

Δεν φταίει βεβαίως μονάχα αυτός για την τρικυμία που υπέστη ο Παναθηναϊκός από το 10 έως το 32ο λεπτό, θα ήταν άδικο κιόλας να του αποδοθεί συλλήβδην η ευθύνη, είτε παίζει στο «3», είτε στο «4».

Το «Χασάπη… ριμπάουντ» και ο Παουλί από το πουθενά!

Τα κακά νέα είχαν αρχίσει να βαράνε την πόρτα των Πράσινων από την πρώτη περίοδο, έστω κι αν η λήξη της τον βρήκε μόλις έναν πόντο πίσω (21-20): επρόκειτο για την αδυναμία του να μαζέψει στοιχειωδώς τα ριμπάουντ και να αποτρέψει τις δεύτερες ευκαιρίες των Καταλανών, για την ατζαμοσύνη του στα δίποντα και για το κρεσέντο του Οριόλ Παουλί.

Qu' est-ce que c'est… Παουλί;

Kάποιος που είδε φως και είπε να μπει!!!

Απόντων του Νικολάς Λαπροβίτολα και του Ρόκας Γιοκουμπάιτις, ο Γκριμάου τον ανέσυρε από τα βάθη του πάγκου, τον έριξε στα βαθιά και δικαιώθηκε πανηγυρικά…

Ο λεγάμενος είχε να εμφανισθεί σε ματς της EuroLeague από τις 7 του περασμένου Απριλίου στο Μιλάνο (Αρμάνι-Μπαρτσελόνα 84-76) και σε 12 ματς της περυσινής σεζόν σκόραρε έξι πόντους.

Στα προηγούμενα πέντε ματς της τρέχουσας περιόδου δεν πάτησε ποτέ το παρκέ, αλλά χθες μπούκαρε δρομαίος και λάβρος, πρόκανε να βάλει 10 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και παρέδωσε τη σκυτάλη στον Τζαμπάρι Πάρκερ και στον Τόμας Σατοράνσκι για να συνεχίσουν και να τελειώσουν τη δουλειά.

Την ίδια στιγμή τα ριμπάουντ εξελίχθηκαν σε μια πονεμένη ιστορία και αυτή η φάμπρικα συνεχίσθηκε έως το τέλος του αγώνα, που βρήκε τους οικοδεσπότες να έχουν γραπώσει 42 και τους φιλοξενούμενους να αντιπαραβάλουν 29, μάλιστα κάποια στιγμή η δυσαναλογία ήταν ακόμη πιο κραυγαλέα (24-8).

Το κυνήγι των χιμαιρών

Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στο -12 (45-33) έχοντας 5/17 δίποντα και από τη στιγμή που η κλινική εικόνα του επιδεινώθηκε έτι περαιτέρω στην τρίτη περίοδο βρέθηκε από πολύ νωρίς να κυνηγάει χίμαιρες, οι οποίες, ως γνωστόν, είναι άπιαστες οι ρουφιάνες!

Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος ο Τζέριαν Γκραντ έδινε ό,τι είχε και δεν είχε, αλλά όσο ο Ερνάνγκόμεθ και ο ήρωας του δευτεριάτικου ντέρμπι) Ντίνος Μήτογλου παρέμεναν άσφαιροι ο Παναθηναϊκός δεν είχε τύχη να αναποδογυρίσει την κατάσταση που παγιωνόταν.

Ο Αταμάν παρκάρισε τον (ορφανό από το pick n’ roll που τού στήνει ο Σλούκας, άντε ενίοτε και ο Βιλντόσα) Ματίας Λεσόρ στον πάγκο, έβαλε (όπως και στο ΣΕΦ) τον Μήτογλου στο «5», δοκίμασε διάφορα σχήματα, αλλά τζίφος: η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με διαφορά 28 πόντων και η σεμνή τελετή έλαβε πρόωρο τέλος…

Το οξύμωρο σχήμα της στατιστικής

Στο τέλος της ημέρας η στατιστική λέει και δεν λέει την αλήθεια: το οξύμωρο σχήμα εξηγείται διότι ναι μεν ο Παναθηναϊκός υπερτέρησε στις ασίστ (15 με 12), στα τρίποντα (8/22 με 4/18) και στα λιγότερα λάθη (12 με 14), αλλά πλήρωσε ακριβά τα επίχειρα της αδυναμίας του στα ριμπάουντ (29 με 42), μαζί βεβαίως με τα χαμηλά ποσοστά στα δίποντα και την έλλειψη ενός αταλάντευτου σημείου αναφοράς στην επίθεση του.

Από εκεί και πέρα το αν τού χρυσώνει το χάπι της τέταρτης ήττας σε έξι αγώνες, το γεγονός ότι η πιτσιρικαρία του κατέβασε τη διαφορά στους οκτώ πόντους είναι θέμα ερμηνείας.

Κυρίως όμως είναι θέμα του συνεχιζόμενου προβληματισμού και της αδήριτης ανάγκης του να σηκώσει κεφάλι και να το κρατήσει ψηλά!