Αυτά τα σαράντα δύο χρόνια που βασανίζω τη δόλια τη δημοσιογραφία, αξιώθηκα να κάνω έναν σκασμό από συνεντεύξεις και νιώθω τυχερός διότι άκουσα πράματα και θάματα...

Ένα από αυτά λοιπόν, έχει να κάνει με τον Γιώργο Καλαϊτζάκη!

Του είχα τηλεφωνήσει στις αρχές του περασμένου Μαΐου με αφορμή την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του στο ντραφτ του ΝΒΑ (την οποία εκ των υστέρων απέσυρε) και μεταξύ άλλων τον είχα ρωτήσει ποιον παίκτη είχε ως ίνδαλμα στην εφηβεία του...

Εδώ, προς επίρρωσιν της υπόθεσης, ανοίγω μια μικρή παρένθεση διότι η προηγούμενη πιο απροσδόκητη και εντυπωσιακή απάντηση που είχα εισπράξει σε αυτή την ερώτηση, είχε βγει δια στόματος του Χριστόφορου Στεφανίδη...

Το δικό του πρότυπο ήταν ένας παίκτης που ναι μεν είχε αναδειχθεί πέντε φορές πρωταθλητής Ευρώπης (τρεις φορές με τη Γιουγκοπλάστικα και δυο με την Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας) αλλά δεν ήταν δα και ο πιο διάσημος ή προβεβλημένος...

Ο Ζόραν Σρετένοβιτς!

Ένα τέτοιο σοκ, λοιπόν, έπαθα και όταν ρώτησα τον Καλαϊτζάκη για το δικό του πρότυπο...

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ

Μου είπε ότι θαυμάζει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Κέβιν Ντουράντ, αλλά το καλύτερο μου το φύλαγε για το τέλος...

Ήταν ο Σον Λίβινγκστον!!!

Από πού κι ως πού βρίσκεται στο κάδρο του γκαρντ του Παναθηναϊκού ο λεγάμενος, ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση τον Ιούνιο του 2019 και πριν από δυο μήνες ανέλαβε διοικητικό πόσο στους Γουόριορς;

Επειδή, όπως μου εξήγησε ο Καλαϊτζάκης, «ήταν ψηλός για τη θέση του άσου, ξερακιανός, έτοιμος να αναλάβει κάθε αποστολή και πληθωρικός στο παιχνίδι του» .

Όπως συμβαίνει και με τον Σρετένοβιτς, ομοίως και ο Λίβινγκστον δεν ήταν πρώτη μούρη στο Καβούρι, αλλά δεν ανήκει κιόλας και στους... πουθενάδες!

Έπαιξε στο ΝΒΑ από το 2004 έως το 2019, στέφθηκε τρεις φορές πρωταθλητής με τους «Dubs» (2015, 2017, 2018), επέζησε με θέληση, πάθος και αυταπάρνηση ενός φρικαλέου τραυματισμού και μπορεί να μην υπήρξε ποτέ σούπερ σταρ, αλλά ήταν ο δίμετρος γκαρντ που κάθε προπονητής ήθελε στην ομάδα του, λόγω της νοοτροπίας, της αμυντικής προσήλωσης και της ευστροφίας του...

Κόψε ίνδαλμα και βγάλε συμπέρασμα λοιπόν. Προφανώς μια τόσο ψαγμένη προτίμηση μαρτυρά κιόλας τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται και προσεγγίζει το παιχνίδι ο Ηρακλειώτης γκαρντ .

Ο ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΤΙΝΟ

Ο Καλαϊτζάκης ανήκει στη συνομοταξία των νεοσσών που μοιάζουν βγαλμένοι από τις σελίδες ενός περίφημου μυθιστορήματος του Μενέλαου Λουντέμη: είναι κι ελόγου του ένας Μέλιος Καδράς, στο «Ένα παιδί μετράει τα άστρα»!

Ο ήρωας του Μικρασιάτη συγγραφέα τράβηξε των παθών του τον τάραχον για να καταφέρει να πάει στο σχολείο και να επιζήσει μέσα στις κακουχίες...

Ο (κάθε) Καλαϊτζάκης πάλι προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Βασικά προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και να αποτελέσει όχι μια προσδόκιμη, αλλά μια βιώσιμη συνθήκη στη θέση του γκαρντ.

Στις 25 Μαΐου του 2019 του είχε κάνει τη χάρη να μιλήσει για πάρτη του κοτζάμ Ρικ Πιτίνο. Ιδού τι είχε πει τότε ο Αμερικανός προπονητής, ο οποίος τον είχε στη δούλεψη του στον Παναθηναϊκό...

«Μου αρέσει πραγματικά η βελτίωση του. Δουλεύει σκληρά και κάνει άλματα προόδου. Μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό. Μην τον αφήσετε»...

Ο Γιώργος προέρχεται από μπασκετικό σόι και δεν εννοώ μονάχα τον δίδυμο αδελφό του, Παναγιώτη, ο οποίος μετά τον Αρη και τον Χολαργό, συνεχίζει την καριέρα του στη λιθουανική Νεβέζις, όπου πέρυσι έπαιξαν παρέα και οι δυο.

Αναφέρομαι και στον πατέρα τους, τον άλλοτε παίκτη της ΓΕΗ, του Ηρακλείου και του Εργοτέλη, Βαγγέλη Καλαϊτζάκη.

Τι ταμπέλα βάζει στον εαυτό του ο Γιώργος; Όπως μου είχε πει τον Μάιο, «είμαι ψηλός για γκαρντ, μπορώ να παίξω μέχρι και στο “3”, μαρκάρω σε τρεις θέσεις, βλέπω τις πάσες ψηλά»

Εκείνη την ημέρα τον είχα ρωτήσει επίσης σε ποιους τομείς χρειάζεται να δουλέψει και να βελτιωθεί. Και απάντησε ως εξής: «Πρέπει να δυναμώσω το κορμί μου και να γίνω καλύτερος στην άμυνα, κυρίως μακριά από εκεί όπου παίζεται η μπάλα».

Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΒΟΒΟΡΑ

Την περασμένη Παρασκευή στο ΟΑΚΑ, ο Γιώργος Βόβορας επιφύλαξε μια έκπληξη στον ίδιο τον Καλαϊτζάκη, στον Αντρέα Τρινκιέρι, στους υπόλοιπους παίκτες του Παναθηναϊκού και στο κοινό...

Έβαλε τον γεννημένο στις 2 Ιανουαρίου του 1999, γκαρντ, πενταδάτο στην αρχή του αγώνα και του δευτέρου ημιχρόνου και του χάρισε (όχι 15 όπως έταζε ο Αντι Γουόρχολ, αλλά) εννέα λεπτά δημοσιότητος!

Για την ακρίβεια, εννέα λεπτά και δυο δευτερόλεπτα, στα οποία ο Καλαϊτζάκης πρόλαβε να «γράψει» τέσσερις πόντους, δυο ριμπάουντ, μια ασίστ, ένα κλέψιμο και δυο κερδισμένα φάουλ, ενώ εκπλήρωσε απολύτως την εντολή που του έδωσε ο προπονητής του Παναθηναϊκού σε αυτή την αποστολή...

Να βγάλει δηλαδή τον Γουέιντ Μπάλντουιν από τη λεγόμενη ζώνη της άνεσης στην οποία σουλατσάρει από την αρχή της σεζόν....

Διάνα πέτυχε ο Βόβορας, διότι όντως ο Καλαϊτζάκης άπλωσε τα χέρια του και έκλεισε τον ορίζοντα του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, τόσο στην εκτέλεση όσο και στη δημιουργία.

Παρεμπιπτόντως, αυτή υπήρξε η τέταρτη εμφάνιση του στην εφετινή Ευρωλίγκα και ασφαλώς η καλύτερη, όπως επίσης και η πιο μεγάλη σε διάρκεια μετά τα 74 δευτερόλεπτα με τη Χίμκι, τα 98 με την ΤΣΣΚΑ και τα 222 με την Εφές.

Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ

Απ ό,τι έμαθα, ψάχνοντας την υπόθεση, εδώ και καιρό ο Καλϊτζάκης δέχεται μεγάλη... κατήχηση από τον Βόβορα και τους συνεργάτες του στο τεχνικό επιτελείο, ώστε να γίνει αυτός που θέλει, μπορεί και πρέπει να γίνει!

Πώς ανταποκρίθηκε στην κατήχηση; Πολύ θετικά απ ό, τι φαίνεται στα τελευταία ματς, άλλωστε γνωρίζει ότι δεν πρέπει να του λένε μόνο αυτά που θέλει να ακούει!

Και ο νοών νοείτω...

Στην παρούσα φάση ο Καλαϊτζάκης επωμίζεται συγκεκριμένες αμυντικές αποστολές, τις οποίες μπορεί να διεκπεραιώσει επειδή διαθέτει μπόι (2μ.01), αθλητικότητα, μακρύ κορμί, μεγάλα χέρια και αντίστοιχο άνοιγμα.

Ο αμυντικός προσανατολισμός δεν σημαίνει ότι τάχα του απαγορεύουν δια ροπάλου να αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες. Τουναντίον (οι προπονητές) τον ενθαρρύνουν προς αυτή την κατεύθυνση, με αφετηρία την πίεση του στα μετόπισθεν..

Ως γνωστόν, σε τέτοιες περιπτώσεις μια καλή άμυνα τονώνει την αυτοπεποίθηση του παίκτη και του ανοίγει τον δρόμο για να τελειώσει φάσεις και στην επίθεση.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Καλαϊτζάκης μπορεί να υποστηρίξει τις δυο θέσεις των γκαρντ και –λόγω ύψους- εκείνη του σμολ φόργουορντ.

Εάν σώνει και καλά πρέπει να του κολληθεί μια ετικέτα, εδώ ασφαλώς τίθεται το δίλημμα ανάμεσα στον πόιντ γκαρντ και στον σούτιγκ γκαρντ, αλλά εδώ υπάρχει και η τρίτη εκδοχή...

Εάν ντε και καλά χρειάζεται μια ετικέτα, τότε ας λέγεται combo guard.

Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι στην παρούσα φάση και μέχρι αποδείξεως του εναντίου, στον Παναθηναϊκό δεν θέλουν σώνει και καλά να τον βαφτίσουν πόιντ γκαρντ και να τον βάλουν σε μια διαδικασία λανθασμένου προσανατολισμού.

Έχει βεβαίως την ικανότητα να κουλαντρίσει και να κατεβάσει την μπάλα, μπορεί να πασάρει και να αμυνθεί απέναντι σε άσους, αλλά σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού πλέι μέικερ, λειτουργει εις βάρος του το γεγονός ότι έχει υψηλό κέντρο βάρους και επίσης ντριμπλάρει σε ύψος και όχι χαμηλά.

Αλλά, διάβολε, το ζητούμενο δεν είναι η ονοματοδοσία, αλλά το πώς θα προοδεύσει, θα εξελιχθεί και θα φτάσει εκεί όπου ονειρεύεται...